Helemaal tot rust gekomen.
Dinsdag 6 november 2012. Chiang Dao, Thailand.

We hebben Pai alweer achter ons gelaten en vertoeven nu in Chiang Dao Nest1, alweer op aanraden van verrereizenmetkinderen.nl. Ook wel omdat we er nu van willen profiteren dat we een auto hebben en we ook iets buiten de ‘normale zone’ kunnen zoeken, omdat we er gemakkelijker geraken!

Drie dagen in Pai, helemaal tot rust gekomen, een heel aangenaam hippieachtig stadje, waar iedereen een beetje ‘vertraagd’. Het stadje zelf was naar onze mening net iets te ‘backpackerstoeristisch’, een stadje waar iedereen blijft hangen, zich dreadlocks laat zetten, en meedwarrelt op de eeuwige Bob Marley muziek. Tien jaar geleden had ik me hier helemaal thuis gevoelt, nu voelde het aan als net iets té. Ja, ik word oud, I know, en misschien kan ik ook gewoon moeilijk loslaten, ben ik heimelijk nog wel wat jaloers op de nonchalante onbezorgdheid van de vele jongeren daar.

Hoewel het heerlijke slenteren in de straatjes met de kids, elke avond opnieuw heel aangenaam bleef en de mensen allemaal opnieuw heel vriendelijk en relaxed. Al wist Jenna op dag drie toch te vertellen dat we deze straat nu toch wel al gezien hebben. ‘Hé mama’. Pai is dan ook maar een scheet groot, Eén blokje rond, en je hebt alles gezien. 's avonds komt het daar tot leven, avondmarkt op straat overal, kleren, eten, souvenirs, T-shirts met ‘PAI’ in alle geuren en kleuren, al wat je maar wilt, en uit de boxen schalt zoals ik al zei een beetje reggae, af en toe rock, en vooral de eeuwige nostalgische cliché-plakmuziek, dat je echt waar, in elk tropisch land terugvindt, hier gelukkig nog in het Engels. (In Bolivia en Marokko dubben ze dat dan nog!) Ik heb me altijd afgevraagd waarom dit soort muziek zo vaak gedraaid wordt, het brengt je wat in een nostalgisch/weeë bui, zonder echt depressief te worden. Soit, ik dwaal af, deze filosofische reactie wou ik nog kwijt.

Pai Chan, onze Guesthouse. Eerlijk, een echte topper wat ons betreft! Auto op de parking en dan wandel je een echt klein paradijsje binnen, waar alles ook helemaal vertraagd gebeurt (inclusief de bediening ;-) maar als je alles loslaat en meedeint op het ritme van de muziek, dan kom je er helemaal tot rust!

Onze bungalow had uitzicht op de rijstvelden, een groot bed waar Jenna tussen ons in mocht slapen, en Ilyan aan onze voeten lag (meer plaats was er niet, maar meer hadden we niet nodig!) en een heerlijke héte echte regendouche! En ons eerste muggennet (toch wel even wennen, hoe je zo een ding gebruikt). Een klein, maar groot genoeg, zwembadje, en een prachtige patio, waar je tot rust kan komen, kijkend naar de bergen, luisterend naar de krekels en de salamanders tellend op het plafond. En dat voor de prijs van 15,00 euro per nacht, wat wil je nog meer? Bruin brood bv? Of zelfgemaakte chocoladekoekjes? Ook hele lieve mensen, het klopt dat de bediening wat traag is. Maar stel je daar op in, en dan verdwijnt de stress onmiddellijk. Jenna was al meteen dikke vriendjes met de ongelooflijk lelijke hond en de poezen die er rondliepen, en Illy krijgt er maar geen genoeg van om Sawadee Khap te zeggen tegen iedereen.

Een uitstap naar de hotsprings gemaakt, een warmwaterbron, waar je in de rivier kan baden, in niveaus, en hoe hoger hoe warmer, heel raar gevoel, neem de Cèze maar dan héét. De volgende dag naar de waterval Mae Mok(?), een prachtige stroom, waar de kids onderaan een echte dam konden bouwen, even terug naar het ‘gewone’ Frankrijk tegen een tropische achtergrond, heerlijk!

Voor de rest geluierd, gezwommen, geluierd en 's avonds ons toertje op de avondmarkt. Meer hadden we niet nodig!

Vandaag terug ingepakt en doorgetrokken naar Chiang Dao. Een prachtige omgeving, maar de stijl van het hotel is ietsje anders. Een heel mooi hotel, prachtige bungalow opnieuw, maar de prijzen liggen hier ook iets hoger. De keuken is hier zeer verfijnd, met als gevolg dat we voor het eten, zowat het driedubbele kwijt zijn als ergens anders. Maar kom, wij als echte ‘keukenleken’, hebben toch intens genoten van een driegangen menu!

Morgen gaan we normaal gezien een monnikenklooster bezoeken op een berg. Vijfhonderd treden, we gaan het erop wagen!

Deze namiddag naar de grot geweest, was zeer de moeite voor ons, maar duidelijk niet geschikt voor onze kids, en zeker Ilyan niet, Jenna stapte wel mee, maar was bang, gleed vaak weg, en vond het niet zo leuk (de gids liep vooraan met een gaslamp, verder geen licht!). Het was af en toe echt wel klauteren, en je door kleine gaatjes wurmen, niet aangenaam met een kind dat niet stapt, maar dus wel zeker een aanrader voor iedereen, en zeker voor iets oudere kinderen! Het zwembad was echt te koud, dus de kids zullen moeten wachten tot morgen, dan reizen we alweer door naar Tha Ton, helemaal in het noorden, tegen de Birmese grens.

Het plan is om na Tha Ton, vier nachten in Bamboo Nest in Chiang Rai te logeren, en daarna de grens over te steken naar Laos. Daar zullen we in twee dagen met de slowboat naar Luang Prabang varen. We varen met de Nagi of Mekong, iets luxueuzer dan de gewone slowboat, om het voor de kids ook aangenaam te maken).