Eindelijk weer lekker fietsen!!
Thailand, Sam Roi Yot NP - vrijdag 6 juni 2008
Na een klein weekje heerlijk zwemmen en niksen op het eiland Koh Samet en wat dagen in Bangkok, zitten we eindelijk weer op het fietsje! Eigenlijk hebben we het fietsen wel een beetje gemist. Het geeft je zoveel meer een gevoel van vrijheid en genieten van de natuur dan wanneer je er met de bus doorheen zoeft. Krijn en ik vonden ook dat we Teun en Giel in het openbaar vervoer veel meer bezig moesten houden dan wanneer ze in de fietskar zitten, maar dit kan ook zijn omdat ze het niet gewend zijn om zolang in een bus te zitten. Maar... eigenlijk waren we iedere keer weer blij als we er waren. Dit ervaren we met het fietsen anders, dan vinden we het ook leuk om onderweg te zijn. Misschien omdat je overal kunt stoppen wanneer je wilt, of omdat het niet zo erg is als de jongens eens mopperen of veel herrie maken (in een bus voel je je dan toch opgelaten), misschien omdat Teun en Giel ook veel meer betrokken zijn bij de omgeving... tijdens het fietsen kun je lekker stoppen om een meertje te bekijken of een koe proberen te aaien!!
Goed, we zijn dus blij dat we weer fietsen. Vanuit ons hotelletje in Bangkok zijn we heel erg dapper geweest en zijn we op de fiets naar het zuidelijke busstation gegaan. Dertien kilometer door een gigantisch drukke stad. Eigenlijk zijn het gewoon een soort snelwegen, maar dan ook boven en onder elkaar. Ook kwamen er op de meest onmogelijke momenten keuzemogelijkheden voor links of rechts die nergens op ons kaartje te vinden waren. Toch een wonder dat we in één keer goed gereden zijn (wel met wat vragen her en der, is ook best lastig trouwens als niemand je verstaat). Voordeel is wel dat in Bangkok veel borden ook in onze letters zijn, dus dat je vaak wel iets kunt lezen. Krijn als Tomtom voorop, T en G in de kar erachter en ik als levende stootbumper om onze lieve kids toch maar iets van bescherming te geven! We waren blij dat we er waren... maar het geeft wel een onwijze kick!
Met een super k.tbus gingen we op pad, maar voordat we vertrokken, hadden we al trammelant. In eerste instantie snapten wij echt niet wat er aan de hand was. Wij haden braaf tickets gekocht en een mannetje bracht ons op het mega bussatation naar de halte van onze bus. We probeerden de fietsen onder in de bus te laaien maar het leek allemaal wat krap en de bus die ernaast stond ging ook naar Hua Hin dus probeerden we die. Fietsen, tassen, kar, alles netjes onder in de bus wij op onze plek de kaartjes aan het conducteurtje gegeven, Zo... we kunnen! Niet dus. Voor we er erg in hadden begint die man een partij boos tegen ons te schreeuwen en vanuit het raam zien we dat ze met grof geweld de fietskar uit het bagageruim gooien. We snapten er echt niks van... en dit ging zo een tijdje door. Ik ging rondvragen in de bus of er iemand was die Engels sprak zodat die zou kunnen vertalen wat er allemaal aan de hand was. Gelukkig sprak er één meisje Engels. Bleek dat wij tickets hadden die alleen maar geldig waren voor die andere bus waar onze spullen niet in zouden passen en die dus net daarvoor al vertrokken was!! Wij hadden geen zin in gezeur dus wilden we wel betalen voor nieuwe tickets dus wij leggen het geld wat we betaald hadden voor die andere bus neer... maar dat vond deze meneer te weinig! Discussie dus... Uiteindelijk hebben wij meer betaald, het gaat maar om een paar euro, maar ik heb die kerel de hele reis (3,5 uur) niet meer aangkeken! Toen bleek ook nog eens dat we echt in zo'n bus zaten die voor alles en iedereen stopt... Een echte k.tbus dus!
Aangekomen in Hua Hin, een beetje decadente badplaats. Veel expats en mensen uit Bangkok die daar lekker komen relaxen. Wel een leuk strand met lokale eetstalletjes en strandbarbequetjes. Teun heeft voor het eerst in zijn leven een echt krabbetje gegeten... Lekker dat hij het vond! Wederom heel veel Thai die met onze mannetjes op de foto wilden, we moesten er maar eens geld voor gaan vragen dan verdienen we deze reis dubbel en dwars terug! Voor meelezers die misschien ook richting Hua Hin willen gaan: we hadden wel een perfect hotelletje als je niet van supersjiek houdt tenminste. We zaten in K-place, helemaal de bovenste verdieping, de kamer links. Ruim, twee grote tweepersoonsbedden, een eigen terras met uitzicht over wat andere hotelletjes en de zee. Voor 700 baht per nacht. Wij vonden het een perfecte accomodatie voor een gezin op reis.
En vanmorgen zijn we dan eindelijk weer op de fiets vertrokken. Naar het Sam Roi Yot national parc. De tocht erheen was echt prachtig. Door karstgebergte, wat glooiende wegen en zoooooooo rustig! Dit is echt wat we zoeken. Super mooie natuur, rustige wegen en bij aankomst wederom een perfect hotelletje met zwembad en uitzicht op zee. Ook een aanrader Lealawadee: dat is de naam van een witte bloem die hier groeit. Wij betalen hiervoor, met klein beetje afdingen, 1200 baht per nacht incl. ontbijt. De eigenaar is een Nederlander dus die kan ons mooi het een en ander vertellen over de route die voor ons nog komt. Want het blijkt nu al dat niet alle wegen die er zijn op onze kaart staan!
Vanmiddag lekker gezwommen en Gieltje lekker geslapen en aan het eind van de middag nog een rondje langs een paar baaitjes gefietst! Wij zijn het erover eens... dit is een paradijsje! Alle mensen die hier wonen zijn visser en er is dus veel bedrijvigheid op de stranden en overal prachtige bootjes. Zonder ogen erop (zoals in Vietnam) maar met een bloemenkrans voorop en vaak wat wierookstokjes, ook als bescherming tegen kwade geesten. Het enige minpuntje is dat er hier muggen zitten en dat die Giel en mij behoorlijk lekker vinden. Dus goed lange kleding en muggenspul op. Hopen dat Giel niet weer van die onstoken bulten krijgt zoals in Cambodja! Die infecties zijn eigenlijk pas net weg.
Morgen gaan we een boottochtje maken naar Monkey-island. We gaan daar dus bananen voeren aan de aapjes en op een klein bountystrandje zwemmen. Daarna door met de boot naar een grot met veel boeddha beelden.We zijn benieuwd! Weer een leuk tripje waarschijnlijk.
Even speciaal voor tante Sanne een update over wat Giel allemaal bijleert:
boeddha= doeda
byebye= daidai
naan= banaan
mauw= poesje
tintje= kindje
tito=piemel (waar hij dat vandaan haalt snappen wij ook niet!)
bwom= brommer
am= is en blijft auto
toeta= een am met zwaailichten
haai=haai
bwub=vis
dat was het volgens mij wel zo,n beetje. Hij l.lt ons dus nog niet echt de oren van de kop!!
Teun daarentegen spreekt ondertussen een behoorlijk mondje Engels en een paar woordjes Thai. Echt grappig hoe snel hij dat oppikt. Wat hij ook goed heeft opgepikt is masseren. Krijn en ik hebben op Koh Samet een aantal keer een Thaise massage laten doen bij een heel lief Thais vrouwtje. Massage klinkt heel lekker, maar het is best wel pijn lijden af en toe. Het is een soort combinatie tussen bottenkraken (letterlijk), yogaoefeningen en masseren. Na een paar keer te hebben toegekeken wilde Teun ook wel eens een keer... Alleen zijn benen dan en bij Teun deed ze het wel heel lekker! Sindsdien wil Teun alles en iedereen masseren. Zelfs Gieltje gaat in elke luie stoel al klaarliggen zodat Teun zijn benen, voeten en schouders eens goed onderhanden neemt. Het is echt geweldig om te zien... En die Thai lachen zich er echt rot om!!!
Vandaag trouwens een speeltuintje gevonden bij een buurhotelletje waar ook een aantal toeristen/expatkinderen zitten. Dat vind Teun erg leuk, hij mist soms wel een beetje zijn speelkameraadjes. Nu heeft hij vaak alleen Giel, dat gaat wel erg goed, maar is toch anders dan thuis! Hij zei gisteren voor het eerst dat hij zijn vriendjes in Nederland wel een beetje miste! Zo zie je... het heeft best impact op zo'n kleine man! Later zei hij tegen mij: 'maar wij hebben strandjes met palmbomen en die hebben ze in nederland niet!' Kinderen zijn zo flexibel!!
Wij gaan nog even verder met genieten. Ik zit nu heerlijk op de veranda van ons huisje te typen want we hebben eindelijk een keer wireless!!
Een paar foto's dan maar?
Thailand Huay Yang - Dinsdag 10 juni 2008
We hebben er een paar prachtige fietsdagen opzitten. Op de kaart stonden, behalve de spoorlijn en de highway (2x2, 100 km/uur, weg met vluchtstrook waar wij dan op mogen rijden) geen wegen, maar gelukkkig hebben we toch nog een paar mooie wegen gevonden: op een steenworp afstand van het strand, parallel aan de highway (maar ver genoeg weg dat we er niks van hoorden) hebben we over bijna de gehele lengte over prachtige geasfalteerde weggetjes kunnen rijden, nauwelijks ander verkeer, meer dan genoeg eettentjes, kortom genieten... Hier komen wat foto's!
Ps. We hebben besloten om ook nog naar Phuket te gaan, voor degenen die Teun en Giel nog iets willen opsturen, je kunt daar Poste Restante iets opsturen. Als het niet te groot is zullen we het nog ophalen ook. Vraag even goed na bij het postkantoor wat voor eisen eraan gesteld worden (hoe het geadresseerd moet worden), wij hebben geen idee. Stem maar even onderling af svp. Ook over de tijd die er overheen gaat voordat het in Phuket is: wij zijn er over een week of drie.
ps2: we hebben nog even nagevraagd bij verschillende bronnen, maar het visum verlengen door even de grens over te wippen naar Birma (Myanmar) is gewoon mogelijk.
ps3: speciaal voor Huub: de lekke-banden-teller staat op 2. Vandaag 1 en gisteren 1. Hopelijk is dit geen nieuwe trend.
