Artikelindex

Twee Mayra's
Dinsdag 5 januari 2009. Ko Lanta, Thailand.

Een songthaew brengt ons naar de boot die ons in tweeënhalf uur naar Ko Lanta vaart. Aan boord worden we aangesproken door een Nederlandse vrouw die vraagt hoe Mayra heet. Het blijkt dat haar kleindochter ook Mayra heet. Al snel raken we aan de praat met het reislustige stel Paul en Miram die samen met moeder/schoonmoeder en hun twee kindjes Mayra en Mikai op reis zijn. Mayra en Mayra kunnen het erg goed vinden met elkaar en lijken al snel grote vriendinnen. De eerste naamsverwarring is er ook al als Miram aan (haar) Mayra vraagt of ze een hapje van haar banaan wil nemen die ze eerder had gevraagd. Onze Mayra antwoord prompt dat ze helemaal geen banaan wilde. De familie heeft nog geen logeeradres geregeld op Ko Lanta en besluit in eerste instantie met ons mee te gaan om te zien of ze nog bungalowtjes vrij hebben in Relax Bay. Dit blijkt helaas niet het geval te zijn en via de tuktuk chauffeur gaan ze naar een ander resort wat in de buurt ligt. We spreken af moeite te doen om elkaar in de volgende dagen op te zoeken.

Wij hebben ons verheugd op ons verblijf in Relax Bay. We zitten hier zeven nachten in een bungalowtje dat bijna op het strand staat. Bij binnenkomst ziet het er inderdaad wel relaxt uit. We krijgen eerst een drankje aangeboden en dan worden we naar onze bungalow geloodst. We staan iets verder van het strand af dan we hadden gehoopt, maar veel meer dan zo’n dertig meter is het ook niet, en het strand is hier erg mooi. De bungalowtjes zijn hutjes van hout en een soort rieten wanden en een palmbladeren dak. Het geheel getuigt niet van veel kwaliteit en ziet er een beetje krakkemikkig uit. Ook de badkamer is niet veel soeps. Er is niet zoals we tot nu toe steeds gewend zijn een airco, maar er hangt een ventilator aan de muur. Vanuit de kamer en het balkon kunnen we echter wel de branding horen.

Niet lang na aankomst begint het ook hier te regenen. Tegen de avond lopen we nog een stuk over het strand en zoeken schelpen en visjes. Vanaf het moment van binnenkomst heeft Marjan echter een slecht gevoel over Relax Bay. Het kakgehalte is hier nogal hoog en hoewel we nog geen Nederlanders zijn tegengekomen zou de gemiddelde Gooise blonde hier niet opvallen. Ook het personeel is niet echt vriendelijk en je moet goed je best doen om hun aandacht te krijgen als je iets wil bestellen. Zelfs de kinderen worden hier niet overladen met aandacht. Maar het belangrijkste wat we missen is ‘Thailand’. We hebben op geen enkele manier het gevoel meer in Thailand te zijn. Morris slaapt op een extra bed in de kamer en Mayra slaapt onrustig door de warmte in haar tent, maar in de loop van de avond koelt het een beetje af en we slapen best goed, ondanks de slechte bedden.

 

Genieten aan het strand
Woensdag 6 januari 2009. Ko Lanta, Thailand.

Het ontbijt is een best goed georganiseerd buffet met vers fruit en brood. We eten er lekker van. Morris is niet te houden en wil naar het strand. Het weer lijkt opgeknapt, dus snel de zwembroeken aan en naar het strand. Net voor ik met de kinderen een wedstrijdje wil doen wie het eerst in het water ligt, komen Paul, Miram en de rest aangelopen. Ze zitten in een huisje verderop wat verder van het strand af en zijn met de tuktuk naar ons toe gereden. De kinderen beginnen gelijk te spelen en wij beginnen gelijk te kletsen. Helemaal gezellig.

altaltalt

Na een tijdje wil Paul nog even bij het resort naast ons gaan kijken. De tuktuk chauffeur wilde hun gisteren niet naar dit resort brengen omdat het niet geschikt zou zijn voor kinderen (lees: hij hier geen commissie krijgt). We lopen het resort op en een medewerker laat ons een bungalow zien. Een prachtig ruime, nieuwe bungalow met nette badkamer. Even later staan we bij de receptie en kijken wat de prijs en de beschikbaarheid is. De volgende dag kunnen Paul en Miram en hun familie terecht voor een redelijk bedrag, wat Paul ook gelijk aangrijpt. De bungalows en de sfeer die dit resort, het Lanta Marina Resort, uitstraalt staat mij ook erg aan, dus ik informeer naar de beschikbaarheid voor de dag erna. Het blijkt dat ze ook voor deze dag een grote bungalow beschikbaar hebben voor minder dan de helft wat we betalen in Relax Bay. We hebben een deel van het bedrag in Relax Bay inmiddels aanbetaald, dus met een snelle rekensom bedenk ik of de schade beperkt blijf, en dat blijkt het geval, dus boek ik voor ons ook een kamer vanaf de achtste. We zijn helemaal blij en keren trots terug naar onze gezinnen met het goede nieuws.

altaltalt

Rond een uur of twee beginnen we allemaal toch wel een beetje honger te krijgen en we besluiten naar een tentje verderop op het strand te gaan om te gaan lunchen. Dit tentje wordt gerund door een stel Ieren en ziet er erg relaxt uit (meer relaxt dan Relax Bay…) met een beetje reggae-achtige muziek en hangmatten en een soort lounge-platform voelen we ons prima op ons gemak. We gaan massaal Pad Thai eten. Heerlijk, zelfs de kindjes eten zonder morren hun bord leeg. We blijven eigenlijk een beetje hangen in het tentje en genieten van de zon, zee en het strand. De kinderen hebben het allemaal prima naar hun zin en we horen geen enkele wanklank. Morris is de oudste van het stel en voelt zich ook een beetje de leider. Dit doet hem zichtbaar goed. Iedereen heeft het naar z’n zin. Tegen zonsondergang is het dan toch tijd om terug te keren naar onze hotels. De batterijtjes van de kleinsten begint op te raken en we verlangen naar een verfrissende douche.

We hebben weinig hoop dat er nog veel van eten terecht komt vanavond. Maar nadat iedereen in de douche is schoongespoeld heeft zelfs Mayra nog energie om mee te gaan eten, dus op naar het restaurant. We bestellen twee lekkere curry’s met wat meer rijst. Morris vindt het ook leuk om zo nu wat met ons mee te eten van de curry, alhoewel het wel snel te pittig voor hem is. Hij blust dan ook regelmatig met appelsap of water.

Eenmaal ‘thuis’ besluiten we de zaak wat om te gooien en leggen Morris’ matras op de grond en leggen beide kindjes op de matras, in het bereik van de ventilator. Dit vinden ze wel spannend, maar zijn binnen een paar minuten beide in dromenland. Ik loop nog even naar de manager om onze uitcheck-datum te veranderen; het blijkt geen probleem te zijn en kost ons niets extra. Overmorgen verhuizen we en hopen meer dagen te hebben zoals vandaag.

 

Regen in het paradijs
Donderdag 7 januari 2009. Ko Lanta, Thailand.

We worden wakker met regen. Heel veel regen. Het komt met bakken naar beneden en we lijken midden in de moesson terecht te zijn gekomen. We doen het eerst maar wat rustig aan, want er is geen doorkomen aan. Uiteindelijk toch maar ontbijten, waarna we met de songthaew naar het dorpje ‘Saladan’ op het eiland gaan. Het dorpje is erg toeristisch en er worden heel veel souvenirs en nep merkkleding verkocht. Het topmerk van deze tijd is blijkbaar het Australische ‘Billabong’, want het lijkt dat de helft van alle artikelen dit merkje op zich heeft. Ik zoek al een tijdje een wat langere zwembroek, dus ook ik koop een Billabong broek met bloemen en al. Ik denk dat deze broek in Australië straks wel meer gaat kosten dan de vijf euro die ik er voor heb betaald :).

Na een tijdje beginnen we honger te krijgen en gaan we een restaurantje binnen dat een leuk terras aan de waterkant blijkt te hebben. Het eten is hier weer prettig goedkoop en ik besluit een hele vis te eten. Ik weet niet precies meer wat voor vis het was, maar hij was erg lekker. De kindjes eten lekker rijst met kip en cashewnootjes en Marjan loempia’s. Dit smaakt weer prima. Wat kun je toch heerlijk eten in Thailand.

Later halen we nog een paar boodschappen en zoeken rond half vijf een brommertaxi om ons weer naar huis te laten brengen. Het eerste brommertaxi mannetje vraagt 100 bath en Marjan zet gelijk de tegenaanval in met hem uit te lachen en hem 70 bath te bieden. Het mannetje wil het niet doen en Marjan doet erg verontwaardigd. Uiteindelijk loopt het eigenwijze mannetje weg. Even later gaan we met een andere brommertaxi huiswaarts voor 100 bath. De vaste prijzen lijken hier echt vast te zijn (in tegenstelling tot in de rest van Thailand).

altalt

We laten ons afzetten bij het Lanta Marina Resort. Hier logeren Paul en Miram en hier gaan wij morgen ook naartoe verhuizen. De hele familie ligt nog op het strand en wij gaan er even bij zitten tot het donker is, waarna we terug naar ons hotel lopen voor de laatste nacht. We eten nog wat in het restaurant, maar met name Morris lijkt erg moe te zijn. Niet veel later liggen beide kindjes op bed en zijn binnen een paar minuten vertrokken naar dromenland. Ik ga nog even in het restaurantgebouw via internet wat dingen uitzoeken voor het vervolg van onze reis.

 

Morris is ziek
Vrijdag 8 januari 2009. Ko Lanta, Thailand.

Morris wordt wakker met koorts. Hij is stikheet en lusteloos. We temperaturen hem, maar gelukkig blijft de temperatuur steken bij 38.3 graden. Na het ontbijt pakken we onze spullen voor de verhuizing naar het Lanta Marina Resort. Om elf uur zal een pick-up ons komen oppikken bij de receptie, dus iets na elven staan we klaar met al onze spullen. Natuurlijk komt de pick-up pas tegen half twaalf, maar dat was voor ons niet geheel onverwacht. De bungalow in het Lanta Marina Resort is heerlijk groot en schoon. De hele structuur van de bungalow is open, zelfs de vloer. Er zit telkens een centimeter ruimte tussen de planken. Boven de bedden hangen klamboes. Jammer is wel dat de douches alleen koud water hebben, alhoewel koud water hier ook nog best lekker is. Maar voor de kinderen zal het wel een beetje improviseren worden. De sfeer en de rust die hier heerst geeft ons een veel lekkerder gevoel dan in Relax Bay waar we eerst zaten.

Als we de tassen naar binnen getild hebben, gaan we eerst snel naar het strand. De andere Nederlandse familie zit hier al en wij gaan er bij zitten. Mayra gaat direct lekker spelen op het strand, maar Morris voelt zich duidelijk nog niet goed en zit eigenlijk alleen maar op Marjan haar schoot, hij wil zelfs niet zwemmen, vindt het te koud. Ik ga samen met Paul nog even schelpen zoeken en later ga ik proberen om voor de kust te snorkelen. Het snorkelen lukt wel, maar er is niet zo veel te zien buiten een paar vissen en zeekomkommers. In het begin van de middag gaan we op het strand lekker eten. Het restaurantje heeft heerlijke platformpjes gemaakt met kussens en lage tafeltjes, waar je lekker liggend/hangend kunt eten. Wanneer de eerste gerechten worden gebracht begint het te regenen, dus met eten en al maar snel verhuizen naar het overdekte deel. Hier hebben we heerlijk gegeten, alweer springrolls (loempia’s) voor Marjan, ‘ries’ (Fries voor rijst) voor Mayra, een schotel met verse gewokte groente en shrimps en ‘ries’ erbij voor Jan, en dat allemaal voor weinig geld. Helemaal top. Daarna gaan de kindjes beide lekker slapen in ons nieuwe huisje. We genieten weg te zijn uit Relax Bay en op zo’n ontspannen prachtig plekje onze intrek te hebben genomen.

’s Avonds gaan we lekker eten in het restaurant van ons parkje en we kletsen gezellig met Paul en Miram en met nog een Nederlands gezin dat ook vandaag is aangekomen. Dit zijn Patrick, Fiona en hun dochtertje Julia. Nadat uiteindelijk de kinderen in bed liggen, nemen we nog een pilsje op het balkon van Paul en Miram en hebben het over van alles en nog wat tot in de late uurtjes.

De nacht verloopt onrustig. We hebben een tweede bed in ons huisje waar de kinderen samen op slapen, maar Mayra is er nog niet echt aan gewend om op een groot bed te slapen, dus valt ze tot twee keer toe uit bed. Gelukkig hebben we als voorzorg tassen rond het bed heen gezet om de klap op te vangen. Bovendien zorgt de klamboe ervoor dat de val gebroken wordt. Bij de tweede val zat ze gevangen tussen de matras en de klamboe. Stiekem wel een beetje grappig, maar toch ook weer niet als je zelf wat nachtrust tekort komt.

 

Naar de Thaise kapper
Zondag 10 januari 2009. Ko Lanta, Thailand.

Ik wil eigenlijk nog een duikje maken in Ko Lanta. Paul en Miram voelen hier ook wel wat voor. We gaan dus met twee brommer-zijspan-taxi’s naar Saladan. Als we uitstappen zien we gelijk een duikzaak voor onze neuzen. De eigenaar blijkt een Nederlander te zijn (Mark). We krijgen een goed gevoel bij het verhaal van Mark en besluiten om morgen mee te gaan duiken naar Ko Ha. Een goede plek om weer te beginnen met duiken, omdat de duik begint in een soort stromingsluwte waar we weer even kunnen wennen aan het onderwaterleven, want het is voor ons allemaal al weer een jaar geleden dat we hebben gedoken.

Later eten we nog wat en dan gaan Morris en ik naar de kapper. Ja, normaal hoef je niet tijdens je vakantie naar de kapper, maar als je zo lang gaat, komt het er wel een of twee keer van onderweg. Even buiten het toeristische gedeelte van Saladan zien we een klein kapperszaakje. Dit zaakje is ook gelijk een soort beautysalon waar je van alles kunt laten doen van pedicures tot volledige schoonheidsbehandelingen. In eerste instantie lijkt me dit vooral voor vrouwen, maar bij gebrek aan beter besluiten we het er op te wagen. Het is een beetje een knullig kapperszaakje en bij binnenkomst ruikt het er niet echt fris. De kapster zit onderuit op de kappersstoel tv te kijken en er ligt een meisje van een jaar of vier op de grond. Ik vraag of ik geknipt kan worden, en dat kan. Als ik zit, krijg ik de bekende schort om en ze begint zonder te vragen te scheren en te knippen. Het zal wel goed komen, en zo niet dan laat ik alles er alsnog afscheren. Maar de kapster knipt me zonder veel woorden te zeggen. Het resultaat is prima. Maar als het knippen klaar is, begint ze mijn hoofdhuid te masseren en uiteindelijk worden mijn schouders en nek nog even heerlijk gemasseerd. Normaal ben ik niet zo fysiek aangelegd, maar ik begin de smaak ook een beetje te pakken te krijgen en geniet van de massage.

altalt

Dan is Morris aan de beurt. Het is natuurlijk wel wat anders dan bij de kapper in Nederland (bovendien komt die doorgaans bij ons thuis) en hij is in eerste instantie terughoudend, maar als hij eenmaal zit, ondergaat hij het prima. Hij vindt het eigenlijk wel leuk. Ook Morris zijn koppie ziet er weer prima uit. We kunnen nu beide weer voor de dag komen voor nog geen acht euro. Dan gaan we snel weer met de brommer-zijspan-taxi naar huis, want de zon is er weer volledig bij gekomen nadat het eerder die dag wat bewolkt was.

We gaan nog een uurtje naar het strand en gaan maar weer eens eten. De kinderen willen niet eten en we zijn hier boos over. Ze gaan uiteindelijk zonder eten naar bed. Soms is het wel lastig, reizen met kinderen. De moeilijkste momenten zijn toch vaak tijdens het eten. We zijn na vijf weken er wel in geslaagd om de kinderen meer Aziatisch te laten eten, maar de momenten van niet willen eten leveren nog steeds de nodige frustraties op.

Met het vooruitzicht dat wij morgen gaan duiken zit Marjan er even doorheen en gaat vroeg naar bed. We regelen ook nog tickets voor de boot naar Ko Lipe voor onze volgende reisstap. We hebben de keuze om met het gewone veer of met een speedboot te gaan. We besluiten met de speedboot te gaan, omdat het weinig scheelt qua geld, maar wel twee uur tijdwinst oplevert. Dat zal wel hard gaan.

 

Duiken bij Ko Ha
Maandag 11 januari 2009. Ko Lanta, Thailand.

We worden al voor half acht opgehaald in een pick-up truck. Onderweg pikken we nog meer mensen op en we gaan in totaal met acht duikers en een paar snorkelaars richting boot. De speedboot kan lekker doorvaren met twee maal 250 pk en een vlakke zee. De eerste duik is indrukwekkend. We duiken met z’n vijven. Naast Paul en Miram zijn er ook nog twee Amerikanen mee. We zien veel vis in een gevarieerd koraallandschap. Ik vind het zeker vergelijkbaar met Egypte waar ik eerder gedoken heb. Het water is hier kristalhelder en lekker warm (net onder 30C).

altaltalt

Na de eerste duik lunchen we aan boord en hebben we een uurtje om te relaxen. Als enige laat ik de kans niet voorbij gaan om nog even een uurtje te snorkelen. Tijdens het snorkelen zie ik bijna even veel als tijdens de duik, maar het nadeel van snorkelen is wel dat je er moe van wordt :). Na de lunchbreak varen we een stukje verder naar een eilandje waar we onze tweede duik maken. Deze keer duiken we met z’n drieën plus divemaster. We zullen deze duik ook door wat swimthrough’s en kleine grotten. Miram ziet het niet echt zitten, maar besluit toch mee te gaan. Miram gaat dus ook niet relaxt aan haar duik beginnen en al snel bij de eerste grot raakt ze een beetje in paniek en besluit na overleg met Ian de duik af te breken. Kan gebeuren. Er zijn in elk geval geen ongelukken gebeurd. Samen met Paul en Ian (divemaster) zwemmen we inderdaad door nauwe openingen in de rotsen. Erg leuk, maar de overvloed van vissen en koraal zoals bij de eerste duik is minder bij de tweede duik, maar het is toch een leuke duik.

altalt

We zijn pas rond half vijf terug bij het resort. Marjan en (schoon)moeder Marianne hebben het wel naar hun zin gehad op het strand met de vier kinderen. Marjan gaat tegen de avond zichzelf nog lekker laten verwennen met een aloë vera massage aan het strand. We eten dan ook laat, maar de kinderen houden het goed vol.

altalt

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!