Homestay
Vrijdag 16 maart 2012. Vinh Long, Vietnam.

Al eerder had ik opgeschreven dat we niet vies zijn van een beetje gemak. Toen we gisteren gingen informeren voor buskaartjes naar Vinh Long, viel de prijs ons nogal tegen en er was geen sprake van een pick-up bij het hotel. Dan moeten we dus eerst met de taxi naar het busstation en dat vinden we met alle koffers en kinderen gedoe. Toen hebben we bekeken wat een taxi naar Vinh Long zou kosten, kijk dat viel voor ons relatief heel erg mee (we passen allemaal in één auto). Dus toen we vanochtend het boeltje hadden ingepakt, hebben we de taxi gebeld en zijn we vertrokken. Het is maar een uurtje rijden.

Deze plaats staat bekend om zijn homestay’s, en dat willen we wel graag meemaken. We vroegen de taxi ons af te zetten bij het tourist office, dan konden we ons rustig laten informeren. Echter de beste man kon het niet vinden en ging de weg vragen. Direct kwam er een meneer die vroeg of we soms voor de homestay kwamen, en ja dat doen we. Hij belde een nummer, drukte Corné de telefoon in handen en zo hadden we al contact met een mogelijke overnachtingplaats. Omdat we ons toch breder wilden laten informeren, stonden we er op wel bij het tourist office afgezet te worden. Ik ben nog op zoek gegaan naar meer informatie, maar ben per abuis bij een reisbureautje beland. Weinig behulpzaam en erg duur.

Toen ik terug kwam bij Corné en de kinderen, stonden de mensen van de homestay die we aan de telefoon hadden gehad, al klaar om ons naar hun huis te varen. Corné had een schriftje gezien met erg goede recensies in alle talen, dus we gaan er voor.

Zo’n homestay is een variant op logeren maar dan met meerdere officiële logeerkamers. De mensen koken ook het diner voor je en je krijgt ontbijt. Erg vriendelijke mensen, kamers zijn gescheiden door schotten van hout maar er staan goede bedden in en het ziet er schoon uit. Prima dus. Wel is het poepie heet, en vandaag heeft de elektriciteit het (weer eens) begeven. Nu maar hopen dat de fan vanavond kan draaien.

Corné ging met Rens boodschapjes voor de lunch scoren. Om het mezelf gemakkelijk te maken had ik Joep zonder luier rondlopen. Dat ging lang goed, totdat de diarree hem langs de benen naar beneden droop (gisteren natuurlijk weer het nodige ‘chloorzwembad’ water ingeslikt). Niet zo’n ramp, maar zonder stromend water wel lastig opruimen. Emmertje water uit de sloot scheppen, Joep met een ander bakje begieten en dan nog pogen de drek in het donker van de wascel naar het putje zien te krijgen en dit terwijl Joep met name oog heeft voor de sloot twee meter onder ons en er het liefst meteen in zou springen.

’s Middags hebben we te voet nog een rondje gedaan. We zijn weer een enorme bezienswaardigheid, maar ik vind al die aandacht voor ons prachtige gezin heerlijk! Overal vragen ze (in gebarentaal) of ze alle vijf van ons samen zijn, of ze allemaal uit mijn schoot komen, of het allemaal jongens zijn, ik straal alleen maar en kan overal trots bevestigend op knikken ha ha!

Omdat Joep zijn haren in zijn ogen hingen, vonden we het wel tijd voor een knipbeurt. Nou die kappers vonden het spannend, hielden hem in de houtgreep waardoor er de nodige protesten ontstonden. Die jongens deden enorm hun best, je kunt zijn ogen weer zien, maar het lijkt ons echt beter dat Jeroen het werkje in mei even goed afmaakt.

Het diner bestond uit olifantsvis (prachtig in zijn geheel opgediend), samen met noodles en een beetje groente. Dat rol je in rijstpapier en je heb een verse springroll. Toen we daar onze buik vol van hadden, bleek het slechts het voorgerecht te zijn! Er volgde nog soep, rijst, kip en groenten. Pff maar gelukkig hebben we Corné en die stopt pas met eten als alle borden acceptabel leeg zijn! Joep heeft ook vijf bakjes soep met rijst verorberd: hij bleef maar eten. Heerlijk gegeten dus, al moesten de andere jongens er wel even inkomen zeg maar.

Gegrilde krokodil
Zaterdag 17 maart 2012. Vinh Long, Vietnam.

Vannacht heeft iedereen zonder airco zowaar erg goed geslapen. Wat fijn! Er worden hier ook boottochtjes georganiseerd, de meest gevraagde gaat naar de drijvende markt hier. Echter die hebben wij in Can Tho al (beter) gezien, dus wordt er voor ons een alternatief rondje bedacht. Rustig aangemodderd hier vanochtend en iets na negen uur vertrokken.

Na enige tijd varen kwamen we bij een bonsai boompjes kwekerij. We werden erg gastvrij ontvangen en thee en fruit stond voor ons klaar. Maar het allerbeste daar: ze hadden een drie meter lange python van dertig kilo. De jongens hebben hem allemaal om hun nek gehad, ik vond fotograaf zijn spannend genoeg. Daarna weer de boot op.

Al snel hadden de jongens het voor elkaar dat ze mochten sturen, ze gingen helemaal uit hun dak! Af en toe werd er wat geslingerd en een keer nam Rens de bocht iets te ruim en ramde onze kont een andere boot: de kapitein bleef maar lachen. Net toen de heren toe waren aan een volgend spel, kwamen we op een wat groter vaarwater en mochten ze ook nog het gaspedaal bedienen. Weer een adrenaline stoot voor de Dingemannen en de rustig varende sampan werd opslag opgevoerd tot een soort ‘speedsampan’. De kapitein bleef lachen dus bleven wij ook maar rustig op onze stoeltjes zitten.

De Mekong Delta is een prachtig gebied. Overal water en land kriskras door elkaar. Het water stroomt er, afhankelijk van het tij aan zee, twee richtingen op. Bij laagwater liggen de bootjes in de sloten op de bodem, een paar uurtjes later varen ze weer door volle vaargeultjes, heel bijzonder. Het landschap doet ons enigszins denken aan Friesland en de heerlijke zeiltochtjes die we daar maakten. Wellicht gaan we daar de komende zomervakantie nog eens rondzeilen.

De laatste stop was bij een Vietnamees pretpark. Een allegaartje van diverse activiteiten, een beetje dierentuin, een beetje attractiepark en een beetje ehh… Vietnam. Ze hadden een vijver vol krokodillen, voor een beetje geld kon je een hengel met stuk vlees eraan kopen en ze voeren. Nou dat was best spannend, soms ging het stuk vlees lastig los en kon je de kracht van de krokodil heel goed voelen. Ze hadden ook struisvogels waar je op kon rijden. Teun en Guus hebben dat gedaan: helden! Die beesten zijn echt groot en liepen nog behoorlijk hard!

Daarna moest er geluncht worden, een uitgebreide Vietnamese menukaart en niemand die Engels spreekt. Maar ons oog viel op fried potato en gegrilde krokodil! Nou die wilde iedereen wel proeven, dus daar zaten de heren mét stokjes gegrilde krokodil te eten! Gaaf hè! En hoe smaakt dat dan? Euh, als een taai biefstukje zegt Rens. Daarna nog een klein stukje met de boot en toen waren we weer terug.

Tot groot plezier van onze jongens waren daar kinderen in het water aan het spelen. Kleren uit, zwembroek aan en hop, echt binnen een minuut lagen de heren al in het water. Omdat er natuurlijk geen kleedhokjes zijn, ben ik op zijn Aziatisch er met kleren en al in gegaan. Het voordeel daarvan is dat je ook het uur daarna het niet zo heet hebt!

Corné heeft een hotelletje in Ho Chi Minh City (Saigon) geregeld en ik heb al weer wat tassen ingepakt want morgen gaan we weer verder. Om negen uur vertrekt de bus en als het goed is zijn we dan nog voor de middag in HCMC!