Artikelindex

Groots en meeslepend, of gewoon zaai
Donderdag 24 juli 2014. Chiang Mai, Thailand.

Reisdagje vandaag, dus weinig enerverends te melden. Het inpakken ging wonderbaarlijk goed. Ook omdat de rugzakken bij lange na niet vol zitten. De taxi naar de luchthaven reed probleemloos. De selfservice check-in een makkie. Bagagedrop erg smooth. Dan zal de veiligheidscontrole... Neen ook de veiligheidscontrole die een paar jaar geleden nog de achilleshiel van Suvarnabhumi was, in twee minuten gepiept.

We vliegen met Bangkok Airways, een 'boutique airline'. Net iets meer service voor Ryanair prijzen. Zo is er een lounge voor alle passagiers, die nu even verbouwd wordt, maar er zijn drankjes en hapjes bij de gates. Ook aan boord wordt op de korte vlucht een keurige maaltijd geserveerd. Ze doen het blijkbaar goed, want ze zijn door Skytrax uitgeroepen tot World's Best Regional Airline.

20140724-210130 (320x239)

We pakken de taxi naar ons hotel: The Grand Luxurious Northern Chiang Mai Lanna Style Sakorn Residence. Wel een erg grootse en meeslepende omschrijving van een verder keurig hotel. We hangen bij het zwembad, drinken een biertje, eten met de (schoon)familie lekker Indiaas bij het Hinley Curry House. Kortom een oneneverende dag. Maar op vakantie is Zaai ook best lekker.

 

No biking? Nee Nooh biking
Vrijdag 25 juli 2014. Chiang Mai, Thailand.

Vandaag hebben we een city tour afgesproken met Nooh. Nooh runt Araiwah Bicyclng en viel op op Internet door zijn weinig gelikte, maar wel leuke website. De website beschrijft Nooh wel een beetje. Met oorbellen en neusring is hij in ieder geval niet de standaard Thai. Nooh pikt ons met een songthaew op bij ons hotel en tien minuutjes later staan we bij zijn fietsenloods. We krijgen een prima Thaise fiets (een acceptabele kleine naar onze normen) en gaan op stap.

De eerste stop is de markt waar nagenoeg alle restaurants en heel veel Chiangmaise Thai hun eten kopen. Er zijn leuke groente stalletjes, maar ook de bekende bergen vlees en gefrituurde insecten. Een kikker zien slachten is voor een deel van de reisfamilie ook wel weer behoorlijk confronterend. Via allerlei sluipweggetjes komen we uit bij de zilverwijk.

De wijk was vroeger een boerendorp, waar de inwoners zichzelf metaalbewerking hebben aangeleerd. Eeuwenlang was het een bijverdienste, maar sinds het dorp is opgeslokt door Chiang Mai de hoofdverdienste. Zo worden de zilveren vaten voor de koning in Bangkok hier gemaakt. Helaas gaat het sinds het uitbreken van de crisis in 2008 slecht met het dorp. De zilverprijzen zijn hoog en mensen hebben geen geld (over) voor het arbeidsintensieve zilverwerk. Een deel van de smeden heeft ander werk gezocht, een ander deel houdt het hoofd boven water met het bewerken van aluminium. In de wijk is een tempel van aluminium die voor een groot deel gemaakt is door de eigen inwoners. Het vakmanschap spat er van af en het zou zonde zijn als deze skill verloren ging.

20140725-211531 (320x240)20140725-213647 (300x225)

We fietsen door de buitenwijken van Chiang Mai langs tempels, woonhuizen, rijke en arme buurten en de universiteit. Regelmatig stopt Nooh om ons te voorzien van een hapje en een drankje of voor uitleg. Hij is een slimme vent met oog voor zijn omgeving. Zo stopt hij alleen bij specifiek door locals gerunde zaken, om op die manier de lokale economie te steunen. Hij vindt het ook jammer dat de gemeenschapszin langzaam verdwijnt uit Thailand. 'Vroeger bouwde een heel dorp in drie dagen gratis een huis voor een pasgetrouwd stel. Dat zie je nu niet meer'.

Halverwege de middag fietsen we bij 35 graden Celsius een stuk de Doi Suthep op. Best wel een steil bergje, maar de beloning komt in de vorm van een frisse waterval. Om half vijf zijn we licht verbrand terug bij ons hotel. Tijd voor een duik in het zwembad, om de gloeiende armen en hoofden af te laten koelen.

 

Wats, nog meer Wats en wat een crimineel lekkere voetmassage
Zaterdag 26 juli 2014. Chiang Mai, Thailand.

Chiang Mai is best wel een grote stad. Maar de binnenstad is lekker overzichtelijk. Chiang Mai stikt van de tempels en een paar van die honderden doen we vandaag aan. Ondanks het goede voornemen om op tijd op te staan om de hitte voor te zijn, zitten we pas om half elf in de songthaew naar de binnenstad. Mooi concept trouwens: een songthaew. Letterlijk betekent het 'twee banken' en dat is het dus ook. Een pickup truck met een opbouw achterop met daarin twee banken tegenover elkaar.

In Wa Pra Singh zitten de monniken al aan hun royale lunch als we er aankomen. Een deel van de populatie doet erg zijn best om op Boeddha te lijken en dan niet de serene Thaise variant, maar zijn Chinese counterpart die voorspoed en welvaart uitstraalt. Iedere tempel heeft wel een monnik van dienst. Die doet de zegeningen, neemt de giften in ontvangst, deelt heilige draden uit. Kortom: is aanwezig voor het zielenheil van de parochianen. Meestal zit hij links van de ingang op een verhoogje. Waar ik na al die jaren nog niet aan gewend ben, is de gewoonte om belangrijke monniken in gips te gieten. Zeg maar een soort wassen beeld, maar dan niet van was, want minder geschikt in de hitte. Je denkt telkens weer dat je een echte ziet, maar da's dan toch weer een opgezette. Uiteraard heeft ieder beeld een eigen collectebak.

20140726-220254 (180x240)20140726-222001 (181x240)

Een ander leuk collectegebruik is een offerestafette van dik 128 bakken. Je wordt geacht om in elk bakje wat geld te storten. Om de gelovigen niet teveel op kosten te jagen, worden er tegen betaling kleine bakjes verstrekt, die vol zitten met waardeloze muntjes. Zeg maar 140 stuks van één Bahtcent (0,0002 Euro). Daarmee kun je dan wel lekker alle grote bakken laten rammelen.

Over het algemeen zijn de Thai best ruimdenkend, maar bij de City Pillar van Chiang Mai mogen vrouwen er niet in. Waarom is niet helemaal duidelijk. Een local vertelde dat 'women are not clean'.

Na een miesoepje willen we ons graag laten masseren door criminele vrouwen. Dat klinkt meteen erger dan dat het is. De vrouwengevangenis van Chiang Mai runt een project, waarin vrouwen in de laatste zes maanden van hun detentie een beroep leren. Dat kan naaister zijn, of bakker, maar ook masseuse. Er is een speciaal half open deel van de bajes, waar vrouwen ervaring opdoen. De dames zijn populair. Helaas zijn alle boeven vandaag al volgeboekt, dus gaan Mirjam en Hans maar naar een salon in de buurt van het hotel.

We vermoeden dat we te maken hebben met een paar alumni van de vrouwenvleugelmassageschool. De baas van de tent ziet eruit als de Thaise Don Corleone en de massagedames zijn niet wat je voorstelt bij kleine lieve Thai. Die wil je zeker niet over je rug hebben lopen, maar de voetmassage is heerlijk, vooral wanneer die ophoudt...

's Avonds eten we met Esther, Olivier, Naomi, Coen en Helene bij het Galare Foodcourt in de nightmarket. Voor elk wat wils, inclusief 90 stokjes saté.

 

De olifant trompetterde drie keer (en viel dood neer)
Zondag 27 juli 2014. Chiang Mai, Thailand.

Vandaag een bezoekje gebracht aan Wat Doi Suthep. Doi Suthep is een berg even ten westen van Chinag Mai. De berg is een nationaal park en een koel toevluchtsoord als de hitte van de stad allemaal even teveel wordt. We huren een songthaew en we zitten nog niet achter in de bak of het begint te regenen. De regen stopt gelukkig als we boven zijn en gaat over in vochtige mist. Wel lekker koel.

Er bestaan meerdere legendes over het ontstaan van deze tempel, maar de mooiste is die van de 'Witte Olifant'. Een monnik met de naam Sumanathera uit Sukhothai had op een geven moment een droom, waarin God hem vertelde naar Pang Cha te gaan en te zoeken naar een relikwie. Sumanathera vertrok naar Pang Cha en vond het schouderbeen van Boeddha. De relikwie vertoonde magische krachten: het gloeide, was in staat te verdwijnen, vloog door de lucht en kloonde zichzelf. Sumanathera nam de relikwie mee naar koning Dharmmaraja, maar daar weigerde de relikwie zijn kunstjes te vertonen. Laat maar zitten, zei Dhammaraja.

20140727-145402 (320x240)

Koming Nu uit het noordelijke Lanna hoorde van de relikwie en had wel belangstelling. Toen de relikwie arriveerde in Lanna brak hij in tweeën, waarbij het ene deel even groot was als het origineel en het tweede kleiner. Het kleinste deel werd bij de relikwieën in een tempel in Suandok gezet; het andere deel werd bij de koning op de rug van een witte olifant gezet die losgelaten werd in de jungle. De olifant beklom de Doi Suthep. Daar trompetterde hij drie keer en viel dood neer op de heuveltop. En op die plek werd dus de tempel gebouwd.

Het is zondag, ook voor de meeste Thai een vrije dag, dus het is goed vol. Naast de toeristen zijn er ook veel mensen die in de tempel komen bidden en offeren. Je kunt met kaarsvet een muntje vastplakken op een groot tableau. Naast de gebruikelijke zegenmonniken en offerblokken is er ook een groot blok met minstens honderd vakjes om uit te kiezen. Het lijkt nog het meest op een spaarkas uit de kroeg (het is ook maar net wat je referentiekader is).

Vanwege een enorme moessonbui halen we eten bij de Lanna River Club. Heerlijk eten, mooi verpakt en waarschijnlijk een van de beste pizza's van Thailand.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!