De bus naar Bangkok
Maandag 28 december 2009. Bangkok, Thailand.

De volgende dag is onze vertrekdag. We moeten om twaalf uur de kamer uit, dus ik ga na het ontbijt nog even zwemmen met de kinderen en Marjan pakt onze tassen. Marjan is hier goed in en ik niet zo. Ik heb hier de rust niet zo voor en loop vooral in het laatste uur altijd te stressen.

We vertrekken om twaalf uur met het ‘140 bath-busje’ (bijnaam, omdat dit de prijs per persoon naar Bangkok is – ongeveer drie Euro) naar Bangkok. We betalen voor vijf personen, omdat we toch wel wat meer plek in nemen met onze bagage.. Het busje komt een kwartiertje eerder dan verwacht, dus snel de koffers bij elkaar zoeken. Harold en Sascha komen even onze kant op om afscheid te nemen. Jammer genoeg ligt Mika net op bed. Mayra is hierdoor behoorlijk aangeslagen en is erg teleurgesteld dat ze haar ‘zusje’ niet meer dag kan zeggen. Sascha vraagt aan Mayra of ze nog iets namens Mayra tegen Mika moet zeggen. Mayra kijkt erg teleurgesteld en nadat ze er even over heeft nagedacht zegt ze dat Mika haar pop wel mag hebben en maakt aanstalten om haar pop aan Sascha te geven. Natuurlijk doen we dit niet, maar het is wel indrukwekkend wat vriendschap voor haar betekent. We zijn erg trots. Als ik Mayra onderweg vraag of het wel verstandig is om haar pop weg te geven zegt ze: 'Maar ik heb Bollo toch nog' (Bollo is haar nachtknuffel). Ja, tegen die kinderlogica kunnen we niet op.

Het busje is een keurige minibus en hij brengt ons snel naar Bangkok. Onderweg raken we nog in gesprek met een Engels stel dat in Thailand op huwelijkseis is. De minivan zet ons ergens in het centrum van Bangkok af. We weten niet precies waar, maar volgens het verhaal is het niet ver van Kao San Road, de backpackersstraat van Bangkok. We regelen binnen een paar minuten een taxi naar ons hotel. Ik spreek eerst met de chauffeur af dat we op de meter rijden, maar als we net rijden probeert hij nog om een vaste prijs van 200 bath af te spreken. Ik zeg natuurlijk nee en uiteindelijk worden we voor 140 bath bij ons hotel afgezet. Door de files duurde de rit wel erg lang. Bovendien had ik een van onze grote rugzakken op schoot, omdat de kofferbak vol zat.

Het hotel waar we de eerste nacht in Bangkok verblijven is het Novotel Lotus. Bij binnenkomst is de ontvangst hartelijk. Een drankje en alle aandacht voor de kids. De kinderen krijgen zelfs een knuffel toegestopt. Morris een Jaguar en Mayra een zeehond. 'Ik hou van zeehondjes zegt Mayra', en beide kindjes zeggen netjes dankjewel in het Thais. Dat maakt weer erg veel indruk op het hotelpersoneel. Helemaal goed. Het hotel is verder redelijk standaard. Te standaard, maar we waren in eerste instantie deze nacht vergeten te boeken.

Nadat we zijn bijgekomen van de reis gaan we er nog even op uit. In Chiang Mai is de rits van onze grote tas serieus losgescheurd van de tas. Gelukkig konden we tot nu toe de half open tas goed meenemen, maar als we straks weer gaan vliegen moet er een goede oplossing zijn. De receptioniste bij het hotel is behulpzaam en legt Marjan uit dat er een goedkoop winkelcentrum op een paar kilometer afstand zit. We besluiten met de skytrain hier naartoe te gaan. Dit is een soort monorail, een meter of twintig boven het grondniveau. Geen last van files dus. Dit gaat prima, maar het is wel veel traplopen geblazen met de buggy.

Vanaf het eindstation moeten we nog door een druk stukje Bangkok lopen. We zijn aanbeland in de luxere kringen van Bangkok en het barst hier van de merkwinkels en kerst- en nieuwjaarspresentaties van allerlei grote merken. Heel veel kitsch en heel veel jonge mensen die zichzelf te mooi vinden. Nagenoeg iedereen die we tegenkomen heeft een mobiele telefoon aan zijn/haar oor of in de hand. Nadat we een broodje hebben gegeten en ons door de menigte hebben geworsteld, komen we bij het aanbevolen winkelcentrum. Dit is een groot winkelcentrum waar we al snel de tassenafdeling vinden. We kopen, na wat van de prijs te hebben afgedongen, een nieuwe grote reistas die zelfs nog iets groter is dan die we hadden voor omgerekend minder dan 25 Euro. We kijken nog wat rond in dit winkelcentrum en gaan een hapje eten bij een foodcourt. Je moet hier betalen met coupons die je centraal kunt kopen. Daarna kun je kiezen uit heel veel lokale gerechten. Niet helemaal een succes want het winkelcentrum gaat sluiten en uiteindelijk lopen we er als een van de laatsten weer naar buiten.

Eenmaal buiten besluiten we eens te kijken wat een tuktuk kost. De tuktukchauffeur wil ons erg graag vervoeren en wil ons wel voor 120 Bath naar het hotel brengen (begonnen op 200 Bath). Maar als we eenmaal goed en wel onderweg zijn blijkt dat hij niet heeft begrepen waar het hotel is. Er zijn blijkbaar drie Novotels in Bangkok, en hij rijdt naar soi (straat) 3 ipv 33…  Ik speel het spelletje mee, maar beloof hem niet veel meer geld. De tuktuk rit is nogal pittig. Hij manoeuvreert zich behendig tussen de auto’s door. De tuktuk lijkt behoorlijk veel vermogen te hebben en heeft de vaart er aardig in. Uiteindelijk geven we hem toch nog wat extra en rekenen we 190 Bath af. Misschien klopt zijn verhaal en misschien zijn we bij de neus genomen. Het is een leuk spel.

Fietsen in Bangkok
Dinsdag 29 december 2009. Bangkok, Thailand.

De volgende ochtend verhuizen we naar een ander hotel, het Legacy Suites Hotel. Dit hotel ligt twee straten verder dan het Novotel. We doen onze rugzakken op en de kinderen aan de hand en in de buggy en we besluiten dit stukje te lopen. Het is niet meer dan een paar honderd meter, dus dat lukt wel. Onze theorie om met maximaal drie stuks grote bagage te reizen gaat aardig op in de praktijk. Helaas moeten we nog een uur wachten voordat we in kunnen checken, maar na een broodje Subway (ja, in Bangkok is alles voor handen) checken we uiteindelijk in en verbazen ons over de mooie kamer.

Morris heeft bij Subway een blikken doosje gekregen van Coca Cola. Hij is meestal erg druk met verzamelen van allerlei dingetjes; van steentjes tot knopen. Hij is helemaal in de wolken met het doosje en allerlei spulletjes worden er in gedaan. Dat is Morris.

We hebben echt een soort slaapkamer, huiskamer en keukentje. Helemaal goed. We treuzelen net te lang en vertrekken weer naar het centrum voor de fietstocht door Bangkok die we een paar dagen eerder geboekt hebben. We pakken de eerste de beste tuktuk, maar al snel blijkt dat we bijna volledig stil staan, samen met al het  andere verkeer richting centrum. We balen dat we niet eerder zijn vertrokken. Na even getwijfeld te hebben laten we de tuktuk achter ons en kopen snel kaartjes voor de Skytrain. De Skytrain gaat over het verkeer en heeft geen last van de files. Dit gaat gelukkig vlot, maar uiteindelijk kan de Skytrain ons niet afzetten bij het hotel wat de afgesproken ontmoetingsplaats is voor de fietstocht. Dus na de Skytrain duiken we weer een tuktuk in. Het verkeer staat ook hier nog aardig vast, dus we komen uiteindelijk tien minuten te laat aan op de afgesproken ontmoetingsplaats. Maar in Thailand is dit niet echt een probleem en we krijgen lachend eerst een drankje aangeboden.

Nadat we zijn bijgekomen gaan we naar de fietsen. Het verhuurbedrijf is van Co van Kessel. Een Nederlander die al ruim dertig jaar fietstochten in Bangkok organiseert. De fietsen zien er in eerste instantie nogal krakkemikkig uit en kunnen het in de verste verte niet halen bij de fietsen waar we op hebben gereden in Chiang Mai. Na de testrit van Marjan wordt de eerste fiets door haar afgekeurd omdat er teveel slagen in de trappers en wielen zitten. De tweede fiets lijkt beter. Het zijn fietsen zonder versnelling en van een voor ons duister merk. Mijn fiets heeft ook een trapper met nogal een slag erin, maar verder rijdt hij goed. We gaan er voor met de kinderen achterop in het kinderzitje.

We hebben een privé-tocht met een gids voorop en een gids achter ons aan. Vanaf het begin duiken we allerlei kleine straatjes in en fietsen we over markten en door steegjes in Chinatown. Binnen de kortste keren zijn we volledig onze oriëntatie kwijt en kijken we onze ogen uit bij al het moois wat aan ons wordt getoond. We gaan van de vismarkt naar de groentemarkt, van de auto-onderdelenmarkt naar de bloemenmarkt. We fietsen overal tussendoor en proberen geen brokken te maken. In Thailand, maar vooral in Bangkok geldt in het verkeer dat de sterkste voorrang heeft. Als fietser op de markt kom je dus een heel eind, maar in de rest van het verkeer moet je er wel aan wennen dat je bijna nooit voorrang krijgt. De kinderen vinden het geweldig en worden veelvuldig toegesproken en toegeschreeuwd door de marktkooplui en de marktbezoekers. De meeste mensen kunnen hun handen ook niet van onze kids afhouden en een aai over hun bol of een knijpje in de arm komt veelvuldig voor. We gaan ook nog twee keer de rivier over; met fiets en al op een pontje.

De fietstocht duurt zo’n drie uur en we stoppen twee keer om even wat te drinken. Bij de tweede stop danst Mayra nog even met een paar Thaise kindjes en probeert Marjan hun 'Jan Huigen in de ton' te leren. Zo’n tien minuten voor het eind van de tocht begint Marjans fiets het te begeven. Hij trapt door en het is net of de ketting er af ligt. Na overleg zetten onze gidsen het zadel wat lager en gaat Marjan steppend verder. Even later doet hij het weer een beetje, maar de kwaliteit van de fietsen van Co is niet om over naar huis te schrijven. De fietstocht daarentegen hebben we alle vier als erg leuk ervaren. We gaan uiteindelijk met de taxi terug naar ons hotel. We slaan nog even wat boodschappen in en eten nog wat ‘thuis’ in ons hotel.

Meer Bangkok
Woensdag 30 december 2009. Bangkok, Thailand.

We komen nogal laat op gang. Na het ontbijt duiken we nog even de reisgidsen in om te kijken wat leuk is om te bezoeken in Bangkok. Uiteindelijk besluiten we naar het Grand Palace te gaan. Als we rond half twee een tuktuk chauffeur aanspreken  zegt hij dat het niet zo’n goed idee is, omdat het Palace om drie uur al sluit. We  besluiten naar een Elektronica winkelcentrum te gaan om nog een externe harde schijf te kopen om al onze digitale bestanden zeker te stellen. De opslagcapaciteit van de laptop is niet toereikend voor alle gigabytes van ons filmcameraatje.

De elektronica shopping mall blijkt een soort zes verdieping tellende HCC dagen te zijn, inclusief alle illegale software die je maar wil. Na een uurtje staan we weer buiten en gaan we met de Skytrain terug naar het hotel. Vlak bij het hotel eten we eerst nog pasta bij een Italiaan. Morris smult van zijn lasagne.

Oliebollen
Donderdag 31 december 2009. Bangkok, Thailand.

We ondernemen weer een poging een paar tempels te bekijken. Als we beneden bij de receptie van het hotel aankomen, vraagt de receptionist (nadat hij Mayra superenthousiast heeft begroet) wat we gaan doen. Helaas blijkt dat Bangkok, in tegenstelling tot Nederland, nagenoeg stil ligt op oudejaarsdag. Het verkeer met de stroom aan auto’s, taxi’s, brommers, tuktuks blijkt te zijn geminimaliseerd en de stoep is niet meer vergeven van de kleine ondernemers en de meeste winkelluiken zijn dicht. We lopen naar een valkbij gelegen park waar de kinderen zich uitleven in de (krakkemikkige) speeltuin. Het is erg broeierig en we besluiten een groot winkelcentrum in te lopen om af te koelen en wat te eten.

Ik heb vandaag mijn dag niet. Ik heb vanmorgen een grote aanvaring met Mayra gehad en ik mis de geborgenheid van thuis. Het helpt ook zeker niet dat het oudejaarsdag is. Eenmaal terug in de hotelkamer skypen we even met mijn vader en moeder die op het punt staan oliebollen te gaan halen voor oud en nieuw. Dit brengt mij op een idee. We gaan oliebollen bakken! Ik heb nog nooit oliebollen gebakken, dus we zoeken het recept op via internet. Daarna ga ik samen met Mayra boodschappen doen. Dit blijkt eenvoudiger dan gedacht en even later sta ik beslag te maken. De schalen zijn beperkt in ons hotelkeukentje. Tijdens het rijzen, rijst het beslag enthousiast over de rand. Misschien heb ik ook wel wat te veel gist gebruikt. Het bakken gaat prima en binnen niet al te lange tijd heb ik een aardige schaal oliebollen. Marjan haalt nog even suiker bij de 7/11 op de hoek en smullen maar. De smaak valt echter een beetje tegen. De smaak van het gist is duidelijk te proeven in de oliebollen, maar wie zegt dat de Thaise oliebollen net zo moeten smaken als de Nederlandse? We eten oliebollen op oudejaarsavond in Bangkok!

Het is voor ons verder een rustige, weinig spannende jaarwisseling. De kinderen slapen lekker door en wij drinken nog een koud Singha biertje voor de tv. Later die nacht rond een uur of drie wordt Mayra wakker en begint gelijk te spugen. Wel even schrikken. Maar snel naar de douche en even afspoelen, wat ze natuurlijk niet wil, maar wat toch echt wel een goed idee is, want het zit tot in d’r haar. Daarna lijkt het weer over te zijn en slaapt ze de rest van de nacht tussen ons in (wel zo fris).

Nieuwjaarsdag in Bangkok
Vrijdag 1 januari 2010. Bangkok, Thailand.

De hotelkamer van het Legacy Suites hotel is prima, maar het ontbijt in het hotel is zeer matig. We moeten vanmorgen minstens vijf keer vragen voor ze iets bijvullen in het buffet, variërend van glazen, borden tot brood. Erg jammer.

Mayra lijkt zich weer helemaal beter te voelen. Gelukkig maar. Rond het middaguur checken we uit. Er is nog even wat gedoe over de ontbijtkosten voor de kinderen, maar uiteindelijk is ook dat weer opgelost. We nemen een taxi naar het treinstation. Onze trein vertrekt pas om half zeven ’s avonds, maar we kunnen onze bagage hier wel tegen betaling achter laten. Even later pakken we een taxi naar Wat Phra Keo bij het Grand Palace. Dit is een nogal kleurrijke verzameling van allerlei tempels, gebouwen en chedi’s (torens).

We weten dat ze hier erg streng zijn op de kledingvoorschriften en zijn goed voorbereid op pad gegaan met lange pijpen en mouwen. Dat valt echter niet mee op een warme, windloze dag als vandaag. De toegang is vandaag gratis  en het stikt  hier van de mensen, voornamelijk lokale Thai. Het paleis blijkt vandaag helaas gesloten te zijn, maar we komen vast nog wel eens terug in Bangkok en dan moet er ook nog wat overblijven om te zien. Aan het einde van de middag laten we ons weer door een taxi (deze keer met een erg vriendelijke chauffeur) bij het treinstation afzetten.