De eerste hoofddoekjes in een post-tsunami gebied
Woensdag 25 juni 2008, Phang Nga, Thailand
Vanuit Ranong vertrokken we richting de Andaman coast. Flink veel heuvels, prachtig regenwoud... maar wel behoorlijk pittig voor de kuitjes. Ook hoorden we tijdens het fietsen voor het eerst de oproep tot het gebed. Aan deze kant van de heuvelrug zitten dus veel meer moslimgemeenschappen. Veel kleine moskeetjes langs de weg en de vrouwen gesluierd. Zelfs kleine peutertjes lopen al met een hoofddoekje rond. De mensen zijn er gelukkig nog steeds net zo vriendelijk en net zo verbaasd als ze ons zien langskomen. We zwaaien ons nog steeds de hele dag rot!
Onze eerste stop aan deze kust was in het Laem Son National Parc. De hele dag fietsten we over de highway, die hier trouwens heel erg rustig is. En toen we de afslag naar het park insloegen viel ons oog meteen op de blauwe borden die er om de paar kilometer staan: Tsunami Hazard Zone, evacuation route en dan een pijl welke kant je op moet om veilig op hoogte te komen met de afstand erbij. Heftig om te beseffen dat dit gebied een paar jaar geleden zo ernstig getroffen is geweest. We komen terecht bij een Nederlands-Thais echtpaar die wat bungalowtjes hebben. Teun vind het fijn om weer eens Nederlands te kunnen kletsen en hij is blij dat hij hier een vriendje heeft om mee te spelen. Antony van zes laat hem al zijn speelgoed zien en de dagen daarna hadden we geen kind meer aan Teun en Giel.
We zijn samen met Wasana, de vrouw van het hotelletje naar de plaatselijke basisschool geskelterd (Teun dan!) en naar het prachtige, verlaten Bang Ben Beach! Heel het strand voor ons alleen. De kinderen lekker samen gespeeld en een poging tot zwemmen gedaan. Dat was niet helemaal succesvol want het water was erg vies met houtschilvers uit de mangrove omdat het een aantal dagen daarvoor geregend had. Maar het strand was geweldig!
De volgende dag samen met Boudewijn, de eigenaar, achterop zijn pickup bij de pier geweest. Nog even een buurjongetje opgehaald en met zijn allen heerlijk gewandeld en wat gepoedeld tegen zonsondergang. Het Laem Son park is echt geweldig mooi, en zo op het oog is er voor een buitenstaander weinig te zien aan de schade van de tsunami. Maar Boudewijn vertelde ons dat de twee eilandjes voor de kust er voor de tsunami maar één was. Dat eilandje is gewoon door het midden gegaan door al dat natuurgeweld. Verder zie je veel nieuwe huizen en nog heel veel dingen in aanbouw.
Vanuit Laem Son door op het fietsje naar de Banana bay hut. Aanrader van Boudewijn. Zeer pittige klimmetjes en een aantal keer waren we echt aan het uitpuffen bovenop de bult. Het laatste stuk vanaf de highway was afzien. Zeeeeeeeer slechte weg, niet zoals wij de wegen in thailand kennen! Maar... net als je het niet meer ziet zitten ligt daar dan om de bocht BANANA BAY!!! Een prachtig plekje, ydillisch aan een mooi baaitje. De accommodatie bestaat uit hutjes die tegen de bergwand zijn aangebouwd, met zicht op zee uiteraard. De hele staff in rep en roer... O jee, klanten... en dat in het laagseizoen. We bezorgden ze wel wat werk want het dak van het hutje moest nog voorzien worden van nieuwe bananenbladeren om het regenproef te maken (in case of...) Het gras naar het paadje omhoog moest gemaaid worden, dit in verband met zicht op het eventuele ongedierte. En er werd een lamp geinstalleerd ergens halverwege. Verder honderdduizend excuses dat er bijna niks te eten was en dat na twee colaatjes de voorraad op was!! Tja, je kunt niet alles hebben, maar het was zo'n lief personeel en het uitzicht was zo geweldig dat het ons eigenlijk niks uit maakte!
Het feit dat er een heel spoor mieren over de balk naast ons bed marcheerde maakte het een echte jungle-ervaring. Gelukkig hadden we een goede klamboe, dat geeft toch een veilig gevoel! We durfden Giel niet in zijn tentje op de veranda te zetten, dus het werd ouderwets gezellig, met z'n viertjes in een tweepersoonsbed. s' Avonds nog een megagrote gecko (bijna een soort krokodil....nou ja...) en 's nachts een onwijze spin boven ons wctje!!! Gelukkig trekken Teun en Giel zich nog nergens iets van aan, maar wij vonden het best een ervaring!! Zeker toen er 's avonds ook nog een paar vuurvliegjes om onze klamboe heen zweefden. Teun vond het machtig! En dat alles voor zo'n 8 euro per nacht! We hebben toch nog een paar oogjes dicht gehad 's nachts, maar niet echt super geslapen, ook vanwege de hitte. Tja....geen airco in de jungle!
Vanuit de Banana Bay doorgefietst naar Khao Lak (een stukje gesmokkeld, omdat we deze nacht wel een iets luxere accommodatie wilden, hebben we een stukje meegelift op een pick-up). Tijdens de lunch viel er echt een gigantische hoosbui..., we hadden de lunchpauze goed gepland vonden we zelf! Echt een wolkbreuk, alles werd zwart, groen en daarna brak het geweld los. Gieltje sliep gewoon overal doorheen in zijn fietskarretje. Gelukkig konden we na een heerlijke lunch, met als klapper op de vuurpijl een soort uitklapbare motor die ook nog eens op een soort draak lijkt als je hem uitklapt (ja..... weer speelgoed cadeau gekregen!) weer lekker verder fietsen.
Khao Lak is het eerste toeristische stukje dat we aan deze kust meemaken. Opeens zitten er overal hotelletjes en restaurantjes en niet te vergeten, de Seven Eleven. Dat is een supermarktketen die je overal tegenkomt en die 24 uur per dag open is. Dan ben je dus echt in de beschaving beland!
We vinden een leuk, luxe hotel (resort) met zwembad en mogen er overnachten voor de spotprijs van 18 euro inclusief een luxe onbijt voor ons allemaal. Maar helaas zijn de weergoden ons hier iets minder goed gezind en krijgen we te maken met heftige stormen en veeeeeeeeeel regen. Dit schijnen uitlopers te zijn van een tyfoon die over de Philipijnen raast. Als het hier al zo heftig is, hoe moet het daar dan wel niet zijn??? De golven zijn echt meters hoog en we begrijpen ineens waarom er zandzakken voor het hotel liggen. Een aantal jongens van het personeel graaft een soort sleuf/kuil zodat het water niet het resort op komt, maar meer ernaast. Best heftig! Wij maken ons eigenlijk vooral zorgen om de komende fietsdagen. Hoe moet dat als het zo blijft?? Teun en Giel maken zich nergens druk om.... Die proberen eerst hun nieuwe zwembroeken onder de douche, daarna ook nog met regen in het zwembad. Als ze uitgebaderd zijn en tot de conclusie zijn gekomen dat de zwembroeken dol fijn zwemmen (geintje er staat namelijk een dolfijntje op....) komen de paraplu's aan de beurt. Wat is er nu leukere dan in je blote bast met een paraplu naar buiten?? Ze vonden het echt geweldig. De volgende dag wilden we eigenlijk door, maar het regende zo hard.... Toch nog maar een sudokoetje.... Geloof het of niet, maar dankzij het boekje dat ik van Vince en Simone meekreeg ben ik echt verslaafd geraakt!
s' Middags klaarde het op en zijn we op de fiets naar een Elephant Camp gereden. We hebben een tochtje door de jungle gemaakt op Ollie en Fantje! Was erg leuk, zeker toen we door de rivier moesten. En daarna hadden ze daar een soort apenshow, echt te slecht voor woorden... maar Teun en Giel vonden het geweldig!!! Een aap die kon basketballen en eentje die op allerlei manieren kokosnoten kon plukken. How low can you go!!! Maar goed, die apen leken zich ook wel te vermaken!
Vandaag weer verder gefietst en we hebben het zowaar droog gehouden... althans tijdens het fietsen. Want we waren nog geen kwartier binnen in ons hotelletje of het begint alweer te hozen. Vanmiddag met paraplu door Phang Nga gelopen. Is best een leuk plaatsje. Waarschijnlijk blijven we hier een paar dagen om wat boottochtjes te maken en te kano-en in de prachtige baai met karstgebergte. Je hebt hier ook het wereldberoemde James Bond Island, waar een van die films is opgenomen, ik weet de naam niet meer.
We hopen dus op wat droger weer want dat maakt het uitzicht wel wat mooier! En afhankelijk van hoe het met het weer gaat zullen wij onze plannen verder maken! De Thai zeggen zelf dat het meestal niet zo regent en dat dit echt uitlopers van die tyfoon zijn. Misschien moeten we dus gewoon een paar dagen geduld hebben!
Heel veel groetjes van ons viertjes vanuit een nat en donker (het is hier alweer avond) Thailand!
