Artikelindex

Jetlag bestrijden
Woensdag 20 april 2016. Bangkok, Thailand.

Dinsdag hadden we een mooie mazzeldag. Dit jaar geen vertraging met de trein dus ruim op tijd bij de check-in waar de grondstewardess achteloos meldde dat we meteen al plaatsen kregen op de vlucht van China Airlines. Wij deden inwendig een vreugdedansje en pas later een stuk verderop hardop en voluit anders staat het ook zo onprofessioneel. De overige twee uur op Schiphol leefden de meiden zich uit in een stukje speeltentoonstelling van Nemo Science Center want we hadden plotseling alle tijd en geen stress.

Na het boarden bleek het vliegtuig eerder halfleeg dan halfvol en werden Novi en ik met Pepa al voor het opstijgen verplaatst van onze tweezitter achter Daan en Tula naar de vier vrije stoelen in de middenrij. Pepa was voor take-off al vertrokken voor haar middagdutje en werd precies wakker toen het eten kwam. Als we op een volle vlucht zonder stoel voor Pepa hadden gezeten had ik denk ik geen hap binnengekregen. Het leek wel een satire, Pepa kroop onder onze tafeltjes door en stond precies op toen ze onder mijn tafelblad zat, hop daar ging m'n rijst. Ik had niemand voor me dus heeft Pepa de hele vlucht bij mij gezeten want bij Daan op schoot trapte ze steeds tegen de stoel voor hem waar wel iemand zat. Een bijna twee jarige is geen ideale reisgenoot, dat is zeker. Gelukkig waren de grote dames zo braaf bezig met kleuren, puzzelboekjes en films kijken zonder ze te verstaan.

Familieinvliegtuigkikipepeinvliegtuig

Het hele vliegtuig ging na het avondeten (om vier uur ’s middags plaatselijke tijd) in de slaapmodus terwijl Pepa net uitgerust wakker werd en Novi en Tula natuurlijk ook nog niet moe waren. Ik heb aardig wat rondjes met Pepa gelopen en me maar bedacht dat je een kind niet zo maar midden op de dag extra kan laten slapen dus 'jammerdebammer' als mensen het storend vonden.

Pas rond acht uur Nederlandse tijd viel ze in slaap ongeveer tegelijk met Novi en Tula. Ik was daar zo blij mee dat het me niet uitmaakte dat Novi tweeëneenhalve en Pepa anderhalve stoel van onze rij van vier in beslag nam en er dus niet zoveel plek meer voor mij overbleef. Na nog geen drie uur slaap (en veel minder voor mij omdat Pepa telkens dat ze zich omdraaide verder van de stoel afgleed en ik haar angstvallig probeerde te verleggen zonder haar wakker te maken) werden alle meiden bruut gewekt doordat het volle licht weer aanging voor het ontbijt. We hadden wel mazzel dat we na het ontbijt door de purser werden getrakteerd op ijsjes omdat we als staff vlogen. Na tien uur en veertig minuten vliegen landden we rond zes uur plaatselijke tijd in Bangkok. We hebben natuurlijk geen bagage om op te wachten dus binnen no time zaten we in de AirPort Rail Link naar ons hostel waar we gelukkig al vroeg in konden checken.

Het was toen pas kwart over acht Thaise tijd en we hadden nog een lange dag voor ons. Een poging tot een klein tukje mislukte door Pepa en Tula die niet rustig wilden gaan liggen en aangezien onze kamer maar negen vierkante meter is met twee stapelbedden kozen we ervoor om snel de deur uit te gaan. (Loftel 22 Hostel in Chinatown vlakbij Hua Lamphong treinstation en metro, familiekamer heeft twee stapelbedden en gedeeld sanitair).

Weer terug met de metro naar het Lumphini Park waar we werden begroet door tuinsproeiers waar Novi dankbaar gebruik van maakte om af te koelen want het is wel even wennen aan de hitte. De meiden vermaakten zich in de speeltuin terwijl wij vooral moeite hadden om onze ogen open te houden. Rond lunchtijd liepen we het park uit achter de meute kantoorpersoneel aan en kwamen zo uit bij een stampvol foodcourt. Met onze gevulde zakjes togen we terug naar het park om lekker in de schaduw te eten. Na de afterlunchdip en tweede mislukte rustpoging op onze kleedjes in de schaduw in het gras (weer de kleinste twee vol energie, echt waar halen ze het vandaan) zijn we gaan waterfietsen in een zwaan. Zo kregen we weer een stukje dag om, maar nog niet genoeg om naar bed te kunnen.

Zwaanbootkikibijzwaanboot

Onze anti jetlag tactiek is drieledig: een aantal dagen voor vertrek vroeger naar bed gaan en eerder opstaan, de dag van aankomst doorhalen tot een redelijke bedtijd, dan een goede eerste nacht slapen zonder nachtelijk vertier zoals films en koekjes en op een nette tijd weer opstaan. Dit alles om zo snel mogelijk in het juiste ritme te zitten en je niet een week lang brak te voelen. (Daar hebben we ook ervaring mee, voor hoe het niet moet zie mijn blog van vier jaar geleden. Op het programma stond nog slippers kopen voor Daan, Novi en Tula dus metroden we weer naar Chinatown en sjokten we door totdat dat ook afgestreept kon worden.

Tula helemaal blij met haar nieuwe Batman slippers, de verkoper vroeg nog of ze niet liever prinsessen wilde... Omdat we allemaal wel klaar waren met deze ellenlange dag aten we thai bij een stalletje op de stoep en haalde ik voor de meiden aan de overkant bij 7eleven tosti's. Het is tenslotte woensdag, thuis trainingsdag waarop we altijd voor het gemak tosti's eten.

Op onze laatste benen sjokten we naar ons hostel met een ijsje in het vooruitzicht als motivatie om de meiden nog vooruit te krijgen. Ze waren toch al enorm smerig (letterlijk, er kwam nogal wat smeer af van de fitnessapparaten waar ze in de speeltuin op bezig waren) dus die lekkende ijsjes konden er ook nog wel bij. Allemaal onder de douche en in de heerlijkheid van de airco in ons blootje chillen met een boekje en een filmpje op de iPad. Op een nette tijd van zeven uur plaatselijke tijd sliepen alle kindertjes en met dit uitgebreide verhaal over onze eerste dag ben ik ook weer anderhalf uur verder en mag ik nu eindelijk van mezelf gaan slapen.

driekinderenijsjeeten

Het werd een goede nacht voor de meeste Hermussen maar ik had ernstig moeite om de slaap te vatten. Toen om acht uur de wekker ging sliep ik eigenlijk net lekker en snoezelden we nog twee keer door, iets wat we thuis echt nooit doen. We liepen richting treinstation om fruit voor het ontbijt te kopen. Daarna stapten we in een taxi voor een rit van veertig minuten naar The Mall Bang Kae want daar boven op het dak van het winkelcentrum ligt Fantasia Lagoon, een enorm zwemparadijs.

familiemetbadmutsglijbaneninzwembad

Voor een zeer schappelijk entreebedrag (ongeveer vijf Euro per volwassene en drie Euro per kind, bijna net zoveel als ons saaie zwembad in Dordt) hebben we ons vanaf openingstijd om hal elf tot half zes vermaakt in een diversiteit aan zwem- en speelbaden. Moet je wel eerst even een badmuts huren voor vijfentwintig cent. Ik heb me voor de verandering eens meer bezig gehouden met zwemmen dan met foto's maken dus geen uitgebreide fotoreportage van al het leuks. Voor geïnteresseerden zie Google afbeeldingen, daarmee hadden de meiden ook thuis al voorpret.

We huurden een band om mee te glijden en ik ging op jacht naar lunch bij de eetstalletjes in het winkelcentrum. Daarna deed Pepa een tukje in de drager en deed ik stiekem ook even m'n ogen dicht. Er was veel Thais toezicht, voor de veiligheid en om toe te zien op badmuts op en slippers uit. Vooral de badmeesters die in de sproeigedeeltes stonden waren leuk om te zien, helemaal ingepakt in een enorme felgele regenjas.

Uiteindelijk rolden we uitgeteld via de grote gele M (met alleen patat voor mij want ze kennen hier geen groenteburgers maar ik was te moe om verder te zoeken terwijl de rest al zat te eten) weer een taxi naar huis voor een tochtje door de stadse spits. Je zou verwachten dat iedereen na deze dag zo in dromenland is, was het in de taxi vechten om ze wakker te houden, in het hostel was het hetzelfde om in slaap te komen.

Vervolg reis in Cambodja

Inhoudsopgave

  1. Voorbereiding
  2. Bangkok
  3. Koh Mak
  4. Bangkok
  5. Weer thuis
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!