Karoline, Dries, Myrthe, Kasper en Kobe: ruim vier maanden op reis met kinderen. Thailand
17 november 2012 - 27 maart 2013

De droom bestond al even, maar na de geboorte van hun jongste hakten ze de knoop door: die verre reis gaat er komen. Vanaf 17 november reizen Karoline, Dries, Myrthe (6), Kasper (4) en Kobe (1) door Zuidoost Azië. In ruim vier maanden tijd zullen ze Thailand, Myanmar, Laos en Cambodja gaan ontdekken. In Birma zullen ze zelfs de eerste verjaardag van Kobe vieren. Hoe bijzonder is dat!

Door Karoline en Dries Hermandez

Wij gaan op reis.
Donderdag 24 mei 2012. België.

Het was al lang onze droom om eens met de kindjes een lange verre reis te maken. Na de geboorte van onze jongste spruit Kobe hebben we dan definitief de knoop doorgehakt. Zuidoost Azië wordt onze bestemming. Op 17 november is het dan zover en vertrekken we richting Bangkok. Daar zullen we een weekje acclimatiseren om daarna verder te vliegen richting Myanmar. Verder gaan we ook nog naar Laos en Cambodja. Dus nog een kleine drie maanden en dan zijn we weg. Eind maart 2013 komen we dan terug naar België.

Maar ondertussen nog heel wat voorbereiding. De kinderen hebben al superflink hun inentingen doorstaan. Paspoorten zijn in orde, ouderschapsverlof is aangevraagd (en goedgekeurd.). Nu nog kijken voor ons visum voor Myanmar en dan beginnen aan de bagagelijst. Want we weten nu al dat reizen met drie kindjes veel bagage zal opleveren.

Wij kijken alvast al uit naar onze reis

Onze bagage
Vrijdag 26 oktober 2012. België.

Deze week zijn we begonnen aan onze bagage. Een hele klus als je met drie kleine kinderen reist. Want wat neem je wel en niet mee. Dries en ik nemen elk een rugzak mee en Myrthe en Kasper een kleinere rugzak. Zo kunnen ze dan toch zelf al iets dragen. Wat we in hun rugzakken zullen steken zullen we pas zien wanneer we de bagage maken. Wegens onverwachte omstandigheden nemen we nu toch een buggy mee (alsook de draagdoek). Ook Kobe zijn Deryan tentje moet mee. Dat zal ook een groot deel van de bagage innemen.

De reisapotheek samenstellen is ook geen gemakkelijke taak. In Myanmar is er (praktisch) geen gezondheidszorg. Dus veel medicatie zullen we daar niet vinden. We proberen voor alles iets mee te nemen en dat is een serieuze puzzel. Omdat het ook een malaria gebied is zullen we in Myanmar dagelijks onze anti- malaria medicatie (Malarone) innemen. Hopelijk maken de kinderen daar geen probleem van het moment zelf. En vooral hopen we dat ze er geen nevenwerkingen van zullen ondervinden.

Aandacht van Thaise vrouwen
Maandag 19 november 2012. Kanchanaburi, Thailand.

Zaterdag was Myrthe al vroeg wakker, ze mocht eindelijk op reis vertrekken. Rond 7.30 uur dan vertrokken richting luchthaven. Om11.40 uur hadden we eerst onze vlucht van Brussel naar Helsinki. Die is zeer vlot verlopen en aangezien dat ze al de gezinnen bij elkaar zetten op het vliegtuig (bij Finnair), had Kobe enkele speelkameraden op het vliegtuig. In Helsinki hadden we een vlotte verbinding voor onze vlucht richting Bangkok. Gelukkig dat we daar niet langer moesten blijven want het woord vriendelijkheid (en zeker kindvriendelijkheid) werd zeker niet in Finland uitgevonden. Ook op die vlucht zaten weer al de gezinnen samen omringd door de norse Russen en Finnen. Kindjes waren dolcontent dat ze op de vlucht een eigen televisie hadden. Nadeel was dat ze ook niet wilden slapen. Als we elk een uurtje geslapen hebben is het veel.

Toen we aankwamen in de luchthaven waren we doodop. Gelukkig hadden we zeer vlot al onze bagage en stond er een taxichauffeur ons op te wachten om ons naar Kanchanaburi te brengen. Toen we uit de luchthaven kwamen was het eerste dat Myrthe zei: ‘Mama, ‘t stinkt hier. Ja Myrthe, welcome in Bangkok. Kobe was dan uiteindelijk in slaap gevallen (in de draagdoek) en Myrthe heeft nooit geweten dat we wegreden van de luchthaven. Toen we onderweg stopten voor een plaspauze was Kobe wakker geworden van alle belangstellende blikken van de Thaise vrouwen. Nog niet helemaal wakker en hij moest al op de foto met de Thaise meisjes.

Na een rit van van tweeënhalf uur dan eindelijk aangekomen in ons resort Xanadu. We kregen ons eigen familiebungalow en nog niet veel later zaten Myrthe en Kasper al in het zwembad. Myrthe heeft onmiddellijk haar zwemkunsten aan de andere gasten zitten tonen. En toen iedereen zei hoe flink ze al kan zwemmen, straalde ze gewoon van trots. 's Avonds allen vroeg in bed want we waren doodmoe. En om 22.00 uur waren we plots allemaal wakker, jetlag noemen ze dat. Uiteindelijk allemaal terug de slaap kunnen vinden. Alleen Kobe is dan nog regelmatig wakker gekomen, van de honger. Zijn bioritme lag precies een beetje in de knoop.

Vanmorgen na een uitgebreid ontbijt (en Kobe die weer megahonger had) zijn we met de songthaew (een soort lokale taxi) naar het centrum geweest. De kindjes hun enthousiasme kon niet op. Vooral toen Kasper doorhad dat als je hier naar een politieauto zwaait, de agenten hun autoraampje openen om enthousiast terug te zwaaien. Plezier verzekerd. In het stad dan wat inkopen gaan doen. En Kobe beschermen tegen de Thaise vrouwen.

De namiddag terug het zwembad in terwijl Kobe zijn middagdutje doet. Na de fruitpap van hungry Kobe naar een plaatselijk marktje geweest in de buurt. Uiteindelijk zijn we er niet lang geweest want de kindjes werden zodanig veel aangeraakt en bekeken dat ze weg wilden. Ze begrijpen moeilijk waarom iedereen steeds naar hen kijkt en hen aanraakt. We hebben het al proberen uit te leggen, maar echt begrijpen doen ze nog niet. Alhoewel Kobe geen probleem had met opnieuw de aandacht van de vele Thaise vrouwen.

Vanavond zijn ze alledrie als een blok in slaap gevallen (Kasper was al met zijn hoofd in zijn bord in slaap gevallen) nadat ze eerst gekeken hadden of er geen gekko's in de kamer zaten en Kobe zijn achtervolging op de mieren had stopgezet. Want wat is er leuker dan achter de mieren aan te kruipen en ze te pakken. Maar als hij een mier kan pakken moeten we vlug zijn want anders is de mier richting mond.

Olifanten en watervallen
Zaterdag 24 november 2012. Kanchanaburi, Thailand.

Woensdag zijn we naar Elephants World geweest. Dit is een soort opvangtehuis voor oude, zieke of mishandelde olifanten. Toen we er 's morgens aankwamen kregen we eerst wat uitleg over de olifanten. En we hadden geluk want er was daar een Nederlandse vrijwilligster die onze gids was. Daarna mochten de kindjes de olifanten eten geven. Eerst was onze stoere Kasper bang maar daarna ontdooide hij tot een echte olifantvriend. Na het eten geven mochten we dan het middageten voor de olifanten klaarmaken. Eerst stukken pompoen in kleine stukken hakken. Daarna alles in de grote kom en koken met sticky rijst. Na dat deel waren we ook sticky van het zweet. In de volle zon nog eens bij de kookpotten staan is niet echt aangenaam. Maar Myrthe en Kasper hebben vol enthousiasme in de potten staan roeren.

Na het warme werk mochten we zelf een hapje eten. En na het eten opnieuw het zware werk. Allen in de auto richting de bananenplantage. Daar mogen de vrijwilligers van het olifantenkamp bananenbladeren en trossen gaan omhakken voor de olifanten. Kindjes vonden het super dat ze mee mochten helpen. Eerst alle bladeren in de pick-up laden samen met de grote bananentrossen. En ze hebben niet opgegeven... het was doordoen tot dat de auto vol lag. Nadat de auto volgeladen was, mochten ze er eens langs boven op zitten.

Terug in het olifantenkamp was het tijd om eerst de bananenbladeren te geven aan de olifanten. Daarna met de pompoen en rijst van de ochtend sticky rijstballen maken voor de olifanten. Kasper vond het leuk want het was precies zoals ballekes maken voor in de tomatensaus. Nadat ze de ballen gemaakt hebben mochten ze die geven aan de olifanten. Toen was het eindelijk tijd om ons zweet af te spoelen. Want het was badtijd voor de olifanten. Kindjes kregen elk een schuurborstel, en hup de olifant op. We dachten eerst dat ze bang zouden zijn (vooral onze stoere Kasper) maar niets daarvan. Ze waren zo flink geweest dat ze na het baden op de olifanten mochten blijven zitten en zo terug te keren naar het olifantenkamp. Als afsluiter mochten ze nog eens eten geven en dan richting hotel. We zaten nog maar in de taxi of ze vielen alle drie als een blok in slaap.

Donderdag was het dan rustdag maar vrijdag zijn we dan naar het Erawan National Park geweest. Het is een groot park met zeven niveaus van watervallen. Wij hebben tot niveau vijf kunnen klauteren. Daarna was het pad veel te glibberig met vele rotsblokken. We vonden het te gevaarlijk om nog met de kindjes verder te gaan. Maar we waren al supertrots op onze kleine klimmertjes. Zonder mopperen hebben ze twee uur gestapt en geklommen. En toen we boven waren hebben Myrthe, Kasper en ik een deeltje kunnen afdalen via de watervallen ( ze waren niet zo diep). Om uiteindelijk dan nog eens heerlijk te zwemmen. Totdat Kasper een vis voelde aan zijn tenen. Onze stoere man kon niet vlug genoeg uit het water zijn. En we hebben hem er niet meer ingekregen.

Op de terugweg zijn Myrthe en Kasper weeral als een blok in slaap gevallen. Kasper is hier wakker geworden in de ligzetel. Het eerste dat hij vroeg was wanneer de taxi kwam om ons naar ons hotel te brengen. Hij heeft dus nooit echt geweten dat hij nog in de taxi gestapt is en naar het hotel is gereden.

Zo zie je dat we ons hier prima amuseren. En ook de kindjes doen het fantastisch. Alleen hebben we voor de moment een serieus probleem. Kobe zijn stampertje is spoorloos verdwenen. En we weten niet waar of hoe... En Kobe wou dus gisterenavond niet slapen. Vanmorgen was de eerste taak dus om een nieuwe knuffel gaan. En na een aantal winkels de doen hebben we nog geen knuffel te vinden. Ze hebben hier dus alles in winkel behalve knuffelberen.

Lees vervolgreis in Birma/Myanmar

Boze meneren in Bangkok
Woensdag 19 december 2012. Bangkok, Thailand.

Na een kort emotioneel afscheid van onze Myanmarese chauffeur, gids en vriend het vliegtuig op richting Bangkok. Vooral Myrthe had moeite om afscheid te nemen van Mr. Bean. De vlucht was vlug voorbij, tegen dat de formulieren allemaal ingevuld waren was het alweer tijd om te landen.

Voordeel van reizen met kinderen is dat we bij het aanschuiven aan de douane uit de rij werden geplukt. We werden meegenomen naar een apart loket en vijf minuten later hadden we al onze bagage. Daarna onmiddellijk de taxi in (tot grote vreugde van de gastjes was het een roze taxi) richting ons hotel in Bangkok. Met moeite aangekomen in ons hotel en Myrthe en Kasper wilden al in het zwembad. Bovenop het dak van het hotel lag het zwembad vanwaar je een mooi uitzicht had over de skyline van Bangkok.

De volgende dag zijn we het Koninklijke paleis (Wat Phra Kaeo) gaan bezoeken. Kasper was nog maar binnen en hij begon dolenthousiast te roepen dat hij de boze meneer zag (de beelden van de tempelwachters zijn de boze meneren) vanuit het reisboek van Thailand. Dus voor de rest van de voormiddag heeft hij al de boze meneren in het tempelcomplex zitten zoeken. Na afloop was hij dolcontent dat hij eindelijk de boze meneer heeft gezien en dan de tuktuk genomen richting hotel. Dit (na het zien van de boze meneer natuurlijk) was waarschijnlijk het plezantste van allemaal voor de kindjes. s' Namiddags dan maar wat afkoeling gezocht in het zwembad en ‘s avonds een bezoekje gebracht aan Khao San Road, de uitgaansbuurt van Bangkok.

Vrijdag stond de tempel van Wat Arun (tempel van de zonsopgang) op het programma. Eerst de overzetboot nemen richting Thonburi (andere buurt in Bangkok). Kasper was nog maar op de boot gestapt of hij zat al bij de kapitein mee aan het roer. Toen we van de boot kwamen te voet richting Wat Arun. Net voor we bij de tempel kwamen nog een café bezoekske gedaan (zeer dorstig weer). Het was een jonge kerel die de café uitbaatte. Hij had alles zelf ingericht en op de muren stonden prachtige tekeningen. Onmiddellijk kregen Myrthe en Kasper een kleurdoos en papier om te tekenen. Toen Myrthe en Kasper hun tekening cadeau wilden doen aan hem wachtte hen nog een verrassing. Eerst trok hij een foto van Myrthe en Kasper met hun tekening en daarna deed hij zijn cafédeur toe. De achterkant was al goed volgeplakt met tekeningen die zijn klanten gemaakt hadden voor hem. De tekeningen van de gastjes werden er ook bijgeplakt. Zij waren achteraf natuurlijk supercontent dat hun tekening uithangt in het café.

Daarna richting Wat Arun. Daar kon je enkele verdiepingen omhoog klimmen en dan kreeg je een mooi uitzicht over de skyline van Bangkok en natuurlijk over de boze meneren. Want ook bij deze tempel staan er twee boze meneren. Terug naar beneden en nog eens van dichtbij naar de boze meneren gaan kijken met een dolenthousiaste Kasper.

Terug de overzetboot genomen om naar de grote liggende Boeddha (Wat Pho) te gaan kijken. Na een grondige analyse van de gastjes van de Boeddha en hun gebed voor Boeddha gingen we nog richting Sao Ching Cha. Dit stond in de boeken als een reuze schommel. Maar toen we daar na lang stappen waren aangekomen was dit gewoon een groot ijzeren ding waarvan de schommel ontbrak. Het volgende punt was om dit dan uit te leggen aan de gastjes waar die reuze schommel naartoe was. We hebben maar vlug een tuktuk genomen om hun gedachten te verzetten.

's Avonds zijn we wezen kuieren in de straat van ons hotel. Daar stonden grote bakken met visjes in waar je je voeten kon insteken. Die visjes eten dan blijkbaar je dode huid op. Myrthe en Kasper wilden dat natuurlijk onmiddellijk doen, met hun grote mond en hun klein hartje. Kasper was er na enkele minuten er al uit en Myrthe zat continu te spartelen in het water omdat het kriebelde aan haar voeten.

Slapen in de trein
Zaterdag 22 december 2013. Chiang Mai, Thailand.

Vanmorgen valiezen gepakt om richting Chiang Mai te gaan. Nadat we ontdekt hadden dat je hier in het hotel overtollig gerief kon achterlaten in de store room (en dit voor enkele maanden) vertrokken we enkele kilo's lichter richting treinstation. In de vroege namiddag toegekomen en dan proberen de tijd te overbruggen want de trein was maar om 18.10 uur. Dan maar naar zo'n KFC keten geweest waar het eten overigens verschrikkelijk slecht is maar waar ze wel leuke smulboxen hebben voor de kinderen. Die bestonden namelijk uit een gans knutselpakket, ideaal als je moet wachten op de trein. Rond 16.00 uur hield Kasper het bijna niet meer, voor de zoveelste keer wou hij naar het perron gaan kijken of de trein er nog niet stond. Hij had geluk, de trein stond er al. We konden dan natuurlijk niet vlug genoeg op de trein zitten. Zo'n schrik had hij dat de trein zonder hem ging vertrekken.

Eenmaal op de trein zagen we dat we genoeg plaats gingen hebben om te slapen. De slaapbedden beneden zijn zeer breed en daardoor konden we Myrthe en Kasper samen in een bed leggen. Zo kon Kobe zijn tentje openstaan op het andere bed, een groot gemak voor ons. De bovenste bedden zijn wel redelijk smal. Dat zou vooral voor Dries een probleem zijn. En dan nog eens Kobe daarbij, dat ging niet echt gaan.

Tegen al de verwachtingen in zijn de gastjes onmiddellijk in slaap gevallen en om 7.00 uur werden we dan gewekt. Nog tijd om te ontbijten en wat te genieten van het prachtige landschap vooraleer we toekwamen in Chiang Mai. 

Naar de zoo en op de fiets
Woensdag 26 december 2013. Chiang Mai, Thailand.

Om 8.30 uur aangekomen en dan te voet richting hotel. We logeren in het Riverside hotel net buiten het stadscentrum. Een zeer goeie keuze want ze zijn er supervriendelijk. We krijgen onmiddellijk zeer veel uitleg en de kindjes krijgen al een handdoek en van ons hun zwemgerief om het zwembad in te duiken. Iedere zondag is er een avondmarkt in het centrum van Chiang Mai. We zijn daar nog naartoe gestapt en bij het terugkeren naar het hotel nog een andere avondmarkt bij de rivier bezocht.

De maandag hebben we dan enkele tempels in het centrum van Chiang Mai bezocht. Tegen dat Myrthe en Kasper overal hun gebedje doen was de dag vlug gepasseerd. 's Avonds naar de supermarkt geweest die vlakbij ons hotel ligt. En daar hebben we een pot Nutella gevonden. En ons kerstavonddiner bestond dus uit stuutjes (boterhammen) met choco. En het heeft ontzettend goed gesmaakt.

Met kerstmis zijn we dan naar Chiang Mai zoo geweest. We wisten dat het een grote zoo was maar zo groot...! In de zoo kon je dan een bus of monorail nemen om van de ene plaats naar de andere te gaan. En het was wel nodig dat die er waren. Want de dierentuin is op een berghelling gelegen en in de blakende hitte was het anders niet doenbaar geweest met de gastjes.

Toen we binnenkwamen in de zoo zagen de kindjes al vlug een olifant met een babyolifantje erbij. Ze konden er gewoon bij gaan staan en eten geven aan de olifanten. Als de grote olifant dan nog eens een enorme grote kaka en pipi deed kwamen de gastjes niet meer bij van het lachten. Daarna bergop richting pandaberen. Er zat een koppel pandaberen en hun kindje. Toen één van de pandaberen dichter kwam om te eten waren de gastjes helemaal in de ban. In de zoo is er ook een groot Aquarium. Een beetje te vergelijken met het Sealife in Blankenberge maar dan enkele keer groter. In het aquarium hebben ze ook de langste onderwatertunnel van Azië. Aan de ingang stonden er Kerstmannen snoepjes aan het uitdelen. Myrthe en Kasper hebben onmiddellijk hun liefste glimlach opgezet om zoveel mogelijk snoepjes te krijgen. En het is ze nog gelukt ook.

Een beetje hogerop op de berg had je dan een avonturenpark voor de kinderen. Er was een treintje die een toertje deed door een park met namaak dino's en een grote King Kong gorilla. De dieren zagen er een beetje bouwvallig uit maar dat maakte voor de kinderen niet veel uit. Vooral King Kong heeft een blijvende indruk achtergelaten bij Kasper. Het moment dat het treintje passeerde begonnen zijn rode ogen de flikkeren. Kasper was plots zo mak als een lammetje. Zelf 's avonds praatte hij enkel en alleen nog van die rode ogen van de aap. Hij verstaat er zich niet aan dat die grote aap zo'n rode ogen had.

In de namiddag begonnen de kindjes dan wat vermoeid te geraken. Dus hebben we gans de ronde van de zoo eens met de monorail gedaan. Achteraf verstonden we niet waarom ze die monorail doen want te voet ben je er veel rapper. Als afsluiter zijn we nog naar de giraffen gaan kijken. Er zat ook een babygirafje van vijftien dagen oud. Zeer schattig om te zien. Tegen sluitingstijd waren we dan eindelijk rond en was het tijd om richting hotel te gaan. We zaten nog maar in de songthaew of de kindjes waren al in slaap gevallen.

Op Tweede Kerstdag was het dan tijd voor wat meer actie. Een fietstochtje in de omgeving van Chiang Mai. Myrthe langsachter op een aanhangfiets bij onze gids. Kasper in een ligfiets (volgens Kasper een raketfiets) achteraan bij Dries. En ik had Kobe mee in zijn fietskar. Nog maar vertrokken en Kobe was al in slaap gevallen in zijn fietskar. Eerst even langs de oude stad van Chiang Mai fietsen om daarna langs een voormalig leprozenkolonie te passeren. Daar was er nu een soort revalidatiecentrum voor mensen na een ongeval.

Tegen de middag hebben we dan langs de vele rijstvelden gefietst met af en toe een stop. Zo konden de kindjes wat spelen en Kasper weer enkele stokken verzamelen (Kasper doet al gans de reis niets anders dan stokken en takken verzamelen). Na het eten viel Kobe alweer vlug in slaap in zijn fietskar. Niet veel later was Kasper ook al, met zijn bananenblad in zijn hand, in slaap gevallen in zijn raketfiets. In de late namiddag zat onze fietstocht er dan op. In totaal hebben we een toertje gedaan van 42 km. Dus dat verdiende een goeie Magnum achteraf.

De Mae Hong Son loop per huurauto
Vrijdag 28 december 2013. Mae Sariang, Thailand.

Donderdag 27 december kregen we onze huurauto aan ons hotel afgeleverd. De rugzakken in de auto en dan proberen om uit Chiang Mai te geraken. Geen gemakkelijk klus want hier rijden ze links en overal manoeuvreren ze hier met hun brommerke tussen. Eenmaal de stad uit gaan we zuidwaarts, richting Doi Inthanon National park. Tegen de middag waren we al in het nationaal park. Onze eerste stop was aan de Vachiratharnwateral. Een indrukwekkende waterval maar zeer veel toeristen. De uittocht voor het eindejaar is al goed begonnen. Overal zie je Thaise toeristen.

Daana zijn we wat misreden aangezien de meeste verkeersborden in het Thais staan of dat je eerst een straat moet inrijden om dan honderd meter verder te zien naar waar de baan gaat. Dus plots stonden we bovenaan Doi Inthanon. Een mooi uitzicht over te bergen en een hoop toeristen. Dan maar weer verder op zoek gegaan naar het stadje Mae Cham waar we zouden overnachten. Dan uiteindelijk toch de juiste baan gevonden.

Vanuit ons hotel had je een prachtig uitzicht over de bergen van Doi Intahanon. Eerst vlug wat gegeten en daarna een duik in het (ijskoude) zwembad. De eigenaar van het hotel was een Zweed Zweudiezweud en werken stond waarschijnlijk niet zijn woordenboek. De kinderen mochten niet teveel naderen van hem of hij begon al te blazen omdat hij vreesde dat de kinderen iets gingen vragen.

's Anderdaags dan wat later aangezet want het duurde efkes totdat Zweudiezweud uit zijn bed geraakte. Na het ontbijt dan eindelijk kunnen aanzetten richting Mae Sariang. Tegen de middag waren we in de buurt van het stadje. En na weeral te zijn misreden uiteindelijk gestopt om de baan te vragen. Die gast aan wie we de baan vroegen zei onmiddellijk dat hij er ons naartoe zou brengen. Dus met een privé escorte zijn we dan vlug bij ons hotel geraakt.

Na het eten zijn we dan nog naar het Salawin nationaal park geweest. Gelukkig dat onze auto een 4x4 is want de vele baantjes zijn hier off-road. Na een uurtje rijden waren we dan aan de teak waterval. Een prachtig plaats waar je kon picknicken en van daaruit kon je dan ook naar de waterval gaan. Maar we hoorden daar dat het niet de moeite was om naar boven de klimmen aangezien dat het de afgelopen maanden nog niet echt geregend heeft zijn vele watervallen praktisch droog. Dus wat gepicknickt in het bos en genieten van de mooie omgeving en de kindjes die met veel enthousiasme in he bos aan het spelen waren.

De goede weg vinden
Zaterdag 29 december 2012. Mae Hong Son, Thailand

Van een gids in het dorpje hoorden we dat we helemaal off-road ook naar Mae hon Son konden gaan. Dus 's anderdaags zijn we helemaal off-road terug naar naar Mae Chaem gereden . De juiste baantjes vinden was iets moeilijker. Alle verkeersborden stonden in het Thais en als we ergens in een dorpje (lees: enkele huisjes) kwamen spraken ze geen woord Engels. Dikwijls kwamen we dan op een splitsing waar we langs geen kanten wisten waar we naartoe moesten. Dan maar wachten tot ergens een auto, brommer of wat dan ook maar afkwam, zodat we de weg konden vragen. Dan met handen en voeten proberen uit te leggen waar we naartoe moesten. Na een goeie vijf uur rijden hadden we tachtig kilometer afgelegd en waren we in Mae Chaem. Het was dan al 15.00 uur en moesten dan nog eten.

Dus na het eten vlug aangezet richting Mae Hong Son. Het was al donker toen we aankwamen daar. Aangezien we ons hotel vooraf geboekt hadden (want met de feestdagen zit alles hier stampvol) was het zoeken naar ons hotel. We hebben uiteindelijk moeten bellen naar het hotel om te vragen waar hun hotel precies lag. De eigenaar is ons uiteindelijk komen oppikken in het centrum. Gelukkig dat we gebeld hadden want we gingen nog lang kunnen zoeken. Het hotel lag vijf kilometer buiten het centrum en het bord van het hotel stond enkel in Thais geschrift.

Oud en Nieuw in de bergen
Dinsdag 1 januari 2013. Soppong-Mae Taeng, Thailand.

Deze dag was het dan tijd voor het bochtenwerk. De Mae Hong Son loop bestaat uit honderden haarspeldbochten. En met de Thaise chauffeurs op de weg is dat niet altijd een even veilig bedoening.

In de vroege namiddag zijn we toegekomen in Soppong. We hadden geboekt in de Little Eden voor twee nachten met de bedoeling om ook daar Oudjaar te vieren. Op de computer zag het er prachtig uit en in werkelijkheid was het dat ook. Alleen de gastvrouw was een overwerkt mopperig ding. Ze had geen tijd om te koken in haar restaurant, de kinderen moesten stil zijn in het zwembad, enz. Maar Myrthe en Kasper hadden al vlug een speelkameraadje gevonden, Earn. Ook met de ouders klikte het onmiddellijk goed en 's avonds hebben we dan bbq gedaan.

Achteraf gezien was niet alleen de gastvrouw zeer onvriendelijk maar ook de kleine bedden waren niet voor in te slapen. Dus 's anderdaags, nadat Kasper vol enthousiasme geroepen had: 'Mama, we moeten opstaan want de vuurbol staat opnieuw bovenop de wereldbol', hebben we nog vlug zitten zoeken op de computer of er nog ergens iets vrij was. Want met oudejaar zat alles vol. Uiteindelijk nog iets gevonden in de buurt van Mae Taeng. De Bamboo Country Lodge bleek achteraf een fantastische keuze te zijn. Na nog het nodige bochtenwerk en de files (de Thaise bevolking gaat dus blijkbaar massaal op verplaatsing Oudjaar gaan vieren) aangekomen in de lodge. De lodge ligt volledig afgelegen in de bergen. We kregen een bamboehutje met een fantastisch uitzicht. En veel speelruimte voor de kinderen. Kobe had onmiddellijk al twee rieten ballen in zijn handen om te spelen. Achteraf kwamen we te weten dat het de lampenkappen van in de kamer waren. Gelukkig kon de eigenaar ermee lachen en mocht Kobe ermee blijven spelen. En Kasper begon onmiddellijk takken te verzamelen. Totdat we hem plotseling hoorden tieren. Er zaten twee grote houtsplinters in zijn hand. En gans de omgeving zal het geweten hebben. Vooral toen we de splinters probeerden uit te halen.

Na operatie splinter konden we daar eten. Ze maakten een grote pot eten en iedereen kon daarvan eten. En het was het beste eten dat we gegeten hebben tot nu toe op gans onze reis. Het Thaise koppel dat we in Soppong hebben leren kennen zijn dan nog eens gestopt onderweg naar huis. Maar hun dochtertje Earn vond het zo leuk om weer met de gastjes te spelen dat ze besloten om daar dan ook maar oudejaar te vieren en daar dus te overnachten.

Voor het oudejaar hadden ze een groot kampvuur gemaakt en de gastjes vonden niets leuker dan voordurend gedroogde takken en bladeren te zoeken om op het vuur te gooien. Ze hadden dan ook nog voor iedereen vuurballonnen gekocht. En iedereen mocht helpen om ze aan te steken en dan in de lucht te laten. Myrthe en Kasper hebben vol ongeduld zitten wachten totdat het eindelijk middernacht was. Om middernacht hebben ze dan nog wat vuurwerk afgeschoten en nog vuurballonnen in de lucht gelaten. Om 01.00 uur zijn we dan gaan slapen. Kobe sliep al een tijdje en Myrthe en Kasper zijn onmiddellijk als een blok in slaap gevallen.

Zalig om met Nieuwjaar wakker te worden met een prachtig uitzicht op de bergen. Nadat de kindjes wakker waren hebben we samen met het Thaise koppel rondgereden in de bergen. Kindjes in de kofferbak en de mannen van voor. Dat op zich was al leuk voor de kinderen. Eerst een stop aan een rivier waar de kindjes over de rotsen konden lopen en stenen in het water gooien. Daarna in de middle of nowhere een overgroeide schommel gevonden. Kindjes zeer blij dat ze eens konden schommelen. Op de terugweg waren de drie gastjes dan, ondanks de vele putten en bulten in de weg, als een blok in slaap gevallen langsachter in de kofferbak. 's Avonds konden we er weer fantastisch eten en daarna kindjes vroeg in bed.

IJskoud afkoelen
Woensdag 2 januari 2013. Thaton, Thailand.

Na een uitgebreid ontbijt en nadat Kobe als afscheidscadeau nog de twee lampenkappen heeft meegekregen, was het vandaag tijd om weer wat verder te gaan richting Thaton. Dit ligt helemaal in het noorden op één kilometer van de grens met Myanmar. We logeren deze keer een in The Old Tree House. Een prachtig verblijf met vijf bungalowtjes en een zwembad. We waren hier nog maar toegekomen of de gastjes wilden al in het zwembad. IJskoud water maar het deed ongelofelijk deugd om wat af te koelen. Nadien zijn we nog eens naar het stadje geweest, die eigenlijk alleen maar bestaat uit een hoofdstraat en enkele zijstraten.

We konden hier 's avonds pas laat gaan eten en zo konden de kindjes hier nog eens kijken naar een tekenfilm. En voor ons was het ook goed zo, hadden we ook eens een uurtje kalmte. Of beter, toch twee van de drie kindjes waren kalm. Want met Kobe moeten we tegenwoordig ogen overal hebben want hij kruipt overal op, onder en tussen. Zo waren we hem plots kwijt. Totdat we gehuil hoorden van tussen het nachttafeltje. En als we keken zat ons Kobeke vast tussen het nachttafeltje. Om te gaan slapen was het dan weer luide sirene van Kasper. We hebben hier een bungalowtje met twee aparte slaapkamers. En sinds we op reis zijn is hij (nog) meer een mama's kindje geworden. En iedere avond is dat hetzelfde liedje dat hij bij zijn mama wil slapen.

Bronnen en geisers
Donderdag 3 januari 2013. Thaton, Thailand.

Vandaag was het dan tijd om nog enkele tempels in Thaton te bezoeken. De eerste, de New Chedi, was wel mooi om te zien, maar aangezien Myrthe bij ieder Boeddhabeeld stopte om te bidden, hebben we wijselijk de andere tempels overgeslagen. We zijn dan maar richting Mai Ai gereden om de waterval Phumen te gaan bezichtiging. Eerst een heel eind rijden tussen de sinaasappelbomen en dan nog een eindje te voet door het bos. Prachtige waterval met nog genoeg water. Want doordat het hier al een eind niet meer geregend heeft staan de rivieren hier zeer laag. Na onze wandeling zijn we dan vlug een mondje gaan eten. Alhoewel, aangezien er een speelpleintje bij het restaurant was zijn we er niet vlug weggeraakt.

Uiteindelijk dan toch kunnen vertrekken richting Doi Pha Hom Pok National Park. Dit park bestaat uit vele natuurlijke warmwaterbronnen en geisers. Er was een groot grasveld met overal poelen met warm (kokend) water. In één van de poelen kon men eieren hangen om te koken. Een beetje verderop kon je dan een mineraal warmwaterbad nemen. Dus allemaal samen het bad in. Daarna was het tijd voor de sauna. Dries, Myrthe en Kasper de sauna binnen. Na afloop zijn ze alle drie als een blok in slaap gevallen op de terugweg naar het hotel.

Slapen in een rendez-vous kotje
Vrijdag 4 januari 2013. Doi Luang, Thailand.

Vrijdag was het weer tijd om terug een stukje verder te gaan. Eerst richting Mae Salong. Dit is een dorpje dat in de bergen ligt en die gekend is voor zijn vele theeplantages. Een zeer mooie streek om door te rijden en om eens de theeplantages te bezichtigen. Dan richting Chiang Saen, een stadje aan de Mekong, tegen de grens van Laos. Het was de bedoeling om daar te overnachten maar het enige goede hotel dat in de Rough Guide stond was gesloten. Eigenlijk zag gans het stadje er een beetje verlaten uit. Een beetje verder dan eindelijk een hotel gevonden. Totdat we de prijs hoorden. Het lag ietske (veel te) veel boven ons budget.

Dan nog maar een beetje doorrijden. We zagen op de kaart dat er op vijftien kilometer precies nog een grote stad lag, Doi Luang. Langs de kant zagen we al een plakkaat in het Engels met de naam van een resort erop. Dus dan maar daarheen geweest, kwestie dat we toch een slaapplaats zouden hebben vannacht. Het resort bestond uit enkele bamboehutten die spotgoedgoop waren. Het zag er wel zeer verlaten uit, maar dat gaf niet voor ons. Toen we onze bungalow open deden om onze bagage binnen te zetten was het precies, aan de inrichting te zien, in een rendez-vous kotje dat we zaten. De roze verlichting 's avonds en de auto's die dan kwamen gaven ons de bevestiging. Maar ja wij hebben er fantastisch geslapen en de kindjes waren blij dat ze eens roze lichtjes hadden in de slaapkamer. Voor we gingen slapen zijn we nog naar de plaatselijke avondmarkt geweest. Eindelijk hebben we daar teenslippers gevonden voor Kasper die passen.

Het beste koekenbrood ooit
Zaterdag 5 januari 2013. Chiang Rai, Thailand.

Zaterdag was ons Kobe zeer vroeg wakker geworden met weeral pijn aan zijn tandjes (zijn achterste tanden komen uit). Dus na het ontbijt,met Thaise schlagermuziek op de achtergrond, aangezet richting Chiang Rai. Aangekomen in Chiang Rai zijn we eerst naar de Wat Ron Kung geweest. Dit tempelcomplex is zeer uniek want hij is helemaal wit met hedendaagse tekeningen. Langs de binnenkant van een tempel zie je dan Batman, Spiderman, Michael Jackson etc. in de tekening verwerkt. Voor de kindjes zeer leuk dat ze bekende figuren konden zoeken in de grote muurtekeningen. Het is één van de mooiste tempels de we tot nu toe op onze reis gezien hebben.

Na het eten zijn we dan naar Rai Mae Fah Luang geweest. Het is een museum die middenin een groot park gelegen is. Het herbergt een collectie van voorwerpen die allemaal in teakhout gemaakt zijn. Ook het museum zelf bestaat uit teakhout. Vooral Dries vond het schitterend om dit museum te bezoeken. Na het museum nog een wandeling gemaakt in het park er rond en dan was het tijd om ons hotel te zoeken. We hadden geboekt in de Bamboonest, twintig kilometer buiten Chiang Rai. Onderweg ernaar toe nog gestopt aan de plaatselijke bakker. Ze hadden daar koekenbrood met rozijntjes en in een mum van tijd was het brood op. En om eerlijk te zijn het was het beste koekenbrood dat we ooit gegeten hebben.

Na wat zoeken hebben we dan eindelijk de juiste weg gevonden richting ons logement. Eerst moesten we door het Pahoen Nationaal Park. Nog wat verderop lag er een klein bergdorpje. Daar stopten we en dan ben ik te voet verder geweest. Want de laatste honderdvijftig meter ernaartoe waren off-road van de ergste categorie. Uiteindelijk ons logement gevonden en dan met de eigenaar in zijn jeepke naar beneden gereden, gerold eigenlijk want de benzinetank van zijn jeep was leeg. Hij is dan samen met Dries in onze auto naar bovengereden. Het was de ergste beproeving voor Dries en tegen dat hij boven was met de auto was hij in schuim en zweet. Het is nu gewoon nog een kwestie om morgen de auto terug beneden te krijgen.

Ons bamboehuisje bestaat uit een grote slaapkamer en badkamertje. Alleen 's avonds heeft men hier wat elektriciteit. Voor de rest is het hier puur genieten van het schitterend uitzicht en de rust. En 's avonds konden we dan genieten van een prachtige heldere sterrenhemel bij het kampvuur.

Samen naar de kapper
Zondag 6 januari 2013. Chiang Rai, Thailand.

Zondag vroeg opgestaan want onze auto moest weer binnen. Eerst de beproeving om de auto weer naar beneden te krijgen en daarna nog 45 minuten rijden naar Chiang Rai. Na een heel eind zoeken in Chiang Rai uiteindelijk de plaats gevonden waar we onze auto moesten binnenbrengen. Uiteindelijk hebben we beslist om dinsdag nogmaals voor een dag of zeven een auto te huren. Wel een kleiner model want het is niet echt meer om in de bergen te rijden. We gaan wel richting noordoosten van Thailand. Om daar dan volgende week de grens te kunnen oversteken met Laos. Want op 17 januari vervalt ons visum dus moeten we buiten Thailand. En aangezien we nog veel willen zien is het met een auto gemakkelijker.

Dan was het tijd voor een stadsbezoek aan Chiang Rai. Eerst de plaatselijke markt gedaan om dan 's middags te gaan eten in een soort pizzahut. We hadden allemaal grote honger maar vooral Kobe bleef maar eten. Een groot stuk pizza en dan nog meer dan de helft van een lasagne. Waar dat hij stak weten we niet maar achteraf lag onze kleine Boeddha moe maar voldaan in zijn eetstoel. Nadat we uit de plaatselijk pizzahut kwamen passeerden we de plaatselijke kapper. Dus besloten Myrthe en ik om onze haren wat te laten knippen. Vooral Myrthe genoot er met volle teugen van. Ze straalde van contentment toen dat ze buitenkwam. Dan terug richting Bamboonest. Kobe doodop dus het was vroeg bedtijd voor hem. Myrthe en Kasper volgden dan ook vlug want morgen stond er een dagtocht door te bergen op het programma.

Trekking door de bergen
Maandag 7 januari 2013. Chiang Rai, Thailand.

Na een nachtje met weer veel tandpijn voor Kobe was het tijd voor een dagtochtje. Eerst een stevig pannenkoekenontbijt (Myrthe en Kasper aten er elk vier!) en dan klaar om te vertrekken. De eigenaar van ons verblijf was onze gids (wel een beetje een warhoofd maar een zeer sympathieke kerel). Gastjes begonnen er met volle enthousiasme aan. Eerst elk een stok zoeken om te stappen en dan richting bergop. Myrthe plakte ganse tijd aan de gids zijn gat. En Kasper die raapte overal waar hij kon takken. Om ze dan in de vele bergbeekjes die we tegenkwamen te gooien. Van al die beekjes over te steken hadden ze in een mum van tijd natte voeten. Onderweg verzamelde de gids dan spullen om 's middags te kunnen koken. Kindjes waren in de ban van alles wat hij deed.

's Middags stopte hij dan in een dorpje om in een huis daar te koken. Weeral waren Myrthe en Kasper niet weg te slaan van onze gids. Eerst maakte hij een houtvuur om daarna bamboestokken op te vullen met rijst (waar de gastjes natuurlijk met veel plezier aan meehielpen). Daarna zette Kasper hem op een bankje bij het houtvuur om alles te kunnen volgen. Plots riep hij: ‘Mama, zeg eens dat ze de dampkap moeten aansteken want er is hier veel rook’. Tja, leg dan maar eens dat er boven een houtvuur geen dampkap hangt om dan natuurlijk de vraag te krijgen ‘Waarom niet?’.

Na het eten richting Hotsprings in het nationaal park gewandeld. En dan twee kilometer bergop terug naar ons logement. Geen enkele keer hebben de gastjes zitten klagen of vragen wanneer we er waren. Achteraf waren wij natuurlijk supertrots op hen dat ze gans de dag zoveel en zo flink gewandeld hebben. 's Avonds dan al beginnen pakken om morgen op tijd te kunnen vertrekken. 

Dino’s en levensvragen
Vrijdag 11 januari 2013. Phu Wiang, Thailand.

Nadat we woensdag 9 januari het oud koninkrijk Sukothai hadden bezocht zijn we donderdag doorgereden naar Phu Wiang. Phu Wiang ligt in het Noordoosten van Thailand, vlakbij het nationaal park Phu Wiang. In dit Nationaal Park hebben ze in de jaren negentig de oudste Tyrannosaurus Rex gevonden. Dus de volgende dag zou dinodag zijn.

Vrijdagmorgen waren de kindjes natuurlijk zeer vroeg wakker om naar de dino's te gaan kijken. Eerst zijn we naar het dinomuseum geweest in Phu Wiang. Daar waren er niet alleen dino's te zien maar ook zeer veel over het heelal. Ook konden de kinderen daar aan een soort bakken zelf een aardbeving nabootsen. Dan was er een grote ruimte waar er dino's op ware grootte stonden. Gastjes waren eerst superbang van het geluid maar eenmaal ze doorhadden dat het namaakdino's waren vonden ze het fantastisch.

Nadat we het museum uitkwamen zaten de kinderen al boordevol levensvragen. ‘Waar was de mens dan als hij nog niet bestond? Mama wij komen dus van de apen, dus ik was een aap als ik geboren was. Er is dus een ster op de aarde gevallen en zo zijn de dino's gestorven. Waarom hebben ze dan niet meer Pritt aan de ster gedaan? Dan ging hij toch niet naar beneden vallen. De grote boem (= big bang) mama, hoe groot was hij eigenlijk? Euh middenin de wereldbol zit er vuur. Waarom verbranden mijn voetjes dan niet?’ En zo ging dat het ganse dag door.

Nadien zijn we naar het nationaal park geweest. Daar kon je via een grote wandeling in de bergen de archeologische sites bezichtigen. En ons kindjes hebben dat weeral superflink gedaan. En onderweg hebben ze veel dinosporen gevonden. In de namiddag zijn we dan pas laat gaan eten. We zijn gestopt aan een restaurant waar we konden BBQ'en. Onze eerste BBQ van het nieuwe jaar is dus al een feit.

Daarna was het tijd om een park te bezoeken met allemaal namaakdino's op ware grootte en overal dino voetafdrukken. Superleuk voor de kindjes dat ze weer de dinovoetjes konden volgen. En als afsluiter dan nog naar het dinospeelplein in het dorpscentrum. Naast het speelplein was ook de brandweerkazerne. Van de brandweermannen mochten de kindjes eens in de brandweerwagen zitten. Supercontent dat ze waren. Na deze dinodag zijn ze onmiddellijk (met hun dino T-shirt) in een diepe slaap gevallen.

Hoera! Nog meer dino’s
Zaterdag 12 januari 2013. Phu Wiang, Thailand.

Gelukkige verjaardag Myrthe! Jaja, onze kleine prinses is zes jaar vandaag. Voor haar verjaardag mocht ze kiezen wat we gingen doen. Ofwel naar het meer oftewel nog een dinomuseum. Beslissing was zeer vlug gemaakt: nog een dinomuseum. Dus tijd voor Dinodag 2 en dus vertrokken we richting Kalasin, een twee uur rijden van ons hotel. Het Sirindhorn museum was nadien echt wel de moeite waard. Er stonden enkele grote dinoskeletten. Kindjes vielen bijna achterover van verbazing. Ook het heelal kwam weer aan bod. En ja, daar waren ze weer met hun vragen.

Myrthe mocht daarna nog kiezen wat we 's middags gingen eten voor haar verjaardag. Ze wou frietjes eten. Dus wij op zoek gaan naar frietjes. Na lang zoeken eindelijk een KFC gevonden. En zo hebben ze frietjes à volonté kunnen eten. Nadien hebben we in het shoppingcentrum nog donuts gevonden. Dus bij gebrek aan taart heeft Myrthe 's avonds haar kaarsje op een donut uitgeblazen.

Slapen in het historisch bos
Maandag 14 januari 2013. Ban Chiang, Thailand.

Gisteren was het weer tijd om verder te gaan. Nu gingen we richting Phu Phra Bat Historical park. Een park waar er allemaal stenen op elkaar stonden (een variant op stonehenge in Engeland maar dan in het klein). Zeer leuke wandeling en kindjes bleven ook daar op zoek gaan naar dino afdrukken (die volgens hen er ook waren). In het historisch park hadden ze ook enkele kamers waarin je kon blijven overnachten. Dus zo hadden we al onmiddellijk een slaapplaats middenin het bos.

Vandaag zijn we dan doorgereden naar Ban Chiang. Een plaats waar ze bij opgravingen veel terug gevonden hebben uit het bronzen tijdperk. Maar het museum was wel gesloten op maandag zeker dus enkel het dorpje wat bezocht en de lokale markt. Morgen moeten we dan onze auto terug inleveren in Udon Thani om daarna onmiddellijk door te reizen naar Nong Khai. Daar blijven we dan nog twee nachten om donderdag dan de grens te kunnen oversteken met Laos.

Genieten van de Mekong
Donderdag 17 januari 2013. Nong Khai, Thailand.

Nadat we de 15e januari onze auto hadden afgeleverd in Udon Thani, was het tijd voor onze (voorlopige) laatste etappe in Thailand. Met de lokale bus richting Nong Khai. Na een anderhalf uur rijden waren we er al. Aan het busstation dan een tuktuk genomen richting MutMee guesthouse. Kindjes supercontent dat ze weer meekonden met de tuktuk. vooral toen de tuktukchauffeur Kasper vast nam en hem vooraan bij hem aan het stuur zette. En Myrthe net naast hem. Kasper waande zich gans de rit een echte tuktukchauffeur en Myrthe zat te zwaaien naar iedereen die ze zag.

Aangekomen in het guesthouse was het eerste wat Myrthe en Kasper zagen: de schommel. Daar waren ze dus voor een tijdje zoet mee. Onze kamer had een schitterend uitzicht op de Mekong en langs de andere kant van de oever zag je Laos. Myrthe begreep maar moeilijk dat zij in Thailand zat op de ene oever van de Mekong en dat ze aan de andere kant van de Mekong Laos zag liggen.

De volgende dag zijn we naar het Boeddhapark gaan kijken. Een park waar er allemaal reuze grote beelden staan. Wel eens leuk om te zien maar meer was het ook niet. Omdat het daarna te warm was zijn we afkoeling gaan zoeken in het shoppingcenter. Na enkele uurtjes was het nog te warm en zijn we met de tuktuk (veel te warm op te stappen) naar het guesthouse gegaan. In de vooravond zijn we dan nog een toertje gaan wandelen. Toen we langs het park passeerden was de plaatselijk sportclub van Nong Khai aan het turnen en dansen. Myrthe wou natuurlijk meedoen, dus tussen de oudjes stond ons Myrthe vrolijk mee te doen. Zij vond het zeer plezant en de oudjes ook. Na een uurtje zat de sessie erop en Myrthe werd onmiddellijk uitgenodigd om de volgende dag weer mee te komen doen.

Donderdag was het dan tijd om onze valiezen te pakken en richting Laos te gaan. Eerst met de tuktuk richting Friendshipbridge. Daar aan de Thaise immigratiedienst onze stapel paspoorten afgeven om te laten afstempelen. En dan met de bus de friendshipbridge over naar Laos.