Naar het land van Aung San Suu Kyi
Donderdag 16 mei 2013. Nederland.

Het aftellen is alweer een beetje begonnen, naar onze wel heel bijzondere reisbestemming van 2013: Myanmar, of Birma zoals het ook nog steeds genoemd wordt. In 1989 werd de naam van het land gewijzigd van Birma (of Burma) naar Myanmar door het toenmalige militaire regime. De nieuwe naam wordt alleen door veel dissidenten en door de Verenigde Staten niet geaccepteerd. Ook sommige media en veel westerse landen gebruiken sinds kort weer de oude naam Birma.

Maar goed, op weg naar Birma. We kennen nog niet heel veel mensen die hier geweest zijn. Het toerisme komt nu de grenzen ook geopend zijn voor individuele reizigers toch goed op gang. Het grote probleem hierbij is dat er meer reizigers arriveren dan er hotels voorhanden zijn. Daarom hebben we besloten om alle accommodatie dan maar vooraf vast te leggen. Iets minder avontuurlijk, en anders dan we gewend zijn, maar er blijft vast nog genoeg avontuur over.

We vertrekken op 28 juni om een maand later, op 28 juli weer terug te keren op het vertrouwde Schiphol. We vliegen met Etihad, met een tussenstop in Abu Dhabi (United Arab Emirates), dezelfde maatschappij waarmee we ook naar Maleisië vlogen in 2010. In Myanmar volgen we een route vanaf de hoofdstad Yangon (voormalig Rangoon), naar het noorden langs het Inle meer, dan naar een bergdorp. Vervolgens door naar de hoogvlakte van Bagan, gelegen aan de Ayeyarwady rivier. We eindigen in de stad Mandalay om na bijna drie weken terug te vliegen naar Bangkok. Hier ontmoeten we onze dochter Iris en haar vriend Danny en gaan we uitrusten op het tropische eiland Koh Chang in de golf van Siam.

We staan aan de vooravond van een nieuw avontuur, een nieuw land waarvan we hopen dat het ons zal doen verbazen. Het land van Aung San Suu Kyi, het land van de mensen met de witte thanaka op hun gezicht. We gaan het zien!

Bijna de hoofdprijs
Vrijdag 28 juni 2013. Schiphol, Nederland.

Eindelijk, het is zover, vandaag vertrekken we dus naar Azië. De rugzakken zijn gepakt, alles staat klaar voor vertrek. We nemen afscheid van Sander, Iris en Danny. Tot over een paar weken! Inderdaad, over precies drie weken zien we Iris & Danny weer in Bangkok. Sander gaat deze zomer met een paar vrienden in Nederland vakantie vieren.

Opa en Oma Tops brengen ons naar Schiphol. De rit verloopt gesmeerd, alleen voor Den Bosch een piepklein stukje file. En omdat je maar nooit weet of je in zo'n file terecht zult komen, het is immers ook vrijdagavondspits, zijn we op tijd vertrokken. We moeten zelf inchecken omdat online inchecken bij Etihad op dit moment nog niet mogelijk is. We nemen afscheid van opa en oma, die daarna door zullen rijden naar mijn tante in Leiden.

De rij voor de incheckbalie is lang, maar we staan redelijk vooraan. Toch schiet de wachtrij niet erg op. Als we eindelijk aan de beurt zijn, zal blijken waarom. Er zijn veel dubbele boekingen, ook door de samenwerking met de KLM. Ze zoeken vrijwilligers om met de volgende vlucht te gaan, die pas morgen zal vertrekken. Daar tegenover staat een fantastische compensatie, die de prijs van onze tickets zeer dicht benadert. Ook de hotelovernachting en de omboeking zullen worden vergoed. Aangezien wij pas zondagavond doorvliegen naar Myanmar hoeven wij hier niet lang over na te denken. Wij stellen ons beschikbaar samen met een stuk of wat andere mensen. We gaan koffie drinken in de aankomsthal, en rond negen uur moeten we ons weer melden bij Etihad. De vlucht is om tien uur 's avonds. Er wordt druk overlegd en het lijkt één grote puinhoop. De incheck is reeds gesloten en nu gaan ze kijken en tellen. Er zijn no shows (mensen die niet zijn op komen dagen) en er zijn mensen op business class gezet. Na veel getel en gebel, komt het verlossende woord; we moeten/kunnen toch nog mee met deze vlucht. Da's nou jammer zeg! Het was een mooi begin van de reis geweest. We voelen ons net of we de hoofdprijs van de loterij aan onze neus voorbij zien gaan. Nou ja, het was toch het proberen waard. De rugzakken worden snel ingechecked en dan is het rennen naar de gate. Het vliegtuig vertrekt om tien over tien. We krijgen om half twaalf nog een warme maaltijd en gaan dan onderzeil.