Artikelindex

Lange mouwen en sokken
Maandag 23 April 2012. Sapa, Vietnam.

Het hele hotel is leeg, en ook wij gaan er vandoor. Net goed en wel in de auto wordt Joep al flink wagenziek en spuugt de hele boel onder. Shit, wat vervelend voor het kereltje (en ook voor mij want ik zit helemaal onder). Na ons omgekleed te hebben, de auto schoongepoetst te hebben en Joep het zeer noodzakelijke reispilletje gegeven te hebben, gaat de tocht weer verder. Joep belandt gelukkig al snel in een hele diepe slaap en wanneer hij zelfs bij een tankstop niet echt wakker wordt begint me iets te dagen. Ik heb hem per ongeluk een hele in plaats van een halve tablet gegeven. Oeps, foutje.

We rijden de bewolking tegemoet, Sapa staat bekend om haar koude, mistige klimaat. Voor het eerst sinds we op reis zijn zien we de temperatuur zakken onder de twintig graden! (achttien om precies te zijn). Wanneer we aankomen regent het pijpenstelen.

Dan moeten we nog op zoek naar een hotelletje, omdat er in Bac Ha nauwelijks stroom was, hebben we niet op internet kunnen zoeken naar een onderkomen. Het eerste hotel zit vol, het tweede is veel te duur maar de derde is erg aardig (Cat Cat Twilight Hotel) en we besluiten daar te blijven. Lange mouwen en sokken aan want met de regen en de wind voelt het kouder dan achttien graden (of misschien zijn we wel niets meer gewend ha ha).

file118342504_sprfile118342541_spr

’s Middags trekt het een beetje open en zien we pas hoe mooi het hier is. Wanneer we een rondje door het dorp lopen ontmoeten we al vele vrouwen van de Black H’Mong, de Red Dao en Day. Allemaal weer in hun specifieke prachtige klederdracht. Wat de vrouwen hier zo bijzonder maakt, is dat ze ondanks dat ze nauwelijks of geen school hebben genoten, vloeiend Engels spreken. Ze zijn zeer taalgevoelig en hebben het Engels van de toeristen zich eigen gemaakt. Ze lopen gezellig kletsend met je op door de straat, ze zijn gemakkelijk in de omgang en natuurlijk willen ze allemaal dat je wat bij ze koopt.

Jo ‘tackelt’ ons het eerst en we worden bij haar thuis uitgenodigd, natuurlijk wel voor geld maar daarvoor gaat ze dan ook een lunch voor ons maken. Ze woont in Ta Van twee uur lopen van Sapa, maar dat vinden we voor de kinderen te ver. Gelukkig kun je er ook met de brommer komen, en we spreken af dat ze ons morgen op komt halen en we dan op de brommers achter haar aan rijden. Daarnaast zitten hier heel wat winkels die winterkleding van North Face verkopen en Corné verwent zichzelf met nog een winterjas. Een nette uit Hoi An en een sportieve uit Sapa, laat de winter maar komen! (nee hoor, grapje, graag nog eerst mooi weer tot oktober!)

 

Lunchen bij Jo
Dinsdag 24 April 2012. Sapa, Vietnam.

Jo stond om half negen keurig op ons te wachten en nadat we de brommertjes vol benzine getankt hadden en Jo de inkopen voor de lunch gedaan had, vertrokken we richting Ta Van. Jo rijdt niet zelf, maar heeft een kennis geregeld die van lekker doorrijden houdt. Dus scheuren we achter hem aan, Guus zit bij hen voorop de motor maar (zoals altijd) valt hij al snel in slaap en zet Jo hem veilig tussen hen in. Gelukkig stoppen ze ook af en toe zodat ik foto’s kan maken van de prachtige vergezichten.

Het is een erg mooie open dag, de lucht blauw met hier en daar een wolkje. De berghellingen zijn van onder tot boven met hele smalle terrassen bebouwd met rijst, mais en andere gewassen. Dat hebben we zo groots nog nooit gezien, geweldig! Het laatste stukje richting het dorp is er van een weg eigenlijk geen sprake meer. Het is een keien pad met grote hobbels en bobbels en dat bij een hellingspercentage van ruim tien procent, maakt het besturen van een brommer niet echt gemakkelijk. Ik ben blij als we er zijn en verder gaan lopen. Het is nog een stuk de berg op en de jongens hebben duidelijk niet zo’n zin. Oké de troef wordt ingezet: wie niet zeurt (en daar kun je per persoon twee waarschuwingen voor inzetten) krijgt vanmiddag een massage. Nou dat werkt!

file118342535_sprfile118342506_spr

Jo haar huis is zeer pover. Ze hebben geen elektriciteit en de muren van bamboe zijn allesbehalve dicht. En dat op een hoogte van zo’n 1600 meter. Brr koud ’s nachts! Haar man kookt de lunch voor ons, het daarvoor benodigde water komt uit het bergstroompje achter het huis. Jo ging pas eten op de markt kopen toen ze zeker wist dat wij meegingen. Ze kunnen het zich duidelijk niet veroorloven zo’n uitgebreide lunch alleen voor zichzelf te verzorgen. Het was duidelijk dat ze voor ons hun uiterste best hadden gedaan, en wij hebben uit beleefdheid ook goed gegeten.

file118342510_sprfile118342514_spr

Het eten zelf was verre van lekker. Alles echt mega zout (ik denk dat zij zoveel zweten bij het harde werken op het land en het verre lopen in de zware kleding dat het voor hun noodzakelijk is), het ‘vlees’ betrof met name spek en zwoerdjes. Onze jongens hebben (met het oog op de massage) braaf witte rijst gegeten.

file118342520_spr

Toen de drie kinderen van Jo uit school kwamen (tien, zeven en vijf jaar) vielen ze aan op het vlees, de tofu en de groenten die wij niet op hadden gekregen. De jongen van tien verorberde drie kommen rijst met alle heerlijkheden! Fijn om te zien, heeft dat joch ook een goede dag omdat wij langs zijn gekomen!

Daarna nog een ongeluk: Joep viel anderhalve meter naar beneden! Corné was even plassen en ik was gebiologeerd naar Jo aan het kijken die haar enorm lange haren kamde en opnieuw opstak. Joep wilde blijkbaar iets over het randje zien en dondert zo pal voor het huis een stuk van de berg af. Schrikken natuurlijk! Hij huilde meteen en heeft ietwat krasjes op zijn bolletje, maar verder niets ernstigs gelukkig.

Na de lunch zijn we terug naar de brommers gelopen en zijn we, na afscheid van Jo en haar kinderen genomen te hebben, zelf terug naar Sapa gereden. Weer een hele ervaring rijker! Je kunt in Sapa ook vele toertjes boeken, maar deze manier is wat ons betreft veel echter en het geld gaat ook direct naar de mensen zelf!

file118342530_sprfile118342545_spr

’s Middags was het weer hilariteit in de massagesalon zodra duidelijk werd dat de kinderen ook gemasseerd wilden worden. Rens, Wout en Guus gingen voor de schouder/rug, Teun en ik voor de voet massage. Corné was voor Joep ‘in charge’. Vanavond de kinderen op tijd in bed gelegd, dat hebben ze echt even nodig.

Leermoment voor Teun
Woensdag 25 april 2012. Sapa, Vietnam.

Vandaag weer eens tijd om Joep een goed middagdutje te gunnen, dus besloten we een kort ochtendprogramma te doen. Hier in het dorpje kun je via een park een stuk de berg op voor een mooi uitzicht over Sapa. Het is vandaag weer een hele heldere dag dus we hebben prachtige vergezichten. De klim omhoog was een stuk verder dan we dachten en in het zonnetje was dat wel effe zweten! Maar onze berggeiten hebben het weer perfect gedaan. Op de terugweg nog wat souvenirtjes gescoord en toen terug naar het hotel.

file118352078_sprfile118352079_spr

Joep en mama een dutje, Guus de i-pad (hij is het meest ernstig verslaafd en we bereiden hem nu vast voor op de afkick verschijnselen die zeker thuis zullen gaan optreden), de rest school bij meester Corné. We wilden 's avonds wat gaan eten op de markt, maar er bleek geen menu kaart en wat we in de vitrage aan konden wijzen zag er niet lekker genoeg uit. Dus, tot grote vreugde van de heren, toch naar een toeristen restaurantje waar ze spaghetti konden bestellen.

file118352075_spr

Toen iedereen net onder de douche stond: stroomstoring. Zucht! Dus de heren bij kaarslicht weer verder afgesopt en het bed in. Door dat gedoe met de stroom was er geen lampje aan gegaan en toen de kaars uit ging hadden we midden in de nacht een overstuur huilende Guus die de weg kwijt was. Iedereen wakker. Grr. Toen Teun al mopperend zijn tanden bij kaarslicht stond te poetsen en de hele reis weer eens nergens voor deugde en alles hier stom was, zei hij toch: ‘behalve dan het masseren en het tanden poetsen’. Ik: ‘Huh?’. Hij: ‘ik weet nu waarvoor ik mijn tanden goed moet poetsen, gadverdamme al die vieze be..en (piep) hier! Nou dat lijkt me nou toch een prima leermoment Teun!

 

Cat Cat
Donderdag 26 april 2012. Sapa, Vietnam.

Vanochtend bij het wakker worden blijken we in de mist gehuld te zijn. Jammer, we hadden plannen met brommertjes naar een van de hoogste bergpassen te rijden en daar naar een waterval te lopen. Maar ja, zo zien we helemaal niets. Dus eerst maar even onderwijs met juf Saskia terwijl Corné met Joep boodschappen doet.

We hadden gisteren avond hier afgesproken dat we tegen een geringe vergoeding tot vijf uur ’s middags in allebei de hotelkamers konden blijven. Echter nu kwam ze toch zeggen dat ze de kamer nodig had voor gasten die al gearriveerd waren. Oké, ik snap ook wel dat het voor die mensen fijn is als ze na een lange rit in de nachttrein niet tot vijf uur hoeven te wachten voordat ze in hun kamer kunnen. Jammer dat Corné net weg is en de juf haar pupillen dus zelfstandig moet laten werken omdat de kamer leeg moet. Maar het gaat erg goed en wanneer Corné terug komt hebben we en een uur goed school gedaan, en heb ik de tassen al bijna allemaal ingepakt.

Na wat gedronken te hebben wordt de ene overgebleven kamer voor zeven ‘man’ wel een beetje klein en gelukkig wordt het buiten iets lichter, zodat we besluiten de berg af te lopen richting Cat Cat een Black H’mong dorpje. Omdat het dorp zo dicht (drie kilometer) bij Sapa ligt, is het een toeristische attractie maar we lopen lekker, het uitzicht is nu toch best prima dus niets te mopperen. We zijn helemaal naar beneden tot aan de rivier met waterval gelopen, mooi stukje. Daarna natuurlijk weer een heel stuk terug omhoog, maar het laatste stuk langs de weg hebben de kinderen en ik ons heerlijk op brommertjes laten brengen. Corné wilde wel graag lopen en het spaarde ook weer een brommer uit, gevalletje win-win situatie ha ha.

file118352080_sprfile118352082_spr

Vanmiddag worden we dus om vijf uur opgepikt door een bus die ons in een uur naar Lau Cai brengt alwaar de nachttrein terug naar Hanoi om half acht uur gaat vertrekken. We zijn heel wat zwaarder geladen dan de heenreis, naast Corné hebben ondertussen ook de oudste drie kinderen winterjassen gekregen en we zijn naast souvenirs en schoenen voor mij ook twee ‘kinder’ backpack’s rijker.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!