Het beste koekenbrood ooit
Zaterdag 5 januari 2013. Chiang Rai, Thailand.

Zaterdag was ons Kobe zeer vroeg wakker geworden met weeral pijn aan zijn tandjes (zijn achterste tanden komen uit). Dus na het ontbijt,met Thaise schlagermuziek op de achtergrond, aangezet richting Chiang Rai. Aangekomen in Chiang Rai zijn we eerst naar de Wat Ron Kung geweest. Dit tempelcomplex is zeer uniek want hij is helemaal wit met hedendaagse tekeningen. Langs de binnenkant van een tempel zie je dan Batman, Spiderman, Michael Jackson etc. in de tekening verwerkt. Voor de kindjes zeer leuk dat ze bekende figuren konden zoeken in de grote muurtekeningen. Het is één van de mooiste tempels de we tot nu toe op onze reis gezien hebben.

Na het eten zijn we dan naar Rai Mae Fah Luang geweest. Het is een museum die middenin een groot park gelegen is. Het herbergt een collectie van voorwerpen die allemaal in teakhout gemaakt zijn. Ook het museum zelf bestaat uit teakhout. Vooral Dries vond het schitterend om dit museum te bezoeken. Na het museum nog een wandeling gemaakt in het park er rond en dan was het tijd om ons hotel te zoeken. We hadden geboekt in de Bamboonest, twintig kilometer buiten Chiang Rai. Onderweg ernaar toe nog gestopt aan de plaatselijke bakker. Ze hadden daar koekenbrood met rozijntjes en in een mum van tijd was het brood op. En om eerlijk te zijn het was het beste koekenbrood dat we ooit gegeten hebben.

Na wat zoeken hebben we dan eindelijk de juiste weg gevonden richting ons logement. Eerst moesten we door het Pahoen Nationaal Park. Nog wat verderop lag er een klein bergdorpje. Daar stopten we en dan ben ik te voet verder geweest. Want de laatste honderdvijftig meter ernaartoe waren off-road van de ergste categorie. Uiteindelijk ons logement gevonden en dan met de eigenaar in zijn jeepke naar beneden gereden, gerold eigenlijk want de benzinetank van zijn jeep was leeg. Hij is dan samen met Dries in onze auto naar bovengereden. Het was de ergste beproeving voor Dries en tegen dat hij boven was met de auto was hij in schuim en zweet. Het is nu gewoon nog een kwestie om morgen de auto terug beneden te krijgen.

Ons bamboehuisje bestaat uit een grote slaapkamer en badkamertje. Alleen 's avonds heeft men hier wat elektriciteit. Voor de rest is het hier puur genieten van het schitterend uitzicht en de rust. En 's avonds konden we dan genieten van een prachtige heldere sterrenhemel bij het kampvuur.

Samen naar de kapper
Zondag 6 januari 2013. Chiang Rai, Thailand.

Zondag vroeg opgestaan want onze auto moest weer binnen. Eerst de beproeving om de auto weer naar beneden te krijgen en daarna nog 45 minuten rijden naar Chiang Rai. Na een heel eind zoeken in Chiang Rai uiteindelijk de plaats gevonden waar we onze auto moesten binnenbrengen. Uiteindelijk hebben we beslist om dinsdag nogmaals voor een dag of zeven een auto te huren. Wel een kleiner model want het is niet echt meer om in de bergen te rijden. We gaan wel richting noordoosten van Thailand. Om daar dan volgende week de grens te kunnen oversteken met Laos. Want op 17 januari vervalt ons visum dus moeten we buiten Thailand. En aangezien we nog veel willen zien is het met een auto gemakkelijker.

Dan was het tijd voor een stadsbezoek aan Chiang Rai. Eerst de plaatselijke markt gedaan om dan 's middags te gaan eten in een soort pizzahut. We hadden allemaal grote honger maar vooral Kobe bleef maar eten. Een groot stuk pizza en dan nog meer dan de helft van een lasagne. Waar dat hij stak weten we niet maar achteraf lag onze kleine Boeddha moe maar voldaan in zijn eetstoel. Nadat we uit de plaatselijk pizzahut kwamen passeerden we de plaatselijke kapper. Dus besloten Myrthe en ik om onze haren wat te laten knippen. Vooral Myrthe genoot er met volle teugen van. Ze straalde van contentment toen dat ze buitenkwam. Dan terug richting Bamboonest. Kobe doodop dus het was vroeg bedtijd voor hem. Myrthe en Kasper volgden dan ook vlug want morgen stond er een dagtocht door te bergen op het programma.

Trekking door de bergen
Maandag 7 januari 2013. Chiang Rai, Thailand.

Na een nachtje met weer veel tandpijn voor Kobe was het tijd voor een dagtochtje. Eerst een stevig pannenkoekenontbijt (Myrthe en Kasper aten er elk vier!) en dan klaar om te vertrekken. De eigenaar van ons verblijf was onze gids (wel een beetje een warhoofd maar een zeer sympathieke kerel). Gastjes begonnen er met volle enthousiasme aan. Eerst elk een stok zoeken om te stappen en dan richting bergop. Myrthe plakte ganse tijd aan de gids zijn gat. En Kasper die raapte overal waar hij kon takken. Om ze dan in de vele bergbeekjes die we tegenkwamen te gooien. Van al die beekjes over te steken hadden ze in een mum van tijd natte voeten. Onderweg verzamelde de gids dan spullen om 's middags te kunnen koken. Kindjes waren in de ban van alles wat hij deed.

's Middags stopte hij dan in een dorpje om in een huis daar te koken. Weeral waren Myrthe en Kasper niet weg te slaan van onze gids. Eerst maakte hij een houtvuur om daarna bamboestokken op te vullen met rijst (waar de gastjes natuurlijk met veel plezier aan meehielpen). Daarna zette Kasper hem op een bankje bij het houtvuur om alles te kunnen volgen. Plots riep hij: ‘Mama, zeg eens dat ze de dampkap moeten aansteken want er is hier veel rook’. Tja, leg dan maar eens dat er boven een houtvuur geen dampkap hangt om dan natuurlijk de vraag te krijgen ‘Waarom niet?’.

Na het eten richting Hotsprings in het nationaal park gewandeld. En dan twee kilometer bergop terug naar ons logement. Geen enkele keer hebben de gastjes zitten klagen of vragen wanneer we er waren. Achteraf waren wij natuurlijk supertrots op hen dat ze gans de dag zoveel en zo flink gewandeld hebben. 's Avonds dan al beginnen pakken om morgen op tijd te kunnen vertrekken.