Artikelindex


Voorbereiding
Woensdag 28 december 2011. Nederland.

Heerlijk! Nu staat echt vast dat we dit jaar weer een heerlijke verre reis gaan maken.

Vorig jaar hebben we voor het eerst gereisd door het prachtige Thailand met de kinderen en dat is super bevallen. Ten eerste omdat we er achter zijn gekomen dat het geweldig is om zo lang achter elkaar weg te zijn. Eigenlijk kom je namelijk pas na twee weken echt los van je werk en de dagelijkse beslommeringen. Ten tweede is het zo leuk om af te reizen naar een land met een totaal andere cultuur. De kinderen hebben hier ook goed op gereageerd. Ze zijn open de wereld in gegaan en hebben veel leuke mensen ontmoet.

Daarom dit jaar weer een verre reis, maar nu voor vijf weken. Dit was de maximale tijd waarop de schoolvakanties van de kinderen elkaar overlappen. Helaas zijn wij afhankelijk van de regio midden voor onze dochter en regio noord voor onze zoon.

Het was niet eenvoudig om een bestemming te kiezen. Op ons lijstje staan nog veel landen en regio’s waar we graag heen willen. Hoog hierop staat bijvoorbeeld India, maar met de baby is dat (nog) geen goed idee. Ook Amerika per camper en Zuid Amerika staan hierop, maar Amerika viel al snel af door de hoge kosten en Zuid Amerika staat voor een andere keer op het programma.

Dit jaar wordt het wederom Thailand vanwege de relaxte atmosfeer, de kindvriendelijkheid, het heerlijke eten en de veiligheid. We hebben vorig jaar op straat gegeten zonder ziek te worden, op elke tijd met de kinderen rondgelopen zonder lastig gevallen te worden en op een eenvoudige manier door het land getrokken. Daarom dit jaar dus nog een keer Thailand, maar wel een ander stuk. Het noorden (Changmai), de eilanden (Koh Tao) en Kanchanburi staan op het programma.

Omdat we niet twee keer het zelfde willen doen hebben we ook besloten om vanuit Bangkok nog twee weken naar Bali te vliegen. Bali is relatief goedkoop te bereiken met Air Asia en bovendien een prachtig eiland. We hebben ook gekeken naar de Molukken, maar om daar ook nog naar toe te gaan is te moeilijk en de tijd te kort.

Nu zijn in ieder geval de tickets geboekt met Emirates naar Bangkok. Op de heenweg met drie uur overstaptijd in Dubai en op de terugweg anderhalf uur. Dit keer geen echte stop daar, want met een 24 uurs stop ben je eigenlijk drie dagen aan het reizen, dus dat heeft best een impact op je vakantie. Daarbij was Dubai leuk voor een keertje, maar niet zo bijzonder. Vooral met de ramadan is het geen leuk land om te zijn, want dan stopt het leven bijna helemaal overdag.

Ook de vlucht naar Bali hebben we geboekt, dus het wordt zestien dagen Bali in totaal. Net voor het Suikerfeest zorgen we dat we het eiland weer verlaten, want schijnbaar zit dan half (rijk) Indonesië op Bali, omdat al het personeel naar huis is om dit te vieren met hun familie.

We hebben er zin in en gaan nu lekker aan de slag met inlezen en de reis verder vorm geven.

famfoto320


Hello sunny Thailand
Zaterdag 21 juli 2012. Bangkok, Thailand.

Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar het is toch gelukt om deze eerste blog vanuit Thailand te sturen. De week voor we vertrekken is het niet alleen ontzettend druk op het werk voor ons allebei, maar ook privé zijn er nog wat zaken die aandacht nodig hebben, dus dan schiet het inpakken er al snel bij in. Dat geeft dan natuurlijk de nodige stress op de dag van vertrek en de kans dat je iets belangrijks achter laat is redelijk groot. Het is mij gelukt om bijna alles mee te nemen, maar mijn tablet heb ik op de eetkamertafel achtergelaten. Op dit moment ben ik dus afhankelijk van de faciliteiten van het hotel waar we verblijven.

De reis
Bepakt en bezakt zijn we om vier uur ‘s middags vertrokken richting Düsseldorf. Edric is tot kwart over drie op school en de baby hebben we pas opgehaald van het kinderdagverblijf toen we al vertrokken waren. Al met al lekker rustig dus. Ik denk dat het gestuiter van Edric en een stoute baby me echt gek hadden gemaakt.

De reis naar Düsseldorf gaat lekker snel, zonder file en ander gezeur. Helaas begint de auto tegen de tijd dat we in Düsseldorf zijn vreemde tikgeluiden te maken. Dit is precies waar ik al bang voor was. De garage heeft mijn auto echt vakkundig gesloopt en schijnbaar kan ik nog geen 250 kilometer rijden zonder nieuwe problemen.

Gelukkig hebben we de parkeerplaats gehaald, maar ondanks dat ik heb gereserveerd blijkt de slagboom ook dit jaar niet te reageren op mijn creditcard. Vorig jaar had Pat dit ook en heeft uiteindelijk kilometers verderop geparkeerd. Ik laat me echter niet zomaar afschepen en heb gebeld. Binnen twee minuten is het geregeld en gaat de slagboom omhoog zodat we de reutelende auto op het laatste plekje kunnen knallen. Grote kans dat hij niet meer start als we naar huis willen gaan, maar dat is van latere zorg. Nu eerst vakantie!

Om half acht hebben we onze bagage afgegeven en zijn we een hapje gaan eten met de kinderen. Relaxt zijn we daarna door de douane gegaan. Wat een verschil met Schiphol waar het nu ontzettend druk is.

Dusseldorf – Dubai
Een half uur later dan gepland worden we aan boord gelaten door personeel dat duidelijk gestresst is. De gehele reis blijft gespannen en niet zoals ik van Emirates gewend ben. We krijgen geen babyeten, er wordt zo wie zo niets, zelfs geen drinken, geserveerd voor de baby. Ook Edric krijgt geen enkele aandacht. Wel krijgen we continue op onze kop, want Kayleigh mag niet op de grond zitten om de baby op haar stoel te laten slapen. Niet dat de baby graag wil slapen, want door de slechte sfeer en alle nieuwe indrukken heeft Joshua geen zin om te slapen. Hij wil lekker keten.

De overstap in Dubai gaat reuze makkelijk en we hebben onze tijd (vier uur) gebruikt om rond te kijken en een ontbijtje te scoren. Het ontbijt is overigens echt bagger, maar zag er op de plaatjes erg lekker uit. Daarna heb ik ook nog even omgerekend wat ik heb betaald (54 Euries) en ik kan iedereen afraden om daar te ontbijten. Sigaretten zijn wel lekker goedkoop, namelijk zestien Euro voor een slof. Alleen jammer dat we ze onder in de gratis Emirates buggy hebben laten zitten…

Dubai – Bangkok
De tweede vlucht was gelukkig precies zoals het hoort en waarom we voor Emirates hebben gekozen. We worden vriendelijk onthaald. De kinderen krijgen positieve aandacht. We krijgen zelfs heel veel leuke dingetjes om mee te spelen, zoals bijvoorbeeld een magnetisch tekenblok. Joshua vindt deze zo leuk dat hij de hele dag ermee rondloopt en alles tekent wat hij kan bedenken. De reis gaat dit keer ook supergoed. Joshua en Edric hebben bijna de hele reis geslapen en de rest heeft ook af en toe een oogje dicht geknepen.

vlucht1-1

Om half acht ‘s avonds lokale tijd komen we in Bangkok aan en gelukkig kunnen we snel een taxi op het vliegveld oppikken om naar het hotel te gaan. Volgens de beschrijving zou de rit een uur duren, maar gelukkig blijken we na een half uur al op de bestemming te zijn.

Prince Palace Hotel
Het Prince Palace Hotel is het grootste hotel dat ik ooit heb gezien. Het bestaat uit meerdere gebouwen, waarbij het hoogste gebouw 32 verdiepingen telt. Het hotel is wel veel vergane glorie en ondanks dat het fijn is dat we twee slaapkamers in onze ‘suite’ hebben is het niet bepaald schoon te noemen. In ons bed zijn zwarte vlekken alsof iemand er met vieze schoenen op heeft gestaan. Overal zijn afdrukken van vieze kinderhandjes en er dwarrelen stukken stof in de rondte. Gelukkig zijn we al wat gewend van de vorige keer en zijn we doodop, dus na een slechte maaltijd in het hotelrestaurant zijn we ons bed ingedoken. Joshua weigert in het babybed te slapen, dus hij heeft de nacht tussen Patrick en mij doorgebracht. Wat beweegt dat kind veel! Gelukkig hebben we allemaal wat slaap kunnen inhalen.

De volgende dag een niet zo geweldig ontbijtbuffet gegeten met koude wentelteefjes en vieze koffie. Alleen Edric heeft zich vol gestouwd met eieren en brood. Om één uur ‘s middags worden we door een minibusje van Oriental Kwai opgehaald om naar Kachanaburi te rijden. Net voor vertrek kunnen Edric en ik nog een 7/11 vinden op een echte Thaise markt. Dan val je wel op als enige buitenlander…


De watervallen
Zondag 22 juli 2012. Kanchanaburi, Thailand.

We zijn om één uur opgepikt in Bangkok door een busje van het Oriental Kwai. Tijdens het ritje van twee en een half uur ligt iedereen heerlijk te slapen, dus we komen redelijk uitgerust aan.

oriental-kwai

Het kleine resort valt zeker niet tegen. Het ziet er prachtig uit en we worden hartelijk ontvangen door de Nederlandse eigenaren. Onze familie villa is luxe en lekker ruim. De kinderen hebben een eigen slaapkamer en in de woonkamer staat alles wat je kunt wensen. Op het terras voor de villa kun je een sigaretje roken terwijl je de vissen in de vijver bekijkt. De eerste avond kiezen we voor een hapje in het restaurant en het smaakt echt geweldig. We hebben allemaal en lekkere Thaise maaltijd en zelfs de baby is aan het smullen. Wat een leven. Het enige nadeel wat we kunnen ontdekken is dat er zo ontzettend veel Nederlanders zijn, maar daar kunnen we me leven.

Op de tweede dag van ons verblijf in Kachanaburi hebben we een taxi geregeld naar de Erawan Watervallen. Deze waterval heeft zeven niveaus. De eerste twee zijn op je badslippers te doen. Daarna wordt het iets lastiger en de laatste twee zijn echt klimmen. Als echte diehards binden we Joshua bij Kayleigh op de rug en gaan in galop de berg op.

erawan-watervallen

De eerste twee niveaus zijn druk met Thai die uitgebreid met de hele familie aan het eten zijn. Daarna is het een stevige wandeling zoals we ook in Duitsland vaak hebben gedaan. We gaan tot de vijfde, waar we samen even gaan pootje baden. Er zitten heel veel vissen die honger hebben, dus ze bijten continue in onze tenen. Joshua vindt het helemaal niets en wil meteen het water niet meer in. Nadat we ook tig keer voor de camera van menig Aziaat hebben geposeerd gaan we terug naar beneden.

We zwemmen nog wat op niveau één waar iedereen Joshua bewonderd. Het leukste zijn de apen die hier overal in de bomen zitten. Voor de kinderen is apenspotten geweldig. Daarna gaan we terug naar de taxi die op ons heeft gewacht. De chauffeur wil ons nog heel graag de grote dam laten zien, dus gaan we daar nog even langs. Eigenlijk wil hij ons nog van alles laten zien, maar we zijn allemaal zo moe dat we alleen nog maar terug willen naar het hotel. We hebben de rest van de dag lekker geluierd en gezwommen in het zwembad.

 

Relax just do it!
Maandag 23 juli 2012. Kanchanaburi, Thailand.

We hebben een afspraak gemaakt voor een massage na het ontbijt. We worden om half elf opgehaald door een ontzettend aardige, Engelse vrouw, die hier haar eigen spa heeft opgezet. De spa ziet er prachtig uit en we worden als royalty ontvangen.

Patrick gaat voor de traditionele Thaise massage. Het is zijn allereerste, dus hij weet niet precies wat hij moet verwachten. Zelf ga ik voor de olie massage van een uur en de hot herbal treatment. Je zou denken dat het heerlijk ontspannend is, maar ook bij de olie massage wordt flink gewerkt. Daarna wordt ik gestempeld met een soort zakje met gestoomde kruiden erin. Na anderhalf uur ga ik herboren naar de douche waar ik een enthousiaste Patrick tegenkom. Missie geslaagd dus! Na de lunch wordt er nog een paar uur enthousiast in het zwembad gezwommen voor Joshua zijn bed verplicht opzoekt.

We willen de middag graag afsluiten door naar het stadje te gaan, maar volgens Evelien van Oriental Kwai is daar niets te beleven, dus we besluiten naar de avondmarkt te gaan. Als we hier aankomen zijn we daadwerkelijk de enige toeristen, maar het is geweldig. Heel veel eetstalletjes en verder alles wat je kunt bedenken, tot zelfs hondjes, is er te koop.

Kayleigh koopt wat lokaal snoepgoed wat ze heerlijk vindt. Ik heb het na heel veel aandringen ook geprobeerd, maar het smaakt echt… Bleh! Geen aanrader, maar Kaatje is natuurlijk net zo’n aparte meid als haar oom Chekwa. De kinderen hebben nog een oreo smoothie gedronken en Kaatje heeft nog een portie garnalen en friet gehaald. Aangezien papa en mama en stuk minder avontuurlijk zijn hebben wij weer heerlijk in het hotel gegeten.

 

Op naar de beroemde brug
Dinsdag 24 juli 2012. Kanchanaburi, Thailand.

We kunnen Kachanaburi natuurlijk niet verlaten zonder naar de brug over de Kwai te zijn geweest. Kwai spreek je trouwens uit als kwee want anders is het het woord ‘kloten’. Niet bepaald netjes om tegen iemand te zeggen, hahaha. We spreken met Evelien en Djo af dat wij met en longtailboot de rivier afzakken en om half een door het busje bij de brug worden opgehaald om meteen door te gaan naar Bangkok. Het ritje met de longtailboot duurt zo’n half uur, maar is echt super. Weer varen langs traditionele huisjes, villa’s en heel veel natuur. Onderweg spotten we zelfs een ontzettend grote slang in een boom langs het water. Op sommige stukken moet de boot heel langzaam varen, omdat er overal ondiepe stukken en rotsen zitten. De brug was, zoals verwacht, niet echt interessant. Heel erg toeristisch, maar één restaurant verkoopt visvoer om de vissen in de rivier te voeren. Dat vinden de kinderen geweldig.

Om twintig over twaalf staan we, zoals afgesproken bij de ATM. Dit blijkt echter niet de enige ATM te zijn, dus na een half uur wachten in de hitte en wat heen en weer gebeld te hebben, vinden we onze chauffeur aan de andere kant van de brug. De rit naar Bangkok gaat vlekkeloos, ook al blijkt het hotel wat moeilijk te vinden voor de chauffeur.


Laatste nacht Bangkok en heel vroeg naar Bali
Woensdag 25 juli 2012. Bangkok, Thailand.

Het hotel, Convenient Grand Hotel, ligt vlak bij het vliegveld. Heel handig aangezien we om zes uur ‘s ochtends al vliegen. We gaan even lunchen in het hotel en dat smaakt goed. Ook Joshua heeft zitten smullen van mama’s soep en papa’s kip met cashewnoten.

Daarna hebben we een taxi genomen naar een groot winkelcentrum, de Mega, om te kijken of mama nog een goedkope tablet op de kop kan tikken. Helaas blijken er alleen dure tabs te koop. Om een uur of tien gaan de lichten uit, want we moeten om vier uur met de shuttle naar het vliegveld.

Het inchecken gaat lekker snel en weer hebben we tijd genoeg voor een ontbijtje. Daarna lopen weer naar de gate. Natuurlijk stoppen de verslaafden nog even bij het rokershol, maar dan ineens wordt er omroepen dat de laatste call is voor onze vlucht. Paniek! Ik ren met Edric en Joshua naar de gate. Daarna terug om Patrick en Kayleigh te vinden. Natuurlijk hebben ze de call niet gehoord en moeten ze opnieuw door de douane… Ergste is nog dat er een rokershol bij onze gate blijkt te zijn. Gelukkig hebben we het net gehaald en verloopt de vlucht verder soepeltjes.

Na vier uur en vijftien minuten komen we aan op Bali. Ook hier gaat het sneller dan verwacht. Zelfs de taxi is makkelijk omdat ik me had voorbereid. Er is een prepaid taxi die je voor een vaste prijs van 95.000 Rp naar Sanur brengt, dus toen de taxichauffeurs ons besprongen hebben we al snel een chauffeur gevonden die ons voor die prijs in plaats van 300.000 Rp wil brengen.

Vervolg reis in Indonesië


Laatste dagen van de vakantie
Donderdag 23 augustus 2012. Bangkok, Thailand.

Op woensdag zijn we met Air Asia van Bali naar Bangkok gevlogen. Joshua was niet zo lekker en heeft de hele vlucht geslapen op de lege stoel tussen Patrick en mij. Erg vervelend dat hij ziek is, maar wel heerlijk dat hij de vlucht van vier en een half uur zo rustig heeft doorgebracht.

Bangkok voelt als thuiskomen. Grappig genoeg lijkt het verkeer hier veel rustiger dan in Bali. Voor iedereen die Bangkok kent kan zich voorstellen hoe het in Bali was. We hebben besloten omkom toch naar het Four Wings Hotel te gaan, omdat we dan vrijdag vlak bij het vliegveld zitten. Scheelt toch een uur reistijd vroeg in de ochtend. Uiteindelijk blijkt dit een geweldige beslissing te zijn, want het beste kinderziekenhuis van Thailand ligt tegenover het hotel.

four-wings-hotelbangkok-tuk-tuk

Joshua blijft koortsaanvallen houden en ook zijn hoest wordt steeds lelijker, dus we besluiten voor de zekerheid naar het ziekenhuis te gaan met hem. Het ziekenhuis is geweldig. Het lijkt meer op Balorig dan een ziekenhuis. De kinderarts is ontzettend lief voor Joshua, ook al heeft hij helemaal geen zin om nog uit de speeltuin te komen. Hij blijkt alleen maar een virus te hebben en krijgt wat medicijnen om hem te helpen. Deze werken wel, want vanaf dat moment is hij weer heel stout. Na het ziekenhuis gaan we naar het grote winkelcentrum ‘The Mall’ om een ijsje te eten.

Op onze laatste dag willen we een rondvaart maken, maar ze willen 75 Euro voor anderhalf uur en dat vinden wij weer te veel, dus we gaan zelf rondkijken. In de buurt van de boot laten we ons een tuktuk in praten. Hij rijdt natuurlijk naar een kleermaker en juwelier terwijl wij naar het MBK willen, dus stappen we uit en geven hem de helft van het beloofde geld. Het blijkt dat het MBK gelukkig vlak bij ligt dus we kunnen er naar toe lopen.

Na onze shopping gaan we terug naar het hotel om nog even te zwemmen. Het zwembad heeft zo’n prachtig uitzicht over de stad. Bijna net zo mooi als het uitzicht vanuit onze kamer. Wij zitten dan ook op de 24ste verdieping.


Weer thuis
Zaterdag 25 augustus 2012. Nederland.

Na vijf prachtige weken zit het er weer op. De eerste wassen zijn gedaan, de koffers bijna leeg en de kinderen bij hun vrienden. De vakantie is weer snel gegaan, maar we hebben veel leuke dingen gedaan.

Het voelt ook een beetje als afscheid. Misschien was dit wel het laatste jaar dat ons Kaatje met ons mee heeft gereisd. Daarom des te leuker dat we er iets bijzonders van hebben gemaakt. Stiekem heb ik al gegluurd naar vluchten voor volgend jaar, of toch maar weer een jaar iets anders? Misschien kamperen?

Nu moet ik de honderden foto’s die weer hebben gemaakt uit gaan zoeken. Ik hoop dat ik mijn blog de komende weken kan afmaken met de foto’s en ook nog een mooi fotoboek samenstellen. Veel werk, maar dan heb je ook iets.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!