De Mekong Delta en afscheid van Vietnam
Dinsdag 19 februari 2013. Ho Chi Minh City, Vietnam.

Ho Chi Minh City ligt bij de delta van de Mekong rivier en daar gaan talloze tours naartoe. We kijken via internet welke tourbureau's je wel en niet moet hebben. De besten zijn verreweg het duurst en we gokken dan maar op een minder bekend bureautje dat wat goedkoper is maar hetzelfde lijkt te bieden en behulpzaam, aardig personeel had. Jajaja, too good to be true, hoor ik u zeggen en dat klopt. Het blijkt 's ochtends dat we dan toch worden opgehaald door Delta Adventure tours: degene die het slechtste scoort op alle reviews op internet en helaas terecht. Ziet u dat in de toekomst ergens staan, ren dan gauw weg! De stoelen in de bus zijn kapot met de zitting eraf. Er zitten teveel mensen in de bus, de airco is waardeloos en we moeten lang wachten voor vertrek. Maar het ergste is eigenlijk de gids; een arrogante, ongeïnteresseerde vrouw die uit al haar poriën uitstraalt dat we haar allemaal afhouden van leukere zaken en ons vooral informeert dat de lunch niet lekker is en dat we het ontbijt zelf moeten betalen. We hebben na de reis dan ook een keer gebruik gemaakt van het beste wapen dat we hebben: Tripadvisor. Maar goed, we hebben wel het één en ander gezien en de kinderen merken niet veel van de onbekwame gids en vinden het erg leuk. Ik zal het verdere klagen dan ook achterwege laten.

De tweedaagse trip start met een busrit van een paar uur alvorens op een boot te stappen. Op diverse plekken stappen we uit om honingthee te drinken, te zien hoe kokossnoepjes worden gemaakt en om fruit te eten op een kwekerij. Tussendoor varen we rond in kleine roeibootjes, bij de lunch zijn er voor de kinderen vissen te bekijken en slootjes over te springen en overal tussen de mangrovebossen zitten slijkspringers, tot groot vermaak van alle minderjarigen. Uiteindelijk komen we weer terug bij af om van daaruit met de bus nog drie uur te rijden, verder de delta in naar Can Tho. Geen idyllisch klein plaatsje met rieten hutjes aan het water maar een stad met anderhalf miljoen inwoners. We overnachten in een basic hotel en struinen nog wat in de wijk tussen hotel en de rivier. In het restaurantje waar we belanden kun je slang en rat bestellen maar wij vinden kip voor vandaag wel exotisch genoeg.

Na een prima nacht verzamelen we bijtijds om naar de grootste floating market van de regio te gaan. Er wordt door de gids vooral de nadruk opgelegd dat er nu veel minder boten zijn dan normaal vanwege het Chinese Nieuwjaar maar wij vinden het prima. We zitten heerlijk op een boot en genieten van de toch redelijk veel aanwezige boten. Het zijn vooral vrij grote schepen die voor anker liggen en spullen verkopen en er tussen varen kleinere bootjes om de goederen te kopen en verder te vervoeren. De kinderen worden ondertussen vermaakt door een groep Chinezen en een Australisch echtpaar dat hun kleinkinderen erg blijkt te missen. We stoppen ook om te zien hoe rijstnoodles worden gemaakt door pap te maken van rijst en er grote dunne pannenkoeken van te maken die dan moeten drogen in de zon alvorens gesneden te worden. De varkens op het erf zijn ook uitgebreid te bewonderen. Als laatste stoppen we bij een rijstfabriek waar mij het meeste van bijstaat dat bruine rijst een stadium is in het proces om witte rijst te verkrijgen. Hier in Vietnam betekent dat dus dat bruine rijst het goedkoopste is en alleen door zeer arme mensen gegeten wordt. En wij maar extra betalen voor de bruine rijst! We lunchen op een heerlijk stekje aan het water in Can Tho en blijven hier hangen tot de bus vertrekt om ons terug te brengen naar HCMC.

De laatste dag in Vietnam brengen we een bezoekje aan het History Museum dat vooral voorwerpen tentoonstelt van verschillende tijdperken en etnische groeperingen. Het is niet groot maar de moeite waard. Niet onbelangrijk is dat ze prima toiletten hebben waar het hele gezin om de beurt gebruik van maakt. Het eten is bijna altijd heerlijk maar de buiken blijken het daar niet altijd mee eens te zijn. Gelukkig blijft het bij gerommel en is er al lang niemand echt ziek geweest.

Aafke gedraagt zich even niet al te best (lees: we vrezen nu de puberteit al) en belandt in het museum op de 'stoutstoel', met veel bekijks van alle aanwezigen. Dat wil zeggen dat ze even door mij wordt afgezonderd door haar in een stil hoekje te zetten hoewel van stilte de eerste minuten geen sprake is... Wie het niet zag gebeuren heeft het zeker gehoord. Dat opvoeden tussen de bedrijven door is niet altijd het makkelijkste.

Vanuit de tempel tegenover het museum kijken we uit op de botanische tuinen en de kleine dierentuin van HCMC en dat wordt dan ook het volgende bezoekje. Wij vinden het minder deprimerend dan we later in de reisgids lezen, hoewel sommige kooien wel een revisie verdienen. Wij brengen er in ieder geval twee heerlijk rustige uurtjes door en moeten vanwege sluitingstijd het terrein verlaten.

De laatste avond Vietnam is alweer aangebroken. We zijn hier maar drie weken geweest, wat korter is dan vooraf gedacht. Dat komt mede omdat we toch ook weer naar Thailand willen. We zijn dan ook stevig op de tourist-track gebleven en we hebben het één en ander aan mooie plekken daarom ook overgeslagen. Ach, dan hebben we ook hier weer wat om ooit voor terug te komen. Hoewel... We hebben het super gehad met Halong Bay, Hoi An en Tét als hoogtepunten. Tegelijkertijd hebben we hier vaak het gevoel gehad afgezet te worden, dat we op onze hoede moesten zijn voor scams en werden we toch echt niet overal even vriendelijk bejegend, zeker niet vergeleken met de eerdere maanden van onze reis, maar ook niet met onze eerdere ervaringen uit Thailand, Laos, Maleisië en zelfs Cambodja. Dat neemt niet weg dat we ook heel veel buitengewoon aardige Vietnamezen zijn tegengekomen natuurlijk. Maar toch. Misschien juist omdat we te stevig op de platgetreden paden zijn gebleven? Wie weet ontdekken we dat in de toekomst nog eens.