Tafelschikking in het vliegtuig
Donderdag 7 juli 2016. Nederland.

Met drie jonge kinderen backpacken in Vietnam. We gaan het gewoon doen. Tickets zijn geboekt dus er is geen weg meer terug. Nu kunnen die heerlijke voorbereidingen beginnen. Wat nemen we mee en wat allemaal niet.

De eerste horde was de tafelschikking in het vliegtuig, daar heb ik al een halve avond op zitten broeden. Allemaal op een rijtje kan niet want het zijn rijen van drie en vier. Bij de babyplekken vooraan, waar je lekker veel been- en speelruimte hebt, ook niet want we hebben geen baby. En dan loop je het risico van je stoel gejaagd te worden voor iemand die wel voorzien is van een baby en voor je het weet zit de familie verdeeld door de hele cabine. En alle medepassagiers maar in de weer met het doorgeven van rolletjes drop.

Volgende opties nagaan, met hulp van sites die daarin gespecialiseerd blijken te zijn. Let op dat je niet helemaal achterin gaat zitten: dan kan je stoel niet achterover. Ga niet te dicht bij de toiletten zitten: het stinkt en er zijn samenscholingen terwijl jij wilt slapen. Twee rijen van drie is ook niet fijn, wie gaat die zesde zitplaats innemen? Zal je net zien dat het een obees type is die eigenlijk twee stoelen had moeten reserveren. Of een kinderhater. Of iemand die zijn complete levensverhaal uitgebreid gaat zitten opdissen, inclusief heupbreuken en weggelopen mannen. Het kan natuurlijk ook een lief en behulpzaam omaatje zijn die urenlang Jip en Janneke voorleest, hapjes voert en kindertjes in slaap wiegt. Aangezien dat te mooi is om waar te zijn heb ik toch maar gekozen voor een rijtje van twee en ervoor een rijtje van drie.

Het allermooiste van de tweezitter is het feit dat het een loveseat betreft. Geen geklungel met een armleuning als er iemand half liggend in slaap wil vallen of als er even een broertje aanschuift. Met extra ruimte onder de stoel voor bagage. Het zal eigenlijk wel bedoeld zijn voor een obees type, waarvoor we dan uiteindelijk plek moeten maken en ons moeten verdelen door het toestel. Eigenlijk zit je dus nergens perfect, behalve thuis op de bank.

Het selecteren van de maaltijden daar was ik wel snel uit. Vega voor mij en gewoon voor Paul. Dat krijg je na elkaar opgediend, waardoor de een zijn handen vrij heeft als de ander een blad vol hete bakjes en kommetjes heeft en geen kant op kan. De jongens alle drie een kindermaaltijd. Voor de zekerheid nemen we een potje mee voor onze tweejarige want op een lege maag slaapt ‘ie zeker niet.

Zo komen we wel in Dubai. Daar hebben we een overstap naar Ho Chi Minhstad en kan het hele tafereel zich nog eens herhalen. Dat vliegtuig heeft weer een compleet andere indeling. Ach met een lekker filmpje erbij zijn we er zo.

In vijf uur een binnenlandse vlucht geboekt
Donderdag 7 juli 2016. Nederland.

Liever terugschakelen dan het tempo straf opvoeren is onze gedachte. We hebben daarom eindelijk iets van een plan: van noord naar zuid reizen. Van meer actie en cultuur in het noorden naar wat kalmer vermaak in het zuiden. Vietnam is te lang gerekt om een rondje te maken, dus een binnenlandse vlucht is nodig om terug bij af te komen voor onze vlucht naar huis.

Zo gedaan, zou je denken. Een uurtje trek je wel uit voor zo’n klusje, maar dan moet het ook wel klaar zijn. Dacht ik. Eerst de goedkoopste aanbieder vinden, dat was al snel gelukt. Vietjetair. Vervolgens uitgedokterd of je bagage kon inchecken tegen een schappelijk tarief, voor vijfentwintig dollar ging dat lukken. Vijfentwintig dollar had ik nog wel liggen dus boeken maar. Visacard erbij, gegevens invoeren en aanvinken dat we extra bagage hebben.

Een leuke verrassing is de maaltijd die je meteen kunt bijboeken. We hebben de keuze uit Bun Xao, Combo Bun Xao en Mi Y, het water liep me in de mond. Toch maar even googlen of het niet ging over gebakken kikkerbilletjes en vissenkoppensoep maar het lijken gewoon kommetjes noodles en pasta te zijn. Van alles wat dan maar. Nog een keer alles nalopen, kloppen al die geboortejaren wel? Ik ga een kleine zes miljoen Vietnamese Dong aftikken, het zweet staat op mijn voorhoofd. Gauw naar vreemdevaluta.nl, driehonderd dollar. Weer rekenen, tweehonderdvijftig euro. Wat moet een mens zonder google? Die vage kolommetjes uit de krant knippen en een vel ruitjespapier erbij pakken natuurlijk, zoals we op school geleerd hebben.

Ik kruis mijn vingers en tik op continue. De iPad denkt lang na en maakt wat rondjes. Helaas, het is niet gelukt. Er staat een telefoonnummer van acht cijfers bij dat ik kan bellen, zouden er mensen zijn die dat serieus proberen? Nog maar eens proberen, met een vlucht van een kwartier later. Na een goed halfuur heb ik het hele schema weer doorlopen en alles aangevinkt en ingevuld en tik ik op continue. Zonder zweet deze keer want het houdt een keer op natuurlijk. Wederom geen succes. Nu nog eens proberen met een andere valuta, Amerikaanse dollars in plaats van die stapels Dong. Opnieuw aan de slag met geboortejaren en Bun Xao en bagage maar weer niet gelukt. De klokt tikt door en de Hollandse half zes komt in zicht. Al die mondjes hier moeten gewoon gevuld en aangezien de Bun Xao nog lang niet in zicht is schil ik een mud aardappels. Morgen verder met die tropische tickets.

Met frisse moed pak ik de laptop erbij. Wellicht is het een actie waarbij je van die duistere programma’s nodig hebt die op een iPad niet draaien. Daar gaan we weer, blindelings inmiddels. Warempel, nu kan ik geen extra bagage aanvinken. En op alleen handbagage gaan wij het met zijn vijven echt niet redden. Google maar weer raadplegen. Als je ter plekke aan komt zetten met je backpacks kun je honderd tot tweehonderdvijftig K bijtikken lees ik. K van wat? Dong of Dollars? Vele forummers raden hun collega’s daarbij met klem af om met Vietjetair te reizen. Urenlange vertraging, uitval van vluchten, zoekgeraakte bagage en geen teruggave van je geld. Ik krijg visioenen van ons op die luchthaven waarin Tom Hanks figureert en besluit in de buidel te tasten. Vietnamairlines serveert dan wel geen Bun Xao en Mi Y maar voor een paar tientjes meer ben je verzekerd van je trip en zit je bagage gewoon bij de prijs in. Het kopen van de tickets lukt in één keer, dat zegt al genoeg. Vietnam Airlines is een overheidsbedrijf, wellicht heeft dat iets te maken met het soepele aankoopproces. Of er zat vanaf mijn schouder een engeltje de site van Vietjetair te saboteren. Hoe dan ook, de tickets zijn binnen. Ze zitten in een klein virtueel portemonneetje dat TripCase heet. Je kunt er van alles instoppen dus ik verheug me nu al op het bestellen van kaartjes voor nachttreinen.