Artikelindex

Slapen in de trein
Vrijdag 2 november 2012. In de trein naar Chiang mai

Mohamed zijn verjaardag vieren we op de trein naar Chiang Mai! Gisterenavond een goed uur op voorhand toegekomen in het station van Ayutthaya met de tuktuk, Ilyan zijn favoriete vervoersmiddel. Daar werd al snel duidelijk dat de trein een half uur te laat was, dat werden al snel 50minuten, en uiteindelijk kwam de trein een dik uur te laat.

Gelukkig was er genoeg afleiding op het perron: heel veel mensen, monniken, gekko's, en lieve Thai die allemaal wel eens over het bolleke van Ilyan willen aaien. Hij komt ook losser en deelde heel flink zijn koekjes met enkele Thaise kinderen. Die bleven maar in zijn velletje duwen. Dat vonden ze zelf heel grappig en achteraf werd duidelijk dat ze zijn witte huidje heel intrigerend vonden, zeker tegenover hun donkerdere huid! Illy liet het gewillig ondergaan, zeker nadat hij lekker e garnalenchips kreeg, en het daarenboven ook nog geweldig lekker vond. Langs een andere kant kreeg hij dan van die chemische gelatinesnoepjes, die vond hij ook geweldig, tot wij op een bepaald moment hem echt moesten stoppen, want hij vrat zich echt ziek!

Jenna houdt het veel rustiger, die is eigenlijk helemaal knock-out, en ligt wat te soezelen in de buggy. Na ontelbare keren het perron op en af gelopen te hebben, klonk dan eindelijk de bel voor onze trein. We zaten in wagon 11, de laatste, en dat betekende dus van het officiële perron af en in de berm gaan staan wachten. Gelukkig werden we goed begeleid door de perronwachter. Het opstappen ging vlot, en door de slapende mensen heen vonden we ons plekje in de upperbeds. Toch waren het vrij ongemakkelijke constructies: twee meter hoog, en dan met twee lintjes om te zorgen dat je er niet weer aftottert. De kinderen vielen binnen de vijf minuten in slaap, Ilyan bij mij, Jenna bij Mohamed, en die hebben supergoed, een dikke negen uur geslapen. Wij daarentegen wat minder!

Ondertussen zitten we nog steeds op de trein, en de rit die normaal dertien uur zou duren zal een goeie 15 uur duren. Jenna luistert naar de luisterboeken van juf Nadine, Illy speelt met zijn blokken met papa. Al bij al zijn ze heel flink en rustig!

Zouden we dit nu aanraden? Voor we vertrokken was ons gevoel: ‘Waar zijn we aan begonnen?’ Met de bus gaat het toch veel sneller? Maar momenteel vind ik het toch wel een leuke ervaring, op voorwaarde dat de kids hun slaap hebben natuurlijk. Alleen één tip: Boek iets vroeger de bedden zodat je lower beds kan reserveren. Hoewel het zo ook lukt, en al bij al zijn we veel minder geld kwijt!

Nb. Ilyan wordt nog steeds wakker met ‘juf Betty’, en ik moet nog elke avond een liedje zingen over Amy, en daarna alle kindjes en juffen van de crèche. Hij is jullie nog niet vergeten!

 

Over kippen, fietsen en giraffen voeren
Zondag 4 november 2012. Chiang Mai, Thailand.

Ondertussen zijn we alweer drie dagen in Chiang Mai. Onze eerste indruk is er één van een leuk overzichtelijk stadje, dat wel heel westers oogt (overal westers getinte cafeetjes en restaurantjes, véél toeristen!), maar het voelt wel goed. We begrijpen waarom veel mensen het hier aangenaam vinden.

Vrijdagmiddag om 13.00 uur dus aangekomen op het station, toch wel een beetje geradbraakt, maar de kids hebben zich geweldig gehouden op de trein! Eenmaal in het hotel waren ze natuurlijk niet te houden. Dus zwembad in, en genieten. De rest van de dag heel rustig aangedaan en op tijd gaan slapen, want de dag erna meteen in actie: fietstocht!

Met Click and travel een fietstocht geboekt (avond ervoor, en meteen bevestiging, supersnel). We wilden eens iets anders proberen, en kozen voor het oosten van Chiang mai, puur natuur. Om 8.30 uur kwam Jip ons ophalen (eigenlijk ‘Tchip’, maar onze kindjes mochten Jip zeggen, van janneke ;-). Een superlieve jongeman die ons zeer professioneel begeleidde, en we kregen een volledige privétocht, want we waren de enigen. Hij is zelf vader van een dochter van twee, en hij was echt superlief en aandachtig voor de kindjes. Jenna kreeg een echte aanhangzitfiets (je moest haar zien glunderen, daar droomt ze al maanden van, van zo’n aanhangfietsje!) en voor Illy was er een fietskar. Top! Alleen vond hij dat niet zo geweldig, hij wou liever achterop, maar dat ging niet, en hij heeft dus zo goed als de hele tocht gejammerd en gezaagd. Maar Jip liet het niet aan zijn hart komen, elke tien minuten even stoppen: Okay, no problem. Superkerel! Ik zou zeggen: vraag naar hem voor diegenen die plannen een tocht te boeken. Maar binnen drie maanden verhuist hij naar Sukothai om daar zijn eigen zaakje te beginnen. Dus mensen die naar Sukothai gaan, boek bij hem een fietstocht, jullie zijn in zeer goeie handen, zeker ook met de kids.

th-0711274420-560-420th-0711274493-560-420

We fietsten door een prachtige omgeving van rijstvelden, kleine dorpjes, overal hoorden we ‘Sawadeekaa’(goeiedag!) en kwam iedereen buiten gelopen om ons te bekijken en toe te zwaaien! We waren helemaal uitgeput op het einde! Met Jip toch ook wat kunnen praten over de politieke en sociale situatie hier in Thailand, heel boeiend. De geelhemden en de roodhemden... Interessant!

Wie kan raden van wie deze quote kwam: ‘De kippen maken hier hetzelfde geluid als in België...’ Geweldig, ik lag bijna van mijn fiets!

th-0711274550-560-420

We zijn erover aan het nadenken om een auto te huren en zo het noorden wat meer te gaan opzoeken, de vraag is alleen: doen we het? Hoe en waar? We moeten dat nog wat op elkaar afstemmen, maar ik zie het volledig zitten! Maandag kijken of we ergens nog iets kunnen vinden!

Vandaag zondag, naar de Zoo van Chiang Mai. Wisselende reviews, dus niet goed wetende wat te verwachten, maar dankzij het verslag van Klaas en Els op verrereizenmetkinderen.nl toch overtuigd geraakt dat het de moeite zou zijn, en knoop doorgehakt. En inderdaad, we hebben genoten! De hele dag hebben we rondgehobbeld, te voet. Zelfs de kinderen waren niet moe te krijgen, ze hebben gestapt, gelopen, bergen op en af, en dat waren er wel een paar! Hiertegenover stelt Planckendael echt niets voor! En je kan je afvragen of de dieren goed verzorgd worden enzo, op het eerste zicht viel dat reuze goed mee. Maar al bij al kan je je ook de vraag stellen of de zoo in Antwerpen ook wel de geschikte plek is voor die dieren. Dus hup, wij hebben er maximaal van genoten, en de kids ook!

Normaal gezien is er bij elke uitstap van in het begin ruzie over wie in de buggy mag zitten. Ilyan gaat heel graag op onderzoek uit, dus concreet zit Jenna meestal inde buggy, maar vandaag waren ze geen van tweeën te houden, en dat was zeer leuk voor ons.

De inkom van Chiang Mai Zoo is niet duur, maar je moet wel bijkomend inkom betalen voor het aquarium en de pandaberen... En verder kan je ook verschillende dieren voederen, met groenten, en daar betaal je telkens ook een ietsje voor. Maar dat geeft voor de kids natuurlijk net dat ietsje extra, en dus hebben we ons eens goed laten gaan. Eerst de giraffen: raar maar waar, maar ergens onderweg is Illy zijn angst voor dieren kwijt geraakt. Het manneke vloog naar de giraffen met zijn stengels, en met een grote lach stak hij ze in de lange tong van die beesten. Jenna vond een ritje te paard veel aantrekkelijker, en zat superfier op haar witte paard.

th-0711483860-560-420th-0711483763-560-420

Een volgende klim verder (de Zoo is tegen een berg opgebouwd, niet te onderschatten!) kwamen we aan bij de pandaberen. Dat was inderdaad indrukwekkend, voor het eerst in ons leven een pandabeer zien en dan nog wel de machoversie ervan! Na de panda's, langs de leeuwen, luipaarden en jaguars. En verder klimmen natuurlijk.

th-0711483820-560-420

Volgende grote stop was het aquarium. Hier heb je de langste tunnel ter wereld. De kinderen vonden het geweldig om de langste, grootste, lelijkste vis te zoeken en natuurlijk Nemo niet te vergeten! Voor het aquarium moest je bij betalen, maar wij vonden dat zeker de moeite! (net zoals de panda's trouwens!) Net buiten het aquarium kon je ook nog vissen de fles geven (dát vonden wij er toch over) en aan de andere kant kon je van die grote vissen voederen met een vislijn (en géén haakje, maar gewoon een stokje, waar je het aas op stak). Dat was er misschien ook over, maar leuk voor de kids, dus Go with the Flow. Ze vonden het geweldig! Opnieuw Ilyan helemaal niet bang, we gaan nog serieus moeten opletten met hem de komende maanden.

th-0711483807-560-420

We zijn doorgelopen naar de Kids Zoo, waar we een mini-aapje konden aaien, kleinere dieren konden zien, en we onze éérste (ja echt!) echte speeltuin van Thailand tegenkwamen. De kinderen helemaal uit hun bol, wij iets minder, want de staat was toch niet optimaal. Kwestie van geen gebroken botten of lelijke wonde op te doen.

Daarna een hapje gaan eten voor 2,00 euro, moet kunnen! Ilyan had gisteren ook al wat van mijn bloemkool gegeten (groenten!), en hij noemde dit steevast ‘boompje’ eten. Ik had voor mezelf fried vegetables besteld, en ik probeerde hem weer zover te krijgen om ‘boompje’ te eten, en eerst vond ie het maar niks want er lag geen bloemkool op, maar twee minuten later is hij toch begonnen, en hij heeft de helft van mijn schotel, allemaal ‘boompjes’ opgegeten. Zou dat de tactiek zijn? Super!

En dan toch maar een tochtje gewaagd door het adventure park, nou, dat dateerde toch wel uit de jaren stillekes, met nepbeesten (en dan zit je in de Zoo ;-). Maar opnieuw, de kids vonden de trein geweldig, en Jenna was gefascineerd door de nepdino's! En dan mochten ze weer de hertjes eten geven. Kinderen gelukkig, en wij dus ook.

En toen waren we op de top, en kon de toch naar beneden beginnen. Er rijden ook continu van die pendelbusjes rond, maar echt waar, als je tijd hebt is de Zoo echt heel goed te voet te doen. Hou rekening met véél klimmen en dalen. Wij hadden een buggy mee en dat ging perfect! De afstanden tussen de dieren waren niet te lang, het bleef boeiend, ook voor hen.

Aan de olifanten was een baby olifant, en daar kon je je wel afvragen wat ze op die vijf vierkante meter stonden te doen: ja, eten geven en foto's maken natuurlijk. Wel een beetje zielig. Jenna wou nog absoluut op de monorailtrein (boven in de lucht, zoals de skytrain in Bangkok), dus dat als afsluiter nog gedaan. Dat was wel oké, zeker om wat uit te rusten. Maar doe dit zeker niet in het begin, het gaat ongelooflijk traag en je ziet niks!

Aangezien het al 16.30 uur was en Ilyan toch geen middagdutje meer kon doen, gingen we rechtstreeks door naar de Sunday market. Staat blijkbaar bekend om zijn gezelligheid, en echt leuk om te doen, en dat klopt. Overal kraampjes met handgemaakte dingen, zakjes, armbandjes, doeken, broeken en t-shirts. Jenna vraagt al een paar dagen om een cadeautje voor Tante leen en Stijn te kopen, en this is the place to be! Maar Leen en Stijn, Jen mag kiezen! We kiezen iets kleins, zodat we het kunnen opsturen, en dat doen we zo snel mogelijk, spannend!

Verder laten we ons een beetje gaan. Ik koop twee broeken, Mohamed een en een voor Ilyan, zo’n laaghangend broekje, superschattig! Een roze bloemenkleedje voor Jen (natuurlijk!) en een kettinkje, twee ballonnen en oorbellen. Soit, supergoedkoop en prachtig allemaal, het moet alleen allemaal in onze valies kunnen, en het is dus niet het moment om al volop souvenirs in te slaan. Het is ook gewoon leuk om rond te kuieren, en aan de eetstandjes laten de kids en ik ons ook eens goed gaan. Mohamed is iets terughoudender, misschien terecht, dat zullen we morgen zien. Scampi op een stokje, pannenkoeken met banaan en Nutella(!), champignons op een stokje, aardbeien, fruitshake, mini-eitjes, en nog meer scampi's op een stokje! En uiteindelijk gewoon een spaghetti voor de twee kids, we eten ons buikje rond.

th-0711274580-560-420th-0711274590-560-420

Ilyan begint nu ook spontaan ‘Sawadeekaa’ te zeggen, mét het buiggebaar erbij. Superhilarisch! Hij gooit zijn armpjes in de lucht, en brengt ze dan naar voor, voor zijn gezichtje. De mensen rondom smelten stante pede! Het manneke weet hoe hij de show kan stelen!

Je merkt echt dat de kinderen tijd nodig hebben om te wennen aan de andere culturen, andere mensen, andere inputs, maar beetje bij beetje komen ze echt wel los, en beginnen ze zelfs te genieten van die ‘andere dingen’. Dat is heel aangenaam om te zien, en daaraan zie je volgens mij ook al dat ze hier veel aan over zullen houden. Misschien niet letterlijk, maar toch wel als achtergrondbagage, persoonlijkheid, omgaan met mensen, netwerken aanleggen in hun hersentjes enzo.

Kleine anekdote: Als we iets willen zeggen zonder dat de kids het horen, praten we Frans of Engels. Maar sinds Jenna doorheeft dat er andere talen bestaan en wat dat betekent, pikt ze dit niet langer, en protesteert meteen, omdat ze voelt dat ze wordt buitengesloten.

Momenteel is Mohamed naar zijn ‘all-in’ massage door vrouwen uit de vrouwengevangenis. Er is daar een project om vrouwen die bijna voorwaardelijk vrij zijn, op te leiden om massages te doen. Voor zijn verjaardag kreeg hij van ons carte blanche ;-)

 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!