Magisch Mui Né
Zaterdag 13 augustus 2011. Mui Né, Vietnam.

Na een best wel heftige reis zijn we aangekomen in Mui Né. Ik had natuurlijk al foto’s gezien van ons resort (Shades) maar dit is echt paradijs. We hebben een mega appartement met extra slaapkamer. Het uitzicht vanuit de woonkamer is op de zee, en vanuit de slaapkamer springen we zo het zwembad in. De eigenaren zijn Nieuw Zeelanders, echt supermensen. De kinderen zijn gelijk het zwembad ingesprongen en wij hebben onszelf getrakteerd op een heerlijke pina colada. ‘s Avonds heerlijk Vietnamees gegeten.

Die nacht hebben we het klokje rond geslapen en de rest van de dag heerlijk niets gedaan. De eigenaar Vaugn kwam ‘s middags naar ons toe en vroeg of we zin hadden in een gezamenlijke maaltijd met alle gasten. Hij ging verse seafood halen en bereiden. Heerlijke krab en garnalen. Lekker even getut en toen aangeschoven.

De rest van de gasten zijn een Engels stel , een super Australisch stel en een stel uit Nederland. Was echt een geweldige avond. Heerlijk gegeten , heerlijk gekletst met iedereen, kinderen gingen na het eten lekker zwemmen, hadden we dus ook geen kind aan. Nog nagetafeld met het stel uit Australië nadat we Jim en Mikki naar bed hadden gedaan.

Wij gaan morgen een trip doen naar een liggende Boeddha van 74 meter waar we met een kabelbaan naartoe gaan. En naar een strand waar we gaan lunchen, maar we gaan ook morgen naar een tehuis. We hebben thuis zoveel knuffels waar de kinderen niets meer mee doen. Dus een maand geleden heb ik aan Mikki gevraagd of ze het leuk zou vinden als we het aan de arme kindjes zouden geven. Ze vond het super. Dus aan de hoteleigenaren gevraagd of dat mogelijk was en ze vonden het geweldig . Dus dat wordt waarschijnlijk het hoogtepunt. Heb nog wel getwijfeld . Ik wil niet gezien worden als de blonde Angelina Jolie. En ik wil ze ook niet het gevoel geven dat we aapjes komen kijken. Maar ik denk dat het voor jim en Mikki een bijzondere ervaring zal zijn.

Wat een dag
Zondag 14 augustus 2011. Mui Né, Vietnam.

Het stel uit Australië vroeg ons gisteravond of we het leuk zouden vinden als ze mee zouden gaan met ons naar de Boeddha. Wij vonden het echt super dat ze mee wilden, zo’ n aardig stel. Hij is vaan oorsprong een Griek en zij is Duits maar ze wonen al jaren In Australië.

Eerst gingen we naar het weeshuis. Ik had veel verwacht maar het was zo anders. Van de buitenkant leek het wel een hotel. En binnen was het brandschoon. We werden naar de slaapkamertjes gebracht. Er liep één heel lief bijdehand jochie rond die zich letterlijk aan Dé vastklampte. Hij wilde de camera zien en zijn zonnebril bekijken. De kinderen werden naar ons gebracht. Mikki en Jim hebben de knuffels uitgedeeld. Was echt geweldig om te zien dat ze genoten van het feit dat ze iets konden weggeven en een ander kindje gelukkig konden maken. De kindjes vonden de knuffels geweldig. Dé en ik werden op een gegeven moment erop geattendeerd dat er nog een kindje was dat in zijn bedje lag. Dit was wel een grote schok want het kindje had een waterhoofd. Echt zo zielig en dan wordt je toch weer als ouders met je neus op het feit gedrukt dat je dankbaar moet zijn met je twee gezonde kindjes.

Na een moeilijk afscheid zijn we verder gereden door het platteland naar de liggende Boeddha. Was echt lachen, het is vandaag natuurlijk zondag dus het was vol met Vietnamezen, grote groepen en gezinnen. We werden met een treintje naar de gondels gebracht en daarna een pittige klim van iets van 300 treden. Het was ook best wel warm geworden maar met wat pauzes onderweg en in kindertempo toch de Boeddha bereikt. Waar we al voor gewaarschuwd waren gebeurde nu ook. Onze mooie blonde dochter is de topattractie voor de Vietnamezen. Het lijkt wel of we met Maxima over straat lopen. Alle mensen willen met haar op de foto, willen haar haar aanraken, willen haar knuffelen. Ik heb Mikki thuis al verteld dat dit zou gaan gebeuren en als ze het vervelend zou vinden dat ze dat ook zou zeggen en dan is het ook over. Nou het is echt niet overdreven maar ik denk dat ze wel op honderd foto’s staat van hele gelukkige Vietnamezen. En Mikki poseert als een volwaardige model. So sister be aware… Straks pikt je nichtje je baantje in, haha.

Na de Boeddha zijn we naar het strand gereden en daar zelf uitgekozen krab en andere vis gegeten. Dit was zó lekker. De kinderen gingen gelijk de zee in en na het eten ook lekker tussen de Vietnamezen Zwemmen. Die hadden de dag van hun leven. En wij hebben met z’n viertjes héél erg lang nagetafeld. We zouden nog naar een markt gaan en wat cham towers bezoeken, maar we waren zo voldaan dat we gezamenlijk besloten om terug te gaan naar ons hotel. De kinderen waren allang blij want die wilden ook zwemmen in het zwembad nadat ze op het strand waren aangevallen door zandvlooien, waar je natuurlijk altijd te laat achter komt.

‘s Avonds weer heerlijk gegeten. En de kinderen hebben nog lekker gezwommen en wij nog na geklets met onze Australisch mates. We krijgen trouwens van iedereen hier complimenten over Jim en Mikki. Dat is natuurlijk echt heerlijk om te horen en ook wel heel erg goed. Zelf vindt je dat snel normaal, maar dan heeft al die bloed zweet en tranen, met name de eerste vier jaar, toch zijn vruchten afgeworpen. En ze zijn ook echt super. Jim heeft gisteren heel stoer meegegeten met de seafood. Hij heeft zelfs zijn eigen krab opengemaakt en er van gesmuld. En Mikki at vanmiddag ineens garnalen, ze wilde het nu toch eens proberen. Dus we genieten echt heel erg van die twee. En zij genieten ook heel erg en zeggen wel tien keer per dag dat ze Vietnam geweldig vinden.

Morgen gaan we dit paradijs helaas verlaten en gaan we met de trein terug naar Saigon. Weer een nieuw avontuur. Daar slapen we een nachtje en worden we de volgende ochtend opgehaald en gaan we naar de Mekong. Ik denk niet dat we daar internet hebben maar we gaan zeker uitgebreid verslag ervan doen.