Mr. Pimpee Wichai
Maandag 31 augustus 2009. Oerle, Nederland.

De allerlaatste dag van onze reis. Een maand is ook niks, het vliegt voorbij voor je er erg in hebt. Twee nieuwe landen hebben we bezocht, veel nieuwe indrukken opgedaan. Wat hebben we genoten van al het moois onderweg, het landschap met de rijstvelden, de zee en de tempels. Het eten en de mensen. Ja, het was echt de moeite waard…

Maar aan alles komt een eind, als we straks thuis zijn zullen we weer zelf moeten schoonmaken, zelf moeten rijden, de bedden opmaken, eten koken en wassen. Toch is reizen niet alleen vakantie. Je bent ook elke dag intensief bezig met plannen, wisselkoersen bijhouden, pingelen, onderzoeken, vertalen, menukaarten ontcijferen, enzovoorts. Reizen is hard werken maar vooral veel genieten.

We zitten nog aan het ontbijt, als Mr. Pimpee Wichai ineens voorbij komt. De taxichauffeur die ons van het vliegveld naar Bangkok heeft gebracht hebben we gevraagd om ons twee dagen later ook weer terug te vervoeren met zijn seven seats rood/blauwe taxi. Hij is een half uur te vroeg maar dat is niet erg. We pakken onze spullen en lopen naar de brug waar hij zijn vehikel geparkeerd  heeft. In de ochtendspits met file gaan we onderweg. Het is hier natuurlijk een gewone maandagochtend en iedereen is onderweg naar zijn werk. Meneer Pimpee spreekt anderhalf woord Engels maar vertelt toch heel veel. Hij heeft een mooie dochter van 26 jaar die ‘iets met computers’ doet en hij woont vlakbij het vliegveld. Zijn duimnagel is wel vijf centimeter lang. Dat zie je hier wel bij meer mannen. Statussymbool ofzo?? We komen voor een laatste keer langs de Bayoke Skytower en leggen de dertig kilometer naar Suvarnabhumi Airport in minder dan een uur af. Dag! Meneer Pimpee, tot een volgende keer misschien.

Het inchecken gaat vlot en voor we het weten zitten we in Air Berlin vlucht AB1751 weer terug naar Dusseldorf. De vlucht duurt elf uur dus dat zijn drie films en drie keer eten. Het eten is smakelijk en de films zijn erg grappig. Het vliegtuig is tot de laatste stoel gevuld. Gelukkig gaat de tijd gaat relatief snel en voor we het weten landen we in Dusseldorf. Opa en oma Tops vormen het ontvangstcomité. Ze hebben lekkere abrikozenflappen meegenomen. Enkele uurtjes later zet deze taxiservice ons veilig af op onze oprit in Oerle. Het  zit er weer op, en het was geweldig! Het nagenieten kan beginnen... Maar waar zullen we volgend jaar eens heen gaan?