In een keer door naar Koh Chang.
Zaterdag 29 juni 2013. Koh Chang, Thailand.
Om negen uur brengt Carla ons naar Nijmegen CS, want dit jaar gaan we met de trein naar Schiphol. Het is heel relaxt en de tijd vliegt. We zijn er zo! Om kwart over twee 's middags gaat onze vlucht met China Airlines. Het is een prima vlucht en een prima luchtvaartmaatschappij. Maar we hebben vorig jaar voor het eerst met Emirates gevlogen, en vergeleken daarmee is het toch ietsje minder. Tijmen doet computerspelletjes en Mees kijkt alleen maar films. Als we 'tentjes' voor ze hebben gemaakt (dekens over de stoelen) vallen we allemaal de laatste paar uurtjes in slaap.
Rond half zeven 'sochtends komen we aan in Bangkok. De bus naar Koh Chang vertrekt al om half acht. We denken dat dit haast niet te halen is. Maar de douane gaat dit keer heel snel, dus Hugo en Mees wachten op de bagage en Ivanka en Tijmen rennen naar de bus. Gelukkig vertrekt deze iets later en hebben we alle tijd. Eenmaal in de bus vallen we allemaal al snel in slaap (het is immers gevoelsmatig nacht). Dat doet bijna iedereen hier in de bus, dus we passen ons gelijk goed aan ).
Na ongeveer zes uur rijden komen we aan in Laem Ngop waar we op de ferry naar Koh Chang (een eiland dus) stappen. Het voelt al aardig als een dagtripje in plaats van een verlengde heenreis (gelukkig maar). De verroeste veerboot duurt een uur (in plaats van 45 minuten) en daarna stappen we weer over op een songthaew (pickup met bankjes in de bak gemonteerd wat dient als taxi). Midden in de uitlaatgassen en hitte worden we in een uurtje tijd naar ons hotel (Bailanbeach Koh Chang) gebracht. Vanuit de taxi krijgen we al wel een aardig idee van het eiland, mooi groen en bergachtig met veel regenwoud.
Eenmaal daar staan we allemaal te springen om een plons in het zwembad te nemen. Heerlijk! Het eerste Chang biertje hakt er gelijk goed in, dus daarna op zoek naar eten (kids willen pizza maar dat kunnen we helaas niet vinden). Dus zij krijgen hun eerste pannenkoek en wij gaan aan de Thaise maaltijd. Het is een leuk restaurantje, maar als we gaan zitten worden we meteen zo'n beetje opgegeten door de muggen. Dat is gelukkig van korte duur (na ons snel ingesmeerd te hebben en de anti muggen coils aangestoken te hebben).
Na het eten naar huis en om acht uur vallen we snel in slaap. Toch is zo'n eerste nacht raar. Je bent doodmoe, en vervolgens lig je om elf uur 's avonds samen gestresst wakker in bed van de jetlag. Hmm gelukkig weten we inmiddels hoe dat komt en starten we tegenwoordig in een wat (voor ons doen, nog steeds minder dan dertig Euro per nacht) luxer hotel met een paar bijkom/relax dagen. Maar wat zijn we weer trots op onze kleine mannetjes, die de hele reis zonder mokken en morren hebben doorstaan! Al met al een aardig lange reis (anderhalf uur trein, elf uur vliegtuig, zes uur bus, een uur veerboot en een uur taxi), maar stukken korter in vergelijking met de dertig uur van vorig jaar.
Zwemmen en snorkelen
Maandag 1 juli 2013. Koh Chang, Thailand.
Rond negen uur worden we wakker. Het ontbijt is tot tien uur dus we kleden ons snel aan. We hadden nog uren kunnen blijven hangen/liggen maar het is beter gelijk een beetje in het ritme te komen. Vandaag is zwembad/relaxdag; dus we zwemmen veel (echt heerlijk een kind met zwemdiploma), lezen, hangen etc etc. En de snorkelset die Tijmen met zijn verjaardag heeft gekregen wordt goed gebruikt, hij snorkelt het hele zwembad door.
In de middag gaan Tijmen en Hugo nog een stukje kajakken. Na het douchen op zoek naar pizza. Gelukkig hebben ze dat in het Franse tentje (Saint Tropez) bovenaan bij het hotel. helaas geen Thais hier dus wij ook maar aan de veel te dure pizza (in vergelijking dan). Het eten wordt met de jaren gelukkig ook meer gezellig dan noodzaak. We spelen UNO en kwartet.
Het resort is trouwens prima. Nette huisjes met stapelbed voor de jongens, verder rustig en relaxt met comfort. Helemaal wat we zochten. Het ligt helemaal aan de zuidkant van het eiland en is daarom minder druk en toeristisch.
Oorontsteking
Dinsdag 2 juli 2013. Koh Chang, Thailand.
's Nachts gaat het opeens heel wat minder. Tijmen heeft veel oorpijn, daar klaagde hij 's middags ook al over, en kan niet slapen. Hij heeft veel onder water gezwommen, misschien dat het daardoor komt. Rond een uur of drie-vier valt hij, en wij dus ook, dan uiteindelijk in slaap. Om kwart over negen worden we dan wakker. Mees heeft nergens iets van gemerkt, die heeft twaalf uur gepit.
Na het ontbijt meteen met de taxi naar de, peperdure, International Health Clinic. Conclusie; Tijmen heeft een oorontsteking. Daarvoor krijgen we oordruppels, antibiotica (koel bewaren, maar hoe?) en ibuprofen. Kost tweehonderd Euro inclusief consult, maar dan heb je ook wat. Vervolgens geen visa bij ons, dus met de ambulance op zoek naar een ATM, om daar erachter te komen dat of de apparaten buiten werking zijn, of dat de pas het niet doet. Dan maar het paspoort daar laten, morgen op weg naar Cambodja komen we hier toch langs, we betalen dan wel. Hopelijk wordt het vergoed door de verzekering!
Daarna terug met de songthaew. Ivanka en de kids terug naar het huisje en Hugo naar Lonely Beach om te pinnen en een beetje rond te kijken. Mooi strand, wit met palmbomen. Daar meteen de transfer van morgen naar de grens met Cambodja geregeld; 350 Baht tot aan de grens, ritje van zes uur ongeveer (?).
Terug bij het huisje ligt Tijmen te slapen en is Mees lekker aan het zwemmen. Het slapen en de medicijnen doen Tijmen goed, 's avonds kunnen we toch nog gezellig even met z'n viertjes eten bij het restaurant. En UNO doen natuurlijk, inmiddels doen we er ook al kwartet mee! We gaan op tijd slapen, want morgen gaat de wekker om zes uur.
Vervolg reis in Cambodja
