Artikelindex

Sanitaire (non)stop
Donderdag 22 maart 2012. Mui Né, Vietnam.

De nieuwe iPad wordt met luid gejuich ontvangen! Iedereen is dus direct goed wakker en wie is aangekleed en klaar zit voor het ontbijt, mag er vast even op. Nou dat duurde geen twee minuten voordat iedereen aangekleed was ha ha.

Rond half acht lopen we in een lange rij achter elkaar aan naar de busopstapplaats. Ik voorop met Joep, alle heren een koffer op wieltjes en hun eigen dagrugzak en Corné als hekkensluiter de zware onhandige stukken (koffer met afgebroken trekding en boodschappentas met lunch en drinken). Zag er weer megagaaf uit. Als je stopt om een foto te willen maken, schuift de stoet in elkaar en ontstaan er gevaarlijke situaties, wel jammer maar geen foto dus.

De chauffeur van de bus denkt waarschijnlijk dat hij in een minibus rijdt, en we slalommen wat af de hele rit om alle auto’s links en rechts in te halen. Meestal stoppen de bussen om de twee uur om iedereen te laten plassen of wat te eten. Nu natuurlijk net niet, en ik heb Joep zonder luier meegenomen. Ehh wat nu? Nou dan laat je hem staan op zijn stoel, je doet alsof er een boom is maar het is de luier die je als bakje onder hem houdt, en die plast hij dan keurig helemaal vol!

Iets na de middag komen we aan in Mui Né en worden we door de bus keurig voor ons hotel afgezet: ideaal! Het hotel blijkt aan twee kanten van de weg te liggen, er ontstaat nog even gedoe over welke kamer we nemen, maar nu hebben we een vier- en een tweepersoonskamer, gloedje-nieuw naast elkaar met prima zwembad voor de deur (Hai Yen family resort)!

Corné regelt weer twee brommers en voor het avondeten rijden we even een ‘rondje’ om de boel te verkennen. Mui Né blijkt een strook resorts aan de zeekant en een strook restaurantjes aan de andere kant van de weg, uitgestrekt over een kilometertje of tien. Het ziet er niet ongezellig uit, maar het mist de kern. Mui Né is ook erg in trek bij de Russen. Je ziet er hier heel veel, we begrepen dat ze geen visa nodig hebben (vrienden communisten?) en er veel directe vluchtverbindingen zijn. Zelfs de reclameborden zijn in drie talen: Vietnamees, Engels en Russisch. We kiezen uiteindelijk een restaurant dat in de Lonely Planet goed staat aangeschreven en we eten er ook echt verrukkelijke garnalen!

file118156470_spr

Heimwee
Vrijdag 23 maart 2012. Mui Né, Vietnam.

Vanochtend weer (zucht) gedoe tussen Teun en Rens. We wilden onderwijs gaan doen, maar Corné heeft het eerste gedeelte de twee heren aan team building laten doen. Ze mochten allebei adviezen voor de ander opschrijven, maar bij elk advies hoorde ook een compliment. Ik vond het erg goed van Corné bedacht, Teun pikte het ook heel goed op, Rens vond het wel lastig om adviezen en complimenten te bedenken maar deed uiteindelijk wel heel erg zijn best.

Teun is in een mineurstemming. Het is al enige weken duidelijk dat we hem met deze reis geen plezier doen, hij heeft heimwee. Hij vindt dat wat we hier doen en ondernemen allemaal wel leuk, maar zoals hij het zegt: 'het is hier en ik wil naar huis'. Nou dat vinden we natuurlijk wel vervelend voor hem, maar hij probeert ook niet er toch nog iets van te maken en daar balen we wel van. Vanochtend heeft hij de brief van de klas gelezen en daarin staat dat er verschillende teams voor het Paas-voetbaltoernooi zijn gemaakt. Al voor we gingen baalde hij dat hij dat toernooi ging missen, maar nu is hij er enorm boos en verdrietig over.

De rest van de dag vooral gezwommen in het zwembad (onze kinderen blijken net als ik geen zeeaanbidders te zijn, geef ons een beetje chloorwater en we zijn blij!).

 file118156465_spr

Sleetje rijden
Zaterdag 24 maart 2012. Mui Né, Vietnam.

Mui Né staat onder andere bekend om haar zandduinen, dus die willen we natuurlijk bezoeken. Gelukkig hadden we van een aantal reisverslagen op vrmk.nl begrepen dat het zand nogal warm wordt later op de dag. Logisch maar je moet er wel effe aan denken. We hebben ons vanochtend aangekleed en zijn op de brommers gestapt, even nog wat broodjes scoren op de markt en op naar de zandduinen voor een ontbijtpicknick.

Je kon een soort plastic matjes kopen (die ze later weer verzamelden en dus weer konden verkopen, slim!) waarop je als een sleetje van de duin kon glijden. We waren daar rond half acht ’s ochtends, en toen de kinderen na hun broodje gingen rollen en glijden in het zand, gutste het zweet al snel van hun gezichtjes. Het zand was op blote voetjes nog prima te doen, dus we waren blij met onze keuze ’s ochtends vroeg te gaan.

file118156489_sprfile118156511_spr

Op de weg terug zijn we gestopt in een vissersdorp. De vissers kwamen terug met hun vangst en verkochten die op het strand aan vrouwen met weegschalen. Zij hebben waterbakken waar de levende vissen in bewaard worden voor ze verder doorverkocht en geconsumeerd worden. Prachtige bedrijvigheid om naar te kijken. Kinderen zwommen in zee en onze kinderen plonsden er ook in om het zand van de duinen van zich af te spoelen. Zeer gezellig en fotogeniek uitje!

file118156524_sprfile118156539_spr

Later op de ochtend heeft Corné ook nog even Teun en Rens surfles gegeven. Maar dat valt met deze hoge golven nog niet mee! Voor de andere kinderen hadden we een plank gehuurd waarop ze heerlijk konden spelen. Morgen gaat Corné weer met ze, maar dan direct na het ontbijt omdat later op de dag de wind en de golven fors toenemen en het dan veel moeilijker surfen is.

Dan nog wat naar aanleiding van het weblog: blijf allemaal schrijven want we genieten er allemaal erg van! In plaats van de krant, checken we ’s ochtends de reacties (dus Franscis, ’t is ook overal hetzelfde)! Mama vroeg nog wat weertechnisch betekende: nou in het noorden van Vietnam is het inderdaad 'koud' (20-25 graden) ha ha. In Noord Thailand (waar wij oorspronkelijk naar toe zouden gaan), is het nu 35 graden. Ik vind het mooi geweest in de hitte, we gaan hier naar het noorden waar het iets koeler is. Overigens zag ik gisteren ergens op internet dat waar wij geweest zijn in Laos het nu 40 graden is en in Cambodja 39! Kijk dan hebben we toch de route prima gepland, bij ons was het in Laos rond de 30 graden en in Cambodja vonden wij het al wel warm worden, regelmatig zo’n 35 graden. En Hans: goed gezien op de 'natte' foto van HCMC, er ging inderdaad precies een brommertje onderuit toen ik de foto knipte. Die werd gelukkig overeind geholpen door de andere brommerbestuurders en rijden maar weer.

 

Kreeft of scampies
Zondag 25 maart 2012. Mui Né, Vietnam.

Mui Né staat niet alleen bekend om de duinen, maar ook om de golven. Gisteren hadden we dat al gemerkt, dus vandaag besloten we te splitsen. Corné ging met Teun, Rens en Wout surfen en ik bleef met ‘de kleintjes’ bij het hotelletje. Wij hebben lekker gezwommen, boodschapje gedaan op de brommer, puzzeltje gelegd en nog weer even zwemmen. Heerlijk dus, wat een makkie twee kindjes op bekend terrein, het deed me denken aan mijn vrije dinsdagen (alleen dan alles buiten bij een graadje of 30 ha ha).

file118161435_sprfile118161436_spr

De grote mannen hebben het ook erg fijn gehad. Al snel bleken de golven vandaag nog veel hoger dan de afgelopen dagen en van surfen kon dus geen sprake zijn. De heren hebben heerlijk in de golven gespeeld. Iedereen belandde ook wel een keer in de ‘wasmachine’ van de omslaande golven in de branding, en dat dwingt toch wel respect af voor het machtig krachtige water! Corné was erg blij dat ik veilig met Guus en Joep in het chloorwater ronddobberde!

Vanavond weer bij Lam Tong gegeten, waarom zou je moeilijk doen als het hier zo goed is? Ondertussen hebben de heren met al dat proeven wel een goede smaak ontwikkeld. We hebben vanavond maar liefst zeven garnalen menu’s besteld, de een in boter gefrituurd, de andere met knoflook, maar ook gewoon van de grill, ja ja ze weten precies hoe ze het willen. Maar wel gaaf en iedereen heeft er echt van genoten! (Dat wordt nog wat als we in Nederland eens willen gaan uiteten, gaan we failliet).

Toen we bijna klaar waren bestelde een tafel naast ons kreeft. De verse levende kreeft werd goed gekeurd door de gasten, toen stak de ‘kok’ een mes in het beest, draaide hem om en het vocht wat uit het beest spoot (en later liep) werd zorgvuldig opgevangen. De kreeft spartelde nog behoorlijk. Toen we dichterbij gingen kijken bleek het vocht geronnen te zijn, het was dus inderdaad een soort bloed en het mes zal dus wel in het hart gestoken zijn. Het vocht (bloed) verdween direct in een salade die de buren heerlijk hebben opgegeten, even later verscheen de rest van de kreeft gestoomd.

Bij ons aan tafel was iedereen erg onder de indruk, en zelfs Joep was er stil van. Teun kwam het eerste met een omschrijving: ‘dat was niet mooi om te zien maar wel fascinerend hè mama’. Uhh, ja Teun dat zeg je mooi kerel! Joep heeft er direct een woordje bij geleerd: dood. Hij bleef maar zeggen ‘ies dood, ies dood’ (vis dood). En dan te bedenken dat Corné en ik vandaag serieus hadden overwogen ook kreeft te eten. Brr, blij dat we toch maar ‘saai’ scampies hebben gegeten.

file118156559_sprfile118156563_spr

Vanavond kindjes in bed en hup, alles weer inpakken: morgen vertrekt om zeven uur de bus naar Dalat! Dat inpakken gaat gelukkig steeds sneller, alles heeft zo zijn eigen vaste plek in de koffers gekregen, maar het is toch nog altijd wel een uurtje werken.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!