Thailand, hier zijn we dan!
27 mei 2008. Bangkok, Thailand.
Hier dan een nieuw bericht van ons uit Thailand dit keer. Geen foto's vandaag, want dit kost elke keer ongeveer een kwartier per foto om in te laden. R%$^&te irritant. Dus daarom ben ik er de vorige keer ook al na een stuk of 6-7 foto's mee opgehouden.
Vanuit Siem Reap zijn we via een hele gave boottocht naar Battambang gegaan, dat is de tweede stad van Cambodja qua omvang. Stelt niks voor, een beetje a la Grave (excuus voor alle inwoners van Grave die meelezen). De boottocht (inclusief voortransport met Jeep plus aanhanger met daarop ongeveer 20 man met bagage) (wij zaten in de Jeep, handig joh, kinderen bij je hebben) duurde ongeveer 10 uur ipv de beloofde 5 uur, maar ja. In Battambang heeft Leoniek een kookcursus gevolgd, de inschrijvingen voor een avondje bij ons thuis eten is hierbij geopend.
In Battambang ook met een bamboetrein gereden, Teun vond het prachtig. Twee assen, een mat van bamboestoken, een motortje, dat leg je op elkaar, en rijden maar! En als er een trein aankomt dan haal je alles even van de rails en bouw je het daarna weer op. Prachtig systeem.
Zaterdag zijn we 's morgens in alle vroegte met een pick-up naar de grens gereden, om vervolgens na een stukje fietsen de bus naar Bangkok te kunnen nemen. Ook weer een lange reisdag, ruim twaalf uur, maar als je Teun een zwembad belooft, dan kun je ver komen hebben we gemerkt.
Het was daarom extra jammer dat er geen zwembad was in het hotel dat we hadden uitgezocht. Dus de ochtend erna alsnog naar een ander hotel gegaan. MET zwembad. En daar hebben we gisteren de verjaardag van Teun gevierd, onze grote vent vertelt aan iedereen: 'Happy birthday to me, 4 years'. De dierentuin was een groot succes, met als toppers toch wel de tijgers en de schildpadden, of wellicht toch de frietjes met vissticks.
De kaars (cijfer 4) is uiteindelijk uitgeblazen toen deze op een enorme beker ijs stond (zeven bolletjes, slagroom, koeken erbij). Op de fotos is te zien hoe hij glundert van trots (nou ja, bij ons dan, omdat er vandaag geen foto's bijzitten zien jullie even nog niks.)
Bangkok zelf hebben we eigenlijk nog niks van gezien. We gaan nu eerst naar de kust om lekker te zwemmen, en dan komen we terug naar Bangkok om de stad te bekijken en om de fietsen op te halen. Het leek ons niet zo zinvol om die mee te nemen naar een eiland van vijf bij twee km.
We moeten nog even kijken hoe het verder allemaal zal gaan in Thailand, we weten in ieder geval dat we voor 22 juni het land uit moeten zijn, want dan verloopt ons visum. Maar het is schijnbaar erg eenvoudig om even de grens over te hoppen naar Myanmar om vervolgens weer een gratis 30 dagenvisum te bemachtigen. Het enige lastige zal dan zijn om in die korte tijd dat we in Myanmar zijn ook van dat land een vlag te bemachtigen voor aan de fietskar, maar dat zien we dan wel weer.
Nu eerst dus lekker zwemmen, ik zou zeggen RWS-ers koop de 29e maar een lekkere taart die in de koffiepauze opgegeten kan worden tbv mijn verjaardag, de rekening zie ik begin augustus wel (of boek maar op de A58).
Nou de groetjes maar weer, en nog even namens Teun allemaal harstikke bedankt voor alle aandacht, mailtjes, ecards, telefoontjes etc. voor zijn verjaardag!
Eindelijk weer lekker fietsen!!
Thailand, Sam Roi Yot NP - vrijdag 6 juni 2008
Na een klein weekje heerlijk zwemmen en niksen op het eiland Koh Samet en wat dagen in Bangkok, zitten we eindelijk weer op het fietsje! Eigenlijk hebben we het fietsen wel een beetje gemist. Het geeft je zoveel meer een gevoel van vrijheid en genieten van de natuur dan wanneer je er met de bus doorheen zoeft. Krijn en ik vonden ook dat we Teun en Giel in het openbaar vervoer veel meer bezig moesten houden dan wanneer ze in de fietskar zitten, maar dit kan ook zijn omdat ze het niet gewend zijn om zolang in een bus te zitten. Maar... eigenlijk waren we iedere keer weer blij als we er waren. Dit ervaren we met het fietsen anders, dan vinden we het ook leuk om onderweg te zijn. Misschien omdat je overal kunt stoppen wanneer je wilt, of omdat het niet zo erg is als de jongens eens mopperen of veel herrie maken (in een bus voel je je dan toch opgelaten), misschien omdat Teun en Giel ook veel meer betrokken zijn bij de omgeving... tijdens het fietsen kun je lekker stoppen om een meertje te bekijken of een koe proberen te aaien!!
Goed, we zijn dus blij dat we weer fietsen. Vanuit ons hotelletje in Bangkok zijn we heel erg dapper geweest en zijn we op de fiets naar het zuidelijke busstation gegaan. Dertien kilometer door een gigantisch drukke stad. Eigenlijk zijn het gewoon een soort snelwegen, maar dan ook boven en onder elkaar. Ook kwamen er op de meest onmogelijke momenten keuzemogelijkheden voor links of rechts die nergens op ons kaartje te vinden waren. Toch een wonder dat we in één keer goed gereden zijn (wel met wat vragen her en der, is ook best lastig trouwens als niemand je verstaat). Voordeel is wel dat in Bangkok veel borden ook in onze letters zijn, dus dat je vaak wel iets kunt lezen. Krijn als Tomtom voorop, T en G in de kar erachter en ik als levende stootbumper om onze lieve kids toch maar iets van bescherming te geven! We waren blij dat we er waren... maar het geeft wel een onwijze kick!
Met een super k.tbus gingen we op pad, maar voordat we vertrokken, hadden we al trammelant. In eerste instantie snapten wij echt niet wat er aan de hand was. Wij haden braaf tickets gekocht en een mannetje bracht ons op het mega bussatation naar de halte van onze bus. We probeerden de fietsen onder in de bus te laaien maar het leek allemaal wat krap en de bus die ernaast stond ging ook naar Hua Hin dus probeerden we die. Fietsen, tassen, kar, alles netjes onder in de bus wij op onze plek de kaartjes aan het conducteurtje gegeven, Zo... we kunnen! Niet dus. Voor we er erg in hadden begint die man een partij boos tegen ons te schreeuwen en vanuit het raam zien we dat ze met grof geweld de fietskar uit het bagageruim gooien. We snapten er echt niks van... en dit ging zo een tijdje door. Ik ging rondvragen in de bus of er iemand was die Engels sprak zodat die zou kunnen vertalen wat er allemaal aan de hand was. Gelukkig sprak er één meisje Engels. Bleek dat wij tickets hadden die alleen maar geldig waren voor die andere bus waar onze spullen niet in zouden passen en die dus net daarvoor al vertrokken was!! Wij hadden geen zin in gezeur dus wilden we wel betalen voor nieuwe tickets dus wij leggen het geld wat we betaald hadden voor die andere bus neer... maar dat vond deze meneer te weinig! Discussie dus... Uiteindelijk hebben wij meer betaald, het gaat maar om een paar euro, maar ik heb die kerel de hele reis (3,5 uur) niet meer aangkeken! Toen bleek ook nog eens dat we echt in zo'n bus zaten die voor alles en iedereen stopt... Een echte k.tbus dus!
Aangekomen in Hua Hin, een beetje decadente badplaats. Veel expats en mensen uit Bangkok die daar lekker komen relaxen. Wel een leuk strand met lokale eetstalletjes en strandbarbequetjes. Teun heeft voor het eerst in zijn leven een echt krabbetje gegeten... Lekker dat hij het vond! Wederom heel veel Thai die met onze mannetjes op de foto wilden, we moesten er maar eens geld voor gaan vragen dan verdienen we deze reis dubbel en dwars terug! Voor meelezers die misschien ook richting Hua Hin willen gaan: we hadden wel een perfect hotelletje als je niet van supersjiek houdt tenminste. We zaten in K-place, helemaal de bovenste verdieping, de kamer links. Ruim, twee grote tweepersoonsbedden, een eigen terras met uitzicht over wat andere hotelletjes en de zee. Voor 700 baht per nacht. Wij vonden het een perfecte accomodatie voor een gezin op reis.
En vanmorgen zijn we dan eindelijk weer op de fiets vertrokken. Naar het Sam Roi Yot national parc. De tocht erheen was echt prachtig. Door karstgebergte, wat glooiende wegen en zoooooooo rustig! Dit is echt wat we zoeken. Super mooie natuur, rustige wegen en bij aankomst wederom een perfect hotelletje met zwembad en uitzicht op zee. Ook een aanrader Lealawadee: dat is de naam van een witte bloem die hier groeit. Wij betalen hiervoor, met klein beetje afdingen, 1200 baht per nacht incl. ontbijt. De eigenaar is een Nederlander dus die kan ons mooi het een en ander vertellen over de route die voor ons nog komt. Want het blijkt nu al dat niet alle wegen die er zijn op onze kaart staan!
Vanmiddag lekker gezwommen en Gieltje lekker geslapen en aan het eind van de middag nog een rondje langs een paar baaitjes gefietst! Wij zijn het erover eens... dit is een paradijsje! Alle mensen die hier wonen zijn visser en er is dus veel bedrijvigheid op de stranden en overal prachtige bootjes. Zonder ogen erop (zoals in Vietnam) maar met een bloemenkrans voorop en vaak wat wierookstokjes, ook als bescherming tegen kwade geesten. Het enige minpuntje is dat er hier muggen zitten en dat die Giel en mij behoorlijk lekker vinden. Dus goed lange kleding en muggenspul op. Hopen dat Giel niet weer van die onstoken bulten krijgt zoals in Cambodja! Die infecties zijn eigenlijk pas net weg.
Morgen gaan we een boottochtje maken naar Monkey-island. We gaan daar dus bananen voeren aan de aapjes en op een klein bountystrandje zwemmen. Daarna door met de boot naar een grot met veel boeddha beelden.We zijn benieuwd! Weer een leuk tripje waarschijnlijk.
Even speciaal voor tante Sanne een update over wat Giel allemaal bijleert:
boeddha= doeda
byebye= daidai
naan= banaan
mauw= poesje
tintje= kindje
tito=piemel (waar hij dat vandaan haalt snappen wij ook niet!)
bwom= brommer
am= is en blijft auto
toeta= een am met zwaailichten
haai=haai
bwub=vis
dat was het volgens mij wel zo,n beetje. Hij l.lt ons dus nog niet echt de oren van de kop!!
Teun daarentegen spreekt ondertussen een behoorlijk mondje Engels en een paar woordjes Thai. Echt grappig hoe snel hij dat oppikt. Wat hij ook goed heeft opgepikt is masseren. Krijn en ik hebben op Koh Samet een aantal keer een Thaise massage laten doen bij een heel lief Thais vrouwtje. Massage klinkt heel lekker, maar het is best wel pijn lijden af en toe. Het is een soort combinatie tussen bottenkraken (letterlijk), yogaoefeningen en masseren. Na een paar keer te hebben toegekeken wilde Teun ook wel eens een keer... Alleen zijn benen dan en bij Teun deed ze het wel heel lekker! Sindsdien wil Teun alles en iedereen masseren. Zelfs Gieltje gaat in elke luie stoel al klaarliggen zodat Teun zijn benen, voeten en schouders eens goed onderhanden neemt. Het is echt geweldig om te zien... En die Thai lachen zich er echt rot om!!!
Vandaag trouwens een speeltuintje gevonden bij een buurhotelletje waar ook een aantal toeristen/expatkinderen zitten. Dat vind Teun erg leuk, hij mist soms wel een beetje zijn speelkameraadjes. Nu heeft hij vaak alleen Giel, dat gaat wel erg goed, maar is toch anders dan thuis! Hij zei gisteren voor het eerst dat hij zijn vriendjes in Nederland wel een beetje miste! Zo zie je... het heeft best impact op zo'n kleine man! Later zei hij tegen mij: 'maar wij hebben strandjes met palmbomen en die hebben ze in nederland niet!' Kinderen zijn zo flexibel!!
Wij gaan nog even verder met genieten. Ik zit nu heerlijk op de veranda van ons huisje te typen want we hebben eindelijk een keer wireless!!
Een paar foto's dan maar?
Thailand Huay Yang - Dinsdag 10 juni 2008
We hebben er een paar prachtige fietsdagen opzitten. Op de kaart stonden, behalve de spoorlijn en de highway (2x2, 100 km/uur, weg met vluchtstrook waar wij dan op mogen rijden) geen wegen, maar gelukkkig hebben we toch nog een paar mooie wegen gevonden: op een steenworp afstand van het strand, parallel aan de highway (maar ver genoeg weg dat we er niks van hoorden) hebben we over bijna de gehele lengte over prachtige geasfalteerde weggetjes kunnen rijden, nauwelijks ander verkeer, meer dan genoeg eettentjes, kortom genieten... Hier komen wat foto's!
Ps. We hebben besloten om ook nog naar Phuket te gaan, voor degenen die Teun en Giel nog iets willen opsturen, je kunt daar Poste Restante iets opsturen. Als het niet te groot is zullen we het nog ophalen ook. Vraag even goed na bij het postkantoor wat voor eisen eraan gesteld worden (hoe het geadresseerd moet worden), wij hebben geen idee. Stem maar even onderling af svp. Ook over de tijd die er overheen gaat voordat het in Phuket is: wij zijn er over een week of drie.
ps2: we hebben nog even nagevraagd bij verschillende bronnen, maar het visum verlengen door even de grens over te wippen naar Birma (Myanmar) is gewoon mogelijk.
ps3: speciaal voor Huub: de lekke-banden-teller staat op 2. Vandaag 1 en gisteren 1. Hopelijk is dit geen nieuwe trend.
Berichtje voor de vriendjes van Teun
17 juni 2008, Victoria Point, Birma
Hoi vriendjes,
Ik heb leuk de boot gestuurd toen we naar Myanmar gingen varen. Het was een hele lieve kapitein en Gieltje mocht ook sturen. Giel ging van links naar rechts dat was niet zo goed. Maar we moesten wel lachen om Giel. Papa moest heel erg lachen. Ik zie op de computer iemand die een spin eet. Dat doen ze in thailand. Dat lijkt mij niet lekker. Bij Myanmar gingen we ook een taartje eten en ook lekker gezwommen.
Gisteren waren we bij de waterbronnen. Die waren heel warm. De waterbronnen komen uit de grond. Het leek wel een kookpot. Weet je wat papa zei?? Als je een theezakje in de bron houdt dan krijg je denk ik lekkere thee. Ik ging over die wiebelige brug lopen. We vielen bijna in het water. Toen kwamen we bij de gezonde grond. De vloer was heel warm en je moest erop liggen. Ik heb met mijn onderbroek in de bron gezwommen. Dat was leuk.
De mensen verwennen hier ons. Ze geven ons eten. Heel lekker eten. soms mandarijntjes en snoepjes en de meneer in ons hotel gaf ons een ijs.
Ik word nu een beetje moe van het schrijven. Heel veel groetjes van Teun (en Gieltje)
Ik (leoniek) neem het nu over van Teun. Wat hebben we allemaal meegemaakt de afgelopen week? Wel weer een hoop hoor! We hebben heerlijk langs de oostkust gefietst en bij prachtige strandjes overnacht. Onderweg zagen we apen die kokosnoten uit de palmbomen plukten, rubberplantages, platgereden slangen en veel buffels met karren. Teun en Giel hadden veel om te zien en we stopten bij veel altaartjes om de goden gunstig te stemmen. Teun offerde zelfs zijn banaan! Wat kan ik hier nog meer over zeggen? Het was gewoon goddelijk... totdat het ging regenen. We hebben twee hele ochtenden regen gehad. En dat fietst duidelijk een stuk minder leuk. De omgeving is dan triest en soms voelt het zelfs enigszins verlaten. In het zonnetje voelt het heel anders. We zijn dan ook blij dat we nu alweer een aantal dagen lekker weer hebben, hoewel de wolken wel blijven.
De laatste fietsdagen waren ook best heuvelachtig. Dus dat was voor ons flink doortrappen en best wel eens even afzien. Maar we beginnen getraind te raken en zelfs 90 kilometer in de bergen (nou ja, heuvels) met pittige klimmetjes gingen ons goed af. Fijn die Thaise routekaart waar helemaal niks van de afstanden klopt. We hadden deze etappe een stuk korter verwacht. We hebben echt respect voor onze jongetjes die het zo ontzettend goed doen in de kar (Bij regen moeten ze in de kar samen, niemand op het fietsstoeltje, en is het dus voor Krijn extra zwaar trappen over die bulten... Ook respect voor Krijn dus!) Onderweg houden we wel regelmatig lange pauzes hoor. Dan kunnen ze lekker spelen. Maar ook dat is met regen minder interessant. Hoewel de lokale kleuterschooltjes allemaal een speeltuintje hebben, dat blijft zelfs met regen leuk, vinden Teun en Giel.
Na een paar pittige fietsdagen hebben we eventjes uitgerust in het stadje Chumpon. Daar is werkelijk helemaal geen fluit te doen, echt lekker dus. Niet de drang om toch nog van alles te willen gaan doen. Wel nog gegeten op een leuke avondmarkt en op zoek gegaan naar nieuw muggenspul. Want oenen als we zijn hadden we die laten staan in onze vorige hotelletje (samen met de medicijnen van Teun helaas). Nu mag er dus niks meer vergeten worden want meer reserveflessen hebben we niet bij ons! Maar 40 kilometer terug fietsen op en neer, 80 dus, ging ons net te ver.
En nu zitten we in Ranong, op de grens met Myanmar. We zijn hier gisteren per bus naar toe gekomen. Een korte rit, twee uurtjes maar wel redelijk bergachtig. We zijn blij dat we de keuze hebben gemaakt dit niet met de fietskar te doen. Dat was zeker weten erg pittig geweest. Teun heeft jullie al verteld over de warmwaterbronnen en ons uitje naar Myanmar. Omdat we nu opnieuw Thailand binnen zijn gekomen hebben we dus weer een nieuw visum van een maand. Dus nu over een maand zullen we in ieder geval in Maleisie zitten.
Van Myanmar hebben we trouwens helemaal niks gezien. We hebben gekozen voor de luxe variant om een visum te verkrijgen en zijn per dichte boot naar een eilandje voor de kust van Myanmar gevaren. Daar zit een onwijs luxe hotel met casino (gokken is verboden in Thailand maar niet in Myanmar) en daar hebben we heel decadent een aantal uurtjes in het zwembad met uitzicht op zee liggen dobberen. Teun oefent op het zwemmen zonder bandjes. gaat steeds beter... onze held! Was trouwens wel een maffe ervaring, want er was werkelijk helemaal niemand anders in dat hotel. Die mensen hebben echt geen fluit te doen. Waarschijnlijk is het een weekend-gambling paradijs, maar nu was het er superstil!
Het alternatief was op een open longtailboot naar het stadje aan de overkant. Maar wij hadden de golven gezien en durfden dat echt niet aan met twee kleine kinderen. Onderweg kwamen we nog wel van zulke boten tegen en daar zat iedereen onder paraplu's gedoken zich aan de randen vast te houden. Niet echt iets voor een gezinnetje dus. Blij dus met onze decadente, maar wel dure keuze!!
Morgen stappen we op het fietsje om naar de kust aan de andere kant (Andaman) te gaan kijken. Moet mogelijk nog mooier zijn! En vanaf daar gaan we dan langzaam afzakken richting omgeving Phuket-Krabi. Heel veel groetjes van ons uit een prachtige regenwoudgebied! Geweldig met die wolken erboven... het heet ook eigenlijk niet voor niks regenwoud natuurlijk. Maar laten we hopen dat het droog blijft!
De eerste hoofddoekjes in een post-tsunami gebied
Woensdag 25 juni 2008, Phang Nga, Thailand
Vanuit Ranong vertrokken we richting de Andaman coast. Flink veel heuvels, prachtig regenwoud... maar wel behoorlijk pittig voor de kuitjes. Ook hoorden we tijdens het fietsen voor het eerst de oproep tot het gebed. Aan deze kant van de heuvelrug zitten dus veel meer moslimgemeenschappen. Veel kleine moskeetjes langs de weg en de vrouwen gesluierd. Zelfs kleine peutertjes lopen al met een hoofddoekje rond. De mensen zijn er gelukkig nog steeds net zo vriendelijk en net zo verbaasd als ze ons zien langskomen. We zwaaien ons nog steeds de hele dag rot!
Onze eerste stop aan deze kust was in het Laem Son National Parc. De hele dag fietsten we over de highway, die hier trouwens heel erg rustig is. En toen we de afslag naar het park insloegen viel ons oog meteen op de blauwe borden die er om de paar kilometer staan: Tsunami Hazard Zone, evacuation route en dan een pijl welke kant je op moet om veilig op hoogte te komen met de afstand erbij. Heftig om te beseffen dat dit gebied een paar jaar geleden zo ernstig getroffen is geweest. We komen terecht bij een Nederlands-Thais echtpaar die wat bungalowtjes hebben. Teun vind het fijn om weer eens Nederlands te kunnen kletsen en hij is blij dat hij hier een vriendje heeft om mee te spelen. Antony van zes laat hem al zijn speelgoed zien en de dagen daarna hadden we geen kind meer aan Teun en Giel.
We zijn samen met Wasana, de vrouw van het hotelletje naar de plaatselijke basisschool geskelterd (Teun dan!) en naar het prachtige, verlaten Bang Ben Beach! Heel het strand voor ons alleen. De kinderen lekker samen gespeeld en een poging tot zwemmen gedaan. Dat was niet helemaal succesvol want het water was erg vies met houtschilvers uit de mangrove omdat het een aantal dagen daarvoor geregend had. Maar het strand was geweldig!
De volgende dag samen met Boudewijn, de eigenaar, achterop zijn pickup bij de pier geweest. Nog even een buurjongetje opgehaald en met zijn allen heerlijk gewandeld en wat gepoedeld tegen zonsondergang. Het Laem Son park is echt geweldig mooi, en zo op het oog is er voor een buitenstaander weinig te zien aan de schade van de tsunami. Maar Boudewijn vertelde ons dat de twee eilandjes voor de kust er voor de tsunami maar één was. Dat eilandje is gewoon door het midden gegaan door al dat natuurgeweld. Verder zie je veel nieuwe huizen en nog heel veel dingen in aanbouw.
Vanuit Laem Son door op het fietsje naar de Banana bay hut. Aanrader van Boudewijn. Zeer pittige klimmetjes en een aantal keer waren we echt aan het uitpuffen bovenop de bult. Het laatste stuk vanaf de highway was afzien. Zeeeeeeeer slechte weg, niet zoals wij de wegen in thailand kennen! Maar... net als je het niet meer ziet zitten ligt daar dan om de bocht BANANA BAY!!! Een prachtig plekje, ydillisch aan een mooi baaitje. De accommodatie bestaat uit hutjes die tegen de bergwand zijn aangebouwd, met zicht op zee uiteraard. De hele staff in rep en roer... O jee, klanten... en dat in het laagseizoen. We bezorgden ze wel wat werk want het dak van het hutje moest nog voorzien worden van nieuwe bananenbladeren om het regenproef te maken (in case of...) Het gras naar het paadje omhoog moest gemaaid worden, dit in verband met zicht op het eventuele ongedierte. En er werd een lamp geinstalleerd ergens halverwege. Verder honderdduizend excuses dat er bijna niks te eten was en dat na twee colaatjes de voorraad op was!! Tja, je kunt niet alles hebben, maar het was zo'n lief personeel en het uitzicht was zo geweldig dat het ons eigenlijk niks uit maakte!
Het feit dat er een heel spoor mieren over de balk naast ons bed marcheerde maakte het een echte jungle-ervaring. Gelukkig hadden we een goede klamboe, dat geeft toch een veilig gevoel! We durfden Giel niet in zijn tentje op de veranda te zetten, dus het werd ouderwets gezellig, met z'n viertjes in een tweepersoonsbed. s' Avonds nog een megagrote gecko (bijna een soort krokodil....nou ja...) en 's nachts een onwijze spin boven ons wctje!!! Gelukkig trekken Teun en Giel zich nog nergens iets van aan, maar wij vonden het best een ervaring!! Zeker toen er 's avonds ook nog een paar vuurvliegjes om onze klamboe heen zweefden. Teun vond het machtig! En dat alles voor zo'n 8 euro per nacht! We hebben toch nog een paar oogjes dicht gehad 's nachts, maar niet echt super geslapen, ook vanwege de hitte. Tja....geen airco in de jungle!
Vanuit de Banana Bay doorgefietst naar Khao Lak (een stukje gesmokkeld, omdat we deze nacht wel een iets luxere accommodatie wilden, hebben we een stukje meegelift op een pick-up). Tijdens de lunch viel er echt een gigantische hoosbui..., we hadden de lunchpauze goed gepland vonden we zelf! Echt een wolkbreuk, alles werd zwart, groen en daarna brak het geweld los. Gieltje sliep gewoon overal doorheen in zijn fietskarretje. Gelukkig konden we na een heerlijke lunch, met als klapper op de vuurpijl een soort uitklapbare motor die ook nog eens op een soort draak lijkt als je hem uitklapt (ja..... weer speelgoed cadeau gekregen!) weer lekker verder fietsen.
Khao Lak is het eerste toeristische stukje dat we aan deze kust meemaken. Opeens zitten er overal hotelletjes en restaurantjes en niet te vergeten, de Seven Eleven. Dat is een supermarktketen die je overal tegenkomt en die 24 uur per dag open is. Dan ben je dus echt in de beschaving beland!
We vinden een leuk, luxe hotel (resort) met zwembad en mogen er overnachten voor de spotprijs van 18 euro inclusief een luxe onbijt voor ons allemaal. Maar helaas zijn de weergoden ons hier iets minder goed gezind en krijgen we te maken met heftige stormen en veeeeeeeeeel regen. Dit schijnen uitlopers te zijn van een tyfoon die over de Philipijnen raast. Als het hier al zo heftig is, hoe moet het daar dan wel niet zijn??? De golven zijn echt meters hoog en we begrijpen ineens waarom er zandzakken voor het hotel liggen. Een aantal jongens van het personeel graaft een soort sleuf/kuil zodat het water niet het resort op komt, maar meer ernaast. Best heftig! Wij maken ons eigenlijk vooral zorgen om de komende fietsdagen. Hoe moet dat als het zo blijft?? Teun en Giel maken zich nergens druk om.... Die proberen eerst hun nieuwe zwembroeken onder de douche, daarna ook nog met regen in het zwembad. Als ze uitgebaderd zijn en tot de conclusie zijn gekomen dat de zwembroeken dol fijn zwemmen (geintje er staat namelijk een dolfijntje op....) komen de paraplu's aan de beurt. Wat is er nu leukere dan in je blote bast met een paraplu naar buiten?? Ze vonden het echt geweldig. De volgende dag wilden we eigenlijk door, maar het regende zo hard.... Toch nog maar een sudokoetje.... Geloof het of niet, maar dankzij het boekje dat ik van Vince en Simone meekreeg ben ik echt verslaafd geraakt!
s' Middags klaarde het op en zijn we op de fiets naar een Elephant Camp gereden. We hebben een tochtje door de jungle gemaakt op Ollie en Fantje! Was erg leuk, zeker toen we door de rivier moesten. En daarna hadden ze daar een soort apenshow, echt te slecht voor woorden... maar Teun en Giel vonden het geweldig!!! Een aap die kon basketballen en eentje die op allerlei manieren kokosnoten kon plukken. How low can you go!!! Maar goed, die apen leken zich ook wel te vermaken!
Vandaag weer verder gefietst en we hebben het zowaar droog gehouden... althans tijdens het fietsen. Want we waren nog geen kwartier binnen in ons hotelletje of het begint alweer te hozen. Vanmiddag met paraplu door Phang Nga gelopen. Is best een leuk plaatsje. Waarschijnlijk blijven we hier een paar dagen om wat boottochtjes te maken en te kano-en in de prachtige baai met karstgebergte. Je hebt hier ook het wereldberoemde James Bond Island, waar een van die films is opgenomen, ik weet de naam niet meer.
We hopen dus op wat droger weer want dat maakt het uitzicht wel wat mooier! En afhankelijk van hoe het met het weer gaat zullen wij onze plannen verder maken! De Thai zeggen zelf dat het meestal niet zo regent en dat dit echt uitlopers van die tyfoon zijn. Misschien moeten we dus gewoon een paar dagen geduld hebben!
Heel veel groetjes van ons viertjes vanuit een nat en donker (het is hier alweer avond) Thailand!
Terug op aarde
Woensdag 9 juli 2008, Ao Nang, Thailand
We zijn weer terug uit het paradijs, terug op aard. Het paradijs heette Koh Phi Phi, een eiland vlakbij Phuket en Krabi. Dit vond Teun ervan: 'Mnvreq2w4ert;lkjuyt5432wasdfvcxz:[poin,.lkopp]lkopp900-0km,342' ofwel: 'Het was een leuk eiland, waar je supergoed krabbetjes kon vangen (ik had er vanmorgen wel elf tegelijk in mijn emmertje zitten!), en ik heb er heel veel met andere Nederlandse kindjes gespeeld. Ik kon er ook supergoed snorkelen met m’n nieuwe snorkel. Ome Lars, ik moest van mama en papa zeggen dat ze wel drie zeepaardjes gezien hebben, en dat mama ook een haai heeft gezien. Ik heb zelf veel vissen gezien, en ik heb bloed gehad toen ik mijn knie openhaalde aan een steen. n nnbvb mnhjkloiuyt6754231 qwettyuiiopiuuyytretyuio. En het was een heel mooi eiland met heel mooi blauwgroen water en heel mooi koraal. En we sliepen in een heel mooi hutje, met uitzicht op de zee. 56 nbvv xcvfd45567erty56987665433trettyyuu uiiiioop[poiyrewyop[e2eer3eddcx.'
Zo, en nu ons verhaal. Vanuit Phang Nga zijn we een dagje op en neer gegaan naar het stadje Phuket om een postpakketje op te halen dat was opgestuurd door onze eierdopjes-vriendjes! Eerlijk gezegd hadden wij er niet veel vertouwen in dat het er zou zijn… Maar wonder boven wonder, het pakketje lag op ons te wachten. Het postkantoor waar we moesten zijn was helemaal in voetbal- sferen. Alle Thai zaten kaartjes te schrijven met de vermoedelijke winnaar van het EK. En daaruit zou dan een winnaar getrokken worden. Wat een gekkenhuis!!! Het leuke van kadootjes is dat je ze mag uitpakken en het was dan ook helemaal feest toen er een EK-windblazertje en tattoo’s uit te voorschijn kwamen. Ook de waterpistooltjes zijn een schot in de roos en de berenkoeken zijn al versierd en opgegeten. Dank je wel allemaal, eierdopjes!!
’s Middags nog naar de vlindertuin in Phuket geweest. Teun vond het helemaal geweldig dat al die vlinders op je handen en haren kwamen zitten. Echt een aanrader voor gezinnen die in Phuket komen. Wij hebben trouwens niks gezien van de toeristendrukte op Phuket want in het stadje zelf kom je geen toerist tegen. Die liggen waarschijnlijk ergens op een handdoekje te bakken.
We zijn vanuit Phang Nga doorgefietst naar Ao Nang, een strandplaats van waaruit de boot naar Phi Phi eiland gaat. Een best wel lange fietstocht, en we hadden onszelf beloofd dat die fietstocht beloond mocht worden door onszelf een keertje te trakteren op een luxe keet als accommodatie. We zijn uitgekomen in een hotel met zwembad, waar de bagage door de piccolo (zo heet zo’n mannetje toch?) naar je kamer gebracht wordt, waar netjes een fruitschaaltje wordt gebracht met mooie bloemen erbij, balkon met uitzicht op zee, etc. Je kent het wel. Bounty-eiland, maar dan op het vasteland. Daar hebben we ons een paar maal ongans gegeten aan het uitgebreide ontbijtbuffet, en verder lekker geluierd aan het strand of in het zwembad.
Het weer is sinds Phang Nga trouwens weer helemaal goed, waardoor we besloten om naar een mooi eiland te gaan, maar dat verhaal hebben jullie net van Teun gehoord. Maar het mag nog één keer worden gezegd: Phi phi eiland is echt waanzinnig!!! Ook daar hebben we geluierd… kan ook niet anders als je aan Relax beach verblijft. We beginnen er goed in te worden. De eerste nacht was trouwens niet zo relaxed, want Gieltje heeft liggen spoken. Veel gehuild, leuk voor de buren, lekker gehorig die bamboehutjes! We denken dat hij een beetje last van zijn buik heeft gehad maar zeker weten doe je dat nooit natuurlijk. Maar na zo’n drie-en-een-half uur voorlezen viel hij dan toch eindelijk in slaap! Gelukkig sliep Teun overal doorheen.
Relax beach ligt echt heel erg afgezonderd en je kunt er alleen per boot komen. Het eiland heeft sowiezo helemaal geen wegen, daar is het te bergachtig voor, maar wel een aantal wandelpaden. We zaten dus echt in de middle of niks. Genieten dus. En wonder boven wonder deden een aantal Nederlandse gezinnen dezelfde moeite om op dit prachtige plekje te komen en hadden teun en gieltje weer eens een echt goed gesprek met een paar vriendjes en vriendinnetjes. We merken dat we nu in een toeristisch deel van thailand zitten en dat de zomervakantie in europa begonnen is. Opeens toeristen om je heen, wel even wennen, maar soms ook wel gezellig. Zo ontmoetten we in een klein restaurantje een ander Nederlands gezin uit voorburg. Ze hadden een meisje van bijna vier en een jongetje van ruim twee. De papa’s en mama’s lekker biertjes drinken en de kindjes op het strand samen spelen. Daarna nog met z’n allen samen gegeten. Het was een super gezellig dagje! Toen wij vertrokken naar Relax Beach zijn ze ons daar nog komen opzoeken. Het snorkelen vanaf ons relaxte plakje was echt magnifiek! Wat een mooie koralen, wat een hoeveelheid vis en dat alles echt in onwijs helder water. Niet om familie Drijvers jaloers te maken, maar hier kan Egypte niet aan tippen!
De komende dagen gaan wij proberen Maleisië te bereiken. Ons visum voor thailand verloopt de vijftiende dus dan moeten we het land uit zijn. Waarschijnlijk fietsen we nog een stuk in Thailand, maar doen we ook een stukje met de bus. Ons eigenlijke plan om met de trein door de onrustige zuidelijke provinciën te treinen is van de baan omdat dit echt wordt afgeraden vanwege de onrusten die er nu zijn. We komen nu dus op een compleet andere plek Maleisië binnen en weten dus nog niet zo goed hoe we vanaf hier verder zullen gaan fietsen. Maar dat zullen we in ons volgende berichtje wel weer laten weten. We zijn erg benieuwd hoe Maleisië ons zal bevallen, we hebben er zin in, maar vinden het ook jammer om Thailand te verlaten. Onze vooroordelen over het Mega-Toeristische Thailand, de vervelende verhalen over sekstoerisme... Het valt allemaal heel erg mee, zeker in het laagseizoen.
