Na regen komt zonneschijn
Zondag 28 juli 2013. Nha Trang, Vietnam.

Onze busrit naar Nha Trang op woendag leek een gruwelrit te worden. In een klein busje waar in Nederland met goed fatsoen vijftien personen in zouden kunnen gaven ze ons 'de beste plaatsen'. Dat wil zeggen: de achterbank. Korte beschrijving: Opgehoogde voetruimte, dus van zitting tot grond ongeveer veertig centimeter hoogte, en een beenruimte tot de stoel voor je van zo'n vijftien centimeter! Dat werd dus in kleermakerszit reizen. In het busje werden zo'n twintig personen gestouwd, plus een hoop bagage, maar de grote meevaller was dat we na vier uur al Nha Trang binnenreden, terwijl we ons hadden ingesteld op een dikke vijf uur. Al met al viel het dus toch nog wel mee.

In het Golden Sea Hotel werden we vriendelijk ontvangen, al werd ons wel meteen medegedeeld dat we maar twee nachten in de gereserveerde kamer konden blijven, en de laatste nacht naar een kleinere kamer zonder ramen zouden moeten verhuizen. Niet echt leuk, maar wie weet, misschien veranderde nog wel iemand zijn planning en konden we toch in de kamer blijven. Aangezien de zon verleidelijk scheen hebben we ons meteen omgekleed en zijn we de zee in gedoken.
Nha Trang is een gezellige stad, maar wel erg toeristisch en druk. Het strand staat vol met 'duurbetaalde' zonnestoelen en parasols, en voor de waaghalzen is er de keuze uit parasailen, waterscooters of bananenboten. Het overgrote deel van de toeristen is Russisch, dus alles is in het Russisch vertaald. Ook komen hier veel Vietnamezen voor hun vakantie of een weekendje. Dat zie je het meest duidelijk zo rond vier uur, als de stranden overladen worden door Vietnamezen die met hun kleren aan de zee induiken. Chris en ik slaan dit schouwspel vanaf het strand gade, maar Jaan en Tijn duiken er midden in! Met veel gelach en hilariteit spelen hele families balspelen samen met onze twee withuiden (al beginnen ze al langzaam te kleuren). Geweldig om te zien hoe je ook zonder taal kunt communiceren!

Onze tweede dag in Nha Trang bezoeken we de Po Nagar Cham Towers. Van de tien torens uit de zevende eeuw, zijn er nog slechts vier in tact en worden ook nog steeds gebruikt door de Chinese en Vietnamese Boeddhisten om te bidden en te offeren. Dat blijft een mooi schouwspel, ook al maakt het hier bijna deel uit van het straatbeeld. Vervolgens beklimmen we de nodige trappen en bewonderen we de witte Boeddha's van de Long Son Pagoda. Deze immense beelden blijven tot de verbeelding spreken. 's Middags gaan we nogmaals naar het (drukke) strand, onderhandelen als volleerde toeristen over de prijs van een bed met parasol (wat wil zeggen negentig cent in plaats van drieënhalve Euro) en genieten van het feit dat we eindelijk geen regen meer hebben!

Ik blijf me verbazen over hoe weinig Jaan en Tijn nodig hebben om zich te amuseren. De hele rugzak met speelgoed is (naast de tekenspullen en de nintendo) nog nauwelijks gebruikt. En op het strand houden ze zich uren bezig zonder ook maar een attribuut. Heerlijk. Chris en ik hebben inmiddels al heel wat boeken gelezen.
's Avonds in het hotel wacht ons een minder leuke mededeling. We moeten morgen niet verhuizen naar een andere kamer, want er is helemaal geen andere kamer meer beschikbaar! Sorry, foutje met de reserveringen. Ik ben laaiend en terwijl Chris op straat naarstig op zoek gaat naar een ander hotel, schrijf ik een verontwaardigde mail naar de bazin van het hotel. Chris komt zonder resultaat terug (alles is voor het weekend volgeboekt) en enigszins sacherijnig proberen we onze ergernis te sussen met een avondmaaltijd boven ons budget. Als we terug in ons hotel komen krijgen we beter nieuws. De bazin heeft opdracht gegeven een ander hotel voor ons te zoeken, dus zodoende start vrijdag 26 juli met een verhuizing naar het Sun City Hotel, twee straten verderop. En zoals elk nadeel heeft ook dit zijn voordeel. Ook al staat ons nieuwe hotel in de schaduw van het torenhoge Novotel, en wordt ons hierdoor het zeezicht ontnomen, onze kamer is erg comfortabel en het personeel zeer behulpzaam.

Goedgezind en ingesmeerd met factor 50 besluiten we spontaan twee tandems te huren. Op veel te lage zadels en veel te hoge temperaturen fietsen we naar het National Oceanografic Museum. Ook al probeert iedereen ons een trip met de kabelbaan naar het Vinpearl-park aan te smeren (een duur water- annex pret- annex aquariumpark), wij vermaken ons prima in dit lichtelijk vergane glorie aquarium.

Om drie uur vertrek ik met de kids weer richting strand en gaat Chris zijn kookkunsten uitbreiden bij Chopsticks met een Vietnamese kookcursus. Ze vonden het maar raar dat niet ik, maar de man des huizes de cursus wilde doen. Met een schouderklopje en de toespeling 'smart woman' laten we Chris achter om drie uur later aan te schuiven aan een tafel vol lekkers! Chris was de enige cursist en had van maar liefst van drie personen les gehad! Hij had zoveel gemaakt dat de kids en ik mochten meegenieten, maar nog was het veel te veel. Heerlijk was het. De kids zijn nu zelfs gek op inktvis dus dat vergroot de menukeuze. Veelbelovend om te weten dat we nu dus ook nog na de reis kunnen genieten van de Vietnamese keuken. Alleen moeten we dan wat afbouwen met de zoetigheid, want er wordt hier wel overal erg veel suiker aan toegevoegd.

Na zaterdag een hele dag niets doen, luieren en ´strandjes bouwen´ doen we op zondag de 'Amazing Snorkeltour'. We zijn gewaarschuwd voor de vele party-tours met karaoke die hier worden aangeboden, maar het hotel verzekert ons dat deze tour rustig en zonder 'party' is. Na vertrek meldt onze 'day-guide' zich via een microfoon. Hij start met 'Hello.....', vervolgt met een melodieus 'Is it me you're looking for?' en zingt vervolgens het hele lied acapello bloedserieus uit! Wij krijgen er spontaan de slappe lach van, helemaal als hij vraagt of we alsjeblieft mee willen zingen! Gelukkig zijn onze acht medepassagiers net zo verbaasd als wij over dit intermezzo, dus 'gay-guide' geeft het op. Voorlopig toch...

Even later schallen er door de boxen keiharde beats. Zo hard, dat we onszelf onmogelijk nog verstaanbaar kunnen maken. Om het feestje compleet te maken staat onze 'gay-guide' vrolijk op het dek te swingen! De blikken bij de passagiers onderling spreken boekdelen! Na een kwartier besluit een van de passagiers ons allemaal uit ons lijden te verlossen met het verzoek de rest van de tour de muziek uit te laten. 'Gay-guide' besluit treurig met een laatste karaoke-liedje en laat ons de rest van de dag met rust!

Alhoewel we slechts eenmaal stoppen om te snorkelen hebben we een leuke dag. Het snorkelen was niet bijster mooi, maar wellicht zijn wij op dit vlak ook wel erg kieskeurig. De tweede stop was voor een verrukkelijke zee-lunch op de boot gevolgd door het uitgooien van vislijnen. De teleurstelling bij Jaan en Tijn dat er geen enkel visje toehapte aan hun lijn was gelukkig maar van korte duur, want zij mochten de door anderen gevangen visjes teruggooien in de zee.

Tot slot bezoeken we nog een exclusief strand, waar je voor moet betalen om erop te mogen! Je hoeft niet te gaan, maar dan moet je twee uur op het bootje blijven zitten! Hoezo gewiekst? Gelukkig is er ook een enorm groot zwembad aanwezig, dus de twee uur vliegen voorbij. Moe maar voldaan varen we terug de haven binnen.