Guesthouse Pong Penh
Zondag 29 juni 2008. Kanchanaburi, Thailand.
Gisteren zijn we in dit guesthouse aangekomen in Kanchanaburi. Het is er erg relaxed. We hebben een kamer met buiten een soort van balkon ervoor. Op het balkon hebben we steeds gezelschap van een kikker die daar onder een bankje zit. Volgens Floor is het hier mooier dan in het vorige hotel, want daar zaten we zo hoog.
Ook hier weer een zwembad, waarin we gisteren en vandaag verkoeling konden vinden. Vandaag een rustdagje gehad. Tot blijdschap van de kinderen mocht er vandaag 2x gezwommen worden: de hele ochtend! en het eind van de middag. Het intermezzo van even wandelen werd door Floor niet echt gewaardeerd, maar we gingen met een motortaxi terug dus het lange wandelen viel weer mee. Wat we al verwacht hadden gebeurt ook. Zodra Merijn maar even uit de buggy gaat zit mevrouwtje erin. Floor en Merijn liggen nu lekker te slapen. We hebben hier één kamer met drie bedden. Merijn ligt in zijn eigen 'tentje'. Tussen de middag hebben ook heerlijk met z'n 4-tjes siesta gehouden: 1,5 uur geslapen. Het blijft erg warm, maar het went wel. Af en toe is er een verkoelend briesje (hoewel verkoelend, het lijkt meer een warme fohn, maar het is toch lekker). Morgen gaan we een dagtochtje doen. O.a. naar watervallen, hotsprings, en de trein over de river Kwai.
Erawan en de River Kwai Bridge
Vrijdag 4 juli 2008
Kanchanaburi is toeristisch en toch relaxed. Veel backpacker guesthouses en een laid-back sfeer. We zijn op een dagtocht gegaan naar de Erawan watervallen. Dit is een waterval in een nationaal park wat bestaat uit zeven plateaus, in de meeste kun je zwemmen. Met de kinderen was het mogelijk om tot plateau vier te gaan, daarna zijn we afgedaald naar het derde plateau om daar te zwemmen. Tot grote vreugde van Floor kwamen we tijdens de klim een Nederlandse familie tegen met een dochter van vier, dus een zwemafspraak was snel gemaakt. Het zwemmen was echter van korte duur, in elke 'vijver' van de waterval zaten vissen die aan je benen knabbelden, geen succes bij de kinderen dus. In het park kregen we een Thaise lunch geserveerd (vooral fried rice, lijkt veel op nasi), met vers fruit als toetje.
Hierna hebben we een treinrit gemaakt richting Kanchanaburi op het traject van de 'death-railway', vooral bekend van de film Bridge on the River Kwai. Maar natuurlijk historisch omdat de aanleg van dit traject is gebeurd door Engelse, Australische, Nederlandse en Amerikaanse krijgsgevangenen, geholpen door Thaise en Vietnamese dwangarbeiders. Van beide groepen zijn een groot aantal mensen omgekomen.
Reizen in Thailand met kinderen
Vrijdag 4 juli 2008
Reizen en leven in Thailand is erg makkelijk. Thai vinden kinderen helemaal geweldig en vooral als ze blauwe ogen hebben. Jongetjes zijn nog wat populairder dan meisjes, dus Merijn krijgt veel (heel veel) aandacht. We zijn al aardig aan de temperatuur gewend geraakt al uit de warmte zich lichamelijk bij iedereen anders.Merijn krijgt vooral een heel warm hoofd en zweetvoeten, bij Aafje loopt het zweet langs de rug en Floor en Guido worden vooral heel snel bruin. Als de zon te voorschijn komt is het hier heel erg heet, dus het is niet zo erg om in het regenseizoen te reizen, we hebben nog niet veel buien gehad en de buien die er waren (wel gelijk stortbuien) koelen het land weer een beetje af. 's nachts hebben we geen last van de warmte, alle guesthouses tot nu toe hadden airconditioning, lekker koel dus.
Na Kanchanaburi zijn we met een klein busje doorgetrokken naar Ayuthaya. Het was een reisje van ruim twee uur, dus dat viel wel mee. Op de gok zijn we naar een guesthouse gegaan. Een oud dametje zei ons dat er geen plek meer was, maar meteen daarop zei ze ons toch even te wachten. Kon ik opeens drie kamers bekijken. Dus toch een onderkomen voor één nacht. Het was een aardige mevrouw, maar ze een erg kortdurend geheugen te hebben, want een aantal zaken hebben we haar wel drie keer moeten vertellen. De dag dat we aankwamen hebben we aan het eind van de middag nog een tocht met de boot gemaakt, waarbij we drie keer zijn gestopt om een tempel (ruïne) te bekijken. Net van de boot kregen we een enorme stortbui net niet over ons heen. Het duurde een tijd, daarom een 'taxi' genomen. We wilden ook graag wat eten. Meteen werden we naar een eettentje gebracht dat de chauffeur kende, was niet helemaal de bedoeling, maar hij wilde niet meer stoppen. Met de kinderen is het ook niet zomaar even terug lopen, dus toch maar iets te duur (voor Thaise begrippen dan) gegeten. Floor eet nog weinig, want ze vindt alles toch echt anders proeven dan in Nederland. Zelfs bananen wil ze niet, want die stinken dan weer volgens haar. Merijn daarentegen doet meestal erg goed zijn best met eten.
De volgende dag hebben we zelf voornamelijk oude tempels bekeken. Het was een erg warme dag. Tussen de middag ergens gaan eten. Er stonden lekker fruitshakes op de menukaart. Helaas zat er veel ijs bij. We hebben toch maar besloten ze niet op te drinken. Met het oog op een lange treinreis kunnen we ons geen buikpijnklachten veroorloven. Terug in het guesthouse om onze spullen op te halen was er nog even tijd om verstoppertje te spelen met een Oostenrijks meisje en haar moeder.
De nachttrein naar Chiang Mai verliep er goed. We hadden lekkere bedjes en hebben allemaal goed geslapen. Nu zitten we in het guesthouse Hollande Montri. Het is hier prima vertoeven, maar helaas is er geen zwembad. Er zou wel een zwembad in de buurt zijn op loopafstand. De eerste keer leek het ons toch handig om een tuktuk te nemen. Ja, de vrouw knikte ijverig dat ze zou weten waar hotel Sala zou zijn. Er zaten nog meer mensen in de tuktuk dus in het begin dachten we dat we gewoon een beetje omreden. Even later ging ze het vragen. Ja hoor, er werd ijverig gewezen, maar toen ging het toch echt verkeerd. We kwamen midden in de stad terecht, wat echt niet de bedoeling kon zijn. Toen wilde ze ook nog meer geld hebben dan we afgesproken hadden! Daar stonden we dan, geen zwembad. Het enige dat er op zat was om maar weer terug te gaan en dan goed het adres te laten opschrijven. De tuktukdriver die ons terug bracht, wist ons uiteindelijk toch naar het zwembad te brengen! Een heel luxe hotel en we hadden het hele 25 meter buitenbad voor ons alleen! De kinderen werden zienderogen weer vrolijk.
Vandaag hebben we weer een georganiseerde dagtocht gedaan. Daar waren dan de olifanten! Eerst naar een show gekeken. Er waren ook kleine olifantjes: 'een met haartjes op zijn hoofd die Floor het liefste vond'. Een olifant kon zelf tekenen! Hij tekende op een groot vel papier een olifant. Echt wonderbaarlijk. Daarna kwamen de olifanten even langs. Dat was wat griezelig die lange slurven over je heen. Floor en Merijn mochten even op de olifant. Merijn eerst, de held. Daarna wilde Floor dan toch ook wel. Even snel een foto en toen er gauw weer af. Daarna gingen we met z'n viertjes op een olifant maar dan met een zitje er boven op. Een tocht van ongeveer een uur gemaakt. De olifant heette Mehtoa. Op het eind ging het regen. Zaten we boven op een olifant met een paraplu! Na de olifantentocht kwam er nog een tochtje op een bamboevlot. Inmiddels was de zon er weer in alle hevigheid, dus nu heb ik verbrande bovenbenen. Daarna nog een ritje in een ossenwagen. En toen hadden we honger! Erg lekker gegeten, terwijl er weer een plensbui naar benenen kwam. Daarna op naar de vlinder- en orchideëntuin en de afsluiter van de dag was een papierfabriek, waar ze van olifantenpoep papier maken. Merijn heeft dat uitstapje slapend doorgebracht op de schouder van Guido.
Floor heeft het gelukkig een leuke dag gevonden. Af en toe heeft ze wat last van heimwee en is ze wat sip (vooral als we rond lopen door de stad, want van lopen wordt ze moe), want ze mist haar vriendinnetjes. We hadden gehoopt dat er in dit guesthouse meer kinderen zouden zijn, maar dat valt tegen. Morgen in ieder geval weer zwemmen, want daar zijn ze beiden dol op. Merijn heeft hier de tijd van zijn leven. Hij geniet overal van en zit vaak met grote interesse ergens naar te kijken.
