Geboekt!!!
Dinsdag 22 april 2008


Er is geboekt!!! Yiiooeeehh... en zelfs nog een weekje langer. We hebben een ticket van € 2600,- voor 5 weken (30-4 t/m 06-6). We hebben via cheaptickets.nl geboekt en vliegen met China Airways. Het boeken van de tickets ging niet helemaal lekker, het reserveren van de stoelen ging niet zoals het moet gaan. Men had in eerste instantie helemaal geen stoelen gereserveerd, vervolgens hadden ze maar twee stoelen gereserveerd en waren ze Sem vergeten, ook was de plek niet bij een babybedje. Na heel wat wachten en een x aantal keer bellen was het dan toch geregeld.

Heerlijk, het idee dat het nu definitief is en we over acht nachtjes slapen ook echt gaan!. Nog iets moois... Bastiaan heeft vandaag bevestiging gekregen dat hij na de vakantie gelijk aan de bak kan in Apeldoorn, ook wel een lekker gevoel!

Nu de verdere voorbereidingen...

Transfer en Hotel Bangkok
Donderdag 24 april 2008

Het transfer vanaf het vliegveld naar ons Hotel is geregeld. Voor € 200,- incl. transfer en 4 nachten in dit hotel Prince Palace lijkt me een mooie prijs. Een tip voor andere Thailand bezoekers, www.greenwoodtravel.nl. Dit is een reisbureau die toevallig ook in het Prince Palace hotel zit en zij organiseren erg veel trips, tickets, hotels etc. De communicatie gaat in het Nederlands, dus lekker makkelijk.

De voorbereidingen maakt dat de vakantie wel erg dichtbij komt en toch ook best wel spannend.

Later meer...

 naar de weblog van Bastiaan en Esther

Vlucht en Bangkok
Vrijdag 2 mei 2008

Terwijl we zitten te wachten op ons eten (5 gangen voor € 14,-) in onze kamer en **** sterren hotel…
Afgelopen woensdag (30 april) was het dan eindelijk zover. Na twee dagen in touw te zijn geweest gaan we dan echt. Adrie was rond 09.30 uur gekomen om ons naar Schiphol te brengen. We konden niet meteen weg want de buren hebben ons persoonlijk een prettige vakantie gewenst, erg attent!! De bagage paste nog net in het 'nog net niet' afgekeurde Alfaatje 146. Rond 11.30 uur waren we op Schiphol en hebben we direct ingecheckt en zowaar de plaatsen die we gereserveerd hadden (na heel wat bellen met cheaptickets) waren goed doorgekomen.

Erg leuk was dat bij de incheckbalie Ruben stond, ze waren net aangekomen op Schiphol vanuit Australië (niet toeval want hij belde mij voor vertrek). Ook Martine en Andreas waren er om ons uit te zwaaien (erg leuk mensen, thanx!). Na wat gedronken en gekletst te hebben gingen we rond 13.30 uur richting de douane en het vliegtuig. De kinderen waren erg tevreden, Finn drinkt en slaapt en Sem was onder de indruk van al die gebeurtenissen. Zo, het was tijd om de Bugaboo in de reistas te doen en Finn in de draagzak. Ook dit ging meer dan goed.

We hadden Plaats 51 DEF in het vliegtuig, speciale stoelen waar een babybedje opgehangen kon worden. Voor ons een groot scherm voor reclame en films en genoeg beenruimte. Naast Esther zat een hele vriendelijke en behulpzame Chinese mevrouw. Ze zag Finn en zoals Aziaten dan zijn, ze lopen er nog net niet mee weg. Het vliegtuig ging naar de startbaan, Finn lag heerlijk in de draagzak en Sem zat vol bewondering in het vliegtuig om zich heen te kijken. En Esther, tja, een bal had ze fijn geknepen. Daar gingen we... Sem deed alsof hij eerder had gevlogen en Finn lag heerlijk bij mama die haar mond met moeite dicht kon houden.

In het vliegtuig hebben de kinderen zich meer dan voorbeeldig gedragen. Finn heeft bijna alleen maar lopen slapen en de keren dat hij wakker was lachte hij alleen maar. Af en toe een huiltje, maar meer ook niet. Sem sliep in het begin van de elf uur durende vlucht, hierna wilde hij niet meer echt slapen en had hij meer belangstelling voor dat grote TV scherm die voor ons hing. Een uur voor de landing is hij nog wel diep in slaap gevallen, verder was het een erg tevreden mannetje.

Het vliegtuig zelf (China Airlines) was prima, het eten was niet altijd even lekker maar voor de rest was de service goed en het personeel vriendelijk. Esther en ik hebben amper geslapen, ‘effe de oogjes dicht’, maar meer ook niet. Tijdens de landing lag Sem te slapen en hebben we hem al slapend in zijn stoel gezet. Finn lag weer rustig bij mama in de draagzak.
In Nederland hadden we via Greenwoodtravel een hotel met transfer geregeld, maar helaas er stond niemand met een bordje Koopman! Pfff..., na een telefoontje naar Greenwoodtravel te hebben gepleegd, was de chauffeur er binnen 15 min. Gelukkig maar!

Het Prince Palace Hotel **** waar we nu verblijven, bevalt ons erg goed. We hebben hier een 'Prince Suite kamer', een drie kamer suite. Een slaapkamer met drie bedden, een slaapkamer met een tweepersoons bed, een ruime badkamer en een kamer met TV en bankje. Het hotel heeft twee zwembaden en je kunt er heerlijk eten en loungen!!
Gisteren (1 mei) en vandaag (2 mei) is het echt bijkomen van de reis. Hoe gek het ook is, zowel Finn als Sem pakken het ritme en dus tijdverschil erg goed op, het is alsof ze gewend zijn. Morgen gaan we naar een Shopping mall (per bootje of taxi) en 's middags Sems favoriete bezigheid: zwemmen!!!!

Derde dag Bangkok
Zaterdag 3 mei 2008

Vanmorgen gingen we rennend naar het ontbijt... De kids werden pas om negen uur wakker. Fantastisch! ff een sprintje trekken in de hitte deden we daarom met plezier. Sem heeft bij het ontbijt zelf zijn eitje gekookt, vond ie erg leuk! Hij moet erg wennen aan het gevarieerde aanbod van de ontbijttafel, maar vandaag at ie al met meer plezier dan gisteren.
Na het ontbijt zijn we met de taxi naar een zeer luxe warenhuis geweest, Central World Plaza. Sem wilde namelijk heel graag een duikbril en een waterpistool en wij vonden het geen enkel probleem in de fresh air te mogen vertoeven. T’ is hier namelijk erg warm, we zijn blij dat het bewolkt is.

’s Middags hebben we gelijk het waterpistool uitgeprobeerd in het fantastisch zwembad bij het hotel. Na het zwemmen zijn we meteen aangeschoven op het terras en hebben we de heerlijkste groene curry ooit gegeten. Mjam! We merken dat we beginnen te ontspannen…

Morgenochtend gaan we waarschijnlijk met de watertaxi naar een Tha Wat (tempel). We zien wel.

Ervaring rijker
Vrijdag 9 mei 2008. Kanchanaburi

We zijn al weer veel ervaringen rijker…

Met de privé minibus zijn we vanuit Bangkok naar Kanchanaburi gegaan. We hebben daar op een eilandje geslapen! Het was er adembenemend mooi en stil. De eerste dag waren we de enige gasten. Het personeel had dus alle tijd om ons in de gaten te houden… en dat doen ze hier zonder schroom. Ik zie ze zo weer voor me staan. Drie man sterk kwamen ze onze tafel afruimen, geweldig toch. Ze zijn trots op hun werk. ’s Avonds zijn we met een bootje naar de Bridge of The River Kwai geweest. Finn stond voorop in de bak van de Bugaboo, Sem naast mij en Bas achter bij de tassen en het onderstel van de wagen. Niet al te veilig dus! We hebben voor de zekerheid maar ff overlegd wie welk kind zou nemen als we om zouden gaan…. Hoe later het werd, hoe meer uitgestorven het gebied rondom de brug. De eetstalletjes werden opgeruimd, de winkeltjes hingen gordijnen op om de boel mee af te sluiten en de taxichauffeurs gingen naar huis!!!!!!! Tja, daar stonden we dan… We vroegen een gezinnetje waar we eventueel nog een taxi zouden kunnen vinden. Een meisje ging op haar scooter voor ons kijken. Ze kwam hoofdschuddend terug. Toen hebben ze maar een opa gebeld en die heeft ons naar het resort gebracht!! Het komt hier altijd wel weer goed. (Als je maar betaalt, he.)

De volgende dag zijn we met een taxi naar de olifanten en de Tiger Temple geweest. Sem vond de olifanten leuk, maar ook erg eng. Toch wilde hij een ritje maken op de rug van het beest. Bas kocht twee kaartjes en zat uiteindelijk in zijn eentje op het beest.

De Tiger Temple was leuk, maar erg toeristisch (vergeleken met 5 jaar geleden). Toen we aankwamen stikte het al van de busjes, toiletgebouwen, gidsen etc. Vijf jaar terug was er niets van dat alles. Toen we het park inliepen en we naar de rotsen liepen, zag ik niets anders dan parasols, rijen toeristen, personeel, afzetlint etc. Ook dit was er niet vijf jaar geleden. Het was er toen zeer sereen. De taxichauffeur vertelde later dat er onder de Thaise mensen veel wordt geroddeld over de Tiger Temple. Ze vinden de entree te duur en de houding van de monniken niet volgens de Boeddhistische uitgangspunten. Toch was het weer fijn om er te zijn. Sem vond het veel te eng om op de foto te gaan, dus ging Bas alleen. Ik stond met Finn op de arm en Sem naast me naar Bas te kijken, toen ik een monnik met een personeelslid op me af zag komen. De monnik gebaarde naar Finn en het personeelslid gaf aan dat de monnik met Finn op de foto wilde bij de tijgers. Fantastisch vonden we dit! Je hoorde de toeristen ‘aaahh’ en ‘ooohhh’ roepen. Wij waren erg trots. Het zijn super foto’s geworden.

De volgende dag zijn we naar de Erawan watervallen geweest, was heerlijk! Door het tropisch regenwoud ernaar toe gewandeld. Onderweg de aapjes in de bomen zien slingeren! Dit was ook weer super!
Op de terugweg zijn we doorgereden naar Ayuthaya. We vertoeven hier in zeer chique hotels voor zo’n 30 euro per nacht! Morgen gaan we met de trein naar Lopburi, een apenparadijsje. In de Lonely Planet beschrijven ze ook dat je er heerlijk kunt eten op de night market. Het water loopt me nu al in de mond. (Gisteravond trouwens met zijn drieën op de night market gegeten en gedronken voor nog geen 4 euro!!!!!!! We hadden ook nog eens uitzicht op de rivier…).

Lopburi – Chiang Mai
Donderdag 15 mei 2008

Met de trein zouden we naar Lopburi vertrekken alleen dit is een tuk tuk geworden. Straks meer...

Chiang Mai
Vrijdag 16 mei 2008

Stelletje luilakken……

We zitten nu vanaf, uhhhh… we weten het niet eens meer precies…, maar we denken vanaf 12 mei in Chiang Mai. We zijn met de nachttrein hiernaar toe gereisd. We hadden ons op het ergste voorbereid, een nachtje overslaan, maar het tegendeel was waar. We hadden eerste klas geboekt en dit hield in dat we een privé coupe met stapelbed hadden. Sem vond het helemaal geweldig!
We hebben samen de nachtjes afgeteld en eindelijk was dan de grote dag van vertrek. Helaas kwam de trein een dik uur te laat, waardoor bij Sem de lol er wat af ging. Maar toen de trein dan eindelijk in zicht kwam en we met hulp van drie man personeel de trein in werden gehesen, was de sfeer weer helemaal waar die een dik uur daarvoor was geëindigd. Wat een ontzettend leuke ervaring. Sem wilde al snel slapen, superspannend natuurlijk. Hij mocht bovenin. We deden zijn pyjama aan, boekje lezen, dekentje erover, lampje aan en lampje uit (zeker keer 5!), knuffel in het netje en er weer uit en toen vielen, niet veel later, zijn oogjes dicht. Finn was ook snel in dromenland en zo hadden wij de tijd om ons bestelde biertje in treinvaart (leuke woordspeling…hi hi) op te drinken. Mjam, wat smaakte dat weer goed! Wij zijn beiden naast een kindje gekropen en toen kon het aftellen van de uurtjes beginnen. Even indommelen en weer wakker worden. Slapen wilde niet echt. Het leek wel of de trein door paarden werd getrokken, wat een lawaai! Ik adviseer de Thaise NS de delen van de rails ietsie beter op elkaar aan te laten sluiten! Maar goed, toen de kids rond een uurtje of zeven wakker werden, keken we toch terug op een geslaagde nacht. Eenmaal uit de trein (jemig, wat een gesjouw met twee kids… weer door zo’n 4 man personeel geholpen… wat zijn ze hier toch behulpzaam!) was er weinig tijd voor oriëntatie, want uiteraard stonden er alweer zo’n tien mannetjes klaar met bordjes, plattegronden, flyers etc etc. Ook de leuzen ‘taaksie, taaksie’, ‘you need taaksie?’, ‘where do you go?’, en zo nog meer werden ons om de oren geslingerd. Maar gelukkig had Bas er zo’n drie uur surfen op zitten en wisten wij precies waar we met de taaksie naar toe wilden.

In Bangkok werd ons geadviseerd met het vliegtuig naar Chiang Mai te vliegen omdat Sem een stoel ipv een bed zou krijgen en dat het veel te oncomfortabel zou zijn, maar wij vonden dat dit niet het geval was. Toch moeten we eerlijk bekennen dat we geen zin in een retourtje te hebben en we heerlijk met het vliegtuig naar Bangkok terug gaan.

We zitten in Chiang Mai in het Shewe Wana Resort. http://www.shewewana.com T’ is hier goed toeven, we krijgen tenminste een beetje aandacht… we zijn namelijk de enige gasten…. Da’s saai maar ook wel weer oké. Nu we het personeel een beetje kennen en de kids wat geacclimatiseerd raken, merken we dat we hier toch wel erg lekker zitten. Eigenlijk hebben we het gevoel bij Lydia op visite te zijn, t’ is hier helemaal haar stijl en sfeer. Vanmiddag hebben we daarom iets gedaan dat we van tevoren nooit hadden verwacht te gaan doen. We hebben de babyfoon bij de receptie gezet. We konden daardoor ff heerlijk met z’n drietjes naar een local market hier heel dichtbij. We hadden afgesproken dat ze zouden bellen naar de gsm als Finn zou huilen. We hebben mihoen soep gegeten (samen voor 60 eurocent!) en nog allerlei lekkere verse koekjes gekocht. Sem wil alleen maar soep en sticky rice eten. Lekker goedkoop dus. Toen we na een uurtje terugkwamen bij het resort was Finn net wakker. Het personeel stond trots met hem op de arm in de tuin. We hebben haar als dank twee euro gegeven, ze was er helemaal blij mee.

Vanmorgen zijn we naar een erg leuke olifantenshow geweest. Uiteraard hebben we, Sem heeft de smaak te pakken, ook weer een ritje op zijn rug gemaakt. We moeten zeggen dat het ook echt wel de moeite waard was. De natuur is hier erg gaaf.

Hierna zijn we naar een zeer toeristische attractie geweest, de Hill Tribes. We moesten er flink voor betalen maar hadden toch zin om het te zien. Vijf verschillende stammen leven samen in een dorpje. Puur voor het toerisme zodat iedereen kennis kan maken met de verschillende stammen. Je mocht dus fotograferen zonder schroom. Helaas heeft ons fototoestel kuren en zijn de foto’s daarom niet wat we ervan verwacht hadden. Vanavond hebben we heerlijk gegeten in een restaurantje met uitzicht op de rivier. Was weer een erg goede tip van de Lonely Planet. Nu heerlijk aan een biertje dit stukje tekst typen…

Bangkok - Ko Samui
Vrijdag 23 mei 2008

Bangkok was ook weer leuk. We wilden maar twee nachten blijven, maar uiteindelijk werden het er toch vier. We merken wel dat je met kinderen toch meer tijd nodig hebt om te acclimatiseren. We zijn per boottaxi naar de Wat Pho geweest. Hier is een Boeddha te zien van 45 meter lang en 9 meter hoog. Sem was erg onder de indruk. Hij vindt het erg interessant om, net als de Thai, een rondje om Boeddha heen te lopen. Dit hebben we dus zeker 4 keer gedaan. De laatste ronde heeft ie in een hele lange rij potten (zo heten ze vast niet…) muntjes geworpen voor een gelukkig leven. Hierna vonden we het te heet om nog meer tempels te bekijken, maar Sem was het hier niet mee eens. Hij wilde meer en had geen last van de warmte. ’s Middags was het tijd voor het zwembad! ’s Avonds hebben we onszelf laten verwennen door de Italiaan.

De volgende dag hadden we het druk!! Veel moeten regelen. Niet prettig in de hitte. ’s Avonds zijn we gaan wandelen en kwamen we in een erg leuk buurtje terecht. We hoorden de monniken zingen in de tempel en zijn daar een kijkje gaan nemen. We zijn met z’n drieën op de grond gaan zitten en hebben geluisterd naar de samenzang van vrouwelijke en mannelijke monniken. Indrukwekkend. Op de terugweg hebben we ons door de lekkernijen van de straatstalletjes laten verwennen. Pannenkoeken, noodles, loempia, sate, papaya salad etc etc. Toen we de kids op bed hadden is Bas weer terug gegaan om meer eten te halen... Wat een heerlijk land!

Vanmorgen zijn we met het vliegtuig van Bangkok naar Ko Samui gevlogen. We hadden geen zin in het reizen met de trein en bus en kozen dus maar weer voor luxe! Vanuit de Khao San Road (hartje Bangkok) gingen we met een shuttle busje naar de airport. We konden dit vanuit het hotel regelen, erg fijn was dit. De vlucht ging wederom goed en de landing des beter. Deze piloot hield iets minder van scheuren dan zijn collega in Chiang Mai… Gelukkig maar! Het vliegveld van Ko Samui is ontzettend mooi: palmbomen, veel bloemen en alles in de open lucht!

We hadden vier accommodaties uitgezocht die we wilden gaan bekijken. We dachten wel ff een taxichauffeur aan te kunnen houden die deze taak met ons als passagiers wilde uitvoeren. Oh ja, t' is hier geen Bangkok. We moesten ff een stukje lopen om een taxi te vinden, maar troffen meteen een erg vriendelijke jongen. Hij liet ons van alles zien. Zijn laatste optie, hi hi, is het geworden. Fantastisch hier! We zitten in het Golden Sand Beach Resort. De hut is wat gedateerd, maar het plekje des te minder. Veel palmbomen, een zwembad met uitzicht op zee, ligbedden, een massagehutje boven het zandstrand en natuurlijk... de zee!!! t' Is dat Finn wat van slag was van de reis, maar anders hadden we na tien minuten al in het water gelegen. Sem heeft verder de hele middag gezwommen, met af en toe een onderbreking voor een ijsje, een BBQ maiscorn en natuurlijk maar weer eens patatjes...

Vanavond hebben we de kids op bed gelegd en hebben we voor het eerst zonder kids gegeten. De Thai weet wel hoe de westerlingen het willen: een restaurantje op het strand! Erg romantisch dus... Niet dus. Na tien minuten ging het regenen en zaten we weer binnen. We hebben de laatste dagen veel buien gehad, meestal ’s avonds, maar het regenseizoen is in volle gang. We blijven hier in ieder geval drie nachten en zijn van plan hierna een ander eiland aan te doen.

Happy Birthday to Bas
Dinsdag 27 mei 2008

Een betere locatie om 30 te worden kun je je niet voorstellen! Het is hier echt fantastisch! Alleen maar genieten! Helder blauwe zee, strakblauwe lucht, zwembad met uitzicht op zee, massagesalon op het strand, ...mjam! De ideale locatie om 30 te worden.

Vanmorgen vroeg zijn we (zeer fout!!!) met zijn vieren op de scooter naar de rotsen gereden. We hebben daar geklommen en genoten van het prachtige uitzicht. Hierna mocht ik van Esther een extra luxe ijsje uitzoeken, hi hi. Verwennen dus! We kwamen er een Nederlander tegen die al voor de tweede keer dit jaar in Thailand verbleef. Het was wel ff fijn om een Nederlander om ons heen te hebben, het stikt hier namelijk van de Duitssprekende toeristen. Op de terugweg heb ik Esther en Finn afgezet, Finn was 'draagdoek moe' en wilde graag even slapen. Ik ben met Sem doorgereden naar de locale markt om daar onze lunch te gaan halen. Ik heb loempia’s, maiskoekjes, rijst en drie zakjes soep etc. gekocht. Dit laatste bleek wel erg spicy te zijn, maar met wat water hebben we er toch van kunnen genieten. Het derde zakje hebben we aan de schoonmaaksters gegeven, dat gerecht was wel errug spicy. ’s Middags een enorme middagslaap gehouden (had de avond ervoor iets lang in de kroeg doorgebracht….). ’s Avonds Finn op bed, babyfoon aan en met zijn drieen in het 'zandrestaurant' gegeten. Terwijl we zaten te eten kwamen ze langs met vuurwerk en een soort luchtlampion. Dit hebben we gekocht en afgeschoten als afsluiting van de fantastische dag. Bedankt voor de vele sms-jes en mailtjes!

Een Thais regeldagje
Vandaag wilden we gaan lunchen in het meest zuidwestelijke puntje van Ko Samui. Hier schijnt een zeer luxe resort te zitten en het moet de moeite waard zijn een bezoekje te brengen. We zijn niet geweest; Finn had echt z’n dag niet. Hij moest steeds huilen, wilde veel drinken en kon niet in slaap komen. Vast een sprongetje! Hij heeft van de week ook voor het eerst van zijn buik op zijn rug gerold en gister ontdekte hij dat ie voeten heeft. Erg leuk om te zien. Sem is trots op zijn broertje.

Morgen nemen we alweer afscheid van Ko Samui. We worden om 07.00 uur opgehaald en naar de pier gebracht. We gaan met een supersnelle catamaran naar het eiland Ko Tao. We hopen te lunchen in ons nieuwe stekkie.

Ko Tao
Zaterdag 31 mei 2008, 16.10 uur.

We wilden graag naar de eilanden aan de westkust (Ko Phi Phi etc) maar dat zou betekenen dat we nog twee binnenlandse vluchten voor de boeg hadden en dat vonden we een beetje te prijzig worden. Vandaar dat we zijn aangekomen op Ko Tao en dat is bepaald geen verkeerde keuze! We moesten op de dag van aankomst ff wennen aan onze nieuwe thuishaven omdat we met enige tegenzin Ko Samui achter ons lieten. Maar ook hier voelen we ons weer helemaal thuis.

Op de dag van aankomst hebben we meteen een quad gehuurd en daar passen we net met zijn vieren op. 't Is de ideale manier om het eiland te verkennen, aangezien het maar 21 km2 groot is. Gisteren zijn we op de quad naar Freedom Beach gereden. Het was maar een heel klein eindje rijden, op de kaart leek de afstand groter dan het in werkelijkheid was. Het laatste stukje moesten we met de trap naar beneden en toen begrepen we waarom deze baai Freedom Beach wordt genoemd. Wit strand en helder blauw water. Op het strand oude bomen met veel schaduw. Een rasta-bar in de rotsen en een massage salon op palen! Genieten dus!

Vandaag zijn we weer met de quad op pad geweest. We probeerden bij kleine strandjes te komen om te gaan snorkelen. Helaas is dit niet gelukt. De wegen waren te gevaarlijk voor een gezinnetje op de quad. Bas heeft een aantal keer een stukje in zijn eentje gereden, dit was wel te doen, maar ook hij heeft de stranden niet kunnen bereiken. Morgen gaan we daarom per boot naar de strandjes toe. Dit kost heel wat, maar schijnt de moeite waard te zijn. Onderweg hebben we in een afgelegen restaurant geluncht. Het personeel was in slaap gedommeld en kwam traag in actie. Ondertussen hebben wij genoten van het uitzicht op zee. Sem was het straatje aan het verkennen maar kwam rennend terug omdat er een hond aankwam… arme hij… het stikt hier van de straathonden…

Omdat we het strand niet hebben kunnen bereiken, hebben we bij het hotel een duik genomen en heeft Sem, Bas gemasserd met zand... ’s Avonds op de quad naar een lounge restaurantje waar Sem de sterren van de hemel heeft gedanst. 't Is niets voor hem, maar hoe meer mensen er lachten, hoe gekker hij ging dansen.

Nog eenmaal genieten
Dinsdag 3 juni 2008, 15.59 uur.

Ko Nang Yuan
Vandaag zijn we met de boot naar het eilandje Nang Yuan geweest om te snorkelen. Nog eenmaal…

Vanmorgen zijn we na het ontwaken meteen opgestaan, zodat we optimaal van onze laatste dag Koh Tao konden genieten. Plens water in het gezicht, kleren aan en vervolgens naar het lopend buffet. Hierna zijn Sem en ik voor een uurtje met een kayak de zee opgegaan. De zee voor ons huisje is erg ondiep, wil je snorkelen of zwemmen dan moet je heel veel geduld hebben… Je moet hier, bij laag water zo’n 200 meter voor lopen. Sem wilde ook graag peddelen, dus meneer zat super stoer voorop de kayak. We kwamen langs twee kleine strandjes en hebben bij eentje aangelegd. Hier hingen hangmatten en schommels aan de bomen en hier moesten we uiteraard ff in relaxen. We spraken er een gezin uit Noorwegen met drie kids dat twee maanden aan het rondtrekken was door Vietnam, Laos en Thailand. Kids van school, huiswerk mee en gaan met die banaan. Dat willen wij ook! Deze vijf weken zijn om te oefenen, hierna komt het echte werk!

We hadden gepland om vanmiddag bij het zwembad te gaan hangen omdat we morgen een groot gedeelte van de dag aan het reizen zijn. Maar wie reist moet flexibel zijn en zodoende durfden we de plannen te wijzigen… met de longtailboat de zee op en gaan snorkelen. We hadden dit nog niet gedaan en we konden er eigenlijk niet tegen dat we Koh Tao nog niet vanaf zee hadden bekeken. Toen we eenmaal aan het snorkelen waren, waren we erg blij met dit besluit! We hebben heel veel verschillende vissen en koraal gezien. Captain Zak bleef bij elke baai maar aanwijzingen geven: 'goed om je heen kijken, continue overal kijken. Gebruik deze snorkelbril maar, er zijn echt babyhaaien te zien!' En toen eindelijk bij de laatste baai… zagen we een haai van anderhalve meter lang!!!!!!! Yiehaa!!! Echt te gek!!! Maar toen moesten we nog terug… De zee werd wilder en onze angst groter. Volgens Captain Zak was er geen reden voor angst, hij concentreerde zich liever op de golven. Toen we de kust bereikten begon hij te zingen: 'No women, no cry'. Vanavond de tassen ingepakt voor ons laatste stukje van de reis, Bangkok.

Bangkok
Vandaag aangekomen in Bangkok. We zijn weer terug in het Prince Palace hotel waar we onze vakantie begonnen. Sem is helemaal blij hier te zijn, heeft erg goede herinneringen aan de dagen hier. Hij begon helemaal te stralen toen ik hem wakker maakte in de taxi. Voor ons is het een ander verhaal met andere emotie…

De laatste 2 dagen gaan we aan het zwembad liggen, ons laten masseren en eindelijk eens wat shoppen (echt bijna niet gedaan, das iets minder aan reizen met twee kids….). Dus die souvenirs zitten er helaas niet in dit keer… J Sorry.

We vliegen vrijdagochtend 6 juni heel vroeg, 02:25 uur en komen Nederlandse tijd 09:10 uur aan. Ons vluchtnummer is K2Q4S4.

Chinatown
Vrijdag 6 juni 2008, 18.46 uur.

We zijn weer in Bangkok en kunnen het niet laten om toch nog iets te ondernemen. We hebben ervoor gekozen om een deel van de wandelroute van de Lonely Planet in Chinatown te gaan lopen. Als het goed is krijgen we hele volle straatjes met de meest bizarre winkeltjes te zien. Voor het hotel staan de Tuktuks al klaar. Met de plattegrond in de hand laten we zien waar we graag naar toe willen. Ze vragen zich meteen af waarom we in vredesnaam daarheen willen. We proberen uit te leggen wat we willen… waarop zij in razend tempo met een waterval aan opmerkingen komen. 'You want to shop, oh, don’t go there, too expensive' en 'If you want to shop in Bangkok, it’s better you go to this center, there’s the factory, much cheaper'. Toen we na even twijfelen toch aangaven erheen te willen, kwam een van de Tuktuk drivers met de meest grappige en niet bepaald overtuigende opmerking: 'Now, shops are closed in Chinatown'. Het was niet onze bedoeling, maar we lachten hem recht in zijn gezicht uit. Het gebeurde spontaan als reactie op zijn zoveelste omkoperij!

Toen we onderweg door Chinatown naar het startpunt van de wandeling reden, wilde hij er weer mee stoppen omdat er file was. We herhaalden weer waar we heen wilden en realiseerden ons dat je als toerist in Bangkok wel erg goed moet weten wat je wilt. Chinatown was helemaal geweldig! Veel shops, veel kraampjes, veel reclame, veel van alles… super sfeertje. Sem richtte zich met name op de speelgoedwinkeltjes en heeft na even zoeken precies gevonden wat ie wilde. Finn heeft heerlijk om zich heen liggen kijken en weer genoten van de vele aandacht. Een kind in een draagdoek, wie bedenkt zoiets. Velen kijken en glimlachen liefdevol naar Finn. Toen Finn de drukte zat was en eigenlijk wel toe was aan een voeding, moesten we goed ons best doen een rustig plekje te vinden. Maar t' is weer gelukt.

Onze laatste dag Thailand

Vandaag gaan we onze laatste souvenirtjes inslaan, relaxen bij het zwembad en genieten van de laatste Thaise maaltijd. Vanavond brengen we de kids erg vroeg naar bed en dan gaan wij inpakken. Half elf worden we namelijk al opgehaald voor transfer naar het vliegveld. We verwachten een hele vermoeiende nacht tegemoet te gaan. We vliegen pas om 2.30 uur en zullen om 9.00 uur ’s morgens in Nederland landen.

Chinatown
Vrijdag 6 juni 2008, 18.46 uur.

We zijn weer in Bangkok en kunnen het niet laten om toch nog iets te ondernemen. We hebben ervoor gekozen om een deel van de wandelroute van de Lonely Planet in Chinatown te gaan lopen. Als het goed is krijgen we hele volle straatjes met de meest bizarre winkeltjes te zien. Voor het hotel staan de Tuktuks al klaar. Met de plattegrond in de hand laten we zien waar we graag naar toe willen. Ze vragen zich meteen af waarom we in vredesnaam daarheen willen. We proberen uit te leggen wat we willen… waarop zij in razend tempo met een waterval aan opmerkingen komen. 'You want to shop, oh, don’t go there, too expensive' en 'If you want to shop in Bangkok, it’s better you go to this center, there’s the factory, much cheaper'. Toen we na even twijfelen toch aangaven erheen te willen, kwam een van de Tuktuk drivers met de meest grappige en niet bepaald overtuigende opmerking: 'Now, shops are closed in Chinatown'. Het was niet onze bedoeling, maar we lachten hem recht in zijn gezicht uit. Het gebeurde spontaan als reactie op zijn zoveelste omkoperij!

Toen we onderweg door Chinatown naar het startpunt van de wandeling reden, wilde hij er weer mee stoppen omdat er file was. We herhaalden weer waar we heen wilden en realiseerden ons dat je als toerist in Bangkok wel erg goed moet weten wat je wilt. Chinatown was helemaal geweldig! Veel shops, veel kraampjes, veel reclame, veel van alles… super sfeertje. Sem richtte zich met name op de speelgoedwinkeltjes en heeft na even zoeken precies gevonden wat ie wilde. Finn heeft heerlijk om zich heen liggen kijken en weer genoten van de vele aandacht. Een kind in een draagdoek, wie bedenkt zoiets. Velen kijken en glimlachen liefdevol naar Finn. Toen Finn de drukte zat was en eigenlijk wel toe was aan een voeding, moesten we goed ons best doen een rustig plekje te vinden. Maar t' is weer gelukt.

Thuis
Dinsdag 17 juni 2008, 22.54 uur

Thuis… (vrijdag 6 juni)
Toen we op Schiphol de aankomsthal uitkwamen en de oranje-fans om ons heen zagen, wisten we het zeker: we zijn weer in Nederland. Met gemengde gevoelens doorstonden we deze eerste momenten.

Op de terugweg merkten we dat we toch wel langer dan anders waren weggeweest. We keken met andere ogen de wereld in. Sem was blij toen ie de eerste herkenningspunten van Zwolle zag. Hij had enorm veel zin om naar huis te gaan. Hij wilde fietsen.

Aan de voordeur hing een fantastisch tas met de leus: 'de welkom terug in Holland tas'. Wat voelden we ons welkom, echt leuk. Binnen stonden bloemen en was de koelkast gevuld. De tuin lag er strak bij en even later werd er een boeket bezorgd. Dit alles deed ons erg goed! De hele dag door was er visite. We hebben lekker buiten zitten kletsen en van Sem zitten genieten. Hij haalde de hele schuur leeg. Ook al het speelgoed binnen werd verplaatst. Hij genoot.

Z’n gangetje….
(maandag 9 juni)

Het leventje gaat weer z’n gangetje. Sem is weer naar het kinderdagverblijf geweest, ook daar genoot hij. Bas ging alweer aan het werk, hij moest wennen aan het tempo. Finn en Esther gingen alweer op pad… Dagje Amsterdam.

Jetlag
We hebben erge last van een jetlag en het lijkt steeds erger te worden. Elke ochtend zijn we om vijf uur wakker. De kids zijn meerdere keren per nacht wakker. Hoort er allemaal bij….

Wat kijken we vol trots terug op onze reis. We hebben genoten. We zijn blij en weten weer waarvoor we werken…!

Reizen met kids: Jiehaaa!!!