Artikelindex

Struinen door de straatjes van Hanoi
Donderdag 20 augustus 2009. Hanoi, Noord Vietnam.

Na de allerlaatste banana pancake gaan we alle spullen weer inpakken. En hoewel we hier in Ninh Binh echt niets gekocht hebben, lijkt de massa meer te zijn geworden. Na wat creatieve inpakmethodes kan alles toch mee. De bus vertrekt om 10.20 uur, zegt meneer Tam. Uiteindelijk blijkt er ook al om 9.30 uur een bus langs te komen die naar Hanoi gaat. Dus waarom langer wachten als dat niet hoeft? Goodbye Mr. Tam, goodbye Luc, en hupsakee de bus in! De bus is een lokale bus, een soort groot uitgevallen minibus. We zitten verspreidt over de bus, de plaatsen zijn erg krap. Het buskaartje kost slechts 42.000 dong, ongeveer 1,75 euro. Daarvoor reis je dan 90 kilometer en anderhalf uur verder. De bus heeft er flink de vaart in, en in een wip zijn we in Hanoi. Je ziet meteen dat dit een drukke stad is. Veel meer auto's en minder brommers dan in Saigon. Het busstation waar we gedropt zijn heet Giap Bat, en we moeten met de taxi verder naar de oude binnenstad. Dit is zo'n acht kilometer verderop. De taxichauffeur kan de straat niet vinden waar we moeten zijn, en hij blijft maar rondjes rijden. De taximeter tikt gewoon door natuurlijk. Gelukkig zijn de taxi's hier heel betaalbaar!

Na enig vragen onderweg weet de chauffeur toch het Prince II hotel te vinden. Hier kunnen we de rugzakken stallen. We gaan meteen op weg door de sfeervolle en drukke straatjes van de oude stad. Alle straatjes lijken op elkaar. Dan zijn we ineens bij het Hoan Kiem meer, midden in de stad, en zien de kinderen een KFC-restaurant. Geen denken aan dat we niet naar binnen gaan... We nemen nog een ijsje na.

altaltaltalt

We zien een tempel op het eilandje in het Hoan Kiem meer. Je gaat er naartoe via een prachtig roodhouten bruggetje, de The Huc (rijzende zon) brug uit 1885. De  Ngoc Son tempel is prachtig, er wordt megaveel wierrook geofferd, heel het complex walmt van stevige wierrookdampen. Binnen in de tempel veel vrouwtjes die bidden en offeren, het blijft toch heel apart.

We wandelen langzaam terug door alle nauwe steegjes en vergapen ons aan de aangeboden koopwaar. Je kunt het niet bedenken of het wordt hier wel verkocht. Veel straatverkoop van fruit, stalletjes met thee langs de weg. Mensen die op lage plastic krukjes eten of drinken. het blijft een fantastisch schouwspel.

We kopen twee bronzen Vietnamese draken, Lianne had namelijk nog een cadeau tegoed voor haar verjaardag. We drinken thee bij een cafeetje met allemaal zangvogeltjes in kleine hangende kooitjes. Een flinke regenbui barst los. En we gaan nog even op zoek naar een restaurant voor het avondeten. Hier scoort Ruben weer een pizza, na enkele dagen voornamelijk Vietnamees eten. In het hotel wachten we op de taxi die ons op komt halen om naar de trein te gaan. Vannacht slapen we namelijk in de trein en morgen hopen we wakker te worden aan de Chinese grens.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!