Here we go again
15 augustus 2015. China.

En dan ineens wordt er opnieuw een reis gepland… Hoewel ik altijd zeg dat ik het zonde vind om opnieuw naar een plaats te gaan waar we al waren omdat de wereld zo veel meer moois te bieden heeft, hebben we besloten om terug naar Thailand te trekken en zelfs opnieuw twee steden te bezoeken die we anderhalf jaar geleden al bezochten. Eerst en vooral omdat deze regio’s ons enorm bevielen, maar ook omdat het nogal kort dag is – in welke mate natuurlijk vier maanden kort dag kan zijn – en ik het wat op safe wil spelen. Een andere belangrijke reden is dat wij in Kanchanaburi afgesproken hebben met vrienden uit Nederland om samen nieuwjaar te vieren.

De vluchten werden geboekt en we vliegen op zaterdag 19 december van Chongqing naar Bangkok om dan enkele uurtjes later door te vliegen naar Chiang Mai. In Chiang Mai verblijven we een vijftal nachten in een guesthouse waar we ook in januari 2014 te gast waren. We vonden het leuk en aangenaam verblijven bij Daphne en Ron en nadat we hen zagen op het VTM programma ‘Met 4 in Bed’, besloten we om opnieuw wat dagen in Liam’s Suan Dok Mai te spenderen.

Daarna trekken we naar een – voor ons – nog onbekende streek, naar Chiang Rai. Na wat fora te hebben afgeschuimd en leuke commentaren gelezen te hebben over Homestay Chiang Rai was het voor ons snel duidelijk dat wij daar graag wel zouden willen verblijven.

Op 29 december vliegen we dan naar Bangkok om dan vrijwel onmiddellijk verder te rijden naar Kanchanaburi waar we onze vrienden zullen ontmoeten in Oriental Kwai waar we anderhalf jaar geleden ook al enkele dagen waren. 4 januari vliegen we terug naar huis, want op 5 januari moeten de kinderen weer naar school. Gelukkig moeten we nu geen rekening houden met een jetlag.

Wat we allemaal willen doen of bezichtigen? Dat zien we dan wel, we willen graag opnieuw naar de olifanten (opvang voor zieke/oude/mishandelde olifanten) en de Erawan watervallen, nog wat tempels bezoeken en misschien naar de Gouden Driehoek en zelfs de grens even over naar Laos en Birma. We willen gewoon genieten en relaxen en toch wel wat moois zien. Ik denk dat wel allemaal in orde zal komen.

Counting the days
Maandag 7 december 2015. China.

Het is bijna zover, nog exact tien dagen en we vertrekken naar Thailand. Spannend! Wij kijken er met zijn allen enorm naar uit en zijn wel toe aan vakantie, zon, rust, familietijd… en ook wel een beetje aan frietjes met een curryworst – ja hoor deze zijn verkrijgbaar bij onze eerste accommodatie. We hebben ondertussen ook al besloten wat we zeker willen doen tijdens onze reis en welke dingen we misschien, als er nog voldoende tijd is, op onze wishlist zetten. Rugzakken werden aangekocht, deet werd vanuit België door Jimmy meegebracht, Jimmy pikte zijn internationaal rijbewijs op in Nederland en zo kunnen we ook weer een deeltje zelf rijden tijdens onze reis.

We reizen dit keer enkel met handbagage – een uitdaging denk ik zeker als je weet dat je met AirAsia slechts zeven kilo mag meenemen per persoon – en we zien dat als een uitdaging. We tellen ook af om onze vrienden ginds te treffen en samen het nieuwe jaar in te zetten… 

Klaar voor een topreis
Zaterdag 19 december 2015. Chiang Mai, Thailand.

Om acht uur ‘s ochtends stond onze (over)enthousiaste driver al voor ons venster te zwaaien om onze koffers naar de auto te brengen. We vonden dat we nog wel twintig minuten de tijd hadden vooraleer we naar de luchthaven zouden vertrekken.

De drukte in de luchthaven viel enorm mee, het waren vooral de buitenlanders die opvielen. We kwamen enkele leerkrachten van school tegen die allemaal richting ‘huis’ trokken. Voor de ene is dat het Verenigd Koninkrijk, voor de andere Nederland, de Verenigde Staten of nog een andere bestemming.

Onze eerste vlucht verliep vlotjes, we vliegen met de Ryanair van Azië, dus moeten we betalen voor onze lunch op het vliegtuig. We gaan voor een variant van Aiki Noodles en die valt in de smaak, vooral Tijl lijkt het superlekker te vinden, want hij eet ook de restjes van Finn op. Ik vul de papieren voor onze aankomst in Thailand in en de tijd vliegt voorbij.

We arriveren mooi op tijd in Bangkok en bij de controle aangekomen blijkt dat ik een zijde ben vergeten in te vullen… we verliezen dus tien minuten extra maar hebben toch nog ruim de tijd. Onze vlucht heeft vertraging, dat zijn we ondertussen al gewend, vooral in China lijken ze de tijden met een ruime afwijking te nemen.
De vertraging valt mee, amper veertig minuten, dus we merken het bijna niet. De vlucht verloopt ook weer vlotjes en amper een dik uur na opstijgen arriveren we op de luchthaven van Chiang Mai en een kleine tien minuten later zitten we al in de taxi die ons naar ons eerste guesthouse zal brengen.

Liam’s Suan Dok is onze eerste accommodatie, we waren hier twee jaar geleden ook al te gast. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in onze kamers, gingen we richting restaurant om te genieten van frietjes met hamburger speciaal en bitterballen. Lekker! Een geslaagde eerste avond alleszins… helemaal klaar voor een topreis.

Nightmarket
Zondag 20 december 2015. Chiang Mai, Thailand.

We hadden ons voorgenomen om het de eerste dag rustig aan te doen, gewoon genieten van het idee van vakantie, de zon, de warmte, het zwembad…
Om acht uur zijn we klaar voor het ontbijt, we herinneren ons vooral de pannenkoeken die we hier twee jaar geleden aten en de kinderen en ik gaan sowieso voor pannenkoeken. We maken ondertussen kennis met mensen uit Australië en Sien en hun dochtertje zijn onmiddellijk al vriendinnetjes. Telkens weer zo fijn om te zien hoe snel kinderen vrienden maken.

Voormiddag wordt er gezwommen en genoten van het guesthouse zelf. Lekker niets doen. In de late namiddag komt een red taxi ons ophalen om naar de bekende avondmarkt te gaan die elke zondag plaatsvindt. Gelukkig zijn we aan de vroege kant daar en is het nog niet druk, we slenteren langs wat kraampjes, kopen wat prullaria, eten lekker streetfood… Het wordt langzaamaan drukker, dus na een terrasje houden we het voor bekeken, we hebben alles wat we nodig hadden – of wat we leuk vonden, want eigenlijk hebben we niets nodig natuurlijk – en de drukte is niet echt ons ding.
Een geslaagde dag in Chiang Mai en we hadden niets anders verwacht eigenlijk.

Genoeg gerust, nu actie!
Maandag 21 december 2015. Chiang Mai, Thailand.

Gisteren regelden we enkele activiteiten voor tijdens ons verblijf in Chiang Mai en vandaag stond er actie op het programma. Ziplijnen, abseilen, klimmen… Avontuur dus voor Jimmy en de kinderen want ik pas liever. Ik ben niet zo een held en ik heb nu het perfecte excuus met mijn recente operatie aan mijn knie.

Ik vergezel hen wel en geniet van de mooie omgeving. Sien is eerst wat bang maar na de eerste ‘slide’ is ze vertrokken. Puur fun voor anderhalf uur. We lunchen ter plaatse, ze krijgen nog elk een T-shirt en certificaat en hadden wederom een fantastische tijd. We hebben nog een leuke babbel met een gezin uit Israël.

Koken
Dinsdag 22 december 2015. Chiang Mai, Thailand.

We werden onmiddellijk na het ontbijt opgehaald want er stond een dagje Thais koken op het programma. Eerste halte was een lokale markt waar er een korte briefing volgde en we een keuze mochten maken in wat we graag zouden klaarmaken en zouden eten. Sien kookte samen met mij, maar Finn en Tijl mochten helemaal alleen aan de slag. We kozen verschillende gerechten om te bereiden. Ik ging voor de groene curry, noodles en kokoskippensoep. We maakten deze drie gerechten en konden ze daarna proeven. Heerlijk!

Er volgde een siësta van anderhalf uur – iets te lang naar mijn goesting – en daarna gingen we aan de slag voor het voorgerecht en het dessert. Voor ons de springrolls en sticky rijst met mango. Simpel te maken en erg lekker. We gaan naar huis met de recepten en onze buikjes waren alleszins vol. Een geslaagde dag… alweer.

Tijd voor een tempel
Woensdag 23 december 2015. Chiang Mai, Thailand.

Twee jaar geleden waren we al wat tempelmoe toen we in Chiang Mai arriveerden. Dus sloegen we de bekendste tempel van deze stad over. Na Bangkok, Kanchanaburi en Ayutthaya hadden we er echt een beetje genoeg van. Maar men zegt dat je niet in Chiang Mai geweest bent als je de Doi Suthep niet gezien hebt, dus dit jaar stond hij op ons to do lijstje.

Na het ontbijt werd er eerst afscheid genomen van het Australisch gezin, maar we denken dat we ze nog eens gaan terugzien: misschien in Chiang Rai al en anders – wie weet – in Australië. Daarna komt een red car ons ophalen om naar dé tempel te gaan. Een heftige rit die continu bergop gaat. Chapeau voor de dappere fietsers die zich eraan wagen. Wij vonden de 300 treden al de moeite. Het is een indrukwekkende tempel, maar ook het uitzicht is geweldig mooi.

Hello Chiang Rai
Donderdag 24 december 2015. Chiang Rai, Thailand.

Onze vijf nachten Chiang Mai zitten erop, een stad die een speciale indruk nalaat. Na het ontbijt nemen we afscheid van Daphne en zijn we klaar voor een drie uur durende rit naar Chiang Rai. We hebben de kotszakjes binnen handbereik want ik ken mijn kinderen. Bergen, kronkelwegen en mijn kroost zijn niet de ideale combinatie. Gelukkig hebben we een goede chauffeur en blijft hun maaginhoud waar hij moet blijven.

We arriveren rond de middag en kunnen al onmiddellijk in onze kamers. De eerste nacht verblijven we in twee aparte kamers – ik maakte een misrekening in onze planning – maar dat stoort ons niet. De kinderen testen direct het zwembad uit en we genieten van de rustige omgeving. We wisten dat de gastvrouw een fantastische kokkin is en dat testen we dan ook graag uit. Ik ging voor de groene curry en Jimmy voor de rode variant. Beiden waren heerlijk.

‘s Avonds trekken we toch even naar de stad om Kerstavond door te brengen. Een drankje op een terrasje, diner in een restaurant en een wandeling over de markt… Zeker en vast niet de traditionele Kerstavond, maar daarom niet minder leuk!

Fietsen naar de White Temple
Vrijdag 25 december 2015. Chiang Rai, Thailand.

Het stond twee jaar geleden al op onze wishlist – een fietstocht in Thailand – maar toen kwam het er om een of andere reden niet van. Nu dus wel. Op het programma dus een fietstocht van vijfendertig kilometer langs een grot, tempeltjes, rijstvelden tot de bekende White Temple.

De eerste twee kilometer verlopen prima, maar dan is het zover: straathonden. Ik háát ze! Twee jaar geleden al een negatieve ervaring in Ayuthaya en dit bleef toch een minpunt van onze Thailandreis. Als de beestjes alleen zijn en rustig blijven liggen is het allemaal oké voor mij, maar als ze assertief opstaan en met meerdere beginnen blaffen, is voor mij de fun eraf. Gelukkig komt de eigenaar van de guesthouse ze verjagen, maar de rest van de rit blijf ik redelijk bang op mijn fiets. Jammer maar op deze manier kan ik niet genieten van al het moois wat er te zien is tijdens de rit.

Na twee uur komen we aan bij de tempel en we zijn niet de enigen. We wandelen gezellig rond en zijn verbijsterd over hoe mooi en spierwit deze tempel is. Prachtig. De rit terug is vermoeiend maar zo mooi: theeplantages, rubberbomen, meren, fruitbomen…
Ik ben zo blij als we terug thuis zijn. We zijn doodop en onze poep doet pijn. We nodigen de Australiërs die we in Chiang Mai leerden kennen uit voor een gezamenlijk Kerstdiner. We hebben een leuke avond en nemen afscheid – ze vertrekken naar Laos – maar we zijn er zeker van dat we elkaar nog wel eens zullen zien. We skypen nog even met België waar mijn familie volop aan het Kerstfeest bezig is.

Relaxen en scooteren
Zaterdag 26 december 2015. Chiang Rai, Thailand.

Na een zeer actief dagje gisteren, is het vandaag uitrusten geblazen. Ik voel het nog altijd aan mijn poep en in mijn benen: de fietstour van gisteren. Na het ontbijt besluiten Jimmy en Finn het toch over een actievere boeg te gooien en ze huren een scootertje. Een tochtje langs de rivier, een olifantenkamp, rijstvelden en ze eindigen in het shoppingcenter. Ons Kerstcadeautje werd gekocht: een GoPro actioncamera. Het stond al enige tijd op ons lijstje en enkele keren (verjaardag, vaderdag, Valentijn) kochten we er bijna één, maar keer op keer aarzelden we. Nu dus niet meer.

Uiteraard willen Sien en Tijl ook een ritje maken en zij zitten vooraan op de scooter en kunnen dus zelf ook even het stuur overnemen. Fier dat ze zijn! Geweldig! Als iedereen terug is, testten we de camera uit en dat is fun verzekerd. We sluiten af met versgemaakte pizza van Pat – de gastvrouw – hoewel het restaurant gesloten is! Topgastvrouw dus en overheerlijke pizza’s.

Euh… niets moet, alles kan
Zondag 27 december 2015. Chiang Rai, Thailand.

Normaal hebben we altijd een enorm druk programma tijdens onze reizen. We willen zo veel mogelijk zien en doen binnen de beperkte tijd die we hebben. Logisch langs de ene kant maar belachelijk langs de andere kant. We vergeten soms te genieten. Nu dus niet, optimaal genieten en batterijen opladen en daar horen rustdagen zeker bij. De kinderen genieten van de tijd langs en uiteraard ook in het zwembad. Zelfs ik waag me in het water, tot groot plezier van de kinderen. De GoPro is nog altijd een succes en dat levert superleuke filmpjes en foto’s op. We amuseren ons prima!

‘s Avonds trekken we nog even naar de stad – kwestie van toch iets gedaan te hebben – we gaan naar de marktjes, eten bij de eetkraampjes, kuieren wat rond en houden het dan voor bekeken. We sluiten af met een drankje in de bar tijdens een babbel met een Duits koppel. De kinderen spelen spelletjes met de kinderen van de eigenaars en ze gaan nog even zwemmen.

Trekking door de jungle
Maandag 28 december 2015. Chiang Rai, Thailand.

Op naar avontuur – voor Jimmy, Finn en Tijl dan. We regelden een trekking met gids door een drietal dorpjes en door de jungle. Het was vermoeiend – zes kilometer in de bergen stappen is niet niets – maar ze vonden het alle drie meer dan waard. Ze kookten in bamboestokken, dronken uit bamboe en vonden het heerlijk. Vooral de thee was super om te drinken. Ze zaten in de woonkamer en keuken bij de lokale bevolking, samen met de bewoners, de kippen en de honden. Een schooltje werd bezocht… Kortom een zeer veelzijdige dag alleszins. Moe maar vooral tevreden arriveerden ze terug met veel enthousiaste verhalen en foto’s.

Wat deden Sien en ik ondertussen? Eigenlijk niet veel, ik pakte in en Sien amuseerde zich met de kinderen van ginds en aan het zwembad.

On the road (in the air)
Dinsdag 29 december 2015. Kanchanaburi, Thailand.

Als je verschillende plaatsen wil bezoeken tijdens een enkele reis, dan horen er ook minder plezante dagen bij, dagen dat we onderweg zijn. Deze vakantie zijn het er slechts enkele, maar vandaag is het er dus eentje en een lange reisdag.

We staan wat vroeger op, ontbijten en rond kwart voor acht zitten we in de taxi die ons van Chiang Rai naar Chiang Mai zal brengen. Ik hoor sommigen al denken: ‘Waarom vliegen vanuit Chiang Mai en niet vanuit Chiang Rai?’. Tja groot gelijk, ik weet ook niet meer helemaal zeker waarom ik retourvluchten boekte van Bangkok naar Chiang Mai en niet enkele vluchten, maar soit, gedane zaken nemen geen keer. Ik denk dat ik – toen ik de vluchten boekte – nog niet helemaal wist hoe onze route zou gaan en dat toen de kans nog bestond dat wij of naar Chiang Rai of naar Sukothai zouden gaan. Deze uitleg gaf ik toch aan de kinderen en aan Jimmy toen zij het reisschema een beetje in twijfel trokken. We hadden dus misschien beter via Chiang Rai naar Bangkok gevlogen, maar uiteindelijk viel de reis per taxi nog mee. Drie uurtjes waarvan de kinderen er toch makkelijk twee nog sliepen.

We arriveerden rond tien over elf in de luchthaven terwijl boardingtime om 11.35 was! Krap misschien, maar het is een domestic flight, dus kan het perfect. Het vliegen ging supersnel, amper een dik uur en de kinderen vonden het zelfs jammer want ze konden hun film niet afkijken… De kleine luchthavens zijn toch altijd fantastisch in onze ogen, alles gaat veel vlotter en we zien al snel onze taxichauffeur – hij houdt een bordje met onze naam op – staan.

Nog een rit van tweeëneenhalf uur in een zeer ruim busje voor de boeg, maar dat verloopt prima. De film wordt afgekeken en rond half vijf arriveren we op onze laatste bestemming. Oriental Kwai Resort in Kanchanaburi. We ontmoeten hier onze vrienden uit Nederland – we leerden hen exact twee jaar geleden (dag op dag) kennen op deze locatie en het is een prettig weerzien! Er wordt nog wat gezwommen – dat hadden de kinderen nodig na een dagje stilzitten – en daarna is het gezellig tafelen met de vrienden.

De ene ziek, de anderen fun op een bamboevlot
Woensdag 30 december 2015. Kanchanaburi, Thailand.

Rond vier uur ’s nachts wordt er op de deur van ons – we hebben twee aparte bungalows – huisje geklopt. Het is Finn die vertelt dat ze heeft moeten overgeven en voor ze de woorden goed en wel heeft uitgesproken moet ze opnieuw. Ik beland uiteindelijk bij de kinderen in het huisje en het gaat de hele verdere nacht door: overgeven en diarree en ze ziet er ellendig uit. Er stond een uitstap met het resort op het programma; een tocht met een bamboevlot met allerlei haltes en lunch, maar ik besluit om met Finn ‘thuis’ te blijven. Maartje houdt ons gezelschap.

Na het ontbijt zwaaien we zo goed als alle gasten van het Oriental Kwai uit, want iedereen gaat mee op uitstap. Wij houden dus een chilldagje aan het zwembad, Finn redt het met pijnstillers, maar ze voelt zich echt niet goed. Van het eten kan het niet zijn, want we deelden schotels. We aten dus met de volwassenen en Finn hetzelfde. Veel kunnen we niet doen, we zien het een dagje aan en wordt het erger, dan kunnen we nog naar de dokter gaan, maar die kan voorlopig toch niets meer doen.

Jimmy, Tijl en Sien hebben een superdagje. Ze genieten van de ervaring, zwemmen in de rivier – waar volgens Sien ook de inhoud van de wc’s in beland – springen in watergordijnen, eten lekker, bouwen zandkastelen… Kortom amusement ten top.

‘s Avonds maken ze hier een ‘specialleke’ voor Finn; kippenwit, bouillon en rijst. Zo kan ze wat aansterken en heeft ze toch wat binnen. We hopen dat ze morgen beter is, want morgen is een hoogtepunt van de vakantie – iets wat de kinderen sowieso heel erg graag gingen doen deze reis – naar Elephantsworld. Het wordt dus een spannende nacht…

Ontmoeting met een van de meest indrukwekkende dieren ter wereld
Donderdag 31 december 2015. Kanchanaburi, Thailand.

Toen we de kinderen vroegen wat ze zeker en vast deze vakantie wilden doen, moesten ze niet lang nadenken: terug naar Elephantsworld waar we twee jaar geleden al te gast waren. Gelukkig had Finn een goede nacht en konden we met zijn allen richting de olifanten.

Na de betaling, de instructies en een inschrijving op de nieuwsbrief, mochten we de olifanten voederen. Tijl en Lucas geven de jongste olifant eten, Finn en Maartje gaan voor de tweede kleinste en Sien gaat voor een van de oudste olifanten. Deze heeft zelfs geen tanden meer en kan alleen maar geschilde watermeloen eten. Daarna kan Sien zelfs nog een tweede voederen en dit is ook wel een speciaaltje want ze is zwanger en al redelijk ver want we zien het jong soms bewegen in de buik. Fascinerend zeker en vast. We wassen meloenen, snijden bananen, koken rijst en daarna is het lunch voor ons.

Namiddag rollen we rijstballetjes – van de rijst die we kookten deze voormiddag – en voederen we twee olifanten met de rijstballetjes. Sinds kort is er een positieve aanpassing gekomen; twee jaar geleden kon je nog op de olifant in de rivier, maar dat werd recent afgeschaft. Groot gelijk, want dat komt niet overeen met de policy van het opvangcentrum. Je kan nog altijd mee in de rivier met de olifanten en je mag ze nat maken en wassen, minstens een even leuke ervaring. Het is zo mooi om de stralende, lachende gezichten van de kinderen te zien tijdens dit heel gebeuren. Daar doen we het voor; olifanten die genieten en kinderen die genieten.
Na het omkleden kunnen ze nog een snackje geven aan de olifanten – een snackje is dus een wasmand vol fruit – en dan is de dag ten einde. Puur genieten was het – alweer.

Happy 2016
Vrijdag 1 januari 2016. Kanchanaburi, Thailand.

Oudejaarsavond was leuk en gezellig, met allemaal heel vriendelijke mensen. Lekker eten, drinken, een live bandje, babbelen… en uiteraard aftellen naar 2016 – terwijl ik met België telefoneerde. Een enorm vuurwerk barst lost en het is super.

Op 1 januari is het een chilldagje. Sien neemt ‘s morgens afscheid van haar vriendinnetje Emma. ‘s Avonds is ons laatste avondmaal met Maartje, Rik en Lucas, ze rijden naar Bangkok want morgen vliegen ze terug naar Nederland. Gewoon een dagje niets doen, aan het zwembad hangen en genieten… De kinderen maken foto’s van de mooie tuin, er worden gezelschapsspelletjes gespeeld en wat gerust.

Zwembadfun
Zaterdag 2 januari 2016. Kanchanaburi, Thailand.

Blijkbaar hadden de kinderen niet genoeg aan slechts een chilldagje en we kregen ze met geen stok uit het resort. Vooral het zwembad, Monopoly en het spelletjes Pesten vonden ze zoveel leuker dan op pad te gaan. Tja en ik moet bekennen dat ik het ook wel leuk vond om aan het zwembad te vertoeven met een lekkere bananenshake en wat Nederlandstalige tijdschriften. Dat noemt dus vakantie zeker? We sluiten af met een zeer leuk gesprek van enkele uren samen met de eigenaar en zo is het alweer middernacht voorbij eer we gaan slapen.

Nog snel naar een museum
Zondag 3 januari 2016. Kanchanaburi, Thailand.

Twee jaar geleden waren we ook al in Kanchanaburi en toen bezochten we de beroemde brug. We kwamen toen echter na sluitingstijd aan bij het museum en de begraafplaats, dus dat wou ik deze vakantie wel graag doen. Het is onze laatste volledige dag vandaag, dus als het moest gebeuren, was het nu.

De kinderen vonden het maar raar dat we naar een kerkhof zouden gaan waar we toch niemand kenden, maar uiteindelijk waren ze heel geboeid door de hele geschiedenis. In het museum stelden ze veel vragen en gingen helemaal op in het verhaal, ook de grafstenen werden gelezen en ze waren vooral verbaasd van de jonge leeftijd van de meeste slachtoffers. Ze waren amper 25 jaar.

We wandelen vervolgens door Backpackerstreet, waar niets te beleven valt – het is amper half zes – we drinken ergens wat en wandelen vervolgens naar de Nightmarket. Die overigens verder ligt dan we dachten, we hebben er dus een flinke wandeling opzitten. De markt stelt niets voor, saai, eentonig en vooral een teleurstelling na Chiang Rai en vooral Chiang Mai want hun markten zijn wel top!

Uiteindelijk versieren we een ritje naar huis, we spreken een tuktuk dame aan maar gezien we met vijf zijn is het haast onmogelijk op haar bromfietstuktuk. Ze vraagt om vijf minuten geduld en na tien minuten – blijkbaar hanteren ze in Thailand net als in China een andere minutenindeling – arriveert haar echtgenoot met een gewone auto. Raar, maar we geraken vlotjes en eigenlijk veiliger dan met zo een tuktuk terug in het resort.
Het zit er bijna op, nog even genieten en morgen richting de koude… en aftellen naar onze volgende reis.

Home sweet home
Maandag 4 januari 2016. China.

En het zit er weer op. Maar naar gewoonte wil ik bloggen tot onze thuiskomst, dus onze laatste dag Thailand wordt ook nog even wat meer in detail toegelicht.
De wekker loopt rond half zeven af, maar ik kan nog wel een kwartiertje later instellen – en uiteraard nog een kwartiertje – zodat ik effectief om zeven uur opsta. De gewoonte van de dagelijkse routine komt al een beetje terug de laatste vakantiedag; het verzetten van de wekker. Een half uur later zitten we al aan het ontbijt en ik ga voor de uitsmijter die ik meerdere keren heb genomen bij het ontbijt: superlekker! Tijl en Sien willen echt nog wel even zwemmen, dus dat laten we maar toe zodat wij nog even op ons gemakje kunnen inpakken.

Daarna is het nog snel douchen voor de twee waterratten en we gebruiken een klein busje conditioner want zo twee weken zwembadpret zorgt voor halve dreadlocks bij de kinderen. Niet alleen bij de dames, want sinds Tijl besloten heeft om voor lang haar te gaan, ontsnapt hij er ook niet aan.

Kwart over negen, tijd om afscheid te nemen en om een wierookstokjes aan te steken bij het geestenhuisje/tempeltje. We worden door enkele gasten en Evelien uitgezwaaid en het we zijn helemaal klaar voor de tweeëneenhalf uur durende rit naar de luchthaven. Helemaal op schema komen we aan, we passeren even voor onze boardingpassen, gaan door de controle, eten een hapje en voor we het weten zitten we in het vliegtuig.

Het lijkt enorm vlot te gaan en we landen iets vroeger dan voorzien in Chongqing. Leuk toch? Onze chauffeur is er echter niet en als blijkt dat hij nog meer dan een half uur op zich zal laten wachten, besluiten we maar om twee taxi’s te nemen. Op slippers (Jimmy) een half uur in de koude staan wachten zien we niet zitten. Twintig minuten later zijn we thuis. De ayi heeft haar job wel goed gedaan: ons lievelingsgerecht staat klaar, alles is mooi op orde en ze heeft de verwarming aangezet. Leuk om zo thuis te komen.

Nu aftellen naar de volgende vakantie – exact een maandje geduld hebben. Wat zijn we toch geluksvogels!