Ongelukkige graai
Maandag 16 februari 2015. Krabi, Thailand.
In Krabi Town hadden we het Greenery Hotel geboekt. Goede schone grote kamers met airco voor 900 Bath. Aangekomen in Krabi kwamen er gelijk allerlei taxichauffeurs naar ons toe die ons wel wilden brengen. Na onze domper in Koh Muk, dachten we nu slim te zijn en gingen op een aanbod in. Na nog wat Baht afgedongen te hebben, stapten we in een taxi en werden we voor 200 Bath meegenomen om vijf minuten later bij het hotel afgezet te worden. Dubbel afgezet dus. We wilden eigenlijk met de trein weer terug naar Bangkok, maar na wat rondgevraagd te hebben bleek een vliegtuig veel minder gedoe en niet zo duur te zijn als we hadden gedacht. Dus toen hebben we maar een vliegtuig geboekt voor over twee dagen, per ticket veertig Euro.
Die middag nog naar Ao Nang gegaan, een drukke boulevard, gezellig (maar heel toeristisch) met allerlei eettentjes. Wij wilden voor een romantisch sushi dinertje gaan. We hadden een leuk klein zaakje gevonden, maar toen ik de handjes van Sophia wilde wassen in de wc, greep zij opeens in een kannetje met hot essence oil, wat warm gehouden werd door een waxinelichtje. Het kommetje vloog door de wc en kwam in Sophia's gezicht en oog terecht en op mijn arm, waardoor ik gelijk voelde dat het heel heet spul was. Ik had het kommetje nog niet eens opgemerkt dus ik schrok erg. Sophia krijste het uit van de pijn en ik raakte ook aardig in paniek. We vielen zo'n beetje de wc uit en nadat ik het de eigenaars en Prosper had uitgelegd, waren de eigenaars wel heel behulpzaam. Ze kwamen gelijk met koud water en ijs aan en ze hadden een dokterspost gebeld om te vragen of we daar terecht konden.
Prosper bleef zoals altijd heel rustig, maar ik niet. Ik zette Sophia op een tafeltje neer en toen kieperde dat tafeltje ook om. Het vaasje met bloemen wat erop stond ook kapot. Na een paar minuten werd Sophia al weer wat rustiger. De sushi was ondertussen al op tafel gezet dus toch nog even snel opgegeten. Fles Sake in onze zak meegenomen en op naar de dokterspost. Daar werd het er niet veel beter op, qua huilende dochter dan. De dokters wilden het oog uitspoelen en er kwamen nog drie andere nurses bij om Sophia in de houdgreep te houden, omdat ze zich zo verzette. Ze plaste zelfs in haar broek op de dokterstafel en bleef maar schreeuwen en huilen. Uiteindelijk wel heel blij dat de dokters zo doorgezet hebben, want ze heeft wel een liter vloeistof in haar oog gekregen zodat het oog weer schoongespoeld werd. Ze hebben ook nog een foto genomen, en daar waren verder gelukkig geen bijzonderheden op te zien. Maar we werden toch nog naar een oogarts doorverwezen de volgende ochtend. Als afsluiter kreeg Sophia nog een ooglapje op met antibiotica erop. Weer op straat hebben we voor Sophia een 'Goofy PEZ' gekocht, en wij namen een cocktail. Iedereen weer blij. Daarna weer een songthaew naar huis genomen. Voor Prosper was geen plek, dus hij moest op de bumper, als levende Een .
De volgende ochtend bij de oogarts bleek alles goed te zijn en haar humeur was weer helemaal zoals altijd, ze heeft het hele ziekenhuis doorgerend en iedereen kwam weer achter haar aan omdat ze knuffels, tasjes of wat dan ook ergens had laten liggen. Na het ziekenhuis zijn we naar Railay Beach gegaan met de longtailboat. Het strand in Railay was prachtig en het zeewater erg warm. We zijn ook nog –stiekem- een aangrenzend zwembad ingedoken.
