De bloemen H'Mong van Bac Ha
Zondag 23 augustus 2009. Lao Cai, Noord Vietnam.

We vertrekken weer uit Sapa. Jammer, we hadden hier nog wel een dagje willen blijven, vooral nu het weer stralend en zonnig is. Met de minibus gaan we naar Lao Cai. De rit gaat veel sneller dan op de heenweg, want het is grotendeels bergaf.  De minibus zit helemaal vol, we zijn met vijftien man. In Lao Cai droppen we de rugzakken bij een restaurant. We komen hier straks terug om de trein te nemen. De meneer van het restaurant zal op de tassen passen. De laptop nemen we voor de zekerheid zelf maar mee.

Dan is het nog ongeveer 65 kilometer naar het dorp Bac Ha. Op zondagochtend is hier een grote markt waar vooral de etnische minderheid van de Flower H'Mong aanwezig zal zijn. De bloemen H'Mong heeft deze naam omdat ze zo uitbundig gekleed zijn. In allemaal felle kleurtjes. Ze dragen een soort  strokenrok die bestikt is met allemaal gekleurde bandjes. Daarboven een hes, en dan een grote stola die ook weer helemaal gekleurd is. Een felle hoofddoek completeert het geheel. Het is prachtig om te zien hoe deze mensen gekleed zijn.

We hebben geluk dat dit jaar de nieuwe weg naar Bac Ha gereed is gekomen. Nu gaan we vrij relaxed in anderhalf uur daar heen. Voorheen was het wel vier uur over een weg vol gaten en rood stof en kwam je geradbraakt aan. De markt is een lust voor het oog. Er wordt van alles verhandeld. Natuurlijk het gebruikelijke zoals groente en fruit, maar ook vlees en vis en er is zelfs een beestenmarkt.   Hier zie je mensen één hond, een paar biggetjes of een grote waterbuffel verhandelen. Het varken gaat krijsend een rijstzak in, en dan achter op de bromfiets naar huis in een korf. En er zitten vrouwtjes met grote jerrycans met pruimenlikeur, die nog goedkoper blijkt te zijn dan een flesje water!

Er zijn eettentjes, er zijn vele ijskarretjes. Ruben en Sander kopen een ijsje bij een vrouwtje. Of dit helemaal safe is qua hygiëne valt te bezien. Bij een cafeetje kopen we een lekkere koele lemonjuice, en overzien het geheel vanaf het terras. Bij het restaurant in de hoofdstraat nemen we een lunch. Het is er druk en hectisch. Toch weten ze in een mum van tijd het gevraagde op tafel te toveren. Ook kopen we op de stoep nog een geborduurde H'Mong tas voor een prikkie.

Met de minibus gaan we verder naar het Flower H'Mong dorp Ban Pho. We lopen wat door het dorp, en bezoeken enkele huisjes. De mensen zitten net te eten en bieden ons een borreltje maïsbocht aan. We proeven, het is mega sterk, vergelijkbaar met de ‘Lao-lao’ in Laos. We zien hoe de mensen hier leven en wonen. Ze drogen de rijst en de maïs. Verder is het heel idyllisch, gewoon een eenvoudig en armoedig H'Mong dorpje, zoals alle andere hier in de buurt.

Terug met de minibus, naar Lao Cai. Hier stoppen we nog even aan de grens met China. Het is een drukke grensovergang, er staan rijen vrachtwagens te wachten. De grensrivier de Song Nam Thi is de grenslijn, en aan de overkant zien we gebouwen met vreemde Chinese tekens er op. Dan gaan we terug naar het restaurant met de rugzakken. We moeten nog ruim vier uur wachten voor de trein vertrekt. We doden de tijd met -alweer- een ijsje, nog een lemonjuice en een paar potjes kaarten. We eten in dit restaurant, en het is lekker. Nog wat Pringles voor in de trein kopen en dan gaan we naar het station. We delen de coupé met een oudere Vietnamese dame die grote zware dozen meesjouwt.