Kiki en Daniel met drie kinderen door Thailand en Cambodja (Thailand)
19 april - 19 mei 2016

Dankzij tien extra verlofdagen weten Kiki en Daan de meivakantie op te rekken naar een maand. Genoeg tijd om Novi (8), Tula (5) en Pepa (1) mee te nemen op reis door Thailand en Cambodja. Met slechts 13,5 kilo aan bagage gaan ze van start. De eerste dagen brengen ze nog door in Bangkok maar al snel brengt het avontuur ze naar Cambodja.

 door Kiki

Toch weer een reisblog
Zondag 17 april 2016. Nederland.

Ik meen me te herinneren dat ik tijdens onze vorige reis heb geroepen dat ik de volgende keer echt geen blog bij zou gaan houden. Maar Novi en ik hebben samen wekenlang voor bedtijd een stukje uit onze vorige reisverslagen gelezen en daar zoveel plezier aan beleefd dat ik toch weer om ben. Dan kan de kleinste Hermus later ook lezen wat ze allemaal meegemaakt heeft. Ik ga wel proberen er dit keer iets minder tijd in te steken (wat best een uitdaging is als je graag uitgebreid schrijft).

Op de planning staat viereneenhalve week vrij voor een reis naar Thailand en Cambodja. Vanwege de topdrukte in het hoogseizoen op Daan z'n werk heeft hij in de zomervakantie maar een paar dagen vrij. Daarom maken we voor Novi en Tula aanspraak op tien verlofdagen buiten de officiële schoolvakanties volgens de leerplichtwet. De meivakantie is bij ons dit jaar ruim tweeëneenhalve week en door deze verlofdagen hieromheen in te plannen hebben de meiden dus zo lang vrij.

We gaan deze reis ook weer IPBen, een groot voordeel van dat Daan in de luchtvaart werkt. Dit houdt in dat we een soort stand by tickets kopen en indien plaats beschikbaar mee kunnen op de vlucht. Op verre bestemmingen en met het aantal tickets dat wij nodig hebben scheelt dit een flink bedrag dus de onzekerheid over de vertrekdatum en eventuele retourtjes Schiphol hebben wij hier graag voor over.
Onze geplande reisroute ziet er als volgt uit:

Bangkok - grensovergang - Battambang - Siem Reap - Kompomg Cham - Phnomh Penh - Koh Kong - grensovergang - Koh Mak - Bangkok

Nog twee nachtjes slapen en dan gaan we eens kijken of er een vliegtuig richting Bangkok is met genoeg open plekken voor ons vijven.

Minimalistisch inpakken
Woensdag 20 april 2016, Nederland.

Sinds we met alleen handbagage op reis gaan zouden we niet meer anders willen. Maar omdat het altijd lichter kan heb ik na onze reis van vorig jaar naar Thailand diverse dingen gewijzigd aan onze paklijst. Ik heb veel gelezen op sites als one bag en lady light travel. Er viel bij ons vooral nog winst te behalen qua kleding (vooral van Daan) dus deden we pasgeleden een rondje Decathlon op zoek naar lichtgewicht sneldrogende shirts en shorts. Onze rugzakken zijn 35 liter (Daan), 28 liter (Kiki) en 20 liter (Novi). Tula is van haar vorige formaat rugzak (Vaude Ayla 6 liter) gepromoveerd naar een Vaude Puck 14 liter. Toen ik met Tula en Pepa met de trein naar Rotterdam ging om naar de marathon te kijken heeft Tula mooi haar nieuwe rugzak uit kunnen proberen want ik had Pepa al op m'n rug.

Onze basis is drie setjes kleding per persoon (één aan, één schoon en één aan de waslijn). Voor Pepa vijf setjes want als dreumes wordt ze nu eenmaal veel sneller, veel smeriger. Per persoon ook één setje met lange pijpen en mouwen, dit gaat aan in het vliegtuig en kan ook ter bescherming tegen de muggen. 's Avonds spoelen we de gedragen kleding even uit onder de douche of in de wasbak. Niemand die er last van heeft dat we bijna elke dag hetzelfde dragen, scheelt weer tijd met bedenken wat je aan moet trekken. Ik zoek de kleding zo uit dat alle bovenkleding ook bij alle onderkleding past zodat alles te combineren valt. Omdat ik toch altijd ruim van tevoren de spullen klaarleg heb ik al onze kleding die meegaat op de foto gezet (behalve de sokken, die ben ik vergeten).

We hebben allemaal een paar Keens (mede met dank aan Marktplaats) en ter afwisseling dragen we teenslippers of (nep)crocs (voor de kleinsten).

Voor Pepa gaat er geen buggy meer mee maar alleen een drager. Dit keer heb ik gezocht naar een drager speciaal voor tropische klimaten en kwam ik uit op de Connecta Solarweave Toddler. Deze is zeer compact en lichtgewicht, UV werend, ademend en sneldrogend. Dankzij de ontzettend vriendelijke Wendy van ikdraag.nl kunnen Pepa en ik de Solarweave de komende maand fulltime gebruiken. Omdat mijn bestelde exemplaar niet op tijd geleverd kon worden mag ik die van haar lenen, super service.

Hier volgt onze volledige paklijst met daaronder alles per categorie op de foto.

Met dank aan mijn vader ben ik nu trotse bezitter van een mini iPad die voor het eerst met ons mee op reis mag. Omdat ik naast foto's maken steeds meer lol krijg in filmpjes monteren gaat ook ons 'oude' kleine filmcameraatje mee.

Diversen
Omdat we op reis vaak fietsen huren maar die meestal geen verlichting hebben nemen we zelf kleine fietslampjes mee. Neemt nauwelijks plek in maar draagt wel veel bij aan de veiligheid. Mijn spork (van AH to go) zal ik eenmaal ik Thailand al snel vervangen. Ik koop dan een mes en plastic bord om onderweg fruit te kunnen snijden. We kijken allemaal al uit naar ontbijten met een overvloed aan vers fruit. De sarongs zijn allebei al twintig jaar oud en beginnen uit elkaar te vallen, dus we nemen ook twee microvezel handdoekjes mee die net zoals de sarong voor allerlei doeleinden ingezet kunnen worden.

Als zonnebrand gebruiken wij al jaren naar tevredenheid Vision, één keer smeren en de rest van de dag beschermd. Verder van alle vloeibare dingen een klein formaatje mee en als het op is kopen we ter plaatse wat nieuws. En ja, ik gebruik op reis dus de mannen deo samen met Daan, so what.

Ook qua verzorgingsproducten zijn we heel basic. Ik gebruik op reis geen make up en we gebruiken ook geen douchespul, shampoo, conditioner of bodylotion maar alleen een klein stukje zeep of wat er toevallig in een accommodatie aanwezig is. Wat er wel meegaat is onze elektrische tandenborstel. Met drie kindergebitjes waarvan één met een beugel die ook drie keer daags gepoetst moet worden is dit wat mij betreft geen overbodige luxe.

Omdat we (op een paar dagen na) om malariagebieden heen reizen gaan we geen anti malaria pillen slikken. We verblijven overal in de buurt van goede medische voorzieningen en houden de kinderen en onszelf natuurlijk goed in de gaten. Onze ervaring leert dat de kinderen op reis eigenlijk niks om te spelen nodig hebben. Tijdens het (wachten op) eten spelen we graag een spelletje en op een rustig moment willen ze wel eens kleuren, maar verder wordt er vooral veel met niks gespeeld. De kurken zijn een probeerseltje. We hadden thuis een knutsel met kurken die uit elkaar viel en de meiden hebben dagen lol gehad met alle rondslingerende kurken. Toen bedacht ik me dat ze klein, licht en multi inzetbaar zijn (tellen, bouwen, gezichtjes op tekenen) en misschien wel ideaal reisspeelgoed. Met dank aan mijn collega en onze buurman hebben we nu twee zakjes vol. Eens kijken hoe lang het duurt voordat we ze allemaal kwijt zijn...

Wat op het laatste moment nog toegevoegd is aan de paklijst zijn twee nieuwe puzzelboekjes (Tula keek al weken uit naar een opdrachtenboekje), gekopieerde plattegronden uit de Lonely Planet reisgids van de plaatsen die we gaan bezoeken en uitgeprinte korte verhaaltjes voor de beginnende lezer (van jufmaike.nl) voor Tula omdat ze plotseling zelf al heel goed kan lezen.

De ingepakte rugzakken, in totaal 13,5 kilo: Daan 6 kilo, Kiki 3,5 kilo (ik draag ook Pepa dus ik heb de zwaarste dingen in Daan z'n rugzak gestopt, Novi 2,5 kilo en Tula 1,5 kilo.

Jetlag bestrijden
Woensdag 20 april 2016. Bangkok, Thailand.

Dinsdag hadden we een mooie mazzeldag. Dit jaar geen vertraging met de trein dus ruim op tijd bij de check-in waar de grondstewardess achteloos meldde dat we meteen al plaatsen kregen op de vlucht van China Airlines. Wij deden inwendig een vreugdedansje en pas later een stuk verderop hardop en voluit anders staat het ook zo onprofessioneel. De overige twee uur op Schiphol leefden de meiden zich uit in een stukje speeltentoonstelling van Nemo Science Center want we hadden plotseling alle tijd en geen stress.

Na het boarden bleek het vliegtuig eerder halfleeg dan halfvol en werden Novi en ik met Pepa al voor het opstijgen verplaatst van onze tweezitter achter Daan en Tula naar de vier vrije stoelen in de middenrij. Pepa was voor take-off al vertrokken voor haar middagdutje en werd precies wakker toen het eten kwam. Als we op een volle vlucht zonder stoel voor Pepa hadden gezeten had ik denk ik geen hap binnengekregen. Het leek wel een satire, Pepa kroop onder onze tafeltjes door en stond precies op toen ze onder mijn tafelblad zat, hop daar ging m'n rijst. Ik had niemand voor me dus heeft Pepa de hele vlucht bij mij gezeten want bij Daan op schoot trapte ze steeds tegen de stoel voor hem waar wel iemand zat. Een bijna twee jarige is geen ideale reisgenoot, dat is zeker. Gelukkig waren de grote dames zo braaf bezig met kleuren, puzzelboekjes en films kijken zonder ze te verstaan.

Het hele vliegtuig ging na het avondeten (om vier uur ’s middags plaatselijke tijd) in de slaapmodus terwijl Pepa net uitgerust wakker werd en Novi en Tula natuurlijk ook nog niet moe waren. Ik heb aardig wat rondjes met Pepa gelopen en me maar bedacht dat je een kind niet zo maar midden op de dag extra kan laten slapen dus 'jammerdebammer' als mensen het storend vonden.

Pas rond acht uur Nederlandse tijd viel ze in slaap ongeveer tegelijk met Novi en Tula. Ik was daar zo blij mee dat het me niet uitmaakte dat Novi tweeëneenhalve en Pepa anderhalve stoel van onze rij van vier in beslag nam en er dus niet zoveel plek meer voor mij overbleef. Na nog geen drie uur slaap (en veel minder voor mij omdat Pepa telkens dat ze zich omdraaide verder van de stoel afgleed en ik haar angstvallig probeerde te verleggen zonder haar wakker te maken) werden alle meiden bruut gewekt doordat het volle licht weer aanging voor het ontbijt. We hadden wel mazzel dat we na het ontbijt door de purser werden getrakteerd op ijsjes omdat we als staff vlogen. Na tien uur en veertig minuten vliegen landden we rond zes uur plaatselijke tijd in Bangkok. We hebben natuurlijk geen bagage om op te wachten dus binnen no time zaten we in de AirPort Rail Link naar ons hostel waar we gelukkig al vroeg in konden checken.

Het was toen pas kwart over acht Thaise tijd en we hadden nog een lange dag voor ons. Een poging tot een klein tukje mislukte door Pepa en Tula die niet rustig wilden gaan liggen en aangezien onze kamer maar negen vierkante meter is met twee stapelbedden kozen we ervoor om snel de deur uit te gaan. (Loftel 22 Hostel in Chinatown vlakbij Hua Lamphong treinstation en metro, familiekamer heeft twee stapelbedden en gedeeld sanitair).

Weer terug met de metro naar het Lumphini Park waar we werden begroet door tuinsproeiers waar Novi dankbaar gebruik van maakte om af te koelen want het is wel even wennen aan de hitte. De meiden vermaakten zich in de speeltuin terwijl wij vooral moeite hadden om onze ogen open te houden. Rond lunchtijd liepen we het park uit achter de meute kantoorpersoneel aan en kwamen zo uit bij een stampvol foodcourt. Met onze gevulde zakjes togen we terug naar het park om lekker in de schaduw te eten. Na de afterlunchdip en tweede mislukte rustpoging op onze kleedjes in de schaduw in het gras (weer de kleinste twee vol energie, echt waar halen ze het vandaan) zijn we gaan waterfietsen in een zwaan. Zo kregen we weer een stukje dag om, maar nog niet genoeg om naar bed te kunnen.

Onze anti jetlag tactiek is drieledig: een aantal dagen voor vertrek vroeger naar bed gaan en eerder opstaan, de dag van aankomst doorhalen tot een redelijke bedtijd, dan een goede eerste nacht slapen zonder nachtelijk vertier zoals films en koekjes en op een nette tijd weer opstaan. Dit alles om zo snel mogelijk in het juiste ritme te zitten en je niet een week lang brak te voelen. (Daar hebben we ook ervaring mee, voor hoe het niet moet zie mijn blog van vier jaar geleden. Op het programma stond nog slippers kopen voor Daan, Novi en Tula dus metroden we weer naar Chinatown en sjokten we door totdat dat ook afgestreept kon worden.

Tula helemaal blij met haar nieuwe Batman slippers, de verkoper vroeg nog of ze niet liever prinsessen wilde... Omdat we allemaal wel klaar waren met deze ellenlange dag aten we thai bij een stalletje op de stoep en haalde ik voor de meiden aan de overkant bij 7eleven tosti's. Het is tenslotte woensdag, thuis trainingsdag waarop we altijd voor het gemak tosti's eten.

Op onze laatste benen sjokten we naar ons hostel met een ijsje in het vooruitzicht als motivatie om de meiden nog vooruit te krijgen. Ze waren toch al enorm smerig (letterlijk, er kwam nogal wat smeer af van de fitnessapparaten waar ze in de speeltuin op bezig waren) dus die lekkende ijsjes konden er ook nog wel bij. Allemaal onder de douche en in de heerlijkheid van de airco in ons blootje chillen met een boekje en een filmpje op de iPad. Op een nette tijd van zeven uur plaatselijke tijd sliepen alle kindertjes en met dit uitgebreide verhaal over onze eerste dag ben ik ook weer anderhalf uur verder en mag ik nu eindelijk van mezelf gaan slapen.

Het werd een goede nacht voor de meeste Hermussen maar ik had ernstig moeite om de slaap te vatten. Toen om acht uur de wekker ging sliep ik eigenlijk net lekker en snoezelden we nog twee keer door, iets wat we thuis echt nooit doen. We liepen richting treinstation om fruit voor het ontbijt te kopen. Daarna stapten we in een taxi voor een rit van veertig minuten naar The Mall Bang Kae want daar boven op het dak van het winkelcentrum ligt Fantasia Lagoon, een enorm zwemparadijs.

Voor een zeer schappelijk entreebedrag (ongeveer vijf Euro per volwassene en drie Euro per kind, bijna net zoveel als ons saaie zwembad in Dordt) hebben we ons vanaf openingstijd om hal elf tot half zes vermaakt in een diversiteit aan zwem- en speelbaden. Moet je wel eerst even een badmuts huren voor vijfentwintig cent. Ik heb me voor de verandering eens meer bezig gehouden met zwemmen dan met foto's maken dus geen uitgebreide fotoreportage van al het leuks. Voor geïnteresseerden zie Google afbeeldingen, daarmee hadden de meiden ook thuis al voorpret.

We huurden een band om mee te glijden en ik ging op jacht naar lunch bij de eetstalletjes in het winkelcentrum. Daarna deed Pepa een tukje in de drager en deed ik stiekem ook even m'n ogen dicht. Er was veel Thais toezicht, voor de veiligheid en om toe te zien op badmuts op en slippers uit. Vooral de badmeesters die in de sproeigedeeltes stonden waren leuk om te zien, helemaal ingepakt in een enorme felgele regenjas.

Uiteindelijk rolden we uitgeteld via de grote gele M (met alleen patat voor mij want ze kennen hier geen groenteburgers maar ik was te moe om verder te zoeken terwijl de rest al zat te eten) weer een taxi naar huis voor een tochtje door de stadse spits. Je zou verwachten dat iedereen na deze dag zo in dromenland is, was het in de taxi vechten om ze wakker te houden, in het hostel was het hetzelfde om in slaap te komen.

Vervolg reis in Cambodja

Life 's a beach
Dinsdag 17 mei 2016. Koh Mak, Thailand.

Het inpakken van de tassen is in minder dan vijf minuten gepiept dus hadden we nog wat tijd over voor we naar de grens gebracht zouden worden. Zoals elke dag dansten de meiden de Hupsakee, inmiddels de themesong van onze vakantie. Gezusterlijk stapten ze in het wagentje van ons resort dat ons de paar kilometer naar de grens bracht, hand in hand en armpjes om elkaar heen. Bij de grensovergang verliep alles zeer soepel (behalve toen Daan een moment z'n cool verloor terwijl hij vijf formulieren invulde en een mannetje zich ermee probeerde te bemoeien) en voor negenen waren we in Thailand.

De minibus stond waar we hem zochten, de ticketprijs wat we verwachtten, het was zo'n dag dat alles volgens plan verliep, heel fijn. In de zeer ruime minibus vloog de korte rit van anderhalf uur voorbij. Aangekomen in Trat namen we een songtheaw naar het centrum om wat aankopen te doen (de tandpasta en wasmiddel waren alweer op) en te lunchen voordat we in een andere razendsnelle songtheaw stapten die ons naar de pier bracht. Het bleek dat we voor de speedboat voor Novi de volle mep moesten betalen. Op een pilaar stonden netjes streepjes bij honderd en honderddertig centimeter en Novi stak er ruim bovenuit dus telt als volwassene. Ik merkte net op 'nou daar gaat je ijsjesgeld' toen er prompt een ijscoscooter aangereden kwam. Aangezien wij natuurlijk niet de flauwsten zijn mochten ze heus een ijsje, met een chocolademasker voor Pepa als gevolg.

Heel hard gillen toen het restje lekkend ijsje weg moest omdat we aan boord gingen van de gelukkig niet volgestampte speedboat met voldoende reddingsvesten (die verplicht aan moesten). We kennen ook andere ervaringen van Thaise speedboten die veel meer kaartjes verkopen dan dat er plek is of zwemvesten zijn, dit vaart stukken fijner. Er zat niet veel anders op dan een tukje doen in de razende boot, je verstond elkaar toch niet en door de hoge zijkant zagen we ook niks. Na een klein uurtje kwamen we allemaal heerlijk uitgerust aan op Koh Mak.

Daan pleegde een belletje want onze pick up was nergens te bekennen, maar binnen tien minuten kwam er iemand aan. Ze bracht ons naar de via AirBnB gehuurde Villa Hanuman, een privé vakantiewoning van een Duits gezin. Na zoveel dagen op soms hele kleine kamers doorgebracht te hebben met z'n vijven is dit een zee van ruimte: drie verdiepingen met op elke verdieping een badkamer (je kan dit heel goed met meerdere stellen of grotere gezinnen huren) en een aparte kinderslaapkamer met stapelbed (met wat knuffelbeesten op het onderste bed, Tula helemaal blij). Beneden een buitendouche om na de stranddag het zand af te spoelen en een ton met strandspeelgoed (inclusief gratis hond, een echte welteverstaan).

We zetten de tassen neer en reden met de taximevrouw naar haar scooterverhuur waar Novi en Tula allebei hun favoriet mochten uitzoeken. Oorspronkelijk hadden we gedacht alles wel te kunnen lopen of fietsen maar na de rit naar ons huis leek scooters huren toch een slimmer plan. Ik heb nog nooit gereden maar Koh Mak is zo'n rustig, klein en vlak eiland met goede wegen dat dit voor een beginneling goed te doen is. Even oefenen de eerste vijf minuten maar 's middags reed ik al op m'n slippers en 's avonds in het donker alsof ik altijd al op een scooter heb gereden. We kochten drinken en chipjes en thuis zochten de dames het chillste plekje van het huis op voor de tv.

Eind van de middag scooterden we via twee verkeerde afslagen naar een willekeurig strand. Het bleek een uitstekende keus te zijn want er was een barretje met schommels en maar één ander gezin op het hele strand. Het water was bizar warm, alsof je in een heet bad stapt. Als je uit de zee komt voelt de buitentemperatuur met tegen de veertig graden zelfs koel aan. We genoten van de prachtig ondergaande zon en ik wisselde wat info uit met het Zwitserse gezin dat hier al voor de tweede keer drie weken is. In onze zwemkleding en onder het zand stapten we net voor het donker op de scooters naar huis en douchten we buiten met z'n allen in ons nakie, er is hier verder toch geen kip.

Weer de scooters op, het is echt heerlijk om zo rond te tuffen want er zitten goede lampen op. We aten bij Koh Mak Rooftop, waarvan je toch verwacht dat je dan op een dak terecht komt maar nee. Wel kwamen er heerlijke verse pizza's uit de houtoven. De kinders konden het hele proces vanaf hun barkruk volgen en werden als toetje vermaakt door de pizzabakker en zijn stuiterbaltrucs (drie keer raden wie er de stuiterbal mee naar huis mocht nemen).

Als een van de laatsten was Daan nu aan de beurt om last van zijn buik te krijgen. Daarom reed ik vanochtend met Novi en Tula achterop m'n scooter een rondje om ontbijt te zoeken. Later die ochtend ging ik weer een level omhoog in het scooterrijden want toen vertrok ik met drie meisjes achterop naar het strand. Daan heeft wel de beste accommodatie uitgekozen om een dagje thuis te blijven, hoewel hij het hier wel zonder wifi moet stellen maar we hebben wel een flinke tv met dvd collectie. De meiden vermaakten zich prima met al het meegesleepte strandspeelgoed totdat ik per ongeluk de grote schaafwond op Tula's knie raakte met het frisbeeën die weer open ging en bloedde, toen was het tijd om naar huis te gaan.

Omdat Daan het bij toast hield en Pepa in slaap was gevallen reed ik met Novi en Tula naar een eettentje waar het eten wel veel maar niet zo lekker was. Toch bleven we best lang zitten want we genoten even van het rustig ergens zitten zonder Pepa en ook van de wifi. Na een heerlijk uurtje zonnebaden op ons bovenste terras samen met Tula die naast me in de schaduw een spelletje op de iPad deed was het tijd voor stranddag deel twee. Eerst langs de winkel voor een ijsje en daarna door naar weer hetzelfde strand als gister en vanochtend. Ik weet dat het een klein eiland is maar ik ben toch bang dat ik verdwaal. Ik ben echt een kluns qua route en zie mezelf al ergens stranden met drie kinderen, en dan niet stranden zoals de bedoeling was. Als Daan zich wat beter zou voelen zou hij ook nog komen en gelukkig reed hij niet veel later ook het strand op. We genoten van dit heerlijke plekje met een gezellig strandbarretje met leuke gasten. Pepa vindt het er ook geweldig, die zit het liefst in d'r eentje aan de bar, ik maak geen grapje.

We bouwden een zandkasteel wat redelijk mislukte, volgende keer beter. Toen de zon onderging raapten we twee tassen vol strandspeelgoed op en douchten op het strand. Onderweg naar huis droogden we op en zo konden we snel weer op weg om wat te eten. Daan hield het gezien zijn buik graag bij witte rijst dus bezochten we de plaatselijke simpele eettoko die ook favoriet bleek bij de Koh Makkers want er werd af en aan gereden door mensen die er eten kwamen afhalen. Nou hopen dat het eten ook gewoon binnenblijft.

De samenvatting van deze dag en waarschijnlijk ook van de komende dagen is: ontbijt (bij een heel huis horen ook weer wat huishoudelijke taken, vast wennen voor thuis, dus de meiden moesten ook aan de slag), strand (weer twee keer naar onze vaste stek, dat je op je derde dag toch al een stamstrandbar kan hebben, best gek, Pepa deed er een heerlijk slaapje), lunchen (belegde broodjes bij een Duitse bakkerij), thuis chillen (ik zonnebaden op het hoogste terras, meiden een filmpje), strand (Pepa pakte na het douchen de hele clientèle in toen ze in haar blote billen op tafel stond te dansen waar ik haar afdroogde en d'r luier aandeed, schudden met die billen), avondeten (niemand last van buik dus allebei aan een lekkere curry en de meiden voor de zoveelste keer patat).

Weer een scooterlevel omhoog want vandaag ging Pepa los tussen Novi en mij in (daarvoor deed ik haar steeds in de drager) en ze blijft net als bij het kajakken netjes rustig zitten. Met mijn twee vroegste vogeltjes begon ik de dag met een fruitontbijt. Net voor een enorme regenbui waren we op het strand en hebben we een paar uur naar de kletterende regen gekeken en heel veel gelezen terwijl Pepa overal doorheen sliep. Voor de lunch bleven we voor de verandering eens gewoon zitten in onze bar want we hadden ontdekt dat ze ook eten serveren. Het was inmiddels opgeklaard en we reden via de supermarkt waar we voor de deur een ijsje aten (terwijl de kassière tv ligt te kijken tot er eens een klant binnenkomt) naar huis voor de middagrust (tukje, filmpje, zonnen want die brak inmiddels door).

Eind van de middag natuurlijk weer terug naar het strand waar we in plaats van een zandkasteel een slang maakten, geïnspireerd doordat er op de menukaart snake stond (wat dus snack moest zijn maar waardoor ik even dacht dat ze echt slang serveren). Toen de schemer inviel werden we verjaagd door een enorme horde grote vliegbeesten, waarschijnlijk door de regen tevoorschijn gekomen want die hadden we nog niet eerder gezien. We dineerden weer bij de pizzeria en Novi was helemaal happy want ze mocht haar eigen pizza maken (Tula was nog steeds in shock door alle insecten en zat op haar stoel te zielepieten).

Om eens wat verandering in onze eilanddagen aan te brengen reden we na ons fruitontbijt naar het Cococape Resort waar we gebruik maakten van het bijzonder leuke zwembad. We dachten eerst dat het onderste stuk een soort vijver was maar het bleek het deel te zijn waar de nogal steile glijbaan op uit kwam (waarvan ik eerst twijfelde of het wel een glijbaan was). Volop glijpret voor de meiden. Pepa deed na alle opwinding een tukje, Tula brak een glas en toen de blote delen rood uit begonnen te slaan was het tijd om weer op te stappen. Hop in je zwemkleding op de scooters, drogen doen we onderweg wel. Er zijn hier zeer weinig toeristen (en dan is het laagseizoen pas net begonnen) dus schuiven we zo een eettentje in waar niemand zit. Novi en Tula hebben flinke zweetuitslag dus de shirtjes gaan zodra we uit de zon zijn direct uit. In zwembroek/luier aan de lunch.

Het scooterrijden bevalt ons erg goed, we zouden niet meer zonder willen. Toen we net thuis kwamen na de lunch liepen er twee verdwaalde net aangekomen backpackers langs die we een lift hebben gegeven naar de hoofdstraat (terwijl de meiden even thuis bleven), maar met kleine meisjes achterop rijdt toch stukken makkelijker. Het is heerlijk zo in je strandoutfit op te stappen (Pepa zat vandaag zelfs in d'r blootje op de scooter zonder luier) en dat er geen verkeer is hier. Wel 's avonds in het donker veel overstekende dikke padden en schorpioenen. En vanavond hebben we een vuurvliegje gespot, toch nog eentje deze vakantie.

Omdat het de hele nacht geregend had en onze trappen niet overdekt zijn was alles spekglad en moest er eerst flink gedweild worden. Het bleef de hele ochtend spetteren dus speelden we yahtzee, maakten gekke selfies, 'verkleedden' (plastic zak, theedoek, sarong) de meisjes zich als superhelden en keken daarna een filmpje. Pepa heeft thuis nog nooit langer dan vijf minuten rustig voor de televisie gezeten maar hier heeft ze onder leiding van haar grote zussen het chillen voor de tv helemaal ontdekt. Tegen de middag kwam de zon weer tevoorschijn en reden we naar het Cococape Resort voor lunch, wifi en ook nog een ijsje want we zaten zo lekker, de meiden voor de tv naar muay thai boxen te kijken en ik werkte het blog bij.

Door naar het strand waar de lucht al snel weer betrok en we ons dus weer in de bar vermaakten met lezen, iPad en Daan z'n telefoon. De wifi bij onze vaste strandtent is al sinds de vorige regenbui uitgevallen maar we hebben de grootste lol met alle oude what's app gesprekken doorlezen en de foto's, filmpjes en gesproken tekstberichten daarin bekijken/luisteren. Als Novi en Tula 's ochtends voor zessen wakker zijn doen ze dit ook altijd. Op een dag werd ik wakker toen Tula me kwam vertellen dat ze een heel erg grappig filmpje keken van 'een echte mevrouw met hele dikke bewegende borsten' (Nixon's kerstgroet). Toen het eindelijk droog werd snelden we naar huis, trokken wat kleren aan en slipten over ons modderpad naar een Zwitsers restaurantje (hier keken ze formule 1 tijdens het wachten op het eten, het maakt ze echt niet uit wat er op tv is als het maar beweegt).

Door de regen kwamen er toen we net klaar waren met eten en het pikkedonker werd honderden grootgevleugelde eendagsvliegen tevoorschijn. De gekko's op de muren hoefden alleen maar te wachten totdat er een in hun bek vloog voor een lekker snackje. Ook de paddenbevolking kwam massaal buitenspelen om van dit smikkeluurtje gebruik te maken, we moesten er heel wat omzeilen op de terugweg. We reden bij elke lantaarnpaal door een zwerm van die beesten heen, Novi werd er bijna hysterisch van en Tula vond het geweldig, die hield van de spanning niet meer op met kletsen . Gelukkig zat ze achter m'n rug anders had ze zo een mond vol met vliegen.

Onze laatste eilanddag brachten we door met zwemmen in de infinitypool van het chique Seavana Resort (na het plassen kwamen Novi en Tula enthousiast melden dat de kraan geweldig was, het leek wel een waterval), lunchen bij de Duitse bakker (we waarderen de goede broodjes), tijdens een regenbui thuis een filmpje kijken (voor de tigste keer Big Hero 6), naar het strand waar we met z'n vijven een paar uur van de warme zee genoten en Daan wat meisjes de lucht in wierp en als afsluiter dinner bij onze favoriete pizzeria.

Bangkok en naar huis
Woensdag 18 mei 2016. Bangkok, Thailand.

Vroeg in de druilerige ochtend verlieten we ons heerlijke huis en stapten op de speedboat naar het Thaise vasteland. In een klein uurtje waaiden we over de plas en daarna per songtheaw (een overdekte pick up truck met twee bankjes) naar het busstation. We sloegen chips en koekjes in (Tula liet het tasje niet meer los zo blij was ze) en reden in zeseneenhalf uur in touringcar met vrolijke gordijntjes naar Bangkok. Na alle ritten van de afgelopen weken zijn de kinderen er duidelijk aan gewend geraakt, ze gaan zitten, doen af en toe een tukje en lezen of spelen op de iPad zonder te zeuren hoe lang nog.

Weer in de grote stad pakten we de metro (handiger in de spits dan een taxi) en liepen nog een stuk naar Link Corner Hostel. Hier zaten we vorig jaar aan het einde van onze reis ook, het zit namelijk naast de halte van de Airport Raillink die je in een zucht naar het vliegveld brengt, toplocatie voor de terugreis dus. Om half zes stapten we onze kamer binnen (vierpersoons slaapkamer met twee stapelbedden, gedeelde douche en wc zitten op de gang) en vijf minuten later stonden we weer buiten. Honger, dorst en op zoek naar kleine cadeautjes voor vriendjes en vriendinnetjes. We aten pad thai en rijst op een bankje op straat en dronken verse sap uit plastic flesjes. Een oudere dame haalde een leeg flesje uit ons afval, ik gaf haar nog meer lege flesjes uit een ander zakje waar ze blij mee was. Toen Novi later haar drinken op had rende ze achter de vrouw aan (die was niet zo snel met haar verzamelkar) om het lege flesje aan haar te geven, misschien verdient ze er geld mee.

Met al onze aankopen (de wijk van ons hostel is zeer geschikt om kleding en souvenirs in te slaan) en een berg fruit voor het ontbijt (Novi en ik zijn vastbesloten de laatste dag zoveel mango's te verorberen die we maar te pakken kunnen krijgen) keerden we terug naar het hostel. We wasten onze smerige voeten en poetsen onze tanden en sliepen onze (waarschijnlijk) laatste vakantienacht. (Tenzij we op de vlucht niet meekomen, dan slapen we er nog eentje, of meerdere).

Onze laatste dag in Bangkok (mochten we niet meekomen met de vlucht dan kamperen we de rest van de tijd op het vliegveld dus die tel ik niet mee als vakantiedagen) brachten we door in het zwemparadijs Fantasia Lagoon, net zoals onze eerste dag in de hoofdstad. Novi en Tula vonden het daar zo leuk dat we al vrij snel besloten hadden om er nog eens heen te gaan als de planning het toeliet. Vanaf openingstijd om half elf ‘s ochtends tot ’s middags zes uur zwommen, gleden en spetterden we dat het een lieve lust was. Tula ontdekte het laatste half uur (typisch iets voor haar) dat de glijbaan met de grote banden toch niet eng maar super leuk was en ging daar vervolgens met Novi nog zo vaak mogelijk vanaf.

Na een douchesessie met uit eerdere accommodaties meegenomen douchespul, shampoo en conditioner droogden de schone haren op in de taxi en vervolgens metro (op aanraden van onze taxichauffeur want de spits is hier geen pretje). Het laatste stuk naar ons hostel liepen we en onderweg aten de meisjes bij de grote gele M en haalden wij wat lekkers bij een eetstalletje.

Weer thuis
Donderdag 19 mei 2016. Nederland.

Om half negen waren we thuis en konden de meiden direct door hun bed in. Ik pakte de tassen in (het blijft een lachertje hoe makkelijk dat is, ze zitten niet eens vol) en wij relaxten nog even voordat we het grut wekten en ons naar het vliegveld begaven. Novi had erg veel moeite wakker te worden terwijl Tula net als ik altijd meteen aan staat. We namen afscheid van het leuke Link Corner Hostel en reden met de Airport Raillink naar het vliegveld.

Bij de incheckbalie kregen we tot onze verrassing direct plaatsen, zelfs twee rijen van vier achter elkaar, wat een luxe! Na nog een uur of wat vermaak met de Happy Meal speeltjes en zo veel mogelijk bewegen konden we aan boord voor een prima vlucht van bijna twaalf uur. Het vliegtuig bleek half leeg dus iedereen had ruim voldoende plek om lekker te gaan liggen slapen en dat lukte ook goed, het was voor ons tenslotte ook midden in de nacht. De laatste twee uur werden gevuld met ontbijten, films kijken en knutselen (Novi en Tula hadden een pakketje gekregen van de stewardess). Pepa deed weer een slaapje en ik kon zelfs m'n boek uitlezen. Zo sloten we onze reis af met een soepele vlucht en genoten thuis na van deze heerlijke vakantie.