Vallende kokosnoten in de jacuzzi
Zaterdag 6 augustus 2016. Mui Ne, Vietnam.

Ons laatste hotel ligt bij Mui Ne. Full Moon Village, geboekt naar aanleiding van goede verhalen op verrereizenmetkinderen.nl. Een prachtig resort geleid door een Nederlandse manager. We hebben een reusachtige twee bedroom villa. De woonkamer is twee keer zo groot als onze woonkamer thuis en prachtig met hout bewerkt. In de tuin liggen zitzakken en een jacuzzi tussen de bananenbomen. De manager waarschuwt dat er wel kokosnoten naar beneden kunnen vallen, als je in de jacuzzi zit. We zijn vijftig meter van de zee verwijderd. Er liggen body boards, kajaks en surfboards klaar voor de gasten. Dit wordt genieten de laatste drie dagen.

Eerst lekker lunchen en dan een duik in de zee en het zwembad. 's Avonds spelen we weer een potje koehandel. Lekker van de vakantie is dat je vier weken echt als gezin fulltime samen bent. Er is veel tijd voor spelletjes en voorlezen. Het ontbijt is prima. We zitten op tien meter van het strand. De zee is aanlokkelijk en al snel liggen we weer op het board. Helaas is er aflandige wind en ongeschikt om een windsurf les te nemen.

's Middags pakken we de shuttle bus naar Mui Ne Village zelf, zo’n vijftien kilometer verderop. De meiden willen heel graag nog nail art op hun nagels. Een van de personeelsleden, Tam, zegt dat ze wel wat weet voor ons. Tam is een kleine Vietnamese vrouw van vierentwintig. Ze vertelt dat ze met veel plezier al zes jaar in het resort werkt. We vragen haar waarom ze een mondkapje draagt. Ze vertelt dat veel Vietnamese vrouwen graag een blanke huid willen, omdat dat het schoonheidsideaal is. Het was ons al opgevallen dat er behalve mondkapjes in het verkeer (voor smog) ook heel mondkapjes gedragen worden door vrouwen op het platteland in de frisse lucht. Het bedekt samen met een hoed je hele gezicht. Ook dragen de vrouwen ondanks de hitte lange mouwen en halve handschoenen zodat er geen lichaamsdeel directe zon krijgt.

We stappen met Tam uit in het vissersdorpje en lopen een straat in omhoog. In een kleine kapsalon/massagesalon/nagelsalon laten we alle drie onze teennagels lakken. Er staan een paar kleine krukjes en vier vrouwen worden geholpen en dat allemaal op acht vierkante meter. Nailart hadden ze niet, dus daar moeten we toch nog verder voor doorreizen met de local bus naar het toeristische centrum van Mui Ne. Hier is alles tweetalig Russisch-Vietnamees. De Russen schijnen Mui Ne als vakantie bestemming ontdekt te hebben. In een spa is een vrouw anderhalf uur met de nagels van de meiden bezig en het resultaat is prachtig.

We kopen de laatste souvenirs en nemen de local bus (veertig cent per persoon) weer terug naar Full Moon Village. Bij het diner zien we de lichtjes van alle vissersboten aan de horizon glinsteren. Tam vertelde dat haar broer visserman is. Hij gaat elke middag rond drie uur ’s middags de zee op en is de volgende ochtend om negen uur weer terug. We spelen nog een potje pool met twee Duitse gasten.

De volgende dag is het weer een lekker ritme van de zee in, luieren, zee in, lunchen. Dan komt er een tropische hoosbui aan en vluchten we onze villa in. De zee is ook wat ruwer vanwege de tyfoon die in Hong Kong heeft geraasd. Voor het body boarden wel lekkerder.

Als de regen voorbij is, pakken we de lokale bus naar de zogenaamde Red Dunes. Een bijzonder rood zandduinlandschap tien kilometer verderop. Voor tachtig cent, kun je een sleetje huren en de heuvels naar beneden glijden. Ondanks het natte zand, glijdt het best goed. Bijzonder landschap.

Dan breekt onze laatste dag in Vietnam aan. Natuurlijk weer de zee in. Nog een plons in het zwembad en dan om half twee ‘s middags komt onze taxi eraan. Terug naar Ho Chi Minh City waar onze reis drieëneenhalve week geleden begon. Wat een prachtig land is Vietnam. Veel lieve, behulpzame en vrolijke mensen. Lekker eten. Zo veel leven en gezelligheid op straat. Zo kleurrijk en fotogeniek. Onverwachte salamanders op de muren. Glinsterende groene rijstvelden. Ik zal het allemaal missen. Maar wat ik niet zal missen, is het chaotische verkeer en het voortdurende getoeter.