Darling
Woensdag 28 januari 2015. Pai, Thailand.

Met de minibuis zijn we naar Pai vertrokken, het was een heftige rit met veel bochten. Sophia heeft zelfs moeten overgeven, wat ze nog nooit eerder heeft gedaan. Ik had al een plastic tasje vast voor mezelf, die heb ik snel bij haar kunnen houden, dus de schade bleef beperkt. Voortaan dus ook een wagenziekpilletje voor haar.

De eerste twee nachten verbleven we in Pai Hotsprings Resort voor wat luxe. De natuurlijke hotsprings liggen vlakbij het hotel, en zij tappen met een leiding water uit de hot springs. Dit resort had zodoende drie baden vol heet water, waar Sophia ook van genoten heeft. Het was lekker, maar twee nachten was voldoende, omdat dit hotel zo afgelegen ligt. Geen winkel in de buurt.

We hebben een deuralarm meegenomen die we neerleggen als Sophia haar slaapje doet en wij de babyfoon meenemen. Wij waren aan het lunchen in het restaurant van het hotel, gaat het deuralarm opeens af. Het is een keihard geluid, en de schoonmaker die naar binnen was gekomen vonden we helemaal trillend aan. Sophia ook huilen en die ging niet meer slapen. Het deuralarm werkt in elk geval wel!

Daarna hadden we een hostel geboekt Darling Viewpoint, vlakbij het centrum van Pai. Het uitzicht was prachtig over de vallei en bergen, maar voor de rest was het vreselijk. De vrouw 'Darling' die er werkte kon het allemaal niet aan in haar eentje. Er waren rijen vol wachtende backpackers die allemaal een vraag hadden. Toen we eindelijk konden inchecken, bleek onze kamer later klaar dan normaal en moesten we twee uur wachten. Overdag was het erg rustig in het hostel, maar in de nacht was de geluidsoverlast heel erg tot zeven uur 's ochtends. Allemaal feestende backpackers. Om zeven uur keerde de rust weer terug... behalve voor ons, want dan werd Sophia wakker. We hebben in de nacht nog geklaagd bij Darling en bij de mensen die overlast bezorgden, maar er was geen beginnen aan, de overlast was overal!

We hebben ook nog geprobeerd ons geld terug te vragen na de eerste nacht, maar dit kon niet omdat we via internet geboekt hadden. Toen hebben we gelijk besloten om voortaan niet meer via internet te boeken, maar gewoon ergens aan te komen en dan wel te zien waar we terecht komen. Ook om de reis nog wat avontuurlijker te houden en anders zaten we altijd toch nog langer dan gewild achter de laptop voor de 'perfecte' bungalow. Wat uiteindelijk dus niet altijd perfect was.

Pai en de omgeving is wel heel prachtig. We hebben een fiets gehuurd met zitje achterop, maar we waren vergeten dat Pai middenin de bergen ligt. We hebben geprobeerd te fietsen naar Pai Canyon (negen kilometer buiten Pai), maar we zijn na vier kilometer weer teruggekeerd. Dit was veels te pittig. We zijn immers geen heuvels gewend. Over bergen fietsen zit niet in onze genen, hebben we onszelf maar voorgehouden. Dus toen toch maar weer een scooter gehuurd om naar Pai Canyon te gaan en naar de natuurlijke bron van de hotsprings te gaan, waar zelfs eitjes in werden gekookt. Wij hebben gebaad in een iets aangenamer badje, van rond de 40 graden.

De laatste ochtend (gelukkig voortaan weer slapen!) dat we daar waren, zaten Sophia en ik te ontbijten in het hostel ernaast en daar kwam ik in contact met wat mensen en die vertelden dat ze hele rare verhalen over 'Darling' gehoord hadden, dat ze gasten achterna heeft gezeten met een mes etc. Blij dat we daar weg waren dus. Na het ontbijt was Prosper klaar met het inpakken van de tassen, want dat is geen doen met Sophia in dezelfde kamer die alles er weer uit gaat pakken.