Echte vissersstad
Woensdag 31 juli 2013. Quy Nhon, Vietnam.

Onze volgende stop zou eigenlijk Hoi An zijn, maar om de volgende reisroute niet te lang te maken besluiten we treintickets te boeken naar Quy Nhon. Maandag zijn we om één uur 's middags op het station aangezien onze trein om 13.42 uur zou vertrekken. We gaan keurig voor de nog gesloten poort naar het perron staan. Toen deze echter om half twee nog niet geopend was, besloten we toch maar eens navraag te doen. Met handen en voeten werd ons uitgelegd dat die trein pas om 14.50 uur zou vertrekken. Waarom? Geen idee. Maar daar stonden we dus met alle bagage, twee jengelende kinderen en het zweet druppelend van onze gezichten. Gelukkig hield Chris als enige het hoofd koel en spotte hij een Bookcafe aan de overkant van de straat en loodste hij ons de airco in! We hebben al een paar keer eerder in een bookcafe gezeten. Het is een grote boekwinkel (helaas alleen Vietnamees leesvoer) met op de bovenste etage een relaxte café-ruimte met internet en airco. Enkele fruitcocktails, pizza's en tekeningen later vertrokken we opnieuw naar het station. Na nogmaals een uur wachten lieten we dan eindelijk Nha Trang achter ons.

De treinreis verliep voorspoedig. 'Helaas' zaten we eerste klas, hetgeen inhoudt dat we zachte stoelen hadden (in plaats van houten bankjes), maar ook dat er geen venters in de coupés worden toegelaten. En dat vinden wij nou juist net zo leuk. Om iets na zevenen komen we aan in Dieu Tri. Van hieruit moeten we nog vijftien kilometer met een taxi naar Quy Nhon. Uitgeblust van deze zware dag besluiten we het verkennen van de omgeving tot morgen uit te stellen en ploffen we neer in onze kamer van het Hoang Yen Hotel.

We blijven uiteindelijk twee dagen in Quy Nhon. Aangezien dit geen gangbare toeristen-stop is, is het er een stuk rustiger dan in Nha Trang. Dat bevalt ons wel. We slenteren uren over het strand zonder een enkele toerist tegen te komen. Quy Nhon is een echte vissersstad, en er wordt veel gebruik gemaakt van de 'bamboo basket boats'. Dit zijn kleine, ronde, van bamboe gevlochten bootjes, waterdicht gemaakt met teer. 's Morgens ligt de zee er vol mee, en 's middags liggen ze als aangespoelde schildpadden op het strand. Ook hier trekken rond vier uur de inwoners richting zee en is het zes kilometer lange strand vol met vrolijke Vietnamezen. Langs de kade is het een drukke handel van vis en zeevruchten, en staan de straten vol met plastieken kinderstoeltjes alwaar je kunt neerdalen voor een verse hap.

Quy Nhon bevalt ons wel, omdat het authentieker is dan Nha Trang. We bezoeken nog de Thap Doi Cham Towers, de Long Khanh Pagode en de Tam An Pagode en 's avonds voeren we op het strand nog interessante gesprekken met de locals en studenten over de verschillen tussen ´hun´ en 'ons´ land. Daarna pakken we voor de zoveelste keer onze koffers voor ons vertrek morgen naar Hoi An.