Artikelindex


Halverwege
Zaterdag 6 augustus 2016. Dubai, Verenigde Arabische Emiraten.

6augvliegtuig6augMinionskijken

Met dank aan onze logée zijn we met de auto naar Schiphol Noord gegaan en heeft zij de auto weer meegenomen. Het laatste stukje deden we per bus en dat was goed want vanaf de snelweg stond er een lange rij. Inchecken ging ook snel en na de lunch was het al tijd om te boarden. Een ontspannen vlucht naar Dubai. Daar zijn we op zoek gegaan naar de kidszone. Met de trein van terminal A naar B. Niet superuitdagend, maar in ieder geval kan Rens relaxt naar Minions the Movie kijken. Goed om de loze tijd te doden. Straks weer terug met de trein voor de tweede helft. 


We zijn er (al een paar uur)
Zondag 7 augustus 2016. Kanchanaburi, Thailand.

Ook de vlucht naar Bangkok liep voorspoedig, en dankzij Rens mochten we bij de douane via de fastlane. We stonden dus zo buiten waar we netjes opgewacht werden. De rit naar Kanchanaburi verliep prettig en de chauffeuse wist precies waar ze mee bezig was. Dat kan hier ook anders. Bij Sabai@Kan konden we direct naar de kamer om snel om te kleden en zo het zwembad in te gaan. Ons hotel ligt iets buiten het centrum. Voor de drukte moeten we dus iets verder lopen. Rens vindt dat best spannend. Ieder blad is een gekko, maar hij ziet wel die dikke kikker uit de rioolput komen. Zo gaan we op tijd naar bed. Schade van de afgelopen nacht inhalen en hopelijk direct de jetlag overwinnen.

7augresort7augrensdrankje

 

Het stinkt hier
Maandag 8 augustus 2016. Kanchanaburi, Thailand.

Rens zijn bioritme is nog niet helemaal gewend aan de nieuwe tijdzone. Blijkbaar wilde hij gister laat naar bed, maar wel in Nederlandse tijd... dus zaten Rens en Ilse om twee uur ‘s nachts een paar potjes Uno te doen. Daarna is Rens lekker in slaap gevallen en fungeerde Ilse om negen uur als onze wekker en konden we mooi aanschuiven aan het ontbijt.

Om Rens verder te helpen in het resetten zijn we vandaag naar West Wonder Waterpark geweest. Lekker rustig en zo konden we alle glijbanen zonder wachten testen en heel lazy in de lazy river drijven. Makkelijk vermaak en Rens ging vrolijk door. Twee glijbanen waren voor Rens en Ilse iets te spectaculair; ik kon het niet laten. De ene ging bijna loodrecht naar beneden en bij de andere werd je via een valluik naar beneden gelaten om daarna door een soort van looping verder te gaan. Mijn zwemshirt werd een topje en mijn boxershort zocht ook een weg omhoog. Maar wel lachen hoor. Al leken de Thaise toeristen het vooral eng te vinden.

Vanaf en naar Sabai@Kan Resort wandelden we door de stad. Althans er schijnen ruim negentigduizend mensen te wonen. Maar het voelt meer als een druk dorp. In vergelijking met twee jaar geleden maakt alles veel meer indruk op Rens. Ieder geurtje wordt beoordeeld. ‘Het stinkt hier’ is wel honderd keer gezegd. Maar op de vuilnisbakken hier en daar na, valt dat echt wel mee. Ook spot Rens iedere hond van mega afstand. Wil dan spontaan niet verder of verwacht gedragen te worden. Als we zeggen naar de 7-eleven te gaan, ontstaat er luid protest: er lag gister een hond voor de deur te slapen. En dat blijkt de hond nog steeds te doen. Maar Rens is zo overtuigd, zelfs het aanbod van een ijsje maakt geen indruk. Poesjes daarentegen zijn geen probleem. Een gekko bij daglicht kan nog net, zodra de duisternis valt ziet hij in iedere schaduw opeens een gekko. En omdat er gister eentje in de badkamer zat, wil hij er niet meer alleen in. Pfff best vermoeiend.

O ja, nog een wijze les (die ik eigenlijk wel ken), ook achter de wolken schijnt de zon en hier in Thailand er dwars doorheen. Dankzij mijn zwemshirt alleen mijn nek, gezicht en armen goed rood. Morgen gaan we kanoën op de Kwai River. En zal ik niet vergeten zonnebrand te smeren.

 

Historisch
Dinsdag 9 augustus 2016. Kanchanaburi, Thailand.

Het dagje resetten in het waterpark heeft zijn vruchten afgeworpen. Rens lijkt de Thaise tijdzone opgepikt te hebben en heeft heerlijk geslapen en wij ook wel. Maar goed ook, want om half negen ‘s ochtends werden we opgepikt voor een kanotocht met Ikankayak op de River Kwai. Zes kilometer met de stroom mee, eindigend onder de bekende brug. Onderweg spotten we tempels, lotusbloemen, zilverreigers en ijsvogels. Bij het eindpunt moesten we de waterbuffels ontwijken, die daar hun zwemles kregen; of was het een cow-wash? Een lekker ontspannend tochtje en om af te koelen doken we bij Sabai@Kan in het zwembad.

KanchanaburiRenerenskanoKanchanaburizwembad

Daarna zijn we een stuk gaan wandelen en lunchten we bij Ten o’Clock. Rens testte (twee keer) de aardbeientaart en constateerde dat deze even lekker is als de bramentaart van oma. Hoewel Rens eigenlijk vond dat we genoeg gelopen hadden, zijn we nog verder naar de oorlogsbegraafplaats gegaan. Daar zijn zo’n zevenduizen militairen, waaronder bijna achtienhonderd Nederlanders begraven. Indrukwekkend. Ook zagen we een oude stoomlocomotief van de Birma spoorlijn.

KanchanaburiaardbeientaartKanchanaburigraven

Met de brommer-zijspan-taxi reden we terug naar ons resort. En dook Rens weer in het zwembad. Het schijnt hier in Kanchanaburi al drie jaar niet echt geregend te hebben, de paar druppels aan het einde van de middag zullen dan ook niet echt geholpen hebben. En nu is de truc om nog niet in slaap te vallen... anders komt er van eten niets meer. En ook dat is belangrijk!

Kanchanaburituktuk

Slippery when wet
Woensdag 10 augustus 2016. Kanchanaburi, Thailand.

Vandaag moesten we ‘vroeg’ op. Wekkers gezet, maar Rens meldde zich gezellig om half zeven. En zo zaten we een half uur later netjes aan het ontbijt en stapten we om acht uur in onze taxi naar de Erawan Waterfalls. Gewoon een luxe auto, geen songthaew of lokale bus. We merken dat bij Rens het lijntje af en toe dun kan zijn en dan is zo'n luxe auto min of meer een garantie voor succes (dat bleek in ieder geval toen hij op de terugweg lekker ging slapen). Onze chauffeur was vriendelijk zat, maar sprak nagenoeg geen Engels. Toen hij zei ‘Erawan one hour’ was Ilse er al direct klaar mee. We gingen toch echt langer blijven. Ik hield het er maar op dat hij bedoelde dat het een uur rijden was. Dat klopte in ieder geval.

We kregen korting op de toegangsprijs, Ilse en ik werden als toerist aangeslagen; Rens ging door voor een Thais kind. Toch weer twee Euro vijftig bespaard, je moet ergens geld aan over houden. De Erawan Waterfalls bestaan uit zeven niveaus. Het gebrek aan veel regen was te merken; er stroomde wel water maar niet echt veel zoals op de foto's in alle gidsen.
De eerste niveaus bereik je via een geasfalteerd pad. Na niveau 2 is het niet toegestaan om eten mee te nemen en moet je voor je plastic flessen een borg betalen. Dit alles om te voorkomen dat er vuil achtergelaten wordt. En dat werkt, want er lag bijna niks. Onze flessen werden onder nummer acht ingeboekt, toen we terugkwamen waren ze bij nummer honderddertig. We gingen dus mooi voor de meute omhoog. Later zagen we ze lopen op de teenslippers, in bikinitopje, bloot bovenlijf of alleen de beha. Tja, de Thai hebben liever niet dat je het doet en om nou te zeggen dat die slippers veilig zijn; maar waarom zal je je daar iets van aantrekken?

10augtrappen10augwaterval

Vanaf niveau 3 was het pad niet meer bestraat, hooguit nog houten trappen. Rens wou eigenlijk al bij de eerste waterval direct het water in, maar we overtuigden hem eerst zo ver mogelijk te lopen. En dan pas nat te worden. Dat was een goed plan. Bij niveau 5 vonden Rens en Ilse het wel best en ging ik nog verder tot bovenaan. Dat stuk zou voor hen ook meer een ultieme test zijn geweest, dus was het goed zo. Boven kwam ik zelfs toeristen met zwemvest en al tegen; geen idee wat zij van plan waren.

Op niveau 6 moest ik echt een top foto maken, dacht ik. Het betere klauterwerk langs de waterval. Goede positie innemen, stond stabiel maar toch gleden mijn voeten zo onder mijn kont vandaan en plonste ik in het water. Kon nog net de spiegelreflexcamera drooghouden en bedacht daarna ook op tijd om de telefoon uit een natte broekzak te halen. Gelukkig geen toeschouwers... en de foto was het toch niet helemaal. Onderweg naar de top lag er een lui maar fors wild zwijn lekker in de weg; onder af en toe luid protest liet hij iedereen maar door.
Terug op niveau 5 hoorde ik dat Rens graag met de grote jongens was meegegaan maar het toch maar niet deed, want al die vissen in het water... Die knabbelen aan je blote voeten. Goed plan, schoen uit en voet in het water. En kietelen dat het deed. Of er werkelijk wat afgeknabbeld is vraag ik me af. Voor Rens was dit wel het bewijs om niet het water in te gaan, echt geen vis aan zijn lijf.

10augIlseenRenswaterval10augrensklauteren

Op het gemak gingen we steeds een niveau terug. Telkens probeerde Rens tenminste wat te klimmen of klauteren en voorzichtig natte voetzolen te halen. Maar natter werd het niet. Wel spotten we nog een leguaan, vlinders in veel verschillende kleuren (oranje, witte, gele, zwart/blauwe) en maten, rivierkrabje en de verplichte hond ‘papa wil je me even optillen?’ Terug bij de taxi had onze chauffeur lekker op zijn bamboebed liggen slapen. De terugrit ging net zo vlot. We passeerden weer de Kwai River Bridge; Ilse overwoog nog uit te stappen maar zag massa's bezoekers lopen en zag er maar vanaf. Misschien morgen vroeg nog.

Bij Sabai@Kan lag het zwembad al deels in de schaduw: heerlijk afkoelen. Ik ben nog even de was gaan wegbrengen. Dilemma, direct naast het resort voor vijf Baht per stuk of verderop voor twintig Baht per kilo. Denk dat het laatste het meest voordelig is als ze iedere sok en Rens' kledingstukken ook apart tellen. Ook nog even een pinmachine zoeken. De Doing Bank wou geen geld geven; twee jaar geleden in Laos was er ook een zwarte lijst van banken dus gokte ik maar dat het niet aan mijn saldo lag en zocht ik een andere ATM en die gaf me wel het geld. Hier wordt dan nog aangeboden dat er direct een wisselkoers wordt gehanteerd. Dan zou mijn pin 536 Euro kosten. Daar heb ik geen gebruik van gemaakt. Ik gok op een rekening van net geen vijfhonderd Euro. Even afwachten. Zo kon ik wel de excursie voor morgen betalen: ‘two adults and one children’. We gaan een dagje olifanten verzorgen.

Eten deden we weer bij Meat and Cheese aan de overkant van de weg. Rens zijn pizza is net zo duur als al het Thaise eten van Ilse en mij samen. Gelukkig vindt Rens niet meer dat stinkt, maar ruikt het niet lekker. Naast de honden blijven ook de gekko's een dingetje; en dan helpt het niet als er een mini exemplaar over je tafel zijn wereld wenst te verkennen. Terug op de kamer pest Rens ons overigens steeds met de nep gekko die hij van Miss Apple kreeg. Zo eng is het dan ook weer niet.

 

Vakantie is ook hard werken
Donderdag 11 augustus 2016. Kanchanaburi, Thailand.

Rens had er zin in. Op naar Elephants World. Of het net zoiets was als Mini World, dan uiteraard voor olifanten? Nou er was niets mini aan, zei hij op het einde van de dag. Ja misschien de bananen die Ilse vanochtend vroeg gekocht had op de terugweg van haar bezoek aan de brug (aanrader om zeven uur is er geen toerist te bekennen, wel bouwen de Thai hun kraampjes op, vaak geschakeld aan hun brommer).

Terug naar de olifanten. Waar wij voor hen aan de slag gingen, en zij niet voor ons. Dat hebben we geweten! Stenen rapen, zodat blinde olifant Bow met haar ontstoken voet daar geen hinder van heeft, bananen planten planten voor de bevoorrading, rijst die vanochtend door een andere groep was gekookt, met pompoen en zaden mengen om er ballen van te maken voor de oudere olifanten, die na zes keer wisselen geen tanden meer hebben. We mochten deze formaat tennisbal zelf voeren aan de oudjes. Net zoals de modder en stof van de zandwind van de hele dag er af gewassen moest worden. Door ons! In de rivier, wat een belevenis.

11augIlseolifantwassen

Het was bijzonder om zo dichtbij deze dieren te zijn, ze te voelen, en te realiseren wat een mooi werk Elephants World doet. Helaas wordt het voortbestaan bedreigd door een landclaim. Hun terrein is geschonken door iemand, die nu is overleden. De papierwinkel klopt niet, en zijn nabestaanden ruiken geld. Driehonderdduizend Euro willen ze voor het terrein dan kan de organisatie blijven zitten. Dus met wat armbandjes rijker en Baht minder, hebben we bijgedragen. Rens heeft genoten, ook al was het af en toe best spannend. Door de‎ loslopende honden dan. Want die olifanten zijn zijn grootste vrienden. Later als hij groot is, gaat hij daar ook werken, net als veel andere jonge Nederlanders die daar nu vrijwilliger zijn.

11augRensolifantvoeren11augRensmetbabyolifant

Terug bij ons fijne hotel, vriendelijke staf, fijne binnentuin, met kamer die daar aan zit (101), eenvoudig ontbijt, prima zwembad, lekker avondeten in die tuin, schoon. Kortom Sabai@kan zorgde voor een fijne uitvalsbasis voor de start van onze reis. Morgen gaan we verder naar het zuiden. Met Thai Lion Air vliegen we van Don Muang, naar ‎Suratthani, waar we de huurauto ophalen. Die hebben we vooraf via Budgetcars gehuurd, omdat zij drop off bij Donsak pier doen. Zover is het nog niet! Eerst naar Khao Sok! O ja, en nu alle spullen terug in de tassen.


Ik voel nattigheid
Vrijdag 12 augustus 2016. Khao Sok, Thailand.

KhaoSokonderwegkaarten

Vanochtend werden we wakker en lazen we het nieuws over aanslagen in het zuiden van Thailand. En juist vandaag stond een reisdag naar Khao Sok via Surat Thani gepland. Besloten toch de planning aan te houden en op te letten. De taxi was er op tijd en we reden zo naar Don Muang Airport in Bangkok. Vandaag is het een nationale feestdag (verjaardag van de prinses en ook moederdag). Dat scheelde ongetwijfeld in wat verkeersdruk. Op de airport waren we zo ingecheckt en hoefden we daarna maar een uurtje te vliegen. Surat Thani International Airport, of station Hilversum, het grootste verschil is het aantal autoverhuurders en touroperators. Verder maakt het elkaar niet zoveel.

KhaoSokbiljartKhaoSoktrapnaarterras

Even snel de administratie regelen en daarna op pad met de Toyota Hilux Vigo (of zoiets). In ieder geval een grote 4WD. Rijdt lekker, moeten alleen nog ontdekken hoe we voorkomen dat de ramen aan de buitenzijde beslaan. Hoe dichter bij Khao Sok hoe meer jungle en véél regen. Treehouse Resort was zo gevonden. Met de leenplu soort van droog naar ons bird watching house. Hier en daar lekt het. Personeel heeft nog wat maatregelen getroffen, maar zien hoe het gaat. Zojuist gegeten en Rens staat nu te wachten voor een potje poolbiljart.

 

Aapjes kijken
Zaterdag 13 augustus 2016. Khao Sok, Thailand.

Onze eerste nacht in de boomhut is goed bevallen. Heerlijk geslapen, terwijl het voortdurend regende. Gelukkig bleef het binnen vrijwel droog. Ons idee om in de rivier te gaan tuben ging niet door. Te sterke stroming voor Rens. Daarom een stukje met de auto gereden naar een vervallen tempel. Daar lopen veel apen rond en vliegen mooie vlinders. Via ladders en trappetjes kan je tegen de bergwand omhoog naar een paar grotten voor mooie vergezichten. Wat makkelijk toch dat Rens geen hoogtevrees heeft.

Daarna met de auto een stukje verder opzoek naar een 'nature trail'. Niet gevonden. Wel de 'best coffee' stop. Al heb ik genoeg betere koffie gedronken, het was een mooie plek met heerlijk uitzicht over de bergen en jungle. En hoewel de honden echt niks anders doen dan luieren, schiet Rens volledig in de stress en is er geen land met hem te bezeilen. Hij wil alleen maar terug naar Treehouse, toch gaan we iets verderop lunchen. Het kost nog wat extra tijd om hem weer tot ons gezellige mannetje te krijgen. Uiteindelijk gaan we toch naar Treehouse en spelen een potje poolbiljart, al moeten we bij de ingang de huisslang passeren . 'No worries, harmless'. Als de slang de boomkikkers maar met rust laat.

KhaoSokhuisslang

Terwijl Ilse en Rens verder poolen ga ik een stukje met de auto naar een waterval op zoek. Zie hem natuurlijk te laat en moet een stuk verder rijden voordat ik kan keren. Heb daar geen spijt van: een mooie rit over de bergpas met vergezichten over de jungle. In de berm spot ik de tweede olifant van vandaag. Geen wilde maar deze worden ingezet voor werk in het bos. Na onze dag in Elephants World voelt dat extra vreemd. Uiteindelijk kom ik toch bij de waterval. Als ik Ilse en Rens vertel hoe het was wil Ilse ook graag even mee. Rens weigert, maar heeft geen keuze. Zodra hij de waterval ziet, is hij blij mee te zijn gegaan. Mooi zo! En de wolken die over de bergen trekken maken het extra bijzonder. En uit de wolken valt uiteindelijk weer véél regen. Morgen hopelijk niet, want we willen graag gaan hiken. We zien wel, eerst maar kijken hoe we zo dadelijk niet al te nat bij een restaurant komen.

KhaoSokvergezichtKhaoSokwaterval

Rens vertelt
Zondag 14 augustus 2016. Khao Sok, Thailand.

Rens vertelt: ‘We hebben vandaag superleuk door de jungle gelopen. Ik vind het leuk omdat we allemaal beesten hebben gezien: apen, schorpioen (dood), pissebed, vlinders (heel veel), gekko, varaan, groene leguaan, spin, vissen. Ook moesten we over stenen klauteren om de rivier over te steken om de waterval te zien. Er groeide heel veel bamboe. We liepen over een pad met stenen, zand en water. Ik heb de hele route zelf gelopen; drie kilometer heen en ook weer terug. Daarna zijn we in een restaurantje aan de rivier gaan lunchen. Daar zagen we ook mensen aan het tuben (dat is in een autoband in de rivier drijven). Dat vond ik ook leuk, maar toch nog te spannend om zelf te doen. Daarom maar met papa gaan zwemmen en ondertussen begon het te plensregenen, gelukkig was het met wandelen droog. Papa en mama moeten straks de spullen inpakken omdat we weer verder gaan.’

14augbamboe14augrangerrens14augwaterval


Van de natte jungle naar de natte zee
Maandag 15 augustus 2016. Khanom, Thailand.

Na een hele nacht regen, op tijd aan het ontbijt bij Treehouse Resort. Daarna tevreden op pad met onze auto. Het is een goede keuze omdat we de vrijheid ervaren om te stoppen waar we willen. Eerste stop was een 7eleven voor wat boodschappen. Daarna over de 401 richting Bo Takhun, waar we de borden voor de Ratchaprapha Dam volgden. Juist toen begon het te regenen.

Eerst even het uitzichtpunt gedaan en toen toch richting de pier. Daar hadden we veel kapiteins verwacht die ons wilden varen op het Chiaw Lan Meer. Dat bleek niet het geval, bij het informatiecenter vroegen we om een boot voor drie uur en werd gekeken wie er aan de buurt was. Kosten vijftienhonderd Baht, dat kwam overeen met de prijs die Vipa, manager van Treehouse gezegd had. Onderhandelen hoefde niet. De jerrycan brandstof werd aan boord gesjouwd. Zwemvesten aan, en daar gingen we. In 1982 is dit meer ontstaan door de aanleg van de dam, vreemd idee. Van dit soort landschappen denken wij meestal dat is al eeuwen zo. Niet dus. Het maakt de karstrotsen niet minder indrukwekkend en we genieten volop.

15augbootjeskhaosok15augmeer

We maken een stop bij een drijvend hostal en rescue centre, dat gezien hebbende wil je echt niet dat je te maken krijgt met een noodgeval op het meer. Rens voert de vissen, die er vanavond op het menu staan denk ik. Zwemmen doet hij daarom niet. Er komt een korte fikse storm in combi met veel hemelwater, we wachten dus. Als het rustiger is varen we terug richting de haven, de kapitein probeert de volgende bui voor te blijven. Dat lukt net niet. Ach ja. In de auto drogen we verder wel op.

Opnieuw volgen we de 401, we doorkruisen Suratthani en het straatbeeld amuseert ons. Volgeladen pick ups, de bedrading, de bussen, hoeveel personen passen er op een brommer? Inspiratie genoeg voor de BZT Show. En dan komt Khanom op de borden te staan, het laatste stuk rijden we door een palmrijk gebied. Zullen daar de getrainde apen van de First Monkey School ingezet worden? Bezoek daaraan hebben we geskipt, omdat we graag ook de boottocht gedaan hebben, in plaats van gisteren als dagtocht vanuit Khao Sok.

15augstrand

Rond half vijf zien we de zee, en kort daarna liggen we erin. Ons huisje bij Baan Chaalay Resort is de eerste aan het strand. Mooie plek, vriendelijke mensen. En daarbij een mooi strand. En krabbetjes. Rens is helemaal in zijn sas. Wij ook. Morgen chillen, en de dag erna hopen we de roze dolfijnen te zien.


Waterpret
Donderdag 18 augustus 2016 - Ko Tao, Thailand.

Tot onze verrassing was er Thais ontbijtbuffet: in bananenbladeren bereide zoete sticky rice en soort van oliebollen. En de hele dag door self service instant koffie en thee. Erg gastvrij de Thai! Na het ontbijt liepen we zo de zee in. Lauwwarm water met krabbetjes. Daarna met de auto op zoek naar een lunchtentje. Volgens Tripadvisor moet je bij Ciao Bella zijn, dus wij ook. Het eten was goed, maar niet per se beter dan elders. Ook andere toeristen kwamen ongetwijfeld via Tripadvisor, want bij ons zat er wel volk maar de buren hadden weinig werk. Terwijl ik de rekening vereffende zochten Ilse en Rens vast een droog heenkomen in de auto, net op tijd voor de hemelsluizen open gingen. Gelukkig kon de auto zo voorrijden zodat ik ook min of meer droog bleef. De Italiaanse eigenaar mopperde nog over de vele regen dit jaar.

18augontbijt16augblueberry

Terwijl we een stukje gingen rijden, droogde het al weer op. Aan de zuidkant van Khanom moet een mooie secluded beach te vinden zijn; een soort van bounty strand. Helemaal aan het einde van een slingerweggetje vonden we inderdaad Ao Tong Yee. Niet helemaal bounty, wel speciaal gelegen. Helaas wel stenen in de branding. Na het zwemmen gingen Rens en ik klauteren op de rotsen, Ilse zwom nog verder. Omdat de lucht weer betrok gingen we terug richting auto; en Ilse haalde daarbij haar grote teen open aan één van die stenen: een flinke snee en met al dat water bloedde het goed. Gelukkig stopte het bloeden snel genoeg maar pijn deed/doet het wel. We zaten net op tijd in de auto en weer een flinke plensbui. Onderweg moesten we nog een forse leguaan ontwijken die kennelijk toe was aan een douchebeurt.

Waar we gisteravond Tripadvisor volgden, aten we nu bij de buren. Minstens zo goed, nog vriendelijkere bediening. Zij verhuren ook naar het lijkt prima accommodatie; alleen met meer keuze in grootte. En de tip van de eigenaresse: boek rechtstreeks dan krijg je een betere prijs dan via booking.com. Dan is het soms lastig dat ze niet altijd een (begrijpelijke) website hebben. Via facebook hadden we nog snel contact met Khanom Fishing & Tour voor een dagtocht op woensdag.

Na ons Thaise ontbijt werden we om acht uur opgehaald en naar Nangkam Beach gebracht. Daar zagen we de modderkruipers rondkruipen. Aparte beestjes. In de boot gingen we op zoek naar de roze dolfijn. De plaatjes laten een volledig roze beest zien, de werkelijkheid is dat alleen de volwassen exemplaren een roze buik hebben verder zijn ze grijs. Alleen als ze springen of op de rug zwemmen zie je het roze. Dat geluk hadden we niet, wel spotten we een stuk of drie dolfijnen waarvan één baby. Rens zat met de gids voor op de boot en kreeg goede instructies. Was leuk om te zien, maar niet spectaculair. Daarna voeren we verder langs de Pancake Rocks; alleen hier en in Nieuw-Zeeland te zien: dat kan dus van de bucketlist af. We stopten bij een klein eiland. Daar wordt een Thaise monnik vereerd; bijzonder was de zoetwaterbron die bij eb ‘droog valt’ en dan zoet water geeft.

Terug aan wal kregen we een uitgebreide lunch; teveel voor ons drietjes vooral omdat Rens nog steeds alleen bekend eten nuttigt. Zo jammer, want zo heerlijk en dit keer goed spicy! Een klas op schoolreis ging netjes in de rij staan voor een ijsje. Rens sloot aan, maar is dan in vergelijking met zijn Thaise leeftijdgenoten een reus. Ilse ging nog een instant kookles volgen en bakte met een mengsel van rijstbloem, kokos, sesam en suiker een dunne pannenkoek om vervolgens op te rollen om een houten stok tot een soort van koekjessigaar. En lekker!

17augfishspa

Om te bekomen van de lunch mochten we relaxen bij een natural fish spa. Onze voeten zijn weer een stuk gladder, Rens besloot uiteindelijk dat al dat gekietel niet aan zijn voeten is besteed. Langs diverse plantages (rubber, suikerpalm, kokosnoot, ananas, jackfruit, papaja) reden we naar Khao Wang Thong Cave. Een mooie grot vol stalactieten en stalagmieten. En veel vleermuizen. Ilse bleef buiten terwijl Rens en ik met onze bouwvakkershelm op en zaklamp in de hand werden rondgeleid. Het was cool, behalve de temperatuur dan. Het zweet gutste van het lichaam. Gids Mont bracht ons terug naar het resort waar we lekker de warme zee in gingen. Met wat meer golven was het leuk vertier. Avondeten deden we weer bij de buren. Terwijl Rens als een blok in slaap viel, pakten wij de rugzakken weer in. En toen ook wij gingen slapen werd Rens wakker van de jeuk, uiteindelijk viel hij lekker in slaap en trokken we in één keer de nacht door.

16augboot16augboot1

Na een laatste ontbijt reden we naar de pier in Donsak. Hoewel eerdere berichten zeiden dat we de autosleutel bij het kantoor van Lomprayah Ferry moesten afgeven was er toch al een medewerker van Budget. Dat was makkelijk. En nu zitten we aan boord van de catamaran. Rens slaapt; Ilse ook min of meer en ik kan dus het blog bijwerken. De eerste stop was Koh Samui, nu zijn we op weg naar Koh Phangan. Daar moeten we overstappen naar onze bestemming Koh Tao.

Inmiddels zitten we op de volgende catamaran en knallen door de golven. Rens vindt het geen high speed catamaran, maar een vlieg-catamaran. Hij geniet van het hoog opspattende water. Er staat best een windje... met de gevleugelde uitspraak van Rens deze reis: ‘lekker windje hè, zal ik er nog één laten?’ En weer een stop verder. In de haven stond het personeel al klaar om ons naar het resort te brengen. En ook daar weer veel personeel. Zeg maar in de categorie ‘luxe’: Sensi Paradise Beach Resort. Op dit moment worden de gordijnen dichtgedaan en de mosquitonetten rond de bedden. De komende dagen hoeven we maar weinig zelf te doen. Rens en Ilse testen de zwembaden al uit, ik doe snel wat organisatorische klusjes.

Finding Nemo en Dory
Zaterdag 20 augustus 2016. Koh Tao, Thailand.

Zo'n reisdag naar Koh Tao vraagt toch veel van Rens. We zouden nog wat gaan eten, maar opeens brak hij af en wou slapen. Zelfs lokken met een pizza had geen nut! Dus zat er niks anders op dan dat Ilse en ik op de veranda wat aten. Met de wierookspiraal en de ventilator proberen we muggen weg te houden, maar het zijn hier nogal joekels. Die strijd winnen we niet. Rens slaapt lekker de hele nacht door.

De obers in het restaurant klussen bij als propper en proberen boottochtjes te slijten. We boeken alvast voor de volgende dag een rondje eiland met snorkelen op diverse plekken. Na het uitgebreide ontbijt gaan we in zee zwemmen en oefent Rens met snorkelen. Ook spelen we met de tube tot het begint te hozen. We vluchten terug naar onze bungalow. Gelukkig waait het genoeg en trekt de regen snel weg. We verkennen een stukje dorp. Wat nauwe straatjes met van alles en nog wat. En een hoog backpackersgehalte. We lunchen dit keer westers, dat laat ik voorlopig dan ook weer achterwege. Geef mij maar Thais eten! We lachen om de bordjes die snolkeling of toch snorkeling aanprijzen. Haha. Terug in Sensi Paradise spreken we met Rens af eerst even in het zwembad te duiken en dan te snorkelen. Maar opeens wijzigt hij het plan. Alleen nog zwembad. Uiteindelijk 'mogen' Ilse en ik eerst nog snorkelen; daarna gaan we door naar de pool. Het avondeten haalt Ilse bij twee stalletjes in het dorp: heerlijk gevulde warme broodjes en bananashake; alles vers bereid.

Vanochtend op tijd aan het ontbijt en 'onze' ober brengt ons om acht uur naar de boot. Er staan flinke golven dus we spatten goed nat. Rens vindt het geweldig; ik trouwens ook. Bij Shark Bay zouden we planten etende haaien moeten kunnen spotten. Helaas, wel flinke golven en dus moeten goed ons best doen. Voor Rens best spannend, en hij baalt dat er water in zijn masker komt. We gaan maar door naar de volgende stop: Ao Leuk Bay. Rens kiest voor zijn zwembril; kan zo minder lang onder water blijven maar zwemt toch lekker mee. Ik spot een schildpad, maar dat blijkt alleen nog een schild... en verder allerlei vissen. Groot, klein, geel, groen, blauw.

20augvissen420augvissen5

Dan door naar Ao Hin Wong. Rens pakt zijn masker en flippers en samen gaan we Ilse achterna. We moeten snel komen en zien een school van duizenden vissen. Als we dichterbij komen maken ze een soort erehaag voor ons en mogen we er tussendoor. Maar opeens zijn we volledig omringd door alle die vissen: zo bijzonder. Rens vindt het geweldig, later vertelt hij dat zijn hart een vreugdesprong maakte. Mooi koraal, mooie vissen en we zijn nog steeds de drukte voor. Rens is er even klaar mee en gaat terug naar de boot. Daar komt bij om zijn zwembril op te zetten en maar naar ons op zoek te gaan. Toch wel lef dat mannetje, springt gewoon die boot af en gaat zwemmen. Gelukkig zie ik hem gaan en kunnen we snel samen verder. Heel blij met zoveel zwemdiploma's, want eigenlijk zwemt hij beter dan ik. We geven Rens maar de vrije ruimte en hij maakt de ene na de andere duik, zowel vanaf de boot als gewoon tijdens het snorkelen. En ook daar zie je de voordelen van alle snorkellessen bij meester Ed. Hij gaat super, alleen dat water in zijn masker. Dat levert gemopper op, maar ik vertel hem dat dat best mag omdat hij wel doorzet! Voor ons gevoel zijn we uren in het water en gaan maar eens terug naar de boot.

20augrensvissen20augrensvissen1

We slaan de volgende stop over, onze kapitein zegt ‘jellyfish’ en kijkt ons aan zo van ‘ik zou het niet doen’. En dat doen we dus ook niet. Door naar Koh Nang Yuan. Daar moeten we toegang betalen. Op het strand mag je niet op je badlaken liggen, er loopt dan ook een mannetje rond om direct in te grijpen. Dan neemt hij een groot bord mee en wijst op de verboden. Onze blikjes mogen ook niet mee, maar de kapitein had ze netjes voor ons verstopt. We eten onze goed belegde broodjes en Ilse gaat nog even snorkelen. Iets teveel stroming voor Rens. Wij gaan daarom samen gewoon vanaf het strand het water in. Zien nog veel mooie vissen en Rens gaat steeds achter de grote jongens aan. Af en toe even mopperen over het water in zijn masker en verder. We hebben lol, al moeten we hier ook menig toerist ontwijken. Vooral de Japanners en Chinezen in hun zwemvest. Af en toe duikt Rens er maar onder door. Terug op de kant vertelt hij trots aan een Nederlandse dame wat hij allemaal heeft meegemaakt. En daar maakt dat kleine stoere mannetje indruk mee.

Onze kapitein vaart ons weer over de flinke golven terug naar Sensi Paradise en daar duiken we het zwembad in. De zon doet trouwens goed zijn best, toch wat roder geworden dan bedoeld. Morgen proberen we nog een keer te snorkelen; dan alleen Leuk Bay en Hin Wong. Met Rens sluit ik de deal dat zolang hij doorzet ik zijn gemopper niet erg zal vinden. Dat vindt hij een goede afspraak. Hopelijk werkt dit.

 

Zebra’s en King Kong
Maandag 22 augustus 2016. Koh Tao, Thailand.

De boten van Sensi waren volgeboekt, maar één van de obers kende nog wel een kapitein van een taxiboot. Zo gingen we met taxiboot 135 en Mr King Kong op stap. En dat beviel goed, relaxte man met goede snorkelspullen en koud drink water. Uiteindelijk hebben we weer een rondje eiland gevaren en in twee baaien gesnorkeld. Hoewel de locaties hetzelfde waren, toch weer heel anders ervaren. Dit keer waren vooral de zebra vissen in overvloed aanwezig. En die zijn best nieuwsgierig. Het snorkelen van Rens ging op en af, dan weer in het water dan toch weer op de boot. Mr King Kong hadden we dat al verteld en hij hield Rens goed in de gaten.

20augstrand20augkoraal

Rond lunchtijd weer terug bij Sensi en ging Ilse lunch halen bij een paar stalletjes. Heerlijke geroosterde broodjes, verse shake en voor Rens een verse kokosnoot. Dus kon het niet anders dan dat hij ging zingen: ‘op een onbewoond eiland... drink je met je billen bloot melk uit een kokosnoot en word je vanzelf groot’. 's Avonds op het resort gedineerd aan de zee. Lekker plekje!

20augboot22auglaatsteavond1

Terwijl Rens afbrak en naar bed ging, hebben wij alle spullen ingepakt. En op speciaal verzoek van Rens sliep ik deze nacht bij hem. Vanochtend lekker ontbijten, de sleutel al ingeleverd zodat de bagage naar de receptie kon worden gebracht en de rekening werd opgemaakt. Dat diner van gisteren was best aan de prijs, naar Thaise begrippen dan.

We werden naar de pier gebracht waar Rens en ik snel voor de grote meute de kaartjes regelden. De boot was laat en er kwamen er tegelijk twee. Het was niet echt duidelijk welke boot waarheen ging, maar uiteindelijk bleken ze samen op te varen. Op Koh Phangan moesten we weer overstappen. Weer een soort van chaos. We gingen in de rij staan die werd aangewezen, maar opeens zei een mannetje dat we voor Suratthani naar rechts moesten. En zo stonden we vooraan, hoefden we niet zoals nog op Koh Tao onze Rens als troef in te zetten. Onze boot ging zonder stop op Koh Samui door en in Suratthani stonden de bussen klaar; ook onze minibus naar Phunpin. Daar zitten we nu tegenover het station bij restaurant Wut onze tijd te doden tot ongeveer half zeven vanavond wanneer de nachttrein naar Bangkok vertrekt. Gelukkig hebben we Uno bij, daar kan Rens lang mee voort.


Bekend terrein
Woensdag 24 augustus 2016. Bangkok, Thailand.

De nachttrein vertrok met ruim een half uur vertraging. We hadden plaatsen in het midden van de wagon. Al snel kwam de steward om de bedden klaar te maken, Rens aan de ene kant van het gangpad onder, Ilse en ik aan de andere kant onder en boven. Zo kon Rens ons makkelijk zien; en bleek later dat hij zo lekker kon apenkooien van de ene naar de andere ladder. Omdat we gehoord hadden dat de airco treinen nogal koud kunnen zijn, hadden we voor 'fan' gekozen. Met die fan waren we blij, want het was best warm. De gordijntjes lieten we vooral open, liever de koele bries en dan maar in het volle licht op zicht slapen. Dat ging Rens tot een uur of elf goed af, toen stonden we meer dan een uur stil en blijkt hij een stuk minder goed te slapen. Terwijl Ilse doorsliep was ik de klos voor 'noodgevallen': plassen (toch maar in een flesje want toilet bezet, was meer voor de vorm dan echt nodig), poepen (uiteindelijk toch niet want het stonk teveel), en diverse knuffel en kroel acties. Volgens mij vond Rens het gewoon leuk om te klimmen en klauteren. Toen de trein eenmaal weer ging rijden, viel Rens weer als een blok in slaap tot half zeven. Heerlijk kind! Ook Ilse en ik sliepen aardig, al vragen we ons nog steeds af wanneer er een trein ontspoort: zo vaak sprong de trein omhoog dat moet een keer fout gaan.

BKKnachttrein2BKKnachttrein1

Met ruim twee uur vertraging kwamen we in Bangkok aan. Daar namen we een taxi naar Ibis Riverside, met openbaar vervoer zou best omslachtig zijn. Dit ging in ieder geval gesmeerd. We konden direct naar het ontbijtbuffet en toen de magen gevuld waren was onze kamer al beschikbaar. Goed geregeld, al hebben we dit keer beperkt uitzicht, de kamer is nog steeds fijn. Rens zijn eigen stapelbed, Xbox en tv en wij ook alle ruimte. Goede keuze om hier terug te komen.

Terwijl Ilse en Rens in de kamer gingen chillen zocht ik een wasserette op. Ergens achteraf gevonden, zou met een uur klaar zijn… ja ja. Wel klaar niet droog. Ben nog twee keer terug geweest voor het droog was. Maar dan wel zelfde dag service: honderd Baht voor een kilo of drie, vier. Aan de hoofdstraat is dat de kiloprijs. Rens was inmiddels in het zwembad beland en ik moest er ook in. Ilse ging naar de Thaise massage. Toen we voor het avondeten eruit wilden, hoosde en onweerde het nogal: regenseizoen in Bangkok. Daarom maar in het hotel gegeten.

Vanochtend na het ontbijt met de BST (skytrain) naar het Children's Discovery Centre. Rens vond het heel leuk, maar is niet zo happy met de luidruchtige Thaise schoolkinderen. Hij was blij dat in het waterpark de schoolkinderen voorbij moesten lopen, zo kon hij zich goed nat laten spuiten zonder al teveel concurrentie. Ilse haalde ijskoffie op: vers gezet en gloeiend heet over de ijsblokjes maar eigenlijk direct ijskoud te drinken. Lekker!

BKKChildrendisvory1BKKChildrendisvory2

Met de metro gingen we door naar Lumphini Park; twee en half jaar geleden het centrum van de betogingen tegen de regering en dus niet te bezoeken. Nu wel: we zagen natuurlijk de (grote) varanen, meervallen, schildpadden, zilverreigers, duiven en de buitengym. Lekker. Nog een stukje druk Bangkok doorgewandeld en met de BST terug om weer het pontje over de rivier te nemen. Om de hoek bij het hotel heerlijk Thais gegeten, al haalden we voor Rens iets bij de KFC. De Thaise mama die de toko met haar mama runt, wilde eigenlijk wel één van de meisjes naar de KFC sturen voor ons. Dat eten gaan we missen.

Vanavond was het mijn beurt om de massage te krijgen. Toch weer verbaasd over de bewegingen die ik met mijn lichaam blijk te kunnen maken. Rens en Ilse deden nog wat boodschappen bij de 7eleven. En Rens bleek verbaasd dat het al acht uur was geweest: hij had nog helemaal geen last van zijn ogen gehad. We zijn superblij met hoe hij zich houdt. Natuurlijk heeft hij zijn buien, maar het is fijn met hem op reis te zijn. Hopelijk gaat dat morgen ook zo zijn als we naar Grand Palace gaan. De onweer en hoosbuien zijn er ook vanavond weer. Het gaat best tekeer, maar Ilse en Rens slapen al lekker. En dat ga ik zo ook doen.

 

Nat in Bangkok
Donderdag 25 augustus 2016. Bangkok, Thailand.

Vanochtend op tijd uit de veren om naar het Grand Palace te gaan. Met de boot met oranje vlag vanaf de Sathorn pier. Bij Tha Thien pier eraf, en toen lopen. Eén pier verder had ook gekund merkten we al snel. Het advies is om vroeg te komen in verband met hordes bezoekers. Nou dat klopt, ook vlak voor negen uur al veel mensen. Heel veel.

BKKveerdienst

Eenmaal binnen, tweemaal vijfhonderd Baht, Rens gratis, ziet Ilse al snel de alternatieve route waar minder mensen zijn. We vergapen ons aan al het bling bling en de grootsheid. Gelukkig zijn er galerijen met muurschilderingen, waarin Rens apen en monsters herkent. En daar is schaduw, want inmiddels is het bloedheet. Het zweet gutst van ons lijf. Nat dus. Rens en Ilse bidden bij de Emerald Boeddha (die van jade gemaakt is). Rens vond deze maar klein en heeft gelijk, slechts zestig centimeter.

BKKGrandPalaceBKKRensGrandPalace

Ons zwembad bij Ibis Riverside is twee keer zo diep, daar brengen we de middag door. Nat dus. Ilse en Rene wisselen de massage af. Rens geeft aan zijn vriendjes te missen, en heeft een dipje. Het vooruitzicht dat we vanavond naar het reuzenrad gaan doet wonderen. Na een powernap richting Asiatique. Met het drie Baht pontje naar de overkant van de Chao Praya rivier, en bij de Sathorn pier stappen we op de gratis shuttle boot. Wel even wachten. Daar maakt de ondernemende Thai gebruik van: Eén loopt de rij voorbij met een bord, 'speedboat Asiatique, no line, twintig Baht'. En best wel wat mensen gaan overstag. Wij niet. Echt Hollands, haha.

BKKAsiatiquereuzenradBKKAsiatiquekarakter

Bij Asiatique direct naar het reuzenrad, opnieuw een happening voor Rens. Hij zag de hele stad, en het oplichten van de lucht achter de wolken. Mooi om de natuur zo te zien, en Bangkok draait door. Totdat de hemel sluizen open gaan, en we zelf ineens midden in de nieuwsberichten van de afgelopen dagen lopen. Bangkok overspoeld door wolkbreuk. Nat dus. Fijn dat onze family room ruim is, de natste kleding hangt niet in de weg. Nog één nacht hier en dan zit het erop.


Weer thuis
Zaterdag 27 augustus 2016. Nederland.

Terwijl we opdroogden van de hoosbui aten we onze take away op. Ilse en ik natuurlijk Thais, Rens van de KFC. Eigenlijk wilde Rens niet want hij voelde zich niet lekker, maar toen hij toch wat at merkte hij op zich toch beter te gaan voelen. Na het ontbijt had Rens ook amper gegeten, vijf eieren vullen goed... en terwijl het buiten bleef regenen en onweren gingen wij lekker slapen.

Vanochtend op het gemak opgestaan, uitgebreid ontbeten en een en ander ingepakt. Daarna naar het winkelcentrum aan de overkant. In onze gedachten was er meer te doen dan werkelijk het geval was. Lunch aten we bij Domino's. Terug naar het hotel besloot Rens toch een massage te willen. Met zijn drieën zaten we mooi op een rijtje voor benen en voeten. Lekker! En Rens vond dat ook. De dames waren onder de indruk van onze strong boy. De happy ending bestond uit een massage van nek, schouders en rug. Haast een complete Thaise massage behalve dan dat je niet in allerlei moeilijke standjes werd getrokken.

Terwijl Rens ging zwemmen pakte ik zoveel mogelijk in; Ilse loste mij af zodat ik nog even met Rens kon spelen. Alle bagage ging met gemak in de twee rugzakken (bij elkaar nog geen dertig kilo) en dan nog hadden we met minder kleren afgekund. De dame van de housekeeping hadden we al eerder op de dag bedankt voor de service. De spaarzegels van de 7eleven zijn bij haar in goede handen. De fooi trouwens ook.

Het uitchecken ging snel en er stond zo een taxi klaar. De rit duurde een stuk langer dan verwacht. Drukke avondspits. We waren dan ook pas negentig minuten voor vertrek op de luchthaven. Grote voordeel: we liepen zo achter elkaar door direct het vliegtuig in. En Rens geniet nog steeds voorkeursbehandeling dus worden we langs bijna alle wachtrijen heen geloodst. Makkelijk! Met af en toe wat turbulentie onderweg, vlogen we op tijd naar Dubai. Rens meent de hele tijd wakker te zijn geweest, maar heeft na het avondeten net als wij lekker geslapen. Natuurlijk keek hij ook film en deed wat spelletjes.

Op Dubai Airport wist Rens ons zo naar de Kids Zone te loodsen. Hoe hij dat allemaal onthoudt is een raadsel, maar volgens hem komt dat omdat hij een miljoen hersens heeft! Rens ligt lekker films te kijken, is verbaasd dat hij gewoon midden in de nacht wakker blijft. En wij doen ons best vooral niet in slaap te vallen. We gaan zo maar de cateringvouchers van Emirates benutten. Chickenburger/nuggets/vis en frietjes als ontbijt. Je moet wat als je in een andere tijdzone bent dan je lichaam denkt. Ach zo kom je de bijna acht uur wachttijd uiteindelijk door.
Inmiddels vliegen we ergens tussen Dubai en Amsterdam. Rens heeft de eerste paar uur lekker geslapen en kijkt nu weer tv. De maaltijden zijn niet echt aan hem besteed, hij houdt het bij snoep en chips. Vooruit, nog even maar; hij is in ieder geval goed gezelschap! 

Inhoudsopgave

Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!