Christel en Jan-Theo op reis met tieners door Vietnam
2 juli tot 29 juli 2010

In plaats van een groot feest voor hun twaalfenhalf jarig huwelijk, gaan Christel en Jan Theo lekker op reis. En gelijk hebben ze. De kinderen Huub (12) en Isa (10) zien dit wel zitten. Ze wilden eigenlijk naar Thailand, maar door de onlusten daar hebben ze toch voor Vietnam gekozen. Spannend, maar ze kijken er enorm naar uit!

Door Christel Hoeksema

Er was er eens...
Dinsdag 25 augustus 2009. Nederland.

Een stel dat in 2010 twaalfeneenhalf jaar getrouwd zal zijn. In plaats van een feest te geven besluiten zij met hun kinderen een droomreis te maken naar Thailand. Een wens gaat in vervulling.

Het stel dat zijn wij, Jan Theo en Christel, en de kinderen heten Huub en Isa. In juli 2010 willen wij een maand naar Thailand. Het duurt nog wel even voor het zover is, maar ook de voorpret is al leuk. En daarvan houden we jullie via deze site op de hoogte.

Zoeken, zoeken en nog eens zoeken
Woensdag 2 september 2009. Nederland.

Wat een gedoe is dat, de meest voordelige, gunstige vluchten boeken op de juiste dagen en met de airline die je voor ogen had. We wilden vliegen met China Airlines, maar de ticketprijs steeg ineens enorm. Vreemd, want bij de helft van de touroperators waren de vluchten nog niet boekbaar. We hadden al een hele mooie optie op vluchten van Etihad vanaf Frankfurt en hebben besloten dat daar waarschijnlijk geen enkele aanbieder onder kon. Vandaag dus opdracht gegeven de optie definitief te maken. We vliegen op 2 juli 2010 vanaf Frankfurt naar Bangkok en retour op 29 juli in de avond. Nu kunnen we ons bezig gaan houden met de reisplanning. Leuk!

Tickets geboekt
Vrijdag 4 september 2009. Nederland.

Gisteren hebben we de tickets definitief gemaakt en betaald. Jan Theo heeft ook een definitief akkoord gekregen van zijn baas en ook mijn verlof is definitief aangevraagd en akkoord bevonden. Huub & Isa zijn er helemaal mee in hun nopjes dat wij volgend jaar naar Thailand gaan. Ze dromen al over tijgers knuffelen, olifant rijden en met dolfijnen zwemmen. Het lijkt ze geweldig om met de rugzak op te reizen met het openbaar vervoer. Met de nachttrein, in de bus... het is allemaal een groot avontuur.

Route in voorbereiding
Woensdag 9 september 2009. Nederland.

Met het boeken van de tickets begint de voorpret. Waar willen we heen, wat willen we zien. Langzaamaan onstaat de route. Momenteel ziet die er als volgt uit:

dag 1: vertrek vanaf huis
dag 2: aankomst Bangkok, naar Bangpli
dag 3&4: Bangpli
dag 5: via Ayutthaya, Phitsanulok naar Sukothai
dag 6: Sukothai
dag 7: Naar Si Satchalanai
dag 8: naar Chiang Mai
dag 9 t/m 11: Chiang Mai
dag 12: naar Chiang Rai
dag 13 t/m 16: Chiang Rai
dag 17: naar Chiang Mai
dag 18: nachttrein naar Bangkok
dag 19: aankomst Bangkok en door naar Ko Chang (onderweg langs Oasis world)
dag 20 t/m 25: Ko Chang – strand
dag 26: naar Bangkok
dag 27: Bangkok
dag 28: in de avond vlucht terug naar huis
dag 29: thuiskomst

Ik ben benieuwd wat er van de route blijft staan en hoe die ongetwijfeld nog zal veranderen. Niet is immers zo veranderelijk als... Christel

Prince Palace Hotel
Woensdag 23 september 2009. Nederland.

Ik heb veel op internet gespeurd. Op zoek naar de ideale locatie voor de eerste kennismaking met Thailand. We arriveren pas tegen de avond, dus een lange tansfer zit er niet in. Na veel wikken en wegen toch besloten het Prince Palace Hotel in Bangkok te boeken. Een groot (en wellicht onpersoonlijk) congreshotel; drie nachten een twobedroom suite voor ons viertjes. Kids dus een eigen slaapkamer, maar wel dicht bij ons in de buurt. Twee zwembaden en diverse restaurants, roomservice en zelfs badjassen op de kamer. Tsja, die luxe kennen we normaliter niet op reis. De kinderen vinden het in ieder geval geweldig, zo'n luxe hotel.

Inlezen in de materie
Donderdag 4 februari 2010. Nederland.

Inmiddels heb ik heel Thailand in mijn dromen al voorbij zien komen. Uren het internet afgespeurd. Waar willen we naartoe, hoeveel tijd hebben we nodig, met welk vervoermiddel reizen we? Ik heb inmiddels een hotlist gemaakt met webadressen van guesthouses die ons leuk lijken. Die lijst gaat mee in de backpack. Verder is de route alweer gewijzigd (natuurlijk). Ko Chang hebben we vervangen door Ko Lanta en Sukothai zullen we waarschijnlijk niet bezoeken.We hebben ook al wat binnenlandse vluchten geboekt via Air Asia. Die waren zo goedkoop, dat konden we niet laten lopen.

Neem je ouders mee naar... Thailand
Via via ben ik op het spoor gekomen van een serie reisgidsen voor kinderen. Helemaal geweldig, want dit is iets waar ik al langere tijd naar op zoek was. Huub en Isa hebben nu een eigen reisgids, waar info in staat over zaken die hun interesse hebben. Ook benieuwd naar de reisgidsjes? Kijk dan op www.muddyshoesguides.nl. De gidsen zijn vanaf maart te bestellen. Behalve over Thailand, komen er ook gidsjes uit over andere landen.

Rugzakken
Zaterdag 6 maart 2010. Nederland.

Hoe nemen we onze spullen mee, wat moet er allemaal mee? Vraagjes waar we het de afgelopen tijd wel eens over hadden. Voor ons, onze oude vertrouwde backpacks en voor de kids... ook een eigen rugzak. Vandaag naar Carl Denig in Nieuwegein geweest om rugzakken voor de kids te halen. Helemaal stoer natuurlijk! Ben benieuwd of ze daar in Thailand met 35 graden nog zo over denken.

Prikken, prikken, prikken
12 maart 2010. Nederland.

Dinsdag zaten we met zijn viertjes in de auto op weg naar Lelystad. Prikkentijd, hm, toch wel een beetje spannend. Jan Theo als eerste, ik daarna en dan Huub en Isa. Jan Theo en ik krijgen twee prikken en mogen over een maandje én over en half jaar nog een keertje terug. De kids hoeven gelukkig maar één prik en hoeven pas over een half jaar weer op herhaling. Behalve een ietwat zere arm valt het allemaal wel mee.

Nog 86 dagen...
Woensdag 7 april 2010. Nederland.

En dan hopen we in het vliegtuig te zitten van Frankfurt naar Abu Dhabi. De afgelopen tijd is het onrustig geweest in Bangkok (redshirts) en vandaag is zelfs de noodtoestand afgekondigd voor Bangkok. Vooralsnog hopen we maar dat het in Bangkok weer rustig is tegen de tijd dat wij naar Thailand vertrekken. Toch hebben de onrusten er wel voor gezorgd dat wij onze planning onder de loep hebben genomen met toch wel enkele wijzigingen tot gevolg. Bangkok aan het begin hebben we verplaatst naar het einde en als het onrustig blijft, skippen we het helemaal.

De eerste nachten verblijven we in een piepklein resort in Bang Saray 'Lilawadee resort'. Het wordt gerund door Zacharias en Wantana en de contacten lijken erg leuk. Na een paar dagen acclimatiseren vertrekken we naar Sukothai en Chiang Mai. De gereserveerde vluchten Chiang Mai - Bangkok en Bangkok - Krabi blijven onveranderd, daarna is de keuze drieledig:
1. Ko Lanta en omgeving
2. Ko Phangan
3. Huurauto en in zeven dagen naar Hua Hin, daar de auto inleveren en met bus/trein naar Bangkok voor de laatste dagen.

Thailand of...
Zondag 9 mei 2010. Nederland.

Hmm, het zag er weer wat rooskleuriger uit. Roadmap van Abhisit werd geaccepteerd door UDD of toch niet helemaal...? Vandaag lees ik dat er weer 5000 redshirts in Bangkok zijn aangekomen. De zo gehoopte rust is dus nog niet wedergekeerd. Natuurlijk zijn we blij dat het vermeende 'negatief reisadvies' beperkt is, maar is het voldoende om ongestoord en onbezorgd op reis te kunnen? We zullen het zien.

Inmiddels toch maar nagedacht over een plan B, voor het geval het onrustig blijft. Dat bestaat uit: doorvliegen naar Hanoi, bezoek aan Ba Be, Halong Bay, Ninh Binh, Hue, Hoi An, Na Thrang, Mekong Delta en Ho Chi Minh City (Saigon) en vervolgens weer terugvliegen naar Bangkok. Ik moet zeggen: plan B is zo gek nog niet en ik moet oppassen dat ik niet meer zin krijg in Vietnam dan in Thailand.

Morgen even informeren naar de extra formaliteiten (inenting buiktyphus en visum).

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Toch naar Vietnam
Maandag 24 mei 2010. Nederland.

De kogel is door de kerk. Ondanks dat het in Thailand iets rustiger aan het worden is, hebben we definitief gekozen door te vliegen naar Vietnam. Bij het lezen over Vietnam, ben ik gevallen voor dit land. Hier wil ik meer van weten, lezen en bovenal zien.

Op 4 juli vliegen we vanaf Bangkok naar Hanoi om vervolgens van Noord naar Zuid te trekken. Op 28 juli vliegen we vanaf Ho Chi Minh City terug naar Bangkok om daar op de 29e op het vliegtuig naar Frankfurt te stappen

Wat we allemaal gaan doen en zien? Dat gaan we in de komende weken uitzoeken.

Het aftellen is begonnen!
Woensdag 16 juni 2010. Nederland.

Het begint nu toch echt dichtbij te komen. Nog twee weken werken en dan is het (voor mij) vakantie. Gisteren de laatste inenting gehad: Buiktyphus. Het klinkt vies, maar is eigenlijk niets meer of minder dan bescherming tegen salmonellabesmetting. Niet dat we helemaal beschermd zijn, maar een milde besmetting verloopt minder ernstig met deze prik. De arts aldaar vertelde nog het opbeurende verhaal dat de meeste doden niet vallen door ziektes, maar door... verkeersongevallen. Nou ja, we hadden toch al besloten goed op te passen.

Het begint trouwens best een beetje te kriebelen en de reis wordt steeds vaker onderwerp van gesprek. We kijken er allemaal dan ook enorm naar uit.

De komende twee weken echter eerst nog even ploeteren met werk en tentamens, met veel afscheidsmomenten voor Huub in groep acht en veel verjaardagsfeestjes, voornamelijk voor de kids.

De vlucht gebruiken we dus maar om heerlijk uit te rusten van de drukke periode, die dan achter ons ligt.

Smakelijk voorproefje
Zaterdag 19 juni 2010. Nederland.

Mmm, als het eten in Vietnam net zo lekker is als we vanavond hebben gegeten, dan komen we kilo's zwaarder thuis. Vanavond vier ik mijn 40ste verjaardag en ter ere hiervan (en van ons 12 1/2 jarig huwelijk) hebben de buurtjes als verrassing een complete Vietnamese maaltijd gekookt met bananencake toe. Compleet met thee en Vietnamees bier. En lekker dat het was!

Geweldig, dat is nog een verrast worden. Heel erg bedankt lieve buren en vrienden!

De route
Dinsdag 29 juni 2010. Nederland.

Met nog een drie dagen te gaan voor vertrek, wordt het tijd om ons voorlopige reisplan eens te beschrijven.

2 juli Frankfurt - Abu Dhabi
3 juli Abu Dhabi - Bangkok
4 juli ochtendvlucht naar Hanoi
5 juli vertrek naar Quan Lan
6 juli Quan Lan
7 juli Quan Lan - Hanoi
8 juli Hanoi
9 juli Hanoi - Mai Chau
10 juli Mai Chau
11 juli Mai Chau - Cuc Phuong
12 juli Cuc Phuong - Ninh Binh
13 juli nachttrein naar Hué
14 juli Hué
15 juli Hué
16 juli Hué - Hoi An
17 juli Hoi An
18 juli Hoi An
19 juli Hoi An
20 juli Hoi An - Whale Island
21 juli Whale Island
22 juli Whale Island
23 juli Whale Island
24 juli Whale Island - HCMC
25 juli HCMC - Mekong
26 juli Mekong - HCMC
27 juli HCMC
28 juli HCMC - Bangkok
29 juli Bangkok - Abu Dhabi
30 juli Abu Dhabi - Frankfurt

Alleen de overnachtingen t/m Quan Lan zijn geboekt. De rest staat nog volledig open. Ik ben benieuwd wat onze uiteindelijke route zal worden.

In rood bovenstaande route. De groene lijntjes zijn mogelijke alternatieven.

Onderweg
Vrijdag 2 juli 2010. Frankfurt, Duitsland

Een kort berichtje van ons vanaf de gate. Vanmiddag om 12.00 uur vertrokken we van huis. Eerst Tikkel weggebracht en toen in de hitte op we naar Duitsland. Wereldontvanger mee voor de wedstrijd NL-Brazilie. Helaas, we hadden het leuk bedacht maar het werkte niet. Duitse radio dus. Zo bleven we nog enigszins op de hoogte van het verloop, op de laatste vijf minuten na, toen reden we net de parkeergarage in. Je raadt het al... veel te vroeg, dus we hebben een aardige tijd rondgehangen. Het inchecken hadden we gisteren al online gedaan (dank je, Arielle), dus we hoefden enkel de bagage af te geven. Na een burgertje bij de BK zijn we nu bij de gate aanbeland en mogen we opnieuw wachten. Ons volgende bericht komt, als het goed is vanuit Bangkok

Klik hier voor de blog van Christel en Jan Theo

Aangekomen in Bangkok
Zondag 3 juli 2010. Bangkok, Thailand.

Na een lange reis zijn we aanbeland in Bangkok. Isa heeft tijdens de vlucht heerlijk een uur of vier geslapen. Huub heeft die tijd besteed aan een gesprek in het Engels met een Duits meisje van zijn leeftijd. Erg grappig hoe goed ze er samen uitkomen. Kortom, ze hebben zich voorbeeldig gedragen, geen kik gegeven. Dit in tegenstelling tot een peutertje voor ons die de hele vlucht van Frankfurt naar Abu Dhabi heeft lopen huilen. Hmm, echt uitrusten was er dus niet bij. Ik heb ook wat meer begrip voor mensen die het vreselijk vinden als er kleine ukjes in het vliegtuig zitten. Maar goed, dit was maar er maar een, de andere baby’tjes, peuters en kleuters aan boord gedroegen zich allemaal voorbeeldig.

Etihad is trouwens een prima maatschappij om mee te vliegen. Betrekkelijk luxe, aardig cabinepersoneel, ruime keuze uit maaltijden en niet te vergeten... een eigen schermpjes met films (Wickie de Viking), games, muziek e.d.). Abu Dhabi airport is weer een verhaal apart. Daarover wellicht later meer.

Hier in Bangkok is het heerlijk klef warm. Net wat gegeten en nu snel douchen en naar bed, want om 04.00 uur gaat de wekker alweer voor onze verdere reis naar Vietnam. Hoe bedoel je vakantie?!

De eerste keer Pho eten
Zondag 4 juli 2010. Hanoi, Vietnam.

We zitten inmiddels in Hanoi. Na een hele korte nacht stonden we vanochtend om 04.00 uur op. Ik was allang blij, want had als sinds 00.30 uur geen oog meer dicht gedaan. Fijn zo'n jetlag. De rest heeft wonderwel heerlijk geslapen en was een stuk uitgeruster.

Met Air Asia vlogen we van Bangkok naar Hanoi. Het toestel zag er wel heel anders uit dan het Etihad toestel. Ik zal jullie de details besparen. Nee hoor, het viel wel mee, het zijn alleen oudere toestellen en veel kleiner. Na een kleine twee uur landden we op Noi Ba Airport. We regelden de visa, gingen de paspoortcontrole door en moesten maar liefst een uur wachten tot de bagage eindelijk kwam.

Gelukkig stond de chauffeur van het hotel nog geduldig te wachten en waren we na een half uurtje in hartje Hanoi. Daar direct aan tafel gezet met een touroperator, die ons het een en ander aan wilde smeren. Wel onder het genot van een heerlijk glaasje icetea, dat schijn je hier vaker als welkomstdrankje te krijgen.

Hierna zijn we Hanoi ingegaan. Hanoi met de vele brommers, toeters, geluiden, geuren en vooral ook een klamme hitte. Gelijk op zoek naar slippers voor Jan Theo en wat te eten. Tja en dan begint het afdingen... Ik heb het aardig door, maar ga dan toch de fout in als we een paar verse ananassen willen. Op de straat onze eerste Pho gegeten (soep met noedels, de landelijke specialiteit).

Nu zijn we de hitte kort ontvlucht en liggen we op onze kamer even bij te komen. Volop de tijd om jullie even op de hoogte te stellen. Het volgende bericht zal wat langer op zich laten wachten, denk ik.

Quan Lan, tropisch Ameland
Woensdag 7 juli 2010. Quan Lan, Vietnam.

Tsja, waar begin je dan met vertellen als je zoveel nieuwe indrukken opdoet. Het is hier bijzonder, we kijken onze ogen uit. Waar we zondagmiddag nog met een gerust hart de straat overstaken, veranderde Hanoi op zondagavond in een grote mierenhoop. Rustig blijven en blik op oneindig blijkt het motto en dan maar oversteken. Moe van alle dindrukken hebben we heerlijk geslapen.

Op maandagochtend vertrokken we voor een trip in Bay Tu Long Bay (broertje van het toeristische Halong Bay).We doen deze trip samen met Ynes, Edwin en Ainhoa. Na een koffiestop in een grote toeristenfabriek met schilderijtjes, kleedjes, beeldjes en weet ik veel wat meer, genieten we van een luch in een lokaal restaurant in Halong. De keuken zou absoluut niet het keurmerk krijgen van de smaakpolitie, maar goed de rijst was te eten en onze magen waren gevuld.

Iets verder lag de veerboot al te wachten. Een kleine houten boot met banken voor zo’n twintig personenen. Reizen er dan ook twintig mensen mee? Nee hoor, dat waren er met gemak vijftig. De kleine krukjes waaraan we Pho aten blijken multifunctioneel en worden als extra zitplaats in het gangpad geplaatst. Na een tocht door een adembenemende omgeving arriveerden we na zo’n vijf uur ‘boten’ op het eiland Quan Lan. Met een tuktuk werden we naar het pension gebracht. We zijn even naar het strand gelopen, hebben een frisse duik genomen en hebben heerlijk gegeten. Daarna hebben we snel ons bed opgezocht.

Na het ontbijt van de volgende dag zijn we met de tuktuk naar een strand vijftien kilometer verderop gereden. Mooi wit strand, heerlijke golven en niemand dan wij zevenen en de gids (oké, iets later arriveerde een Vietnamese familie, maar die gaan het water echt niet in). De middag hebben we doorgebracht op het terrasje van het pension en we hebben een tochtje gemaakt door het dorp. Alleen het kijken is al geweldig. Drogende garnalen, huisjes met aardevloeren, kleine Vietnamese kindjes, ruziënde Vietnamezen, kinderen die musjes uit de bomen schieten met katapults, varkens die weg worden gesleept, je kunt het zo gek niet verzinnen of we zien het.

Vanochtend zijn we met een snellere boot teruggekomen en nu zitten we weer in Het Asian Palace Hotel 2 in Hanoi. Morgen gaan we richting mausoleum en de tempel van de literatuur (oudste universiteit). Vrijdag vertrekken we naar het noorden (Ba Be Lakes), waar we Ynes, Edwin en Ainhoa weer zullen ontmoeten.

Goedendag oom Ho
Donderdag 8 juli 2010. Hanoi, Vietnam.

Een dagje Hanoi staat vandaag op het programma. Lekker uitslapen dus... nee hoor niets van dat. We hebben een afspraak met oom Ho. Dat betekent wekker om zeven uur en om half acht aan het ontbijt. Daarna met de taxi naar het mausoleum van Ho Chi Minh oftewel oom Ho. Ho Chi Minh is in (ik meen) 1969 gestorven, zijn lichaam is gebalsemd en ligt opgebaard in het mausoleum. Ieder jaar reist oom Ho in november naar Rusland om even bijgewerkt te worden. Tenminste, zo gaat het verhaal in de reisgidsen. Een gids wist te vertellen dat zijn lichaam al lang verbrand is en dat het mausoleum slechts een wassen beeld herbergt. Wat het ook zij, het mausoleum is een plek die iedere Vietnamees moet bezoeken. Dat gaat met veel bombarie. Eerst door de security, fototas afgeven en dan in de rij het mausoleum in. Pet af, zonnebril af en dan schuifelen langs de kist. We stonden binnen twee minuten weer buiten en hoefden net niet te wachten op de fototas die van de ene naar de andere kant werd gebracht.

Na het mausoleum bezochten we het werk- en woonverblijf van oom Ho, de eenzuilige pagode en het Ho Chi Minhmuseum. Grappig hun geschiedenis wordt heel anders neergezet, dan wij kennen. Het is maar van welke kant je het bekijkt).

Na dit alles zijn we naar de tempel van literatuur gelopen. Hier werd Mandarijenenkinderen de leer van Confucius bijgebracht. Confucius ging uit van het goede van de mens. Het wordt gezien als een godsdient, maar eigenlijk is het meer een filosofie.

Best een drukke dag als je het zo bekijkt. Het was echter pas half twaalf toen we de tempel verlieten en inmiddels bloed en bloedheet. Het is hier zo rond de 38 graden met volop zon, terwijl we eigenlijk in de regentijd zouden moeten zitten. Ik vind het echt ongelooflijk hoeveel een mens kan zweten. Niet onbegrijpelijk dus dat er heel wat litertjes water per dag doorheen gaan. Na een uurtje verkoeling in het hotel, zijn we naar het waterpark gegaan (kosten 2,40 Euro p.p.) waar we een paar uurtjes hebben gezwommen en gegleden. Dit tot groot vermaak van onze kids en de Vietnamezen. Die vinden onze kids enorme durfals en waterratten. Morgen gaan we naar het noorden, naar Ba Be National Park.

Varkensoren en andere zaken
Vrijdag 9 juli 2010. Hanoi, Vietnam.

Ik wil jullie ons eetavontuur van 8 juli niet onthouden. Na het schrijven van het vorige bericht zijn we een hapje gaan eten. Omdat het (voor de eerste maal) erg regende in Hanoi, zijn we een tentje ingedokenen. Direct kregen we een bordje vlees voorgeschoteld, wat slabladen, kruiden en rijstpapiertjes. Daarna werden rolletjes bananenblad gebracht met een of ander goedje erin. Omdat we in het geheel niet wisten wat we er mee aan moesten hebben we een paar Vietnamezen gevraagd hoe dit te eten.

Men neme een rijstblad, doet daar wat sla op, een stukje vlees en het goedje uit de bananenbladeren. Rolt het geheel op, doopt het in een sausje en eet het op. Naar verluidt, hebben we varkensoor gegeten en na een rolletje of drie smaakte het echt niet meer. Het schijnt de Vietnamese vorm van fastfood te zijn, het was er erg druk en we zijn er niet ziek van geworden. Dus het viel alles mee. Na het eten zijn we nog naar het beroemde waterpoppentheater geweest. We waren blij dat we weer naar buiten mochten.

Vandaag staat een trip naar Ba Be op het programma. Een merengebied in het noorden van Vietnam. Het gebied wordt voornamelijk door Vietnamezen bezocht. Een rit van ongeveer vijf uur brengt ons in een steeds mooier landschap met rijstvelden, theeplantages en paalwoningen. De komende twee nachten verblijven we in een homestay aan het meer. Beneden lopen de kippen los en boven is een ruimte met allemaal bedden. Wij slapen met zijn vieren in een piepklein kamertje dat open is aan de bovenkant. Erg gehorig dus en alle salamandertjes hobbelen zo van het ene naar het andere kamertje.

In het guesthouse treffen we Ynes, Edwin en Ainhoa weer. Samen brengen we een middag en avond door en op 10 juli gaan zij weer terug naar Hanoi. Het eten dat we voorgeschoteld krijgen is waanzinnig lekker. Zelfs de kids smullen mee (beginnen al iets aan de rijst te wennen). Om 21.00 is het echter al bedtijd en niet veel later vallen wij onder de klamboe in slaap.

Middenin de nacht schrikt Huub wakker, omdat hij denkt dat er een slang in de kamer zit. Het is echter zo donker en de zaklamp hebben we niet bij de hand. We blijven dus maar rustig liggen. Huub met mijn oordopjes in.

Vleermuis!
Zaterdag 10 juli 2010. Ba Be, Vietnam.

Rond 06.00 uur worden we gewekt door de haan (goodmorning Vietnam). Na het ontbijt vertrekken Ynes, Edwin en Ainhoa en gaan wij met Thang, de gids, op pad. Met een bootje varen we over de meren en een rivier naar een vleermuisgrot. Wat een herrie en vooral wat een stank. We gaan dus maar snel weg. Onderweg leggen we aan bij een dorpje om te lunchen. Men kookt hier nog op open vuur en de hygienische omstandigheden zijn niet om over naar huis te schrijven (en ik ben echt geen doetje). Het eten is echter heerlijk vers en ontzettend lekker. Hoogtepunt van de trip is echter op weg terug als we aanmeren bij een eilandje en de kids (en wij) lekker kunnen zwemmen.

In de middag hangen we een beetje rond in de homestay. Daar zijn inmiddels de voorbereidingen voor een bruiloft in volle gang. Morgen trouwt een van de dochters van de eigenaar. Men verwacht 400-500 mensen. De bruiloft duurt twee dagen en er moet een stuk aan het huis worden gebouwd. 's avonds eten we weer megalekker en het slapen lukt een stuk betere dan de eerste dag.

Huwelijksgeschenk
Zondag 11 juli 2010. Hanoi, Vietnam.

Ook vanochtend zijn we weer vroeg op. Het is al een drukte van belang en er wordt volop gekookt. De kids kijken hun ogen uit. Er worden veertig kippen geslacht en een varken. Als huwelijksgeschenk bieden wij een playmobilfamilie aan. Tsja, we konden niets anders bedenken,maar wilden wel wat geven. Een mannetje, vrouwtje en kindje heeft Isa uitgezocht en we zeggen erbij dat we hopen dat ze gezond en gelukkig gezien zullen krijgen. Wij krijgen bij vertrek een buideltje sticky rice mee, dat we zo dadelijk eens gaan proeven.

Weg uit Hanoi
Maandag 12 juli 2010. Ninh Binh, Vietnam.

We zijn weg uit Hanoi. Gisteren kwam een privetaxi ons ophalen om ons naar Ninh Binh te brengen. We hadden nog wat gedonder om de prijs. In plaats van 65 USD moesten we opeens 100 USD betalen. Mooi niet dus! Na wat onderhandelen kon het toch voor het afgesproken bedrag, dus daar gingen we. Geplande route: Hanoi - Cuc Phuong - Ninh Binh.

Onderweg las ik dat het Primate Rescue Centre in Cuc Phuong 's middags dicht was. Route dus aangepast en eerst naar het hotel in Ninh Binh. Daar de spullen neergezet en verder naar het nationale park. Het is echte 'jungle' en we hadden dan ook een hike gepland. Het was echter zo heet en de kids vonden het zó spannend (slangen en andere dieren) dat we de hike snel voor gezien hielden en richting opvangcentrum zijn gegaan. Daar hebben we een stuk of 15 van de 25 Vietnamese apensoorten bewonderd. Via een prachtige route zijn we vervolgens terug naar het hotel gereden.

Met scooters op pad
Dinsdag 13 juli 2010. Ninh Binh, Vietnam.

Vandaag eerst maar eens heerlijk uitgeslapen en vervolgens op ons gemakje ontbeten. Daarna zijn we op pad gegaan met twee scooters (ja broer, ik weet het wellicht niet het verstandigste wat we kunnen doen). We hebben een waanzinnig mooie route gereden over het platteland van Vietnam over allemaal kleine paadjes tussen de rijstvelden. Zo goed als geen verkeer en wat we tegenkwamen waren brommertjes en fietsen. En daarnaast reden we vaak niet harder dan 30 km/u. Het was dus allemaal veel minder spannend als het zich laat aanhoren. Aan de andere kant moet ik bekennen dat ik nog niet eerder scooter had gereden. Het was wel ontzettend leuk en zeker voor herhaling vatbaar.

Wat minder leuk was vandaag, is dat mijn pinpas is opgeslokt. Hmmm, maar met wat belletjes naar Interpolis en Rabobank hebben we de pas gelijk laten blokkeren, dus ook dat is afgehandeld. We wachten nu op onze transfer naar het station, want vannacht reizen we met de nachttrein. We hebben een vierpersoonscoupé en verwachten rond elf uur morgenochtend in Hué aan te komen (dat ligt ongeveer halverwege Vietnam).

Treinen
Dinsdag 13 juli 2010. Hué, Vietnam.

Na een heerlijke dag in Ninh Binh, een frisse douche in het hotel en een lekker bordje nasi, vertrokken we rond 21.30 uur naar het station om daar de nachttrein te nemen naar Hué. Best spannend, want hoe werkt zoiets precies, stopt de trein echt wel in Ninh Binh, heeft niet iemand anders al onze coupe ingepikt?

Op het piepkleine stationnetje zat nog een backpacker te wachten. Een Deense, die in Nederland woont. Zij kon ons vertellen dat de wagons nummers hebben. Je zoekt het nummer dat overeenkomt met het nummer op je kaartje, stapt de wagon in en zoekt de coupé met jouw bedden. Eitje dus! Eerst nog een klein uurtje gewacht en toen werden we naar het perron geleid. Om 22.15 uur arriveerde de trein en nog geen twee minuten later stonden we in onze wagon, voor onze coupé vol met… Vietnamezen. Wat gewapperd met onze kaartjes, een conducteur die iets schreeuwde en één, twee, drie, vier, vijf, zes  Vietnamezen vlogen uit onze coupé. Helaas hadden ze wel ons beddengoed gebruikt, dus waren we wederom erg blij met onze lakenzakken. De trein zag er hoe dan ook niet echt schoon uit en de softsleepers bleken bikkelhard te zijn. Dat alles mocht de pret echter niet drukken want een eigen kamertje met bedjes in de trein is natuurlijk heel bijzonder. Snel dus de bedden opgemaakt en naar bed. De hele familie sliep in no-time (behalve ikzelf). Al hobbelend en stotend brachten we zo de nacht door. Uiteindelijk hadden we een niet al te beste nacht, maar leuk was het wel. In Hue werden we de volgende ochtend opgewacht door een taxi van het hotel. Eerst even een frisse douche en dan de stad in.

De kleren van de keizer
Woensdag 14 juli 2010. Hué, Vietnam.

Het is warm in Hué, erg warm. Toch gaan we te voet op pad naar de citadel. Halverwege laten we ons overhalen om met de Riksja te gaan. Een schot in de roos blijkt, want door het fietsen kunnen we genieten van een heerlijk rijwindje. De riksjachauffeur heeft zelf als zevenjarige het Tet-offensief meegemaakt en dus gezien hoe zijn stad werd platgebombardeerd. Hij brengt ons naar plekjes waar we anders nooit geweest zouden zijn, praat een aardig woordje Engels en weet dus een hoop van de geschiedenis. We stoppen onder meer bij een veld vol Amerikaanse tanks, die enthousiast door de kids beklommen worden. Daarna brengt hij ons naar de ingang van de citadel.

We lazen dat er niet veel meer over is van de citadel, maar het geheel maakt toch een grote indruk op ons. Wat moet het hier mooi zijn geweest een eeuw terug. De kids gaan terug in de tijd en verkleden zich als keizer en keizerin.

Na het bezoek aan de citadel, gaan we terug naar het hotel om ons te frissen. Ik ga nog op zoek naar een nieuwe geheugenkaart voor mijn fototoestel (na lang zoeken gevonden) en de kids vermaken zich achter de computers van het hotel. ‘ s Avonds eten we bij Little Italy heerlijke Italiaanse pizza.

Kleermakers en lampionnen
Donderdag 15 juli 2010. Hoi An, Vietnam.

Vanochtend vertrekken we naar Hoi An. Met een open busticket doen we daar zo’n vier uur over. De beloofde sleepingbus (bedjes) blijkt helaas een oude touringcar zonder airco te zijn. Toch gaat de reis boven verwachting snel en arriveren we rond 12.30 uur in Hoi An. Het geboekte hotel valt enorm tegen en de kamer stinkt. We besluiten op zoek te gaan naar een andere hotel. Het ene is mooi, maar te duur, het andere lawaaierig en weer een ander zit vol. Uiteindelijk belanden we in een geweldig hotel aan de rivier, middenin het centrum van Hoi An.

We mailen Edwin, Ynes en Ainhoa om af te spreken en wandelen even door het stadje. De sfeer hier is super relaxt. Een mix van Aziatisch en Frans. Niet zo verwonderlijk, want de Fransen hebben zich hier lange tijd gesetteld. Hoi An is de stad van de kleermakers en lampionnetjes en hier zullen we morgen dan ook gaan winkelen. Daarnaast schijnt er een geweldig strand te zijn. Hoogste tijd dus voor een paar dagen relaxen.

Op de plaats… Rust!
Zondag 18 juli 2010. Hoi An, Vietnam.

Na twee overvolle weken hebben we enkele stranddagen in Hoi An gepland. Op 15 juli kwamen we in de middag aan en spraken we dus af om met Edwin, Ynes en Ainhoa te eten.

Voor 16 juli hadden we een heerlijke stranddag gepland. Hadden, want de regen kwam met bakken uit de lucht. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Hmmm, hebben wij net weer. Waar die regen vandaan kwam? De eerste tyfoon/orkaan van het seizoen was onderweg naar Vietnam. Zij is ' Conson' genoemd en had al dood en verderf gezaaid op de Filippijnen en Hainan (China). Gelukkig zou de tyfoon in Hoi An alleen wat slecht weer veroorzaken. Grotere problemen werden verwacht in het noorden van Vietnam (Halong/Hanoi ed). Nu hebben we tot nu toe alleen maar heel mooi en warm weer gehad, dus een dagje regen hebben we ook overleefd. Op zich wel lekker een wat koeler dagje (rond de 28 graden schat ik) en in Hoi An was voldoende te zien en te doen.

Gisteren (17 juli) was het weer droog. Nog wel bewolkt, maar prima weer om een kijkje op het strand te nemen. Mooi wit zand, palmbomen, wat wil een mens nog meer? In ieder geval geen stel rochelende en spugende Vietnamezen op de bedje naast je. Getver, da's pas echt smerig. Na een paar uurtje strand hielden we het dan ook maar voor gezien. ‘s Avonds weer heerlijk gegeten in de stad. Hoi An kent een enorme restaurantjes cultuur. Oude huizen (teakhout), binnenpleintjes, tropische vegetatie en lekker eten. Ontzettend gezellig en relaxed dus.

Voor vandaag stond wederom een stranddag gepland. Nu met zon, met als resultaat vier toch wel enigszins verbrande Hoeksemaatjes. Na het strand ben ikzelf naar een spa gegaan voor een heerlijke massage. Nou ja heerlijk... af en toe moet je redelijk op je tanden bijten, want alhoewel de masseuses klein zijn en kleine handjes hebben, beschikken ze wel over reuze kracht. Toch was het uiteindelijk wel lekker.

Morgen willen we weer naar het strand (als onze huid het toelaat tenminste). Wel lekker zo een paar dagen rondlummelen. Reizen is best vermoeiend en dan een paar dagen niets hoeven is bijzonder prettig.

Dinsdag vliegen we naar Ho Chi Minh City voor het vervolg van de reis. We willen in ieder geval nog naar de Mekong Delta, de Cu Chi tunnels en de laatste paar dagen relaxen op het strand van Mui Ne.

Dinsdag 20 juli 2010. Ho Chi Minh City, Vietnam.

Vanochtend hebben we heerlijk van ons laatste ontbijtje genoten, nog wat gezwommen een mooi horloge gekocht voor Jan Theo en Hoi An vaarwel gezwaaid. Op weg naar een nieuwe bestemming, naar meer activiteit. Met het vliegtuig vlogen we van Danang naar Ho Chi Minh City ofwel Saigon. Gisteren hadden we al een hotel geregeld en ook de tourtjes naar de Cu Chi tunnels (Vietcong) en de Mekong.

Op het vliegveld een taxi geregeld en op naar het hotel. Hmm, waar belanden we nu, is dit wel een hotel? Eerst maar eens de kamer bekijken. Vijftien trappen omhoog (geen lift), krakkemikkige deur, kapot bed, schimmelplekken op de muur. Oké voor 25 USD per nacht kun je niet teveel verwachten, maar dit gaat ons te ver.

Eerst ons beklag gedaan bij de receptie en de meneer gebeld waarbij we geboekt hadden (nee hoor, echt een héél fijn klein hotel. Niet dus!). Resultaat zes USD korting. Niet echt tevreden, maar veel zullen we toch niet op de kamer zijn. Eerst maar eens lunchen en dan HCMC in. Even gekeken voor een hotel voor de laatste nacht en direct iets geschikt gevonden. Daarna langs het hotelletje gelopen dat de meneer van het boekingkantoor eerst voor ons wilde boeken, maar vol bleek te zitten. Toch maar even naar binnen en geïnformeerd of het inderdaad vol is. Wat blijkt: Er is nog plaats en de kamers kosten... 25 USD per nacht. Maar weer eens met de tourmeneer gebeld en gezegd dat wij ons besodemieterd voelen. Ook aangegeven dat wij gewoon dit hotel alsnog boeken en gevraagd of hij het e.e.a kan regelen met de prijs. Uiteindelijk hebben we twee van de geboekte nachten netjes terug gekregen, dus de schade valt mee. Les: gewoon zelf je hotels in Vietnam boeken en niet vooraf betalen. Zijn benieuwd hoe het morgen, overmorgen en de dag erna gaat met de tourtjes. Dat horen jullie t.z.t. van ons.

Oh ja, gisteravond hebben we op zo'n leuke plek gegeten. Op matjes op het Cau Dai strand. We waren daar wat later naartoe gegaan en toen het begon te schemeren zagen we allemaal kleine lampjes op het strand. Het bleken eettentjes te zijn, die hun matjes op het strand uitstalden met kleine olielampjes. De Vietnamezen eten vaak op matjes op de grond, dus ook op het strand. We hebben de gerechten simpel gehouden, maar het was een hele bijzondere ervaring

Tunnels en rivieren
Vrijdag 23 juli 2010. Ho Chi Minh City, Vietnam.

Zo, we hebben net een intensieve drie dagen achter de rug. Woensdag hebben we allereerst een trip naar de Cao Dai tempel gemaakt en de Cu Chi tunnels. We waren erg benieuwd hoe de tour zou verlopen. Mede gezien de ervaring met het oh zo leuke door Philongtour gereserveerde hotel. Gelukkig werd de tour gedaan met TNK travel. Een touroperator die op mijn eigen hotlist stond. We werden als laatst opgepikt en gingen met een minibus op weg naar Tay Ninh. Omdat we als laatste instapten, hadden we leuk vier plaatsen in het gangpad achter elkaar. Gelukkig kwamen we er op de terugweg achter dat de stoelleuning ook omhoog kon en zaten we de laatste drie uur dus nog een beetje comfortabel

Maar goed allereerst dus naar Cao Dai. Dit is een bijzonder geloof, dat pas sinds 1924 bestaat en allerlei elementen uit andere geloven combineert. Zo zijn het Christendom, Boeddhisme, Taoïsme, Confucianisme en ik geloof het Hindoeïsme vertegenwoordigd in dit geloof. Het is een vredelievend geloof, alhoewel men wel enige tijd een eigen staat heeft proberen af te dwingen met behulp van een militaire macht. Aanhangers van het geloof gaan viermaal per dag naar een dienst: om 06.00, 12.00, 18.00 en 00.00 uur. Tijdens de dienst mag er niet gesproken worden, men zingt alleen. Elke vijf jaar heeft men de mogelijkheid een stapje hogerop (en meer vooraan in de tempel) te komen. Het geloof kent een paus. De laatste is in ballingschap in Cambodja gestorven en men heeft nog geen waardige opvolger kunnen vinden.

Na dit bezoek en een lunch vertrokken we naar de Cu Chi tunnels. Een tunnelcomplex dat een schuilplek en woonplaats vormde voor de Vietcong tijdens de oorlog tegen de Amerikanen. Saillant detail is dat de Amerikanen hun basis praktisch bovenop het tunnelcomplex bouwden. Een bijzonder bezoek dat zeker ook door de kids werd gewaardeerd (kleine lage tunnels om doorheen te kruipen). Als we terug zijn in HCMC zullen we dan ook zeker het oorlogsmuseum nog gaan bezoeken.

Gisteren en vandaag hebben we een tour gemaakt naar en door de Mekongdelta. Was ontzettend leuk. Heel veel gezien in korte tijd. Het is jammer dat we hier niet meer tijd voor hadden en dit niet op eigen houtje konden doen. In de tour zaten bezoekjes aan een kokossnoepjesfabriek, een fruittuin, de monkeybridge, een rijstnoedelfabriek, een floating market en nog veel meer dingen. Isa en ik hebben zelfs nog een python om onze nek gehad. We zitten trouwens in de regio waar volop slang wordt gegeten en daarnaast ook met regelmaat grote padden, rat, muis en nog meer ondefineerbaars (dachten we dat varkensoor al erg was, dit is een nog vreselijker idee).

We gaan zo nog weer even genieten van HCMC by night om morgen alweer vroeg in de bus te stappen naar Mui Ne. Daar hebben we nog drie heerlijke stranddagen voor de boeg alvorens we via HCMC (een dag) en Bangkok (ook een dag) helaas alweer naar huis vliegen.

Home sweet home
Vrijdag 30 juli 2010. Zeewolde, Nederland.

Jawel, je leest het goed. Dit berichtje stuur ik vanuit Zeewolde. Na een fantastisch mooie indrukwekkende reis zijn we vanochtend weer veilig en gezond thuis gekomen.

Na het laatste blog hebben we echter niet stilgezeten. Op zaterdag 24 juli vertrokken we met de open tour vanuit Saigon naar Mui Né om daar nog een paar daagjes bij te bruinen en te relaxen, voordat we weer terug zouden reizen. Naarmate de bus dichter in de buurt van Mui Né kwam nam echter de bewolking toe. Gelukkig bleef de regen uit en konden we een prachtige strandwandeling maken, lekker zwemmen en lekker eten. Maar helaas om vijf uur in de ochtend werden we wakker van ... de regen. Daar ging onze stranddag. Omdat de temperatuur niet echt verkeerd was hebben we toch lekker gezwommen en hebben we in de middag een tour gemaakt door de omgeving. We hebben gewaad door de Fairy Stream, geduinsurfd in de regen door de White Sanddunes (ging echt geweldig en we hadden door de regen geen last van verbrandde voeten), door de Red Sanddunes gewandeld en een klein vissersdorpje bezocht. Al met al een hele leuke tour, maar wel rees de vraag wat nu verder hier in Mui Né?

We besloten dus om een dag eerder naar Saigon te reizen, zodat we daar in alle rust alle bezienswaardigheden zouden kunnen bekijken. Je raadt het al... op de dag van vertrek scheen de zon. Gelukkig hebben we daar nog een half dagje van kunnen genieten.

Dinsdag hebben we de highlights van Saigon gedaan (Reunification Palace, War Remnants Museum, Kathedraal, postkantoor en de Ben Thanh markt).  Omdat het nog vroeg was wilden we nog even met de kids gaan zwemmen, dus op zoek naar een zwembad. Toen we echter een rat voorbij zagen lopen bij het zwembad hebben we maar rechtsomkeert gemaakt. Daarbij liepen we langs het waterpoppentheater van Saigon.

In Hanoi wilde ik graag de waterbuffel als souvenir meenemen, maar dat hebben we vanwege het gesleep maar gelaten. Hier zag ik echter aan de achterkant van het theater een soort van box met allemaal oude gebruikte figuren van het theater. Zou het mogelijk zijn om een gebruikte pop te kunnen kopen? Na veel handen en voetenwerk zijn we uiteindelijk met een echte originele waterpoppentheaterwaterbuffel met pop vertrokken en hebben we dus een superorigineel cadeau mee.

Woensdag hebben we nog wat laatste inkopen gedaan op de Ben Tahnmarkt, een belevenis op zich. Honderden kraampjes met alles wat maar nagemaakt kan worden. Mensen, die allemaal wat aan je willen verkopen en zich aan je vastklampen als ze de kans krijgen. In de middag hebben we een taxi genomen naar het vliegveld en namen we afscheid van Saigon en Vietnam. Op naar Bangkok dus voor onze laatste vakantiedag.

En dat was dus gisteren. We hebben geslapen op een steenworp afstand van Khao San road, middenin de drukte. En druk was het. We dachten dat er veel toeristen waren in Vietnam, maar dit sloeg echt alles en dan is het nog laagseizoen ook.

Gisteren hebben we een stukje met de tuktuk gereden (zonder te worden belazerd of bedonderd), hebben we Wat Poh bezocht (liggende Boeddha) en zijn we naar het megashoppingcentrum MBK geweest (wens van Isa). Om 16.00 uur was het dan echt tijd om aan de terugreis te beginnen en na een redelijk snelle rit naar de luchthaven, een supersnelle check-in, wat rondsjouwen op de luchthaven, twee vluchten en een rit van vier uur naar Nederland zijn we nu dus weer thuis. We kunnen terugkijken op een megabijzondere ervaring, die zeker voor herhaling vatbaar is.