Vietnamees Disneyland en op veetransport
Dinsdag 9 maart 2010. Hoi An, Vietnam.

Na een dagje relaxen in Nha Trang, hebben we de meiden verrast met een uitje naar 'het' alternatief voor Disneyland in Azië (volgens de Lonely Planet), namelijk Vin Pearl land waar we met een gondel vijf kilometer over het water naartoe moesten. Ze dachten dat we naar het strand gingen en ( hoe verwend!) in eerste instantie was de reactie: 'Hmm, ik wil niet weer naar het strand..' Toen ze echter de gondels zagen en op het eiland met koeieletters, net zoals bij Hollywood, op de heuvel 'Vin Pearl' zagen waren ze helemaal enthousiast. Voor Vietnamese begrippen kostte het een vermogen, veertig Euro voor z'n vieren. Het is een soort kermis, enorme water glijbanen, zwembad, 4D bioscoop zaal, super aquarium in één.

Bij aankomst op het eiland maakte ik meteen al een flinke fout. Er stond bij binnenkomst een grote kermisattractie die er wel spannend uitzag. Ik probeerde Kathy over te halen om er samen in te gaan maar zij vertrouwde het niet en wilde niet, zelfs na flink aandringen bleef ze weigeren. Toen kon ik me natuurlijk niet laten kennen en met een stoere onverzettelijke blik nam ik plaats in de stoelen van de attractie. Ik ben geen watje en zal die meiden wel eens even laten zien dat ik niet bang ben! Twee lessen geleerd: 1. stap nooit in een attractie als je niet eens weet wat er gaat gebeuren, 2. luister altijd naar je dochter. Dat stomme ding was een soort enorme slinger van twintig meter hoog waarmee je met mach 2 wordt rondgeslingerd en die ook nog eens voor de lol twee minuten op zijn kop stil blijft staan zodat je ingewanden en je bloed zich langzaam ophopen in je hoofd... Enigszins gedesorienteerd ben ik maar verder gestrompeld achter mijn meiden aan verder het park in. 'Heb je er spijt van papa?' Grijns, grijns.

Na de 4D film (een soort Panda droom voor de kenners) hebben we Underwater World verkend en dat was echt heel mooi! Veel vissen die Kathy en ik ook tijdens het duiken tegenkwamen en een lange tunnel door een enorm basin waar je de haaien, schildpadden, roggen, etc, etc om je heen ziet zwemmen. We zijn er drie keer doorgelopen zo mooi vonden we het. Afsluitend hebben we natuurlijk een paar uur in het waterpark doorgebracht waar enorme glijbanen met de stijlste afdalingen en misselijkmakende kurkentrekkers zich afwisselen met een lazy river van bijna een kilometer waar je in een band op de stroming meedrijft. Al met al een geslaagde dag!

Diezelfde dag moesten we alleen nog wel verder reizen, namelijk met de sleeper bus. Inderdaad, een bus waarin je kan slapen, de hele nacht doorrijden en de volgende morgen wakker worden op de plaats van bestemming. Om zes uur 's avonds werden we opgehaald en na een rit van een uur door de stad om alle anderen op te halen stapten we in de bus. Stel je het maar voor als een 'normale' luxe touringcar waar ze alle stoelen uitgehaald hebben en in drie rijen zo'n veertig stapelbedden hebben gezet. Zoveel bedden in zo'n kleine ruimte proppen wil dus ook zeggen dat je iets aan de afmetingen van de bedden en de breedte van de looppaden moet doen. Alles is dus heel krap en aangezien wij helemaal achterenaan op de onderste rij met vijf stoelen naast elkaar waren gepland, moest ik me wel eninszins opvouwen om erin te komen. Toen ik er eenmaal inlag ging het wel (op de te dunne 'matrasjes') maar bewegen moest ik maar niet teveel doen en zitten ging met het lage plafond helemaal niet. Gelukkig lag Floortje naast me, die heeft niet zoveel ruimte nodig dus kon ik daar wel een stukje beenruimte pikken. Slapen heb ik dan ook niet veel gedaan en ik voelde me meer als een kistkalf op veetransport maar we zijn aangekomen in Hoi An.

Hoi An is een prachtig Vietnamees kustplaatsje waar je nog goed de Franse invloeden kan zien. Kleine balkonnetjes, maximaal twee verdieping hoge, geel geschilderde, smalle huizen. Geen auto's toegelaten in het oude centrum, dus heerlijk om fietsend, te voet of met een fietstaxi de omgeving te verkennen. De stad staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco en de oude, goed onderhouden, houten gebouwen tezamen met de duizenden Chinese lampionnen die overal hangen zorgen voor een heel apart sfeertje. We zijn een hele dag met de fiets op pad geweest om de stad te verkennen en de mooie plekjes te bezoeken. Je kan hier een kaart kopen waarmee je vijf oude huizen, tempels, assembly halls, bruggen etc. kan gaan bekijken. Je kiest er vijf uit die je mooi lijken en op de fiets ga je ze in een dagje af. Erg relaxt met een Vietnamese lunch op een leuk terrasje tussendoor.

We zijn hier beland in Long Life river hotel, een superluxe locatie met zwembad en gratis fietsen, in een vierpersoons suite van 52 m2 met een verzonken bubbelbad in de kamer, een luxe bar, DVD op de kamer en een bureau met een PC. Dat alles voor 45USD per nacht, iets boven ons budget maar voor een paar nachtjes...

Grap van de Dag
Woensdag 10 maart 2010. Hoi An, Vietnam

Eigenlijk hebben we niet zoveel gedaan de afgelopen dagen. Gisteren zouden Kathy en ik gaan duiken, maar ze voelde zich 's ochtends niet zo lekker dus hebben we dat moeten cancelen, helaas voor ons allebei. Gelukkig voelde ze zich in de loop van de middag weer wat beter.

Wendy en Floortje hadden die dag een ‘meidendag met z’n tweeën’ geregeld want Ka en ik zouden er toch niet zijn... Dat ging natuurlijk wel door en ze zijn dan ook samen lampionnen gaan maken. Hoi An staat bekend als dé lampionnenstad en overal zie je ze dan ook hangen. Niet van die simpele papieren versies, maar gemaakt van een frame van bamboe met (ruwe) zijde overtrokken. In allerlei vormen en heel mooi om te zien. Floortje heeft natuurlijk roze stof gekozen want dat is een prinsessenkleur! Nou, voor een meisje van zeven heeft ze een hele mooie lampion gemaakt die op haar kamer moet hangen als we ooit weer thuis zijn. Het was een echt knutselwerkje dus was het een ‘Juf Marga-ochtend’, zei ze. (Nou juf Marga, je mag trots zijn op je pupil!)

Vandaag hebben we nog allerlei Vietnam souvenirs aangeschaft en hebben die, met alle andere zaken die we de afgelopen maand verzameld hebben maar niet meer mee willen slepen, op de zeepost gedaan naar Nederland. ( Dus Pa en ma, als de postbode over drie maanden voor de deur staat met een groot pakket uit Vietnam, a.u.b. aannemen en niet retour afzender sturen!)

De rest van de middag hebben we schoolwerk gedaan. Dat was al een week geleden maar in Nederland hebben ze net een week voorjaarsvakantie achter de rug dus hadden de meiden ook recht op een weekje verlof. Leuk was wel dat ze er allebei weer naar uitkeken. Op de fiets terug uit het centrum riepen ze dan ook: ‘Papa, Mama, doorfietsen! Anders kom ik te laat op school en dan zijn de meester en juf boos.’

In de laatste verhalen over onze belevenissen hebben jullie misschien de Grap van de Dag gemist. Dat was niet omdat ze niet gemaakt werden, maar meer omdat ze vaak tussendoor en zo ad rem zijn dat ik er 's avonds tijdens het schrijven niet meer aan denk. Hier dan ook nog een bloemlezing van de leukste van de afgelopen dagen.

We lopen in de stad rond en bewonderen het mooie houtsnijwerk dat ze hier maken van o.a. bamboewortel.
Wendy: ‘Moet je kijken Floortje, mooi hé, dat is helemaal met de hand gemaakt.’
Floortje: ‘Maken ze dat dan met hun handen?’
Wendy: ‘Ja, knap hé!’
Floortje: ‘Nou, dan moeten ze wel scherpe nagels hebben!’

Floortje heeft s' ochtends nog wel eens wat dunnere ontlasting. Niks ergs of bijzonders, ze voelt je niet ziek maar omdat ze in plaats van het Hollandse brood, aardappelen, groente, vlees driemaal daags aan de rijst/mie met lekkers zit, is dat vrij normaal. Ze zit dus op de WC en wil ons dan toch graag ‘op de hoogte houden’ van wat ze aan het doen is. Ineens roept ze keihard vanuit de badkamer: ‘mama, ik moet weer spugen uit m'n kont!’

Tijdens het natafelen na een heerlijk Vietnamees diner hebben we het over van alles en nog wat. Deze keer ging het over wat ik allemaal voor de meiden had gedaan in mijn leven. Wat ik allemaal niet had moeten ‘opofferen’ om twee kinderen een mooie jeugd te geven. Kathy vond dat dat allemaal best meeviel.
Marty: ‘Nou meisje, ik heb je tenslotte wel op de wereld gezet!’
Wendy: ‘Pardon? Wie heeft ze op de wereld gezet?’
Marty: ‘Nou ja…, ik was er wel bij!’
Kathy: ‘Ja duuuuhhhh, Truus ook...’ (Truus was de kraamverzorgster en is de tante van Wendy)