Cruise door Halong Bay
Woensdag 6 augustus 2008

Vandaag moet een eerste hoogtepunt van de reis worden. We gaan naar Halong bay en blijven daar een nachtje slapen. Halong Bay is wereldberoemd geworden door de film ‘Indochine’. De baai staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Bergen in alle vormen en formaten steken hier boven de zee uit. Het groene water, het bergmassief dat als het ware uit de zee steekt en de (relatieve) rust zorgen, ondanks de massa toeristen, voor een rustige en ingetogen sfeer.

Wanneer het busje ons komt ophalen om naar de baai te rijden maken we kennis met twee toffe Nederlanders (echt waar ze bestaan!). Peter en David gaan mee en we beginnen aan onze rit van circa drie uur naar de baai. Onderweg is duidelijk dat Vietnam een mooi land is op gebied van natuur maar dat langs de grote wegen niks te zien is. Ik krijg de indruk dat de mensen hier zoveel van het toerisme verwachten, het land is pas ongeveer tien jaar geleden geopend voor westerlingen, dat iedereen er een eigen zaakje voor begonnen is. Overal zie je hetzelfde winkeltje met dezelfde dingen erin. Meestal een rek of koelkast met een paar blikjes of flesjes drank erin. De mensen zelf zitten er gelaten bij of hangen in hun hangmat.

Wanneer we aan de haven waar de boten op ons liggen wachten aankomen, neemt de kapitein onze paspoorten mee ter controle en even later varen we met een kleine boot naar de grote boot waar we twee dagen op zullen verblijven. We hadden wel een proper ding verwacht maar als we aan boord komen kijken we toch even onze ogen uit. Mooi gedekte tafels, wijnglazen op tafel en vooral… stralend weer. Ook de kajuiten waar we deze nacht gaan slapen zijn dik in orde. We trekken vlug andere kleren aan en gaan boven op het dek in de zon liggen. Dit hou ik een recordtijd vol: ongeveer vijf minuten. Veel te warm dus weer naar beneden. Ondertussen zijn er nog twee Fransen en twee Russen bijgekomen, de bemanning is compleet dus we vertrekken. We worden binnen geroepen om aan tafel te gaan en dan begint het feestmaal: krab, tijgergarnalen, vis, inktvis, een soort oesters… noem maar op. Veel te veel om op te noemen.

Na het voortreffelijke maal meert de boot aan. We gaan met een kleine boot een enorme grot bezoeken. De Sung Sot grot is één van de drukst bezochte grotten (60 cent inkom). De grot zelf is volledig ingericht en de verschillende gekleurde lampen nemen alle schoonheid weg. Het mooiste aan deze grot is het uitkijktorentje waar je aan het eind van de wandeling uitkomt en vanwaar je een enorm mooi uitzicht hebt over Halong Bay en de aangemeerde boten.

Wanneer we buiten komen regent het maar gelukkig niet lang en een uurtje later varen we alweer op het helder groene water richting een rots waarin onderaan een kleine doorgang is. Je vaart met een kleine boot letterlijk onder de berg. Eens je door het gat bent kom je in een onwerkelijke omgeving. We zijn langs alle kanten omringd door dichtbegroeide bergen. Het helder groene water, de prachtige, ingesloten omgeving en de stilte, als de toeristen even zwijgen tenminste, maken van deze plaats een topper!

Terug op de boot is het zwemmen geblazen en natuurlijk is Largo de eerste die van de rand van de boot in het warme, groene water springt. Ik spring er lenig, gezwind en galant achteraan (denk ik). Daarna weer eten (vis natuurlijk) en dan vissen. Ik hoop dat de visser voorraad heeft meegebracht want anders hebben we morgen honger. We vangen niks! Het enige dat voorbij onze dobber passeert is een enorme kwal (en het was niet één van die Nederlanders). Na enkele whisky’s is het snel tijd om te gaan slapen en wanneer ik buiten kijk is het een onwerkelijk zicht. De donkere baai, de schaduwen van de bergen en de kleine lichtjes van de boten die hier in de baai liggen.


Halong Bay
Donderdag 7 augustus 2008 

Vandaag weinig te beleven want het is rotweer! Normaal zouden we een eiland gaan bezoeken en daarna kajakken maar niks van dit alles. De schipper blijft nog een uurtje afwachten maar beslist dan toch om terug naar de haven te keren. De eerste tyfoon van het jaar is op komst en uiteraard wordt er geen risico genomen. Terug naar de haven dus, de bus op en weer naar Hanoi.

We nemen afscheid van onze Nederlandse vrienden en na een douche wandelen we weer door Hanoi. We wandelen weer langs het Hoan Kiem. Hoan Kiem betekent teruggeven zwaard. Een legende uit de 15e eeuw vertelt dat Le Loi, een arme visser, een magisch zwaard had gekregen van de heilige schildpad van het meer, om het koningrijk te verdedigen tegen de Ming aanvallers. Hij behaalde samen met het Vietnamese volk een hele reeks overwinningen en het zwaard deed geruime tijd dienst tegen de Chinezen. Toen de keizer echter op een bepaalde dag langs het meer wandelde wipte het zwaard uit de schede en werd meegetrokken naar de bodem van het meer door een reuzenschildpad. Vreemd genoeg werd enkele jaren geleden een enorm schild van een gewonde schilpad uit het meer gehaald. De legende blijft dus voort leven…