Artikelindex

Hello sunny Thailand
Zaterdag 21 juli 2012. Bangkok, Thailand.

Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar het is toch gelukt om deze eerste blog vanuit Thailand te sturen. De week voor we vertrekken is het niet alleen ontzettend druk op het werk voor ons allebei, maar ook privé zijn er nog wat zaken die aandacht nodig hebben, dus dan schiet het inpakken er al snel bij in. Dat geeft dan natuurlijk de nodige stress op de dag van vertrek en de kans dat je iets belangrijks achter laat is redelijk groot. Het is mij gelukt om bijna alles mee te nemen, maar mijn tablet heb ik op de eetkamertafel achtergelaten. Op dit moment ben ik dus afhankelijk van de faciliteiten van het hotel waar we verblijven.

De reis
Bepakt en bezakt zijn we om vier uur ‘s middags vertrokken richting Düsseldorf. Edric is tot kwart over drie op school en de baby hebben we pas opgehaald van het kinderdagverblijf toen we al vertrokken waren. Al met al lekker rustig dus. Ik denk dat het gestuiter van Edric en een stoute baby me echt gek hadden gemaakt.

De reis naar Düsseldorf gaat lekker snel, zonder file en ander gezeur. Helaas begint de auto tegen de tijd dat we in Düsseldorf zijn vreemde tikgeluiden te maken. Dit is precies waar ik al bang voor was. De garage heeft mijn auto echt vakkundig gesloopt en schijnbaar kan ik nog geen 250 kilometer rijden zonder nieuwe problemen.

Gelukkig hebben we de parkeerplaats gehaald, maar ondanks dat ik heb gereserveerd blijkt de slagboom ook dit jaar niet te reageren op mijn creditcard. Vorig jaar had Pat dit ook en heeft uiteindelijk kilometers verderop geparkeerd. Ik laat me echter niet zomaar afschepen en heb gebeld. Binnen twee minuten is het geregeld en gaat de slagboom omhoog zodat we de reutelende auto op het laatste plekje kunnen knallen. Grote kans dat hij niet meer start als we naar huis willen gaan, maar dat is van latere zorg. Nu eerst vakantie!

Om half acht hebben we onze bagage afgegeven en zijn we een hapje gaan eten met de kinderen. Relaxt zijn we daarna door de douane gegaan. Wat een verschil met Schiphol waar het nu ontzettend druk is.

Dusseldorf – Dubai
Een half uur later dan gepland worden we aan boord gelaten door personeel dat duidelijk gestresst is. De gehele reis blijft gespannen en niet zoals ik van Emirates gewend ben. We krijgen geen babyeten, er wordt zo wie zo niets, zelfs geen drinken, geserveerd voor de baby. Ook Edric krijgt geen enkele aandacht. Wel krijgen we continue op onze kop, want Kayleigh mag niet op de grond zitten om de baby op haar stoel te laten slapen. Niet dat de baby graag wil slapen, want door de slechte sfeer en alle nieuwe indrukken heeft Joshua geen zin om te slapen. Hij wil lekker keten.

De overstap in Dubai gaat reuze makkelijk en we hebben onze tijd (vier uur) gebruikt om rond te kijken en een ontbijtje te scoren. Het ontbijt is overigens echt bagger, maar zag er op de plaatjes erg lekker uit. Daarna heb ik ook nog even omgerekend wat ik heb betaald (54 Euries) en ik kan iedereen afraden om daar te ontbijten. Sigaretten zijn wel lekker goedkoop, namelijk zestien Euro voor een slof. Alleen jammer dat we ze onder in de gratis Emirates buggy hebben laten zitten…

Dubai – Bangkok
De tweede vlucht was gelukkig precies zoals het hoort en waarom we voor Emirates hebben gekozen. We worden vriendelijk onthaald. De kinderen krijgen positieve aandacht. We krijgen zelfs heel veel leuke dingetjes om mee te spelen, zoals bijvoorbeeld een magnetisch tekenblok. Joshua vindt deze zo leuk dat hij de hele dag ermee rondloopt en alles tekent wat hij kan bedenken. De reis gaat dit keer ook supergoed. Joshua en Edric hebben bijna de hele reis geslapen en de rest heeft ook af en toe een oogje dicht geknepen.

vlucht1-1

Om half acht ‘s avonds lokale tijd komen we in Bangkok aan en gelukkig kunnen we snel een taxi op het vliegveld oppikken om naar het hotel te gaan. Volgens de beschrijving zou de rit een uur duren, maar gelukkig blijken we na een half uur al op de bestemming te zijn.

Prince Palace Hotel
Het Prince Palace Hotel is het grootste hotel dat ik ooit heb gezien. Het bestaat uit meerdere gebouwen, waarbij het hoogste gebouw 32 verdiepingen telt. Het hotel is wel veel vergane glorie en ondanks dat het fijn is dat we twee slaapkamers in onze ‘suite’ hebben is het niet bepaald schoon te noemen. In ons bed zijn zwarte vlekken alsof iemand er met vieze schoenen op heeft gestaan. Overal zijn afdrukken van vieze kinderhandjes en er dwarrelen stukken stof in de rondte. Gelukkig zijn we al wat gewend van de vorige keer en zijn we doodop, dus na een slechte maaltijd in het hotelrestaurant zijn we ons bed ingedoken. Joshua weigert in het babybed te slapen, dus hij heeft de nacht tussen Patrick en mij doorgebracht. Wat beweegt dat kind veel! Gelukkig hebben we allemaal wat slaap kunnen inhalen.

De volgende dag een niet zo geweldig ontbijtbuffet gegeten met koude wentelteefjes en vieze koffie. Alleen Edric heeft zich vol gestouwd met eieren en brood. Om één uur ‘s middags worden we door een minibusje van Oriental Kwai opgehaald om naar Kachanaburi te rijden. Net voor vertrek kunnen Edric en ik nog een 7/11 vinden op een echte Thaise markt. Dan val je wel op als enige buitenlander…

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!