Artikelindex

Mekong Delta
Dinsdag 19 augustus 2008  

Tweede dag op de Mekong en ongelooflijk: de zon schijnt als nooit tevoren en het leven lacht ons toe. Vanmorgen vroeg opgestaan en een typisch Vietnamees ontbijt genomen met noedels enz… dus ik kan ertegen!

Drijvende marktOnder een stralend zonnetje vertrekken we met een klein bootje naar de drukke drijvende markt van Cai Rang. De Mekong is de op twee na langste rivier van Azie en stroomt door zes landen namelijk China, Birma, Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam. Dit is dus één van de meest levende en bevaren rivieren ter wereld. De Mekong is druk bevolkt met schippers, vissers, groente- en fruitverkopers, en daartussen de ontelbare kleine roeibootjes van de vrouwen die naar de grote boten varen om hun inkopen te doen.

De grote boten komen van overal en de schippers weten niet hoelang ze hier gaan blijven. Zolang ze goederen in het ruim hebben liggen, leven soms ganse families op de boot. Pas wanneer alles verkocht is keren ze terug naar huis. Welke goederen er aan boord zijn kan je zien aan de grote stok die op de voorplecht hoog in de lucht steekt. Wat daarop gespiest is, wordt er verkocht.

Kleinere wendbare bootjesWe zien stokken met ajuinen, look, pompoenen…. Grote kolen en boten vol ananas komen voorbij gevaren. Het wordt ondertussen zo druk dat de gids beslist om over te stappen op een nog kleiner roeibootje dat gemakkelijker bestuurbaar is en meer wendbaar. Het leuke is dat het overstappen moet gebeuren midden op het water terwijl links en rechts de boten voorbij razen. Ik denk even over Anouck en haar evenwicht (zie haar fietstochtje) maar zet deze (hoopvolle) gedachte vlug opzij.

We stappen over en varen tussen de plaatselijke bevolking die naar de markt komt per boot. Vrouwen klimmen schijnbaar moeiteloos uit hun roeibootje om daarna de goederen te gaan keuren en op het dak van de boot wordt over de prijs onderhandeld. Bij akkoord worden de goederen van op de grote boten in de kleine gegooid wat een raar schouwspel geeft.

Een oude vrouw zit boven op het dak van een boot lekkere verse ananas te schillen en voor de democratische prijs van 25 eurocent kopen we er één. De drijvende markt is een onvergetelijk schouwspel van kleuren, geuren en mensen.
Na de drijvende markt gaan we naar een plaatselijke markt aan wal. We zien kramen met verschillende soorten rijst en ook de geur van gedroogde vis is onmiskenbaar. Iets verderop zijn de kramen met vleeswaren, altijd leuk. Varkenskoppen en alle soorten ingewanden hebben we ondertussen al gezien maar lekkere verse varkensogen die je liggen aankijken blijft toch iets vreemd.

verse visVerderop hebben we de visverkopers. Een vrouw opent voor Largo een enorme ketel waarin honderden levende palingen zitten. Een vrouw komt net paling kopen en we zien het dier onzacht dood geklopt worden. Met een houten stok wordt, een keer of tien, op de kop van de paling geklopt tot het dier uiteindelijk niet meer durft te bewegen. Gaia zou hier weer werk hebben. Het rare is dat tussen de viskramen één kraam staat met… beha’s! De logica ontsnapt ons.

Achter de hoek komen we de vreemdste kraam tegen. Levende padden liggen met de poten aan elkaar vastgebonden de raarste capriolen uit te hangen. Achter de padden liggen de slangen. Het ziet er allemaal lekker uit en het stokoude vrouwtje is verschrikkelijk lief en vriendelijk maar toch kopen we niets. Dit is één van de dingen die ons het meest opgevallen zijn in Vietnam. Op internetforums lees je over de opdringerigheid en onvriendelijkheid van de Vietnamezen maar wij hebben nog niets ondervonden. Iedereen is vriendelijk en ook op deze markt beginnen de mensen spontaan te lachen en tonen ons trots hun waren en goederen.

We vertrekken na iets gedronken te hebben en stoppen bij een rijstfabriek. Ik blijf echter buiten staan en sta versteld te kijken naar twee mannen die een boot met rijst aan het laden zijn. De boot is al bijna vol en de mannen moeten elke keer met twee grote zware manden op de rijst naar boven klimmen om de volgende mand uit te kappen. Tussen de wal en de boot ligt één enkel smal plankje waar ik zelfs zonder mand niet over raak.

Zware mandenDe man ziet dat ik een foto wil nemen en blijft rustig met zijn zware lading staan poseren. Ik haast me om de foto te nemen en hij vraagt of ik ook eens de manden wil optillen. Ik durf niet weigeren en zet mijn schouders onder de manden. Ik ben geen slappeling maar ik was blij toen ik ze terug op de grond kon zetten. (Anouck deed trouwens verdacht lang over het nemen van de foto terwijl ik de manden optilde). Ik schat dat elke mand ongeveer 40kg woog. Dus 80 kg op de schouders en dat tot een volledige boot vol is. Mijn respect voor deze twee mensen is onmetelijk groot en meer dan terecht! Ze waren trouwens niet de enige die hard aan het werk waren. In het water passeren twee mannen met een meterslang visnet achter hun. Dit zal ook wel een deftig gewicht hebben. Iets verder trekken ze dan met enkele personen het loodzware visnet boven waarna de vis in de boot wordt uitgekieperd.

De Mekong delta is Vietnam op zijn best en alleen al voor deze twee dagen is het de moeite waard! Eindelijk eens echt tussen de mensen en het alledaagse leven. De rit terug naar Saigon duurt ongeveer vijf uur dus wanneer we daar eindelijk terug zijn is het nog alleen iets gaan eten, trouwens u gelooft het nooit maar… het regent hier alweer pijpenstelen!



Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!