Even bijkomen
Donderdag 22 juli 2010. Koh Chang, Thailand.
De sawngthaew van Pakse naar de Thaise grens zit al behoorlijk vol als wij instappen. De tassen en buggy gaan op het dak, de kinderen op schoot. Met pijn in ons hart verlaten we Laos. Uitwaaien op een tropisch eiland trekt niettemin ook. De formaliteiten bij de grens verlopen zonder problemen. Rond de middag staan we in Thailand. Het is van hieruit nog negentig kilometer naar Ubon Ratchathani. Met een beetje geluk is er plaats in de nachttrein naar Bangkok.
Het is half zes in de ochtend als we het Hualamphong treinstation in Bangkok binnen rijden. Reizen per nachttrein bevalt ons goed. De kinderen vinden het spannend en leuk. Al slapend overbrug je moeiteloos honderden kilometers. De bus richting Trat is luxe en comfortabel in vergelijking met het reizen in Laos.
In Koh Chang (we slapen in het Chang Buri Resort) genieten we al een paar dagen van zon, zee, strand en regen. Thom ziet vanaf de rug van een olifant dat het eiland grotendeels uit oerwoud bestaat. Sem vist op inktvis tijdens een boottocht langs de eilanden. Liv zwemt omringd door honderden vissen in zee. Island life op Koh Chang is even bijkomen.
