Artikelindex

Mensen kijken in de dierentuin
Donderdag 8 juli 2010. Hanoi, Vietnam.

Beroepsmatig werden we vele malen verwezen naar de lokale dierentuin als must see voor mensen met kinderen. Jaarlijks komen er meer dan 1,5 miljoen bezoekers (vooral locals) en er werken meer dan 300 mensen. Men verzekerde ons dat het prima gesteld is met het welzijn van de dieren. Tijd om na alle culturele uitstapjes met de kinderen daar zelf eens een kijkje te gaan nemen. Binnen een mum van tijd waren de heren klaar met aankleden. Snel nog even ontbijten. Voordat wij zelf goed en wel buiten stonden had Sem al een taxi ‘geregeld’ bij zijn ‘vrienden’ van het hotel.

Sem is een regelneef. Sociaal en onbevangen. Andere jaren was het ons al opgevallen, maar dit jaar des te meer. Hij is helemaal in zijn element als hij dingen zelf kan bestellen, regelen en doen. Het ene moment staat hij in een reisbureau een treinkaartje te regelen, het andere moment plant hij rijst, is hij onderdeel van een lokaal voetbalteam of krijgt hij muziekles van een oude Vietnamese man. Iedereen weet hij om zijn vinger te winden, in een mengelmoes van Engels, Nederlands, Vietnamees en Thais.

De taxi zet ons af voor de ingang. Met een entree van €0.16 en kinderen voor de helft van de prijs heb je al snel waar voor je geld. Deze botanische tuin, met dierenverblijven en allerlei speelattracties voor kinderen, doet bijna kermisachtig aan. Het is leuk om te zien hoe Vietnamese families hier een dagje ontsnappen aan de drukte van de stad.

Een rondje in de draaimolen, samen op een sleets wiebelend speelvliegtuig en met mama in een drakenachtbaan door een grot. Sem en Thom vinden het hier prachtig. Vriendjes zijn al snel gemaakt bij het springkussen. Terwijl wij zitten te puffen bij 40 graden, lijken zij even nergens last van te hebben. Met uitzicht op de olifant, zitten de jongens nog even bij te komen van hun lichamelijke inspanningen. Ik zit een beetje te suffen totdat ik merk dat zich inmiddels een enorme menigte om ons heen heeft verzameld. Eerst weifelend en op afstand, later dichterbij en bijkans opdringerig. Ik hoor Liv al zeggen: ‘Nee, nee’.  Ze weet wat haar te wachten staat: binnen een mum van tijd zal ze van hand tot hand gaan. Iedereen wil haar zachte blonde krullen aanraken en even in haar mollige babybeentjes knijpen. Snel gaat ze bij me op schoot zitten. Daar is ze veilig.

altalt

Sem zegt op wijze toon tegen Thom: ‘ Wij zijn beroemd. Daarom kijken ze naar ons. Dat komt omdat we van Muddy Shoes zijn …’. Ik zeg niets

Inhoudsopgave

  1. Hanoi
  2. Mai Chau
  3. Hanoi
  4. Hue
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!