Artikelindex

Naar Hoi An
Zondag 9 augustus 2009. Hoi An, Vietnam.

Vandaag een kort bericht, want we hebben lekker rustig aan gedaan. Na het ontbijt was het de bedoeling dat we opgepikt zouden worden door een taxi, voor de free ride naar het vliegveld van Saigon, Tan Son Nhat Airport. Nu zijn we per ongeluk in een 'verkeerde' taxi gestapt, want deze man begreep nog wel dat we naar the airport moesten, maar verder dan oké reikte zijn Engels niet. Dus moesten we toch nog betalen, wel bijna vijf Euro. Nou ja, het is niet anders.

Bij Jet Star Pacific, een Australische lowbudget maatschappij ingechecked. Heel veel van die kleine Vietnameesjes willen voordringen, maar wij dringen net zo hard mee. Onze vlucht is met een half uur vertraagd, we stijgen op om 11.15 uur. En een dik uur later landen we al in Danang. Dit is niet ons einddoel voor vandaag, dat is het stadje Hoi An dat dertig kilometer verderop ligt. Ook hier kost het flink wat moeite om voor een normale prijs een taxi te charteren. Bussen gaan er namelijk niet vanaf het vliegveld. Dus dan maar iets meer betalen. Dit is echt de dag van de vervelende taximannetjes. Soms tref je dat. Hij zet ons overigens wel precies voor het opgegeven adres af; hotel Thanh Binh.

altalt

Even een kijkje nemen. Het zwembad is groot en ziet er heerlijk uit. De kamers kunnen er ook mee door. Niet luxe, maar wel met een prachtig uitzicht op het stadje en de bergen in de verte. Als je onder de douche staat zie je door het openstaande klepraampje de groene rijstvelden liggen vlak achter het hotel.

De jongens gaan helemaal los in het zwembad, ze genieten dat het een lieve lust is. Dit is precies wat ze nodig hebben na een druk programma in een nog drukkere stad! 's Avonds lopen we het oude stadje in. Heel, heel veel kleermakers, Hoi An staat dan ook bekend om zijn tailors en de mooie stoffen. Hoe je het ook wil hebben, hier ben je aan het goede adres. We strijken neer in restaurant Sao Mai (morning star) aan de kade langs de Thu Bon rivier. Heerlijk Vietnamees eten, en ze hebben er zelfs ook spaghetti voor Ruben. De kinderen nemen hier ook nog een ijsje als dessert. Hoi An is een heel gezellig relaxed plaatsje en overal zie je heel veel lampionnen. Er is hier vast veel moois te zien en te koop!

altalt

Oude vrouwtjes en oude huisjes
Maandag 10 augustus 2009. Hoi An, Vietnam.

Lekker uitgeslapen, dat hadden we verdiend. Het ontbijt in Thanh Binh hotel is uitgebreid, een soort buffet met broodjes, ei en vers fruit. Dan gaan we het stadje Hoi An verkennen. We kopen een setje Old Town Town tickets, die je toegang verschaffen tot de bezienswaardigheden. Op een ticket mag je naar een museum, een oud huis, een assembly hall, een tempel en naar een handwerkplaats met tradionele muziekvoorstelling. Het ticket is drie dagen geldig.

altaltaltalt

We bezoeken eerst het oude huis van Phung Hung. Dit huis is 226 jaar oud en staat in een heel pittoresk straatje. Het oude houten huis bestaat uit twee verdiepingen waar je uitleg krijgt over hoe men hier leefde en woonde. Dit huis is overigens nog steeds als woonhuis in gebruik. Bij een piepklein stokoud vrouwtje kopen we nog wat tijgerbalsem. Dan komen we bij de Japanse brug, die geheel overdekt is. Gebouwd in 1590, en gefinancierd door de Japanse gemeenschap van Hoi An om verbinding te maken met de Chinese wijken aan de overkant van het riviertje. Midden op de brug is een kleine inpandige tempel (Chua Cau) met heel veel rood en goud en twee bronzen beelden van kraanvogels. Het straatbeeld in deze wijk is heel erg sfeervol met kleine lage huisjes, veel bloeiende bomen, en heel veel kleine vrouwtjes met rieten punthoedjes die met een juk en draagschalen lopen. Je blijft fotograferen, dit land is een paradijs voor fotografie liefhebbers.

Iets verderop bevindt zich de Assembly Hall of the Cantonese Chinese Congregation. En omdat die er al zo mooi uitziet van de buitenkant, gaan we naar binnen. Gesticht in 1786, en met fantastische gemosaïcte draken in een soort Gaudi stijl is het de moeite waard.

altalt

Dan hebben we genoeg cultuur geabsorbeerd voor vandaag. We laten in een schoenen winkel sneakers maken voor de kinderen. Met een 'echt' Nike-logo. Lianne bestelt een paar laarzen. Je kan alles zelf samenstellen, de kleur, het model, precies zoals jij het zelf wil. En morgen zijn ze al klaar! Bij het BoBo- restaurant gaan we eten. Het ziet er een stuk sfeervoller uit dan de naam doet vermoeden. Ook bestellen we vandaag nog brillen voor Michel, Sander en Ruben. Eerst meten ze de brillen door, dan doen ze nog een extra oogmeting. Het gaat er hier secuur aan toe. De monturen ogen hip en degelijk. Iets verderop zit een kleermaker (één van de plm 400-500 hier in Hoi An). Daar laten we winterjasjes maken voor Iris en Sander. Alle bestellingen zijn morgen klaar. We zullen het zien. Genoeg geld uitgegeven in korte tijd! Nog lekker even zwemmen en dan is de dag weer ten einde.

 

De Zuid Chinese Zee
Dinsdag 11 augustus. Hoi An, Vietnam.

We gaan vandaag fietsen huren. Tegenover Thanh Binh hotel staat een mannetje. We huren vijf fietsen; twee mountainbikes en drie damesfietsen met mandje. We rekenen 60.000 dong af, dit is nog geen drie Euro voor vijf fietsen! Nog goedkoper dan in Laos, ongelofelijk! Eerst wat boodschappen doen in het dorp, om jullie kaarten naar het postkantoor te brengen. Dan even langs Sinh Café om ons te informeren over de bus naar Hué. In een 200 jaar oud handelshuis genieten we van een cultureel optreden van zangers, dansers en muzikanten op tradionele intrumenten. Vooral de dansact is heel leuk, een soort Chinese dansacrobatiek. Ook zien we hier hoe de zijden lantaarns gemaakt worden.

altalt

Dan zetten we koers naar het Cua Dai strand aan de Zuid Chinese Zee.(klinkt wel he!) Dat is zo'n vijf kilometer fietsen door het dorp Hoi An, dan langs de Thu Bon rivier en langs allemaal rijstvelden. Een laatste bruggetje over en dan ben je bij het strand. Het strand ziet er heel mooi uit, allemaal strandtentjes met ligbedden en parasols. Wij zitten liever in de schaduw van het palmenbos. De zee is heerlijk, het water is gewoon warm. De jongens spelen heerlijk in de branding, het is echt genieten! Er komen wel vrij veel verkoopmevrouwtjes langs in het palmenbos strand, maar de meesten weten we af te wimpelen. Toch zijn we na een uur een zakje rambutans (heerlijk fruit), muggenolie en een aantal armbandjes rijker.

altaltalt

Bij een strandtent eten we wat. Michel en Lianne gaan voor de verse geroosterde krab, die net nog in een bak water aan het zwemmen was. That's life. Hij smaakt goed, maar het is wel vrij veel gepeuter met minimaal resultaat. We zien een donkere lucht aankomen en besluiten eerder weg te gaan van het strand. Als we op de stoep van het hotel staan, beginnen er dikke druppels te vallen. He he, net op tijd!

Aan het eind van de middag gaan Michel, Lianne en Iris nog op de fiets door het stadje. We bezoeken nog een tempel en een keramiek museum. Dan begint het weer te gieten en vluchten we een café binnen. De stroom valt ook nog uit, maar er komen meteen kaarsen. Als het wat droger wordt fietsen we weer terug. We gaan de brillen ophalen die perfect gemaakt zijn. Aan de kleding en de schoenen moet nog een kleinigheid veranderd worden. Morgen terugkomen om te passen. Iris bestelt een (gala-)jurkje in zwart en Lianne een tuniek-blouse. Ook die zijn morgen klaar beloven ze. We eten bij een klein restaurantje waar we in gesprek raken met andere Nederlanders. De man doet ontwikkelingswerk hier, en zijn vrouw is nagekomen om samen wat rond te reizen. Net als wij vinden zij Vietnam een heerlijk land.

 

Rat op het menu?
Woensdag 12 augustus 2009. Hoi An, Vietnam.

He he, alweer om zes uur klaarwakker. Dan kan ik me toch net zo goed meteen aankleden en naar de vismarkt lopen aan de Thu Bon rivier. Het is nog heerlijk rustig op straat, alle winkeltjes zijn nog dicht. Wel zit half Hoi An op straat te eten aan van die lage tafeltjes op minikrukjes. Het lijkt wel of niemand hier thuis iets eet, allemaal gaan ze 'uit eten' langs de kant van de weg.

Bij de vismarkt aangekomen is het een drukte van jewelste. De bootjes komen met ladingen vis aan die gelost moet worden. De vis gaat in grote manden aan wal en wordt meteen schoongemaakt en doorverkocht. Er is een grote kist waar je ijsblokjes kan kopen om tussen de vis te leggen. De helft is koper de andere helft is verkoper. Het is een gekakel van jewelste, de meute bestaat voor 90% uit vrouwtjes (jawel de meesten met rieten punthoedjes). Het is allemaal heel puur, amper een toerist te bekennen. Er is ook nog een groente markt die naadloos aansluit op de vismarkt. De groentemarkt is gedeeltelijk overdekt. Om half acht ben ik weer terug en is de rest van de familie ook wakker.

altaltalt

We boeken vanochtend alvast enkele bustickets voor trajecten die komen gaan. Dan lopen we Hoi An weer in, kopen nog een paar Old Town Tickets, en bezoeken het oude huis van de familie Tan Ky. Een prachtig bewaard oud houten huis. Met voorouder altaar, mooie meubels en een open binnenplaats. Op een paal hebben ze bijgehouden hoe hoog het water is gekomen tijdens de jaarlijkste overstromingen. In 2007 stond het water bijna tot de eerste verdieping. Dit huis ligt dan ook pal aan de rivier. De overstromingen zijn meestal in de maanden oktober en november. We eten een hapje aan de rivieroever, het restaurantje heeft een balkon. Mooi uitzicht en heerlijk eten.

altaltalt

Ook kopen we weer veel te veel dingen om mee naar huis te nemen. Een paar prachtige gongen, zijden sjaals en een rode zijden lampion. De kleding en schoenen zijn klaar en naar wens. In de middag komt er een heftige moessonbui. Die duurt bijna een uur en de straat verandert in een kleine rivier. Dit is de eerste echte moessonbui sinds we in Vietnam zijn. Na een uur is het weer droog en een stuk koeler. Dat voelt fijn. 's Avonds eten we bij Café 96-restaurant. Aanbevolen door de Lonely Planet. De verf bladdert van de muren, dat heeft toch wel iets gezelligs. We maken onze keuze uit het menu, en terwijl we wachten op onze bestelling komt ie voor de eerste keer voorbij. Daarna nog twee keer, en hij loopt over een spleet tussen de muur en het dak. Het is een rat! Het eten smaakt overigens prima.

 

Kookles bij de Gele Bloem
Donderdag 13 Augustus 2009. Hoi An, Vietnam.

Ook vandaag huren we weer fietsen. Heel makkelijk tegenover het hotel. Daar staan verschillende fietsenmannetjes. Op de fiets door Hoi An dus. We bezoeken nog wat laatste tempels en een assembly hall. Allemaal even prachtig met veel goud, rood en wierrook. De tempels zijn hier weer heel anders dan bijvoorbeeld  in Thailand of Laos. Je hebt eerst een hoofdpoort, dan een open ruimte met rijen grote potten met mooie bloeiende planten, en dan heb je de uiteindelijke tempel met beelden en altaar pas. In de binnenhof staat meestal een grote sierlijke pot op pootjes. Dat zie je steeds weer terugkomen. De tempels hier doen eerder Chinees aan, met heel veel draken en schilpadden en bontgekleurde deurversieringen van mannen met baarden. Heel apart!

altalt

We eten bij het Hoa Váng (gele bloem) restaurant. Hier bespreken we voor vanavond alvast een cookingclass. We eten voor lunch crispy noodles met garnalen, Lao Cau (specialiteit van Hoi An) en de kinderen gewoon een pizza.

Vanuit het restaurant fietsen we meteen door naar het strand. De kinderen willen ontzettend graag nog een keer naar het strand. We parkeren de fietsen bij een andere strandtent, en doen een keer luxe; we huren drie strandbedden met parasol! Da's relaxed genieten. De Zuid Chinese zee is nog steeds heerlijk warm, de golfjes kabbelen rustig voort. De jongens bouwen een zandkasteel en kliederen lekker met water. Wij liggen lekker wat te lezen op het strandbed. Hoe simpel kan het leven zijn? De verkoopmevrouwtjes op het strand willen absoluut niet bruin worden (witte huid is hier een schoonheids ideaal), en lopen in dikke gebreide truien. Maar da's nog niet alles; ze hebben ook handschoenen aan en dikke sokken in hun slippers, echt waar! Je weet niet wat je ziet. Als we gedonder in de verte horen pakken we onze biezen en fietsen terug naar Hoi An. Het zal de hele avond nog blijven donderen en bliksemen, maar uiteindelijk valt er geen druppel.

altaltaltalt

Om 19.00 uur gaan we terug naar het restaurant van Gele Bloem (Hoa Váng). Het ligt heerlijk romantisch aan het water. Aan de overkant zien we heel veel restaurants die verlicht zijn met de lantaarntjes waar Hoi An zo beroemd om is. Sander en Lianne nemen een kookles; je maakt zelf je eigen gerecht klaar, met uitgebreide uitleg. Midden in het restaurant. Sander maakt fresh springrolls, verse loempia's dus. Die worden niet gebakken, het is een soort salade met vlees en garnalen in rijstvellen gerold. Lianne maakt grilled fish in banana leaf, gegrilde vis in een bananenblad. Heel simpel om te maken. Van de speciale saus die hiervoor nodig is slaan we meteen een potje in. De kookles is een succes, en erg leuk om te doen. Je moet alles met stokjes opeten, lachen! Terug in het hotel herpakken we de rugzakken. We hebben aanzienlijk meer spullen dan toen we hier kwamen. Gelukkig past het allemaal nog in de rugzakken. 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!