Mondkapjes
Vrijdag 26 juni 2009. Bangkok, Thailand.

Met drie vluchten voor de boeg zijn we wel bezorgd of we überhaupt door de douanes zullen komen. De koorts van Don onderdrukken we met wat medicijnen. De controles op de luchthavens zien er indrukwekkend uit met al die verpleegsters met mondkapjes op en warmtemeters. Maar we merken dat het in de praktijk allemaal niet zo serieus is. De verpleegsters zijn direct afgeleid als Mika voorbij komt. We horen vertederende kreten en de dames werpen geen blik meer op de schermen. Van Bohol vliegen we naar Manilla waar we een taxi nemen (ook nog zo'n twee uur) naar de andere luchthaven van de stad. Daar stappen we op het vliegtuig naar Kuala Lumpur (jullie weten wel, die vlucht die we moesten boeken om de Filippijnen in te mogen) waar we na een paar uur kunnen doorvliegen naar Bangkok. Voor een gezond persoon al een stevige dag, en dus voor Don een flinke opgave. We zijn dan ook erg blij als we die avond in Bangkok aankomen. Don kruipt in bed en komt er de eerste dagen niet meer uit.

Als het later iets beter gaat bezoeken we samen het Children's Discovery Museum. Het ziet er op het eerste gezicht veel mooier uit dan het kindermuseum in Manilla. Maar hier in Bangkok is er niet zo veel te doen voor Mika. Er is erg veel informatie maar weinig interactie. Komt misschien ook omdat het Disney Discovery Center gesloten is in verband met onderhoud. Desondanks vermaakt Mika zich hier best. Al is hij niet zo dol op de grote groepen schoolkinderen. Dit komt met name door de begeleiders die de groep per zeer luide megafoon toespreken. Hij houdt zijn handen op zijn oortjes als we een groep passeren. Favoriet van Mika: de brandweerauto!

Na een paar dagen Bangkok lijkt Don voldoende aangesterkt om de reis naar Kanchanaburi te ondernemen.