Opa's cadeau
Woensdag 13 januari 2010. Halong Bay, Vietnam.

Vandaag stond Halong Bay op het programma. Twee dagen varen op een mooi zeiljonk langs duizenden kleine eilandjes die opdoemen uit de Golf van Tonkin. Dit is een cadeau van opa. Waarom? Omdat hij vandaag jarig is.

Tja, de logica in huize Otto is niet altijd gelijk duidelijk. Hoewel opa geen witte baard, knechten of rode mijter in de kast heeft liggen, strooit hij op zijn verjaardag graag met een cadeau, zo blijkt. En daar hadden wij niks op tegen. Zeker niet toen we eenmaal op de boot zaten. Wat een prachtig gezicht. We hadden de eerste dag nog geluk ook. Het weer was helder, met een zonnetje. Een volmaakt plaatje trok aan ons voorbij, terwijl we genoten van een heerlijke lunch. Hier kun je toch alleen maar heel blij van worden!

Een aantal van de gasten, die ook aan boord waren, zijn met een kano de baai nog verder gaan ontdekken. Aangezien er geen kleine reddingsvesten waren (voor Ijendu, mocht je je dit werkelijk afvragen), zijn wij aan boord gebleven. Het was ondanks het zonnetje nog behoorlijk fris en ik zag het niet zitten om met kind en al te water te gaan. Later hoorden we dat er inderdaad twee meiden waren omgeslagen, dus waren mijn twijfels, die ik stiekem toch wel had, gelijk weg. Oma is nog wel stoer geweest. Ze is niet met de kano op stap geweest maar heeft wel een rondje rond de boot gezwommen.

Aan boord hebben we 's avonds opa's verjaardag gevierd met een lekkere (heel erg zoete) Vietnamese taart. Niet veel later zijn we naar onze hut vertrokken, om daar zachtjes in slaap te worden gewiegd.

De volgende dag zijn we verder gevaren en ruim een uur later kregen we de kans om een grot te gaan bekijken. Ook dit was weer erg mooi. Een grot met mythen en verhalen. Ijendu had geen tijd om hier naar te luisteren, want ze had aan boord vriendjes gemaakt en was heerlijk aan het spelen op de rotsen. Totdat ze vast kwam te zitten met haar voet in een spleet. Het was nog best even wurmen voordat ik haar voetje had bevrijd. Ze had zich gelukkig geen pijn gedaan, maar het plezier in het bezoek van de grot was voor haar voorbij. Weer op de boot was haar humeur opgeklaard en konden we aan tafel voor de brunch. Net na de middag stapten we weer aan wal en zijn met de bus weer terug gegaan naar ons hotel.

Het wordt misschien een beetje saai om te lezen, maar ook dit waren weer twee geweldige dagen.