Artikelindex

Vakantie
Vrijdag 10 februari 2012. Chiang Mai, Thailand.

Door ons tempo van de afgelopen twee weken en de wallen van Tula besloten we vandaag tot rustdag om te dopen. Tijdens het ontbijt ben ik teruggegaan naar onze kamer om de fleecevesten onder uit de reistas te toveren aangezien het hier in Chiang Mai 's ochtends best fris is (oké altijd nog zestien graden maar toch, blote benen en een vest voelt best grappig).

Maar al snel warmde de zon ons op en maakten we een wandeling naar een grote overdekte markt Talat Warorot waar Tula bij minstens tachtig procent van de kraampjes vriendelijk in haar armpje of beentje geknepen werd (ze zat in de rugdrager, het blijft vreemd al die mensen die kreetjes slaken en lachend naar m'n rug kijken). Novi zocht slippers, maar helaas voor haar mocht ze van ons niet die waar ze warm voor liep: met een hakje met een knipperlichtje erin (kan het nog erger? Ja hoor, met een nog hoger hakje met snoepjes erin). We stopten nog even bij de kraam met verse kikkers, schildpadjes, aaltjes en slakken en daarna keerden we met meeneemlunch via de bloemenmarkt huiswaarts.

DSCF2549

De rest van de middag hebben we gekampeerd op onze veranda zodat Tula eens een behoorlijk middagslaapje kon doen. Daan en Novi waagden zich in het behoorlijk koude zwembadwater en eenmaal uitgeslapen kon Tula lekker aanmodderen op de paadjes in de tuin terwijl ze keer op keer door de schoonmaaksters op de arm werd genomen om te knuffelen.

We slapen in het Riverside House, prima ruime kamer met een zitje voor de deur, klein zwembadje, praktisch naast een enorme supermarkt, ontzettend vriendelijk personeel, veel gezinnen met kinderen en vlakbij de avondmarkt en allerlei eettentjes. We aten net als gister in het Kalare Food Centre wat de brug over is en dan nog drie stegen verder dus dat konden we wel aan op deze rustdag. Novi moest toch haar energie nog even kwijt en danste een hele show voor wie er maar wilde kijken en geheel in het teken van de rust lagen de dames op een nette tijd in bed. Deze dag voelde haast aan alsof we vakantie hebben, want reizen is soms best hard werken.

 

Bo Sang
Zaterdag 11 februari 2012. Chiang Mai, Thailand.

Het is nog even wennen aan de frisse ochtenden (vooral als je het goede knopje van de douche niet kunt vinden en dus eerst vijf minuten staat te rillen onder een ijskoude straal) maar na een ontbijt in fleece gingen we op weg naar de fietsenverhuur Tawan die we gister al gevonden hadden.

Met het oog op de 'baby' had de aardige man een fietszitje geregeld. Daar hadden we niet eens naar gevraagd want dat leek ons hier vast toch niet te verkrijgen, we dachten Tula gewoon in de rugdrager te doen. Novi ging bij Daan achterop de bagagedrager met een kussenzitje en voetensteuntjes. Ik wilde eerst even aankijken hoe dat ging aangezien ze thuis nog gewoon in een fietsstoeltje zit, maar ze hield zich keurig vast en de voeten netjes op de steuntjes.

We vertrokken richting Bo Sang, een dorp tien kilometer van Chiang Mai waar ze parasolletjes maken, en het zal vast hebben gescheeld dat het weekend was want de rit viel reuze mee. Het was vanaf ons guesthouse eigenlijk één lange rechte weg en op het grootste deel ervan was zelfs een soort apart fietspad (waar dan wel om de honderd meter een auto op geparkeerd stond zodat je jezelf alsnog tussen het gemotoriseerde verkeer moest voegen, maar ach). Een uur en een houten kont later bereikten we onze bestemming en bezochten we de Saa papier en parasollenfabriek waar je uitgebreid het hele productieproces van Saa papier en parasollen kon bekijken. Van boomschors van de Saa boom dat verpulverd wordt (Novi mocht ook even timmeren) scheppen ze papier waarmee de van bamboe gemaakte parasolframes worden bedekt en beschilderd.

Geheel voorbereid (met dank aan het vrmk forum en de kinderkledingzaak naast ons guesthouse) toverde ik een zakje met effen shirtjes uit de rugzak en mocht Novi voor zichzelf en een heleboel anderen een plaatje uitzoeken dat op het shirtje werd geschilderd. We hebben de complete rij met schilders aan het werk gezet, het was erg grappig want Novi liep als een opzichter rond om alles in de gaten te houden. Vol trots werd het resultaat natuurlijk meteen aangetrokken (Tula een olifantje en Novi niet geheel verrassend een roze vlinder) en stapten we weer op de fiets. Tula was na vijf minuten al voorover gezakt in een diepe slaap en ondanks Daan, die haar met liedjes wakker probeerde te houden, begon ook Novi weg te zakken, dus die hebben we met d'r lange benen bungelend in de rugdrager gedaan anders tettert ze opeens van de fiets af.

DSCF2638

We hielden weer een siësta en hoewel Tula natuurlijk niet meer wilde slapen heeft ze wel even in haar tent gelegen zodat wij rustig onze afhaallunch op konden eten (het blijft grappig: veertig Baht (één Euro) voor een bak heerlijke pad thai. Voor de mensen die zich afvragen waar doe je het van zo'n reis: je kunt in Thailand op ongeveer elke straathoek erg goedkoop en lekker eten).

Novi maakte een vriendinnetje (grappig om te zien hoe je het oplost als je elkaar niet verstaat) en aan het eind van de middag sprongen we weer op de fiets naar de zaterdagavondmarkt. Het bleek een leuke diverse markt en omdat we vroeg waren konden we op de heenweg (het is één lange straat) op ons gemak overal kijken en bleek Novi net als gisteravond ernstige behoefte aan dansen te hebben. Ze bleef bij elke blinde/gehandicapte zanger of muzikant staan om eens flink uit haar dak te gaan.

De volgende persoon die midden op straat zat was een behoorlijk verminkte man. Dan zie je de onschuld in hoe je naar een persoon kan kijken en de vragen die daarbij in een vierjarig koppie opkomen. Stipt om zes uur klonk het Thaise volkslied en bevroor het beeld van de markt terwijl alle mensen respectvol bleven staan, behalve Novi die ook deze muziek aangreep om een dansje te doen en stiekem met haar heupen wiegde.

De meiden aten vanavond allebei een frikandel (je kan hier alles vinden) terwijl ze vermaakt werden door het voltallige kraampjespersoneel van het rijtje waar wij wel gewoon heerlijk Thais aten. Ik ga er niet van uit dat ze over een poos opeens vrolijk Thais eten en eerlijk gezegd hebben we er geen zin in om de strijd aan te gaan. Tula werkt iets wat ze niet lust gewoon haar mond uit en ook Novi eet dan gewoon liever niks. Hele maaltijden weg moeten gooien vinden we zonde van het geld, tijd, eten en de sfeer. Vooral omdat je hier genoeg dingen kunt vinden die ze wel lusten.

 

Massage in de vrouwengevangenis
Zondag 12 februari 2012. Chiang Mai, Thailand.

Nog steeds in het bezit van de huurfietsen reden we vanochtend naar de tempel Wat Phra Singh. Tula kon tussen alle verschillende gebouwen prima rond hobbelen en Novi was erg onder de indruk van de niet van echt te onderscheiden replica van een overleden monnik ('mama vertel nog eens dat verhaaltje van dat neppe meneertje').

Het was leuk om de verschillende gebruiken van dichtbij mee te maken, bijvoorbeeld de mapjes met geldbiljetten die op werden gehangen en mensen die een boodschap op een groot oranje doek schreven (we dachten eerst dat die rol stof bedoeld was om de monniken mee aan te kleden: 'mag ik drie meter nieuwe stof want mijn oude is versleten').

Omdat de kleinste Hermus alweer begon te gapen hebben we het ochtendprogramma ingekort en zijn we alleen nog naar de vrouwengevangenis van Chiang Mai gegaan. Hierbij zit een massagesalon waar je gemasseerd wordt door vrouwen die binnen zes maanden vrij komen en hier een vak hebben geleerd. We vroegen om de verkorte versie aangezien we Tula niet een uur zoet kunnen houden als wij allemaal met de beentjes omhoog zitten en proberen te relaxen. Maar een half uur voetmassage is ook voldoende en Novi vond het heerlijk, ze straalde helemaal van al die aandacht. Tula werd natuurlijk uitstekend verzorgd door zowel bewaaksters als masseuses, zelfs inclusief versnaperingen (ze vonden het erg geestig toen ze hebberige geluidjes begon te maken bij de aanblik van een aardbeienkoekje).

DSCF2718

Met frisse voeten hielden we thuis weer een middagpauze en kreeg Novi haar beloofde dans tijd. Na de break fietsten we naar de zondagavondmarkt die net als die van gisteren enorm divers bleek te zijn dus genoeg te zien (niet de gebruikelijke slippers en T-shirts maar mooi handwerk). Novi vroeg steeds wanneer we zouden stoppen en ik dacht dat ze naar huis wilde maar ze bedoelde het volkslied om zes uur waarbij iedereen stilstaat. Had blijkbaar indruk gemaakt gisteren. We snackten wat op de markt (onder andere kipballetjes op een stokje, Tula propte ze zo weg) en aten daarna nog een portie bij onze favoriete Kalare Foodcourt. Novi zocht speciaal een plekje met genoeg open ruimte om tussen de hapjes door te kunnen dansen. We weten inmiddels dat ze elke avond dezelfde cd opzetten, heeft ze toch nog een beetje haar favoriete vakantiebezigheid: de minidisco.

 

Fietsen met Nai
Maandag 13 februari 2012. Chiang Mai, Thailand.

Alsof we de afgelopen dagen nog niet genoeg gefietst hadden, gingen we vandaag op geregisseerde fietstour van Click and Travel. Als ophaalpunt hadden we bij de fietsenverhuur afgesproken waar we onze weekendfietsen inleverden om vervolgens in te stappen op weg naar ons volgende set fietsen. Terwijl wij rondkeken in een draak met prachtige muurschilderingen bij een Chinese tempel werden de fietskarretjes aan twee goede mountainbikes bevestigd. Tula in de voor ons bekende fietskar achter Daan en Novi in een Weehoo fietskarzitje met eigen pedalen zodat ze mee kon trappen. Geweldig leuk ding en het scheelde ook echt als ze mee trapte.

Geen andere mensen in onze groep dus we hadden een privétour. Wij blij dat we niet in die groep van 22 man zaten van een andere fietstochtaanbieder. We fietsen deze ochtend door kleine dorpjes vol traditionele houten huizen op palen en akkers met diverse gewassen. Onze gids Nai was enorm aardig en super lief voor de kinderen en vertelde tussendoor van alles over het Thaise dagelijks leven. We bezochten een mooie tempel waarbij ze uitleg gaf over de muurschilderingen en na een paar interrupties door de kinderen vroeg: 'I keep talking?'. Merendeels luisterde Daan naar haar verhaal en hield ik de meiden in het oog (Tula opende alle lage kastjes die van de monniken zijn) waarna Daan mij een samenvatting gaf, prima verdeling.

We stopten bij een voormalige leprakolonie waar nu een rehabilitatiecentrum huist en daarna verwende ze ons op een volgende tussenstop met gefrituurde banaan, gefrituurde pompoen en twee zakjes visvoer. In de vijver zaten honderden catfish die over elkaar heen gleden en ons nat spetterden toen we ze voerden. Tula schaterde het uit.

Na een flink stuk fietsen was het tijd voor de lunch en daarna fietsten we met elk een slapend kind achter ons ('mama die hobbels maken me steeds wakker') langs tempel ruïnes naar de eindpunttempel.

DSCF2730

We hebben op veel plekken kunnen zien aan de markeringen tot waar het water heeft gestaan tijdens de overstromingen van vorig jaar. Eenmaal thuisgebracht wilden de meiden natuurlijk niet meer slapen terwijl wij er best moe van waren. Na een gedwongen rustpauze (anders mocht Novi haar nieuwe jurk niet aan, gisteren op de markt gekocht, ze had het er al de hele dag over) en wat boodschappen gingen we voor de verandering maar weer eens richting avondmarkt om wat te struinen en te eten.

Ik haat afdingen en ben er zeer slecht in terwijl Daan het best leuk doet, op zijn eigen rustige manier. Hij heeft voor ons dan ook nieuwe slippers gescoord en in een soort eurowinkel (zal wel een bahtwinkel zijn dan) vonden we voor Tula minicrocs. Arme Novi is vreselijk teleurgesteld dat zij de enige is met nog steeds alleen sandalen, maar er zijn wonderbaarlijk genoeg weinig meidenslippers te bekennen (of ze zijn echt te gruwelijk voor woorden, ook de bahtwinkel had hakjes en lampjes).

Wel een beetje klaar na drie avonden marktlopen was het tijd voor een hapje en een dansje. Deze avond ging Novi een stapje hogerop en maakte een vriendinnetje waarmee ze op het podium heeft gedanst totdat er een gitarist opkwam en ze zeer beteuterd afdropen.

 

Kookcursus
Dinsdag 14 februari 2012. Chiang Mai, Thailand.

Het is me een raadsel waarom onze kinderen thuis enorme uitslapers zijn maar hier elke ochtend om zeven uur klaarwakker zijn. Het geeft ons wel een lekkere vroege start waardoor we voor de enorme hitte al op pad kunnen.

DSCF2814

Na een ontbijt van roze en witte cakejes (Valentijnsdag leeft hier behoorlijk) hebben we 2,3 kilo vuile was weggebracht, eindelijk slippers voor Novi gekocht (oké toegegeven er is genoeg te vinden maar wij zijn van die mutserige ouders die vinden dat ze er ook nog behoorlijk op moet kunnen lopen, zeker gezien het aantal kilometers dat wij per dag te voet afleggen) en een pakketje naar Nederland gepost. Ruim op tijd voor de middagdut waren we weer thuis en terwijl wij ons naar het zwembad verplaatsten heeft Tula heerlijk rustig twee en een half uur weggetukt.

Op deze Valentijnsdag hadden wij besloten eens lekker iets voor onszelf te doen (of juist heel Thais te doen door de kinderen gewoon mee te slepen en ergens neer te leggen) en gingen we op kookcursus (eigenlijk mijn verjaardagscadeau voor Daan maar hij had geen zin om alleen te gaan). Eind van de middag werden we opgehaald door de Baan Thai kookschoolbus en ondanks dat ik het eerst niet zo'n geweldig plan vond (als ik m'n kinderen in de gaten moet houden heb ik moeite me ergens anders volledig op te concentreren en als ik me niet kan concentreren vind ik het lastig koken, leek me dus gedoemd te mislukken) is het uitstekend verlopen.

Na een voorstelronde en een tocht over de markt met ingrediëntenuitleg door onze grappige kookjuf Benz ging Tula in de buggy en Novi mocht een filmpje kijken. Het bleek een strak georganiseerde boel: vooraf voor vier gangen uit een keuzemenu je gerecht aankruisen, verschillende groepen in verschillende ruimtes aan lage tafels, per gang opsplitsen over verschillende keukens die per gekozen gerecht ingedeeld zijn (dus alle groepen gemixt), alle ingrediënten staan afgepast per persoon klaar maar je kookt wel alles zelf en dan terug naar je eigen groepstafel om het op te eten.

Bij de voorgerechten maakte Daan loempia's en ik viskoekjes, net zoals we geserveerd hebben tijdens het kerstdiner bij familie H. Na gang één is Tula in de buggy in slaap gevallen, Novi heeft gang twee met mij en gang vier met Daan meegekookt en tussendoor braaf gekleurd en film gekeken en aan het eind hadden we genoeg gegeten voor de komende drie dagen. Toch fijn om ook eens een echte volwassenenactiviteit te kunnen ondernemen ook al hebben we niet de illusie dat we dit thuis nog eens zullen weten te evenaren.

 

Chiang Mai Zoo
Woensdag 15 februari 2012. Chiang Mai, Thailand

Op onze laatste dag in Chiang Mai tuktukten we in 25 minuten naar de Chiang Mai Zoo, waar alle Valentijnsversiering nog hing. Helaas voor mij was het eten van gisteravond niet zo goed gevallen (ik kan het koken blijkbaar maar beter aan de Thai overlaten) dus ik heb gedurende de dag veel met mieren bedekte hurkwc's van dichtbij gezien. Novi heeft inmiddels een fascinatie voor toiletten: is het een gewone of een hurkwc, met wc papier, een tuinslang of een bak met water en een schepje? 'Ik ga wel mee kijken maar ik hoef niet te plassen hoor'.

Het allergaafste vonden we dat je zelf een bakje voer kunt kopen om sommige dieren te voeren. Wij voerden de nijlpaarden en de giraffen en bij die laatsten deed zelfs Tula stoer mee. Omdat de entreeprijs van het aquarium boven ons budget ging (totaal 28 Euro) kochten we ook daar een zakje voer voor 23 eurocent, daar waren de dames ook happy mee. Na een flinke (toilet)pauze in de speeltuin bezochten we de pandaberen.

DSCF2858

Terwijl ik de panda stond te fotograferen werd van Tula op mijn rug ook een fotoshoot gemaakt. Eerst had ik het niet door want het waren twee kleine vrouwtjes, maar ze gingen echt dicht naast Tula (dus mijn rug) staan om met haar op de foto te gaan. Het blijft raar, wie wil er nou een foto van een wildvreemd kind? 'Kijk dit is de pandabeer en dit ben ik met een blond meisje’?

Daarna hebben we de rest van de route met de dierentuinbus afgelegd want het is behoorlijk heuvelachtig en Novi en ik kwamen haast niet meer vooruit. Terug pakten we de songthaew (busje met open achterkant en twee bankjes aan weerszijden, we kunnen inmiddels kwartetten met alle gebruikte vervoermiddelen) en na thuiskomst dook ik even mijn bed in terwijl Daan z'n handen vol had aan beide dames in het zwembad. Hij ontdekte dat Tula het leuk vindt om samen met hem vanaf de kant het zwembad in te springen.

Na onze laatste wandeling bij zonsondergang over onze ijzeren brug begon Novi aan haar laatste dansoptreden (ze had het overdag over dat ze 's avonds haar 'avondjurk' aan mocht, kleine prinses) en Tula aan haar laatste rondje over de avondmarkt (en wij er maar achteraan rennen).

Inhoudsopgave

  1. Bangkok
  2. Chiang Mai
  3. Khao Sok NP
  4. Ao Nang
  5. Koh Lipe
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!