Artikelindex

Krab, anyone?
Dinsdag 8 mei 2018. Petchaburi, Thailand.

Na een chips-en-cola dieet kon er weer normaal gebunkerd worden. De lokale bakkerij vaart er wel bij; we hebben de halve winkel leeggeroofd en nog nooit smaakte een croissantje zo goed in Azië. Dag twee in Kanchanaburi was opnieuw heet. Bizar heet. Met een gevoelstemperatuur van zo’n 45 graden gutst het zweet langs je lijf zodra je je rechterarm ook maar strekt. En het lijkt er niet op dat dat vlot gaat veranderen.

Tijd voor wat verkoeling. En omdat we uitgerekend in Kanchanaburi zwembadloos zijn, kozen we voor the next best thing: de watervallen van Erawan. Opgebouwd uit zeven niveaus, waarbij op elk niveau ook gezwommen kan worden, met meer of minder vissen en met meer of minder Thai. Niveau 1, een kabbelend beekje met wat kleine watervalletjes, zag er mooi uit; een beetje het peuterbad van de watervallen. Op niveau 2 was het een drukte van belang want daar waren alle plekken waar je ook maar enigszins kon zitten ingenomen door families die lekker zaten te schranzen en aan het zwemmen waren. Op naar niveau 3 dus, hoewel we die gemist hebben want we zijn direct doorgegaan naar 4. Een prachtig meertje met weinig mensen, op een, ja hoor, daar zijn we weer, Nederlandse andere familie na. Bij toeval kwamen we die dag al eerder twee andere Nederlandse families tegen. En hoewel het water helder was, de temperatuur aangenaam en het weer er helemaal naar was om er lekker in te plonzen was er toch ook een kleine hapering. Er zwemmen namelijk vissen in water. Dat kwam voor beide meisjes als een enorme verrassing waar ze niet op berekend waren... :-)
En dus bleef het bij wat pootjebaden vanaf de rand of wat handjes in het water samen met papa of mama. Ook de verwoede pogingen van wat nieuwverworven Aziatische vriendinnen mochten niet baten. Dan maar huiswaarts. Middagdutje en daarna maar weer eens kijken waar wat te eten. Het werd pizza voor de meisjes.

Evi mocht daarna nog een uitje doen met Hans over de night market (en kwam heel trots met een Spider-Man pen thuis) en daarna was het weer inpakken die handel, want we gaan verder! Op naar Phetchaburi, waar we wat tempels willen bekijken en misschien nog een national park willen meepikken. We hebben maar één hele dag, dus het wordt kiezen. Onderweg naar Phetchaburi hebben we nog een tussenstop gemaakt op Mae Klong, een dorp in de buurt met een bijzondere markt. De trein gaat er dwars doorheen. En als ik zeg dwars, bedoel ik ook dwars. Zo van: er komt een trein, iedereen klapt z’n luifels in, rolt z’n kraam naar achter en dan komt tussendoor de trein. Normaalste zaak van de wereld. Het is ook niet alsof er omheen niet voldoende ruimte is voor de markt, maar blijkbaar is er geen idealere plek dan daar waar je om de 45 minuten de kraam moet inklappen of naar achter rijden. Logisch.

De middag na aankomst hebben we benut om een half uurtje verder te rijden en naar het strand te gaan. Het water bij Cha Am voelt zo warm dat het badwater lijkt. Volgens Evi was het zeewater ‘te warm, ik ga er niet in.’ Heerlijk en de meisjes hebben even fijn aan zee gespeeld. En ja, als je er dan toch bent... dan kun je net zo goed blijven eten, nietwaar? Talloze foodstalls met eten, voornamelijk verse vis, waardoor de keuze snel gemaakt was. Doe maar een visje. Of nee, wacht, mevrouw, wat is dat? Oh een degenkrab (die ze onlangs nieuw hebben in burgers zoo). Kun je die eten? Oh, 300 baht maar? Hmm. Nou, doe ons die maar! Laten we maar proberen!

En daar ging de degenkrab op de bbq. Tien minuten wachten, en daar werd een opengebroken schaal geserveerd met allemaal gele bolletjes, wat koriander, ui, bleekselderij en dat was het. Om nou te zeggen: lekkerste ooit gegeten; nee.
Onderweg naar huis hadden we nog discussie of het nou wel of geen eitjes waren die er in de krab zaten en na een kleine Google speurtocht bleek dat wel zo te zijn. Google leverde nog meer info op. Blijkbaar is de degenkrab niet per se veilig voedsel: er wordt gemeend dat die een zeker gif bij zich draagt en dat kan leiden, als je de verkeerde (meer groene) eitjes eet tot eh, ja... het hoekje om gaan. De meeste seafood doden komen door de degenkrab. Kak. En dat hebben we gegeten. Wij allebei. Dju.

Ik schrijf dit de ochtend nadien, ik ben gelukkig gewoon weer ontwaakt uit m’n slaap zonder rare allergische reacties of vreemde bijverschijnselen en Hans ook, maar een erg kalme nachtrust was het allerminst; enige bezorgdheid zat er wel in. Volgende keer laten we dit avontuur wel passeren en gaan we gewoon voor garnalen, als je daar ziek van wordt is het alleen maar een lullig voedselvergiftigingetje. :-)

8 mei 2018 (1)

Vanmiddag bezochten we Wat Tham Khao Luang, een tempel onder de grond. Het feest begon eigenlijk al voor we er waren want ineens zat er een massa makaken langs de kant van de weg. Eenmaal van die euforie bekomen werden we getrakteerd op een varaan die ongeveer net zo groot was als Evi, die de weg op z’n gemakje overstak. Zomaar midden op de weg. Held als ik ben vond ik het een prachtig plaatje, zo veilig in de auto (gister zette ik het nog kortstondig op een gillen -van schrik dat ik m ineens vast had niet vanwege angst! - omdat ik ineens een gekko in handen had die al enkele dagen met ons meereist op de auto. Enfin, dat terzijde.

8 mei 2018 (2)

De grot. Je daalt af, staat ineens meters onder de grond en ziet het daglicht van boven je hoofd de grot in komen. Af en toe vliegt er eens een vleermuis voorbij (lonely planet tipte: houd je mond dicht tijdens het naar boven kijken... goeie tip.!) en verder is het koel (en muffig, dat ook wel... Vleermuizenpoep ruikt niet per se lekker hè.) en stil. O ja, en er staan veel boeddha’s. Maar dan bedoel ik ook écht veul. De meisjes mochten nog even helpen met het branden van wierook, bloemen neerleggen en het hoogtepunt voor beiden: goudsnippers aan boeddha plakken. Hè, waar neemt die monnik die bloemen nou mee naartoe? Gaan ze die nou gewoon weer opnieuw verkopen voor 20 baht? Nee, dat zal toch niet? Wel dus.
Ach ja. Wij zijn vast allemaal weer gezegend en er wacht ons vast veel voorspoed en geluk.

Dat was het weer vanuit Phetchaburi, hier bleven we maar kort. Vanaf morgen zon, zee en strand in Hua Hin!

 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!