Familiebezoek
Vrijdag 9 januari 2015. Bangkok, Thailand.
De vlucht van India naar Thailand was spannend, vanwege de vertraging van anderhalf uur gelijk al in Goa en de twee aansluitingen die we moesten halen in Mumbai en Delhi. In Delhi waren we de laatsten die het vliegtuig in mochten. We hadden geluk met de medewerker die ons in Delhi snel door de douane heeft geholpen en die ons via allerlei shortcuts en personeelswegen het vliegveld heeft doorgeleid.
Sophia heeft de reis heel goed doorstaan onder andere dankzij lolly's en wat cadeautjes die ik had meegenomen vanuit India. Maar Sophia is ook al echt wat relaxter geworden dan dat ze thuis was en ze slaapt makkelijker op andere plekken dan alleen in haar bed. Onze buggy zijn we wel kwijt geraakt tijdens de reis. Ik probeerde in Bangkok nog te achterhalen waar we 'm verloren zijn, maar er stond zo'n lange rij mensen die hun spullen waren kwijtgeraakt bij Air India, dat we maar zijn weggegaan. Zeker ook gezien de driftbui aanvalletjes die Sophia kreeg. De dagen erna probeerde ik Air India nog te bellen, maar ze zijn slecht bereikbaar en iedereen verwijst naar iemand anders en zonder claimnummer is het helemaal moeilijk te achterhalen wat ermee gebeurd is. Dus geen buggy meer. Scheelt wel weer in bagage.
We kwamen om acht uur 's avonds aan in Bangkok en in ons hotel aangekomen bleek de keuken al dicht te zijn. Dus wij op zoek naar een restaurantje in de buurt. De ene rat na de andere vloog weg voor onze voeten en we moesten echt moeite doen om de kakkerlakken te ontwijken op straat, wat we in Goa nog niet zo hebben meegemaakt. We hadden Bangkok eigenlijk iets schoner verwacht, maar het blijft de tropen en het blijft een grote stad, dus fair enough.
We zaten in een heerlijk hotel in Bangkok, aangeraden door mijn broer en zijn vriendin; Feung Nakorn Balcony Hotel. Vrij prijzig (1900 Bath/50 Euro) maar heerlijk om zo de reis in Thailand te beginnen: heel schoon, lekker eten, vriendelijk personeel en super leuke koy karpers in de vijver voor Sophia. Het personeel gaf Sophia elke ochtend een bekertje vissenvoer, dus beter gestemd kon Sophia haar dag niet beginnen. De naam van het hotel gaf nog vaak verwarring in bij tuktuk- en taxichauffeurs. In het Thai zijn er zes tonen (of meer) dus als je een naam maar een klein beetje anders uitspreekt in de toon, dan begrijpen ze er niets meer van. Dus in het vervolg nemen we altijd een kaartje mee van het hotel waar het adres op staat.
In Bangkok zijn we een paar keer naar Khao San Road gegaan om een biertje te drinken, Sophia werd telkens goed entertaint door alle verkopers daar. We zijn een keer naar China Town gegaan, een middagje naar de grote shopping malls en we hebben de omgeving van het hotel verkend. We hebben ook nog een boottochtje gemaakt in een longtail boot door de rivieren wat heel leuk was, omdat je echt het Bangkokse stadse leven aan je zag voorbijtrekken. Elke middag tussen een en drie uur probeerden we 'thuis' te zijn voor het middagslaapje. Sophia deed haar dutje en wij zaten op het balkon. Niemand van ons had een jetlag omdat we vanuit India vlogen en er nauwelijks tijdsverschil is.
Prosper's moeder komt uit Thailand en er woont nog familie in Bangkok, dus we zijn met de taxi naar de familie gereden. Het was nog een hele zoektocht aangezien er niet echt straten en huisnummers zijn in de buitenwijken. Maar de taxichauffeur was erg behulpzaam en vroeg de weg aan buurtgenoten en uiteindelijk hebben we de tante, neef en nicht van Prosper gevonden! Het was een emotionele hereniging, want de familie had ons helemaal niet verwacht. Maar we werden gelijk heel hartelijk ontvangen en ze vonden het geweldig om Prosper en Sophia te zien. We zijn er de hele middag en avond gebleven, het was gezellig ondanks dat zij geen Engels spreken en Prosper geen Thai praat. We hebben de moeder van Prosper nog gebeld, dus zij was telefonisch aanwezig.
Na zes dagen Bangkok hadden we wel weer behoefte aan wat natuur en hebben we de lokale bus naar Kanchanaburri gepakt, dit keer zonder buggy en auto stoel. De autostoel hebben we in het hotel gelaten voor de aankomende twee maanden. Het is toch te lastig om mee te sjouwen, maar tijdens de vluchten is het heerlijk, dus we gebruiken het alleen tijdens het vliegen. En ik ben zo langzamerhand ook (mentaal) gewend geraakt aan het leven zonder autostoel.
