Henrike en Hans rondreis met leerplichtige kinderen Vietnam
19 november 2008 - 25 april 2009

Henrike en Hans ontmoetten elkaar veertien jaar geleden in Vietnam. Ze trouwden op Bali waar ze met Yannick (11) en Florian (8) al meerdere keren zijn teruggekeerd. Deze winter pakken ze het groot aan. Met toestemming van de leerplichtambtenaar trekken ze vijf maanden lang door Maleisië, Vietnam, Cambodja, Thailand, Nieuw Zeeland en Indonesië. Wij zijn blij dat we deze reislustige familie tijden hun reis kunnen volgen. Lees hier hun verhalen over hun tijd in Vietnam.

Door Henrike en Hans van den Oudenalder

Wennen aan de drukte
Woensdag 26 november 2008. Hanoi, Vietnam.

Vandaag hebben we een lange reisdag gehad. Om 06.00 uur gaat de wekker al af. Na het aankleden en ontbijten vertrekken we met de bus van het hotel naar de ferryboot. Met de boot varen we naar Lumut, waar een taxi klaar zou staan om ons naar Kuala Lumpur Airport te brengen. Wachten, rondkijken, maar geen taxi met onze naam… Dan maar een lokale taxi opgezocht die ons naar de luchthaven wilde brengen. De taxichauffeur zette ons af bij de luchthaven van Kuala Lumpur na zo’n ritje van drie-en-een-half uur. Echter wat bleek, dit was de internationale luchthaven en Air Asia, waar wij mee vliegen, gaat van de CityAirport. Dus wederom 45 minuten in een andere taxi naar de goede luchthaven. Onze vlucht ging anderhalf uur later, dus dit was geen probleem. Bij het inchecken hadden Yannick en Florian veel bekijks, omdat ze even groot zijn als een Indische vrouw die ook aan het inchecken was. Aan het eind van de middag vertrekt dan onze vlucht naar Hanoi waar we begin van de avond aankomen. Yannick heeft inmiddels erg last van zijn oren en blijkt een oorontsteking te hebben. Ditmaal stond de taxi van het hotel wel klaar en rijden we in 45 minuten naar ons hotel in Hanoi.

Het verkeer in Hanoi: Links en rechts langs elkaar heen (nog net niet over elkaar heen), alles rijdt door elkaar, afsnijden is hier heel normaal. Groot licht en de claxon worden meer wel dan niet gebruikt. Brommers crossen overal doorheen, als het niet snel genoeg gaat, halen ze vanzelf de auto’s weer in. Verkeersborden, wie trekt zich hier iets van aan? Als je 40 km mag rijden, maar je kunt er 80, dan doe je dit toch gewoon… Oversteken: je loopt gewoon, en ziet wel wat er gebeurt. Niet te geloven dat het meestal ‘gewoon’ goed gaat. Dan de winkels, elk plekje is bezet, ook op de stoep en als het even kan ook nog een stukje straat erbij. De uitstalling in de winkels is enorm. In de straat niet één winkel met speelgoed, maar acht winkels naast elkaar met allemaal hetzelfde speelgoed. Vooral Yannick en Florian kunnen dit wel waarderen!

Bij het hotel Hoa Linh aangekomen kregen we een kamer op de tweede verdieping. Een kamer met vier(!) bedden. Dit zijn we niet meer gewend, zoveel ruimte. De vorige hotels hadden we steeds twee ruime bedden die we met z’n vieren deelden. Yannick vond het ook wel erg veel en vroeg of we deze bedden niet tegen elkaar aan konden schuiven, dat was toch wel gezelliger…

’s Avonds zijn we nog even naar het Hoan Kiem meer gelopen waar we vlakbij zitten en hebben hier nog wat gedronken en de overweldigend drukke stad over ons heen laten komen.

De stad verkennen
Donderdag 27 november 2008. Hanoi, Vietnam.

Na een rumoerige nacht, met veel lawaai van de straatkant, hebben we ontbeten in het hotel en zijn we de oude wijk van Hanoi wezen verkennen. Er valt maar één ding op: druk en van alles veel! Of het nu gaat om de brommers, of om het soort winkels, noem maar op. Eerst zijn we naar Sinh Cafe gegaan om onze tour naar Halong Bay (vertrek 30 november) voor twee dagen te boeken. En hierna gaan we van 2 t/m 8 december naar het noorden van Vietnam.

Vervolgens zijn we de stad doorgelopen en hebben een rondrit gemaakt van een uur in een fietstaxi. Dit gaat langzamer dan het lijkt, maar je komt wel door allerlei straten. Het valt op dat er in één straat vaak allemaal winkels zitten met dezelfde koopwaar. Na de middag zijn we opnieuw naar het Hoan Kiemmeer (het hart van het koloniale Hanoi) geweest en hebben rondgekeken bij de rode brug die over het meer naar het eilandje gaat dat in het midden ligt. Na nog wat rondgelopen te hebben zijn we teruggegaan naar het hotel om huiswerk te maken.

Vroeg op in Hanoi
Vrijdag 28 november 2008. Hanoi, Vietnam.

Het leven begint hier vroeg, wij dus ook. Wel fijn, dan heb je een lekker lange dag. Vandaag regelen we de excursies naar het noorden en naar Halong Bay. En we gaan de aankomende twee nachten naar een ander hotel. Na al dit geregel zijn we naar de Dong Xuan markt gegaan in Hanoi. Dit is een grote markt die in 1994 uitgebrand is. Later is de markt weer opgebouwd en maar liefst drie verdiepingen hoog. Behalve de gebruikelijke zaken als kleding, schoenen, groente, fruit vind je hier ook planten, kruiden, vogels, vissen en dieren zoals slangen en gekko’s. Het is een drukte van belang en je staat versteld hoeveel iemand op zijn hoofd kan dragen.

Na de markt zijn we naar het Legermuseum geweest. Vooral Yannick en Florian vonden het hier geweldig. Er waren buiten verschillende vliegtuigen te zien, kanonnen en bommenwerpers. Binnen waren diverse tentoonstellingen over het volksleger, de wederopbouw van het land, ambachtelijke wapens etc. We hebben een voorstelling bijgewoond over de slag bij Dien Bien Phu, compleet met beelden en maquettes over de bevrijding van Vietnam op de fransen.

’s Avonds hebben we een voorstelling bijgewoond in het waterpoppentheater. We hadden geluk en mochten op de eerste rij zitten. Het was een bijzonder spektakel. Marionettenpoppen beelden in het water het dagelijks leven op het platteland in Vietnam uit. 

Zwaanwaterfietsen
Zaterdag 29 november 2008. Hanoi, Vietnam.

Na het ontbijt zijn we naar een ander hotel gegaan, het PrinceII hotel in Hanoi. Na hier ingecheckt te zijn, hebben we een uurtje gelopen naar de tempel van de Literatuur. Het was hier erg druk, want het was ‘graduation day’ voor de studenten. Zij waren dan ook massaal hier te vinden. De meisjes hadden een ‘Ao Dai’ aan, de traditionele kledij. Het is ons opgevallen dat toen wij hier vijftien jaar geleden waren, je nog veel vrouwen en meisjes zag in deze kledij. Nu zie je het bijna niet meer (tenminste in Hanoi), alleen bij speciale gelegenheden.

Na de tempel zijn de naar het Thu Le Meer gegaan en de nabijgelegen dierentuin. Op het meer hebben we waterfietsen in de vorm van zwanen (!) gehuurd en hebben gewaterfietst. Hierna zijn we naar de dierentuin gegaan. Deze was nog behoorlijk groot met veel dieren. Het zag er goed verzorgd uit. Wel waren er ook ontzettend veel speeltuigen/draaimolentjes etc. en om de vijf meter een kraampje met ofwel allerlei snoep en drinken ofwel allerlei speeltjes. Voor de zaterdag was het er redelijk druk. Ook waren er behoorlijk wat jongelui te vinden.

Na de dierentuin zijn we naar ons hotel gegaan om huiswerk te maken. ’s Avonds hebben we lekker gegeten en nog wat rondgelopen. Morgen gaan we twee dagen op de boot naar Halong Bay!

Met de boot door Halong Bay
Maandag 1 december 2008. Hanoi, Vietnam.

Op zondag de 30e zijn we vroeg opgestaan en met de bus opgehaald om naar Halong Bay te gaan. We gaan hier twee dagen op de boot (incl. overnachting op de boot). We reden met z’n elven in een minibusje in zo'n drie-en-een-half uur naar Halong Bay. Onderweg zijn we gestopt bij een ‘verkoophal’ om iets te drinken. Je zag hier mensen (kinderen nog?) borduurwerken maken voor aan de muur en pottenbakkers aan het werk. Een vermoeiend ritje, omdat er maar weinig beenruimte was (oftewel, wij zijn gewoon twintig centimeter te lang…).

Bij de haven aangekomen werden we naar de boot geloodst en na zo’n half uurtje varen werd er een overheerlijke lunch op tafel gezet. De middag hebben we gevaren door een schitterend natuurgebied met veel rotsen die uit de zee omhoog steken. De eerste stop was bij de Thiên Cung grotten. Erg groots en indrukwekkend om deze te zien. We vaarden weer een stukje verder en gingen voor anker. Yannick en Hans gingen samen kajakken. Florian durfde het als enige op de boot aan om in het koude water te gaan. ’s Avonds genieten we van een mooie zonsondergang, hierna nog een spelletje kaarten/Uno en yahtzee en daarna duiken we onze hutten in om te gaan slapen.

De boten/hutten zijn wel enigszins veranderd met zo’n vijftien jaar geleden. Sliepen we toen met z’n allen in een hok (twee bedden boven elkaar), waar ’s nachts nog ratten over de vloer liepen, nu hebben tweepersoonshutten met een eigen douche en toilet (!). Het is allemaal een stuk luxer geworden.

De volgende morgen na het ontbijt varen we terug richting de haven van Halong Bay waar we rond de middag aanleggen en na de lunch weer vertrekken met de bus naar Hanoi. Na twee relaxte dagen is Hanoi wederom erg vol en druk en zijn we nog steeds onder de indruk van de hoeveelheid brommers. We hebben een restaurantje gevonden in Hanoi waar je lekker kan eten: Quan Bia Minh (Dinh Liet 7A). Florian leert al wat woordjes Engels, maar haalt soms nog wat dingen door elkaar. Bij het drinken kreeg hij geen rietje, dus zijn opmerking was: ‘strawberry please’ in plaats van: straw please. Dit vergeet hij dus niet meer…

Op weg naar het noorden
Dinsdag 2 december 2008. Son La, Vietnam

Vandaag vertrekken we voor een trip van zeven dagen door het noorden van Vietnam en zullen hier kennis gaan maken met diverse bergvolkeren. ’s Ochtends om half acht worden we al opgehaald. We hebben geboekt voor een minivan. De jongens zijn druk aan het speculeren met welke auto we gaan. Er komt een minibusje voorrijden met chauffeur en gids; helemaal voor ons alleen, wat een luxe! We hebben hierin allemaal drie stoelen voor onszelf. Wel ideaal hoor, want we moeten nogal wat kilometers afleggen.

Onze eerste stop is langs de weg, waar we koffiedrinken. Daarna rijden we door naar Mai Chau waar we gaan lunchen. Yannick en Florian ontdekken al snel een snookertafel en de plaatselijke jeugd komt al gelijk met biljartkeus aangelopen. Wij lopen met de gids door het dorpje Mai Chau, terwijl de jongens biljarten. We lunchen in een huis op palen op de vloer van bamboe, zoals hier de gewoonte is. Een echte Vietnamese lunch is wel even slikken voor de jongens, maar zelfs Yannick probeert wat te eten.

Hierna vertrekken we voor de tocht van circa vijf uur naar Son La, waar we zullen overnachten. Halverwege stoppen we in een dorp van de Dzao-minderheid. We lopen over een ‘gammele’ bamboebrug, die er overigens pas sinds 1997 hangt (geschonken door de Japanners). In het dorp lopen we langs de twee scholen die het dorp rijk is. De eerste bestaat uit twee lokalen en is de basisschool. De andere bestaat uit één lokaal en is de kleuterschool.

Dan horen we in de verte muziek. Onze gids vertelt dat er dan of een festival is of een begrafenis. Bij de plek aangekomen blijkt dat er feest is, omdat er een huis is afgebouwd. We worden uitgenodigd om even mee te feesten. Dit houdt in rijstewijn drinken en meedansen (hossen) op de muziek. Iedereen is zo blij en gaan zo door tot middernacht (wij dus niet).

Even later vertrekken wij weer richting Son La. Rond zeven uur komen we hier aardig vermoeid aan. Om half acht eten we, wederom Vietnamees. Ditmaal maken ze uiteindelijk speciaal voor de kinderen frietjes. Moe gaan we naar onze kamer waar de jongens nog een dvd’tje kijken op de laptop voor we gaan slapen. Morgen de tweede etappe van de trip naar Lai Chau.

Door de bergen
Woensdag 3 december 2008. Lai Chau, Vietnam

’s Morgens vertrekken we rond half 8 naar Lai Chau. We stoppen al snel bij een plaatselijke markt waar we verschillende minderheden tegenkomen die nog traditioneel gekleed gaan. We zien een varken dat letterlijk uit elkaar getrokken wordt om verkocht te worden. Hierna rijden we door over nog een klein stukje asfalt, hierna wordt het zand, kuilen en stenen. Na zo’n uur komt er weer een asfaltweg in zicht. Vervolgens rijden we ruim drie uur door de bergen met constant haarspeldbochten (valt mee dat er niemand ziek wordt!!). Rond 14.00 uur komen we bij ons lunchadres aan. Helaas, alleen maar witte rijst en Vietnamees eten, dus twee jongens die honger hebben. Iemand van het restaurant gaat snel voor hen een stokbroodje halen.

Hierna rijden we snel weer verder met weer grote stukken door de bergen met prachtige vergezichten. Als er een andere auto passeert gaat het allemaal net. Brommers zien we zelfs in de moeilijk bereikbare gebieden regelmatig. Ze vervoeren allerhande spullen, variërend van varkens tot grote lengtes bamboe en alles wat er verder op een brommer past.

Onderweg stoppen we bij een school waar we mogen binnenkijken. De kinderen op de kleuterschool leren letters schrijven en op de lagere school hebben ze zangles buiten over Ho Chi Minh. De kinderen zitten met jassen aan in de klas vanwege de kou. Het is hier winter. Wij vinden het niet zo koud en hebben voldoende aan een shirtje en een fleece.

Aan het eind van de middag komen we aan in Lai Chau waar we eten en overnachten om morgen verder te reizen naar Sapa.

Voetbalvriendjes in Sapa
Donderdag 4 december 2008. Sapa, Vietnam.

Vandaag reizen we naar Sapa. Het is maar 100 kilometer. Hier betekent dit een kleine vier uur rijden. Wij rijden over de berg van 1650 meter hoogte met prachtige vergezichten. Net buiten Lao Chai stoppen we bij een marktje van allerlei minderheden. Het blijft steeds de vraag wie nu attractie is: de bergvolkeren of wij…

Dan gaan we omhoog en slingeren weer zo’n uur door de bergen om op het hoogste punt aan te komen. Er is hier een grote waterval en je hebt een schitterend uitzicht. Het valt ons op dat er op ontzettend veel plaatsen aan de weg wordt gewerkt. Ook in de dorpjes die we onderweg tegenkomen wordt hard gewerkt aan de huizen. Je ziet steeds stabielere houten huizen ofwel stenen huizen verrijzen. We kwamen zelfs een dorp tegen wat helemaal tegen de grond was gegaan, waarschijnlijk vanwege de overstromingen, en waar ze nu allemaal nieuwe huizen aan het bouwen waren.

Rond de middag arriveren we in Sapa. Zodra je hier binnen komt rijden valt het op dat er grote huizen staan. Ze zijn gebouwd onder Franse architectuur. Het is een gezellige plaats waar je al veel minderheden ziet rondlopen (die je van alles willen verkopen). Helaas kunnen we niet veel meenemen, dus dit gaat niet.

Na de lunch gaan we het plaatsje in en lopen rond de markt. Het is hier in tegenstelling tot de plekken waar we de afgelopen dagen geweest zijn, erg toeristisch. Je kunt hier ook weer al het eten krijgen en de jongens genieten ’s middags weer van chocoladecake (die toch wel anders smaakt dan thuis). Op het marktplein zijn er jongens aan het voetballen met een soort shuttle. Nou dat vinden Yannick en FLorian ook wel wat en lopen er gelijk op af. Er wordt hen gelijk gevraagd of ze mee willen doen. Dat is natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd. Zaten ze een half uur ervoor nog met een dikke fleece aan, nu spelen ze in een shirtje. Het is hier erg koud, zo’n acht graden maar ja, het is dan ook winter.

Aan het eind van de middag is het tijd voor huiswerk, we moeten weer twee dagen inlopen (in de auto is het weinig werken). ’s Avonds eten we in het hotel en na het eten lopen we nog even Sapa in. Het is al vrij rustig, iedereen gaat hier vroeg naar bed. We hebben nog ergens koffiegedronken en Yannick en Florian hebben nog even gevoetbald met de shuttle met wat jongens. Hierna zijn we teruggegaan zijn naar het hotel.

Sinterklaas vieren in Vietnam
Vrijdag 5 december 2008. Sapa, Vietnam.

Veel plezier allemaal met pakjesavond!

Vanmorgen na het ontbijt hebben we een trekking gedaan naar het minderhedendorp van de Hmong: Cat Cat. Het eerste stukje gingen we met het busje en daarna zo’n anderhalf uur lopen. We bezochten op verzoek van Yannick eerst een schooltje. Deze schooltje staat er pas en is gebouwd en ingericht met geld van OXFAM Nieuw-Zeeland en Groot Britannië. Het schooltje is voor de Hmong kinderen uit het dorp Cat Cat. De mensen hier zijn erg arm. De kinderen zijn ook erg schaars gekleed (zeker voor wintertijd) en hebben soms zelfs geen slippers aan. Daarna liepen we weer een stuk verder.

Prachtige vergezichten over de rijstvelden, en komen aan bij een schitterende waterval. Hierna lopen we (vooral langzaam, want er moest nogal wat geklommen worden) weer terug naar het eind van het dorp waar het busje ons weer staat op te wachten. We hebben het steeds behoorlijk koud met onze fleece en regenjacks. Het is dan ook een uitkomst dat we zo’n ‘voetbalshuttle’ hebben, zodat we even kunnen voetballen, en dus weer warm worden. Op het plein doen er enthousiast een aantal jongeren mee, en even later zelfs Hmongmeisjes (met baby op hun rug).

De leeftijd dat de meisjes van de bergvolken hier gaan trouwen ligt tussen de dertien en vijftien jaar. Je ziet dus ook al erg jonge meisjes rondlopen met baby’s op hun rug. Omdat het vandaag Sinterklaas is mogen de jongens allebei een cadeautje uitzoeken. Yannick heeft al een paar dagen een (gevoerd) vest op het oog dat ‘vetcool’ is. Florian heeft een houten speelgoedslang gevonden. Dan gaan we hier wat bij drinken met een stukje taart, en onze Sinterklaasviering is compleet. De mensen willen hier graag Engels leren en lopen vaak met een lesboekje op zak en willen dan met je praten. Het valt ons op dat in de restaurants, winkeltjes en hotels veel jonge mensen werken en je haast geen ouderen ziet.

Vanavond eten we in een wat westers aandoend restaurant. Normaal gesproken eten we steeds in het hotel waar we slapen. Dit heeft onze gids die een week met ons meereist, geregeld. Het eten is alleen veel hetzelfde: rijst, groente, kip, vlees en mie (als Yannick geluk heeft). Aangezien hier veel restaurants zijn gaan we er maar eens één uitproberen. Morgenvroeg gaan we naar Bac Ha waar we naar de zondagmarkt gaan.

Hobbelend naar Bac Ha
Zaterdag 6 december 2008. Bac Ha, Noord Vietnam.

Vandaag reizen we van Sapa naar Bac Ha. Na een uurtje rijden over een goede weg stoppen we in Lao Cai. Dit is de grensplaats met China. We stoppen bij de brug die de grensovergang is over de Rode Rivier naar China. Het is wel grappig om daar te staan, aan de kant waar wij staan staat alles in letters en als je naar de overkant kijkt zie je overal Chinese tekens. Hierna vervolgen we onze weg naar Bac Ha. Het eerste stukje is een vierbaansweg met in het midden een berm van ongeveer dertig centimer. In dit kleine stukje grond wordt door de inwoners groente verbouwd(!).

We dachten dat we nu wel enigszins gewend waren aan de wegen hier, maar niets bleek minder waar… De weg van Lao Cai naar Bac Ha bestaat weliswaar niet uit haarspeldbochten, maar is een afwisseling van kuilen, rood zand, grijs zand en keien. En dit over zo’n twintig kilometer. Het is ongelooflijk om te zien hoe alles eruitziet. Het stoft ontzettend en de bomen, huizen en alles wat zo’n drie tot vier meter van de kant van de weg staat, zit onder het stof (grijs of bruin). Sommige dorpen waar we doorheen komen, zien gewoon helemaal grijs. Het is dan ook niet vreemd dat de meeste mensen hier met mondkapjes oplopen/fietsen.

Na zo’n kleine vier uur rijden, zijn we in Bac Ha, onze overnachtingsbestemming. We lopen een rondje door het dorp waar weinig te beleven is. Er staan heel veel marktkramen klaar voor de markt van morgen. Een aantal mensen heeft al een kraam bezet voor de markt.

Aan het eind van de middag maken we een wandeling naar het dorp Ne Kheo waar de Tay en de Nung minderheid wonen. De Tay hebben huizen van twee verdiepingen en de Nung hebben huizen met één verdieping. Wat wederom opvalt in dit dorp is, dat zelfs bij deze erg arme mensen een televisie in huis staat en een schotelantenne op het dak. Ook is het grappig om te zien dat ze allemaal telefoneren met een mobiele telefoon, terwijl kinderen meestal alleen maar op slippers lopen of zelfs op blote voeten, en schaars gekleed zijn.

Na het eten duiken we vroeg ons bed in omdat we morgen vroeg naar de markt gaan.

Gillende varkens en kleurrijke meisjes
Zondag 7 december 2008. Sapa/Ben Yai, Noord Vietnam

Vanmorgen vroeg opgestaan om naar de markt te gaan. Een erg mooie markt met heel veel minderheden van met name de Flower Hmong. Zij zijn erg kleurrijk uitgedost. Dit dragen ze overigens niet alleen voor een feestdag ofzo, maar elke dag. Ook al veel meisjes gaan zo gekleed. Op deze markt wordt van alles verhandeld. Uiteraard is er een souvenirafdeling, maar ook allerhande fruit en groente, potten en pannen, vlees (vis zie je hier weinig) en er was een deel waar vee verhandeld werd. De varkens werden vastgebonden aan één poot en het was dus een geschreeuw van jewelste. Yannick kon hier niet zo goed tegen, terwijl Florian het geweldig vond om te zien en vrolijk foto’s staat te maken van een varken wat ze aan het slachten zijn. Voor hem is dit gewoon, Yannick vindt dit akelig…

Na de markt vertrokken we voor een lange rit richting Hanoi. We overnachten in Yen Bai. Het eerste gedeelte van de weg was hetzelfde als gisteren en dus erg slecht. De rest was overigens niet veel beter, de kuilen en gaten waren er meer wel dan niet, ofwel ze waren aan de weg aan het werk. Hoeveel trilwalsen we onderweg hebben gezien, weet ik niet meer, maar het waren er ontzettend veel.

Wat op blijft vallen is de enorme stofmassa die dit alles met zich meebrengt. Als je hier over een paar jaar komt en alles is geasfalteerd zal dit een stuk minder zijn denk ik. We komen moe aan in het hotel en gaan morgen voor de laatste 178 kilometer naar Hanoi, naar het schijnt over een betere weg…

Toeren met Thu on Wheels in Hue
Dinsdag 9 december 2008. Hué, Vietnam.

Maandag vertrekken we naar Hanoi. Het eerste stuk weg is wederom niet om over naar huis te schrijven, maar even later gaat het een stuk beter, en vooral sneller. We willen inmiddels ook wel verder naar het zuiden trekken. Na de middag komen we in Hanoi aan. Hier lopen we een beetje rond en eten wat, omdat we op de bus moeten wachten waar we pas om 18.00 uur verwacht worden.

De slaapbus van Hanoi naar Hue, een aparte ervaring. We liggen met z’n drieën naast elkaar (gangpaden ertussen) en één erachter. Op zich goed te doen, maar het blijft krap, en het ligt een beetje hobbelig. Gelukkig wederom geen wagenziekte en de volgende morgen rond acht uur komen we in Hue aan. Vlakbij de busstandplaats ontbeten en daarna een hotel gezocht.

We komen bij het Orchid hotel aan waar we goede verhalen over gehoord hebben. Ze hebben een familiekamer vrij voor één nacht, en misschien kunnen we nog een nacht krijgen, maar dat horen we pas ’s avonds. Zo niet, dan hebben ze wel een alternatief in de buurt, want we willen hier twee nachten blijven.

We hebben het café ‘Thu on Wheels’ opgezocht om te lunchen en een brommerrit te regelen voor deze middag. Florian en ik gingen samen bij een ‘broer’ van Thu op de brommer en Hans en Yannick gingen allebei bij twee andere 'broers'. De jongens vonden dit wel een avontuur, hadden immers nog nooit zo lang op een brommer gezeten. Het is inmiddels wel verplicht om een helm op te hebben (er was zelfs een kleinere maat voor Florian).

We hebben een tour gemaakt langs: Thanh Toan Bridge; Houten brug die 240 jaar oud is, zelfs helemaal onder water heeft gestaan, maar hier onbeschadigd uitgekomen is. Thien Mu Pagoda; de bekendste pagode van Hue, gebouwd in 1601. In de tempel vind je een lachende (vergulde) Boeddha, met hierachter de drie Boeddha’s die het verleden, het heden en de toekomst voorstellen. Er wonen hier nog 45 monniken in de leeftijd van tien tot 65 jaar. Hier is ook de auto (en foto’s) te zien van de Boeddhistische monnik Thich Quang Duc die in 1963 naar Saigon reed om zichzelf in brand te steken als protest tegen de toenmalige overheid die vrije godsdienstuitoefening aan banden legde. Bunker Hill; vier bunkers van waaruit de Fransen hebben gevochten. Hooggelegen en daardoor een erg mooi uitzicht over de Parfumrivier. Tu Hien Pagoda; pagode waar momenteel nog 65 monniken leven. Graftombe van Tu Duc; (= graf van de eeuwigheid). Het is indrukwekkend hoe groots dit opgezet is, bestaand uit onder meer een toegangspoort, meer, park en natuurlijk het graf zelf.

Hue is een stad waar ontzettend veel graftombes, pagodes etc. te zien zijn. We bezoeken een beperkt aantal omdat we hier maar twee dagen zijn. Morgen gaan we naar de Citadel en de ‘Verboden Stad’.

Naar de verboden stad
Woensdag 10 december 2008. Hue, Vietnam.

Vanmorgen relaxt pas om 9.00 uur ontbeten. Het is stralend weer en warm! Aangezien het hotel geen annuleringen heeft binnengekregen, gingen we na het ontbijt naar een ander hotel een straat verderop. Na hier ingecheckt te hebben willen we naar de ‘Verboden Stad’ met het keizerlijk paleis. We varen hier via een boottochtje van een uur over de Parfum Rivier naartoe. Onderweg zien we veel woonbootjes aan de oevers van de rivier. Ook de boot waarop wij varen is tegelijk het ‘huis’ van de schipper.

Na een uurtje worden we vlakbij de hoofdingang van de Keizerlijke Stad. In Hue is de enige keizerlijke stad die er in Vietnam nog bestaat. De stad wordt omsloten door wallen die soms wel twintig meter dik zijn. We hebben een videofilm gezien van de reconstructie van de stad. Ze zijn druk bezig om alles te reconstrueren. Dit zie je ook stukje bij beetje. We kregen de tip van een Vietnamees om te zeggen dat Yannick zes en zeven jaar oud zijn, dan hoeven ze namelijk niet te betalen…(?), wordt ook gewoon geloofd….!

Hierna lopen we naar een restaurantje om te eten. We hadden gelezen dat er vlakbij de rivier een restaurantje is dat gerund word door dove mensen, daar wilden we dus naartoe. De eigenaar was een dove man, al zijn (klein)kinderen zijn horend. Zijn broers en zussen zijn ook allemaal doof, maar ook hun (klein)kinderen zijn allemaal horend. Het was leuk om met hem te ‘praten’. Hij kende een aantal gebaren, die ik ook herkende.

Hierna zagen we een aantal jongens voetballen in het park. Ze vroegen gelijk of Yannick en Florian meededen. Dit was erg leuk. Er stond steeds één jongen in het midden die de bal van de anderen af moest zien te pakken.

Nog even over de markt in Hue gelopen en van daaruit naar het hotel gelopen om nog wat huiswerk te maken.

Aankomst in Hoi An
Donderdag 11 december 2008. Hoi An, Vietnam

Vanmorgen vroeg opgestaan om met de bus van Hue naar HoiAn te gaan. We vertrokken uit een (vandaag) regenachtig Hue en na de busrit van ruim vier uur, die eigenlijk best snel ging, kwamen we rond de middag aan in HoiAn. We hebben ingecheckt in Hotel Thien Trung. Yannick en Florian zijn blij want het hotel heeft een zwembad(je) en de kamers hebben twee grote tweepersoonsbedden en dit zijn we niet altijd gewend. Na wat gegeten te hebben voelde Yannick zich een beetje misselijk worden (waarschijnlijk te snel koude 7 Up gedronken). Na twee uurtjes slapen voelde hij zich een stuk beter. We zijn toen door het stadje gelopen. Ontzettend veel kledingwinkels waar ze alles op maat maken. Ook schoenenwinkels waar ze op maat schoenen, sandalen en slippers maken. Verder veel restaurantjes.

Cultuur, Architectuur en Nike-gympen
Vrijdag 12 december 2008. Hoi An, Vietnam

Na lekker uitgeslapen te hebben, zijn we naar een ander hotel gegaan: Het Thanh Van hotel. Ook dit hotel heeft een zwembad waar de kamers omheen liggen. Na de bagage overgepakt te hebben zijn we het stadje ingelopen. Je kunt hier een kaart kopen waarmee je alle verschillende bezienswaardigheden/tempels/musea in kan. Allereerst zijn we naar de Phuc Kientempel geweest. Deze is gebouwd in de 18e eeuw en vertegenwoordigt een dorpsgemeenschap van een gedeelte van HoiAn. De tempel is gewijd aan Thien Hau, de godin van de Zee.

Hierna lopen we naar het Hoi An historisch museum waar we een aantal dingen bekijken van hoe hier vroeger gewerkt en geleefd werd. Binnendoor loop je naar de Quan Cong Tempel, ook uit eind 18e eeuw. De tempel is gewijd aan Quang Cong, je herkent hem aan zijn rode gezicht en vijf baarden en aan de Hemels Dame. Dan gaan we naar het Art handicraft center. Hier kun je zien hoe er een aantal kunsttechnieken uitgevoerd worden, zoals lampionnenkappen maken, beeldhouwwerken, schilderen, pottenbakken (hier mochten wij ook een potje draaien) en het werd afgesloten met een muziek- en dansvoorstelling. Dan lopen we nog naar het huis van Tan Ky, hier vind je veel Chinees en Japanse invloeden. Ook veel Franse oude kunstvoorwerpen en panelen met parelmoeren inlegwerk (gedichten). Hierna gaan we naar de bekende Japanse brug. Deze is gebouwd in 1593 en volgens de legende onverwoestbaar.

Toen vonden we het wel even cultuur/architectuur genoeg en wilden de jongens graag Nike Airmax schoenen gaan uitzoeken om te laten maken. Ook geregeld, morgen zijn ze klaar. We zijn benieuwd!

Marble Mountains en China Beach
Zaterdag 13 december 2008. Hoi An, Vietnam.

Vanmorgen werden we opgehaald om naar de Marble Mountains en China Beach te gaan. Het marmergebergte bestaat uit vijf kalkbergen die vroeger in zee lagen. Het marmer wat men hier delft is onder andere gebruikt bij de bouw van het Ho Chi Minh Mausoleum in Hanoi. De vijf bergen hebben allemaal de naam van een van de elementen van onze planeet; de Thuy Son (Waterberg), deze hebben we beklommen; de Kim Son (IJzerberg); Tho Son (Aardberg); Moc Son (Houtberg) en de Hoa Son (Vuurberg).

We hebben twee grotten bezocht in de Waterberg. In de eerste grot zat bovenin een aantal gaten waardoor buitenlicht binnenkomt. De tweede grot is veel minder toegankelijk en moet je door een gat om verder te kunnen. Verder zijn er een aantal tempels, een Mariabeeld en een Boeddhabeeld te zien.

Hierna gingen we naar China Beach om te zwemmen (dachten we…). Er waren echter teveel hoge golven om te mogen zwemmen. Yannick en Florian hebben nog even op het strand gevolleybald met een aantal mensen. Hierna zijn we teruggereden naar Hoi An.

Yannick en Florian zijn eerst wezen zwemmen in het (koude) zwembad van het hotel en daarna zijn we aan het huiswerk gegaan. Tegen het eind van de middag zijn we de Nikes van Yannick en Florian gaan ophalen. Ze hebben wel niet de ‘juiste’ zolen, maar goed, ze zijn er toch blij mee.

’s Avonds eten we aan de rivier. Tegen de tijd dat we uitgegeten zijn staat de straat weer blank en kunnen we nog net over een heel smal stoepje de rest van de stad bereiken. Drie weken geleden stond het water op deze plek om deze tijd echter nog een meter (!) hoger. De mensen hier zijn er aan gewend (het gebeurt elk jaar). Soms stijgt het zelfs twee meter.

Hobbelen in de bus
Zondag 14 december 2008. Hoi An, Vietnam

Vanavond vertrekken we rond 19.00 uur met de slaapbus naar Nha Trang en vandaar ’s morgens met de bus naar Mui Ne. We hebben dus nog een dagje HoiAn. Het is een beetje regenachtig. Net toen we besloten om een tochtje met de cyclo’s te gaan maken begon het weer te regenen (gelukkig dat we er nog niet in zaten). We zijn toen eerst maar wezen koffiedrinken. Hierna nog wat rondgeslenterd en weer terug naar ons hotel waar we in de lobby huiswerk hebben zitten maken. We zijn nog steeds voor op het schema! Halverwege de middag zijn we maar uitgebreid gaan lunchen omdat we ’s avonds al vroeg bij de bus moesten zijn en pas de volgende morgen in Nha Trang zullen zijn.

In de bus hadden we vier plaatsen naast elkaar op de achterbank (bovenin). Het gaf wel weer hilariteit, alleen weinig geslapen met al dat geschud. En rond middernacht (terwijl we dachten net enigszins te slapen) ging het grote licht weer aan in de bus, want we maakten een stop van een half uur…. Na deze gebroken nacht kwamen we om 06.00 uur ’s morgens in Nha Trang aan waar het stroomde van de regen.

Na regen komt…
Maandag 15 december 2008. Mui Ne, Vietnam

Tussen de regenbuien door zijn we van de bus naar het kantoortje van Sinh Cafe gelopen. De bus naar Mui Ne vertrok rond acht uur, dus we zijn eerst maar gaan ontbijten. ‘Gelukkig’ moesten we nog zo’n vijf uur zuidelijker rijden, zodat de kans op goed weer toe zou nemen. En ja hoor, nadat we ongeveer een uur hadden gereden brak de zon door en werd het steeds warmer.

In Mui Ne aangekomen hebben we het eerste het beste hotel genomen, Mui Ne Resort, gerund door het Sinh Cafe zelf. Schone, maar kleine kamer, fijn zwembad met voldoende stoelen en aan het zandstrand. De zee is vrij wild en er zijn mooie golven. We hebben een tijdje aan het zwembad gelegen (en de jongens erin), daarna wezen eten ‘s avonds vroeg ons bedje in.

Lekker niks
Dinsdag 16 december 2008. Mui Ne, Vietnam.

Vandaag hebben we een rustig dagje gehad. Lekker aan het zwembad en aan het strand gelegen, wat gegeten en gedronken en verder niets!

Heel veel zand
Woensdag 17 december 2008. Mui Ne, Vietnam

Vanmorgen vroeg werden we opgehaald door een jeep om onder andere naar de zandduinen te gaan. Allereerst stopten we bij het oude vissersdorp in Mui Ne. Geweldig om te zien hoeveel boten hier liggen en hoe de mensen hier de gevangen vis ‘verwerken’. Alle visjes worden schoongemaakt en dan te drogen ‘gegooid’ op te kade. Men is soms wel een à twee maanden weg om de vis te vangen. Het is een drukte van jewelste en er liggen ontzettend veel boten.

Hierna rijden we verder naar de witte zandduinen. Een prachtig natuurgebied waar Yannick en Florian met een sleetje van de duinen kunnen glijden. Dit is nog niet zo gemakkelijk als het lijkt en steeds weer opnieuw naar boven klimmen valt ook niet mee in het zand en de hete zon. Na een tijdje is het dan ook genoeg en zijn we allemaal erg moe en hebben rode hoofden. Eerst maar iets drinken om even bij te komen. We hadden een ontzettend leuke gids, Binh, die steeds weer met de jongens meeging en ze hielp met het sleeën. Hierna maakten we een stop bij de ‘Red Canyon’. Ook weer mooi om te zien hoe verschillend de landschappen hier zijn.

Daarna nog een stop om een stukje door de gele zandduinen te lopen. Al met al prachtige vergezichten, maar wel heet. Dus rond de middag werd het tijd om terug te gaan naar het zwembad in ons hotel waar we vandaag al weer de laatste dag verblijven. Vanavond eten we aan het strand en morgen vertrekken we met de bus naar Saigon (Ho Chi Minh City).

Beestjes in bed
Donderdag 18 december 2008. Saigon, Vietnam

Vandaag vertrokken we rond 09.00 uur met de bus naar Saigon. Al met al nog best een pittig ritje. Rond de middag stopten we voor een lunch en rond half drie kwamen we aan. Gelijk valt het op dat de wegen hier breder zijn, waardoor het lijkt alsof er minder brommers rijden dan in Hanoi. De gebouwen zijn hier hoog en er is ook redelijk wat kerstversiering. Hier aangekomen ga ik samen met Sylvain (die we onderweg ontmoet hebben) op zoek naar een hotel. Zijn vrouw blijft met Hans en de kinderen bij de bagage. Na zo’n acht hotels te hebben bekeken, ongeveer 30 trappen op en af en veel zweetdruppels hebben we uiteindelijk allebei een kamer. De volgende morgen zijn we toch niet zo blij met dit hotel: bedvlooien, beestjes etc.

Brommen door Saigon
Vrijdag 19 december. Saigon, Vietnam

‘s Morgens vroeg om 07.15 uur loop ik al te zoeken naar een ander hotel. Vrij snel vind ik een hotel dat naar onze zin is én ze hebben waarschijnlijk na 12.00 uur een familiekamer vrij. We zetten de bagage in de hal en gaan eerst ergens ontbijten. Na het ontbijt ‘crossen’ we met twee brommertjes Saigon door. Florian en Henrike zitten achterop de eerste brommer en Yannick en Hans bij de andere brommer. Het is opvallend dat bijna iedereen (behalve kinderen) een helm op heeft (dat was vijftien jaar geleden wel anders…). We gaan eerst naar de Jade Pagode, gebouwd in 1909 door de Cantonese Congregatie. Het is één van de kleurrijkste pagodes in Saigon. Yannick en Florian hebben hier een kaarsje aan kunnen steken.

Hierna gaan we naar het hoofdpostkantoor, een markant gebouw, waar we een pakketje versturen met wat spullen die we dan niet meer mee hoeven slepen… Met de zeepost gaat het drie maanden duren, we zijn benieuwd wanneer het aankomt. Naast het postkantoor staat de Notre Dame Kathedraal. Een erg mooi gebouw dat helaas niet open is op het moment dat wij er waren. Onze volgende stop was de Mariamman Hindoe Tempel. Dit is de enige Hindoetempel in Saigon die nog in gebruik is. Er heerst een bijzondere sfeer in de tempel en er wordt volop wierook gebrand en veel geofferd.

Hierna stoppen we even bij het huidige parlementsgebouw en rijden door naar een markt waar we nog even rondkijken. Dan worden we bij ons hotel afgezet en gaan we eindelijk (!) lunchen. Gelukkig kunnen we nu onze kamer in en de spullen opbergen. Dan nog wat rondgedoold door de ‘backpackersbuurt’ waar we zitten. Na het eten zijn we nog een stukje verder gelopen en kwamen bij een groot kerstgebeuren aan, allemaal huisjes en bomen (met nepsneeuw) erop, compleet met Kerstmannen… gesponsord door Heineken.

Pret
Zaterdag 20 december 2008. Saigon, Vietnam.

Vandaag gaan we naar het pretpark: Damsen Park in Saigon. Yannick en Florian kijken hier erg naar uit. Het blijkt een groot park te zijn dat bestaat uit zowel een dierentuin als een pretpark als een waterpark met veel glijbanen. Eerst gaan we naar het gedeelte dierentuin/pretpark. Het loopt allemaal een beetje door elkaar heen. We (Yannick en Florian) beginnen in een flight simulator, vervolgens komen we langs olifanten, allerlei vogels, een rollercoaster, reuzenrad, spaceshuttle, slangen, wildwaterbaan etc. Aan het eind is het waterpretpark. Dit park bestaat uit verschillende zwembaden met heel veel waterglijbanen. Er is volop gezwommen, gespeeld en gegleden, dus de jongens kunnen er weer even tegen.

’s Avonds lopen we na het eten nog even de wijk door en dan gaan we naar bed. Morgen moeten we weer vroeg op.

Naar de kerk
Zondag 21 december 2008. Saigon, Vietnam.

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan, we gaan naar de Cao Dai kerk en de Cu Chi tunnels. Allereerst is het ruim twee-en-een-half uur rijden naar de Cao Dai kerk. Het is een erg kleurrijke kerk van de aanhangers van Cao Dai. Niemand weet hoeveel aanhangers deze kerk heeft. Er wordt gesproken over meer dan twee miljoen mensen. Het geloof komt voort uit een aantal stromingen: Taoïsme, Confucianisme, Hindoeïsme, Boeddhisme, Islam en het Christendom. Het is een stroming waarin oosterse en westerse filosofieën samenkomen. Aanhangers komen er vier keer per dag bidden. De verschillende geloven zijn te herkennen aan de kleur kleding die men aan heeft: geel staat voor het Boedhisme, rood voor het Christendom, blauw voor het Hindoeïsme en wit zijn de volgelingen.

We hebben de dienst van 12.00 uur meegemaakt. Het is indrukwekkend om dit mee te maken. De kleuren in de kerk, de muziek die wordt gemaakt en het koor dat zingt. Dan komen de gelovigen de kerk binnen. Ze gaan in rijen op de grond zitten.

Hierna lunchen we vlakbij de kerk, vanwaar het zo’n anderhalf uur rijden is naar de Cu Chi tunnels. Eerst krijgen we een uitleg van onze gids, aansluitend een videofilm over hoe het eraan toeging tijdens de oorlog tegen de Amerikanen. Hierna lopen we boven de Cu Chi tunnels. Het is een aparte sfeer die er hangt. Onderweg zien we hoe het leven is geweest in de Cu Chi tunnels en zien we de vallen die gemaakt zijn door de Vietcong. Ook gaan we een stukje door een tunnel (die is groter gemaakt om Westerse mensen erdoor heen te laten gaan). Daarna zijn we weer teruggereden naar Saigon.

Het aantal brommers blijft wederom indrukwekkend in deze stad. Er zijn ongeveer zes miljoen brommers, tegenover negen miljoen inwoners. Een brommer kost hier zo’n zeven à negen miljoen Vietnamese Dong (zo’n € 350,00). Bij ons hotel aangekomen kwamen we Bianca en Sylvain weer tegen en hebben afgesproken ’s avonds met hen en nog twee Canadezen ergens te gaan eten.

Mekong Delta
Maandag 22 december 2008. Chau Doc, Vietnam.

Vanmorgen wederom vroeg eruit. Om 7.00 uur zaten we al in een restaurantje te ontbijten. Hierna naar het Sinh Café voor de tweedaagse excursie via de Mekong Rivier naar Phnom Penh in Cambodja. Het is onze laatste hele dag in Vietnam. Morgen zullen we in de loop van de middag in Cambodja zijn. We rijden eerst met de bus naar onze opstapplaats van de boot. We hebben een klein uur gevaren en zijn gestopt bij een klein dorp waar ze snoep maakten (onder andere kokossnoepjes, rijst/popcorn). Hierna zijn we met een veerpont de Mekong Rivier overgestoken. Onderweg zien we hoe de mensen hier wonen, leven en handel drijven. Na nog ruim drie uur met de bus zijn we in Chau Doc aangekomen, waar we overnacht hebben.

Vervolg reis in Cambodja