Moesson op de nightmarket
Maandag 10 oktober 2011. Kanchanaburi, Thailand.

Vandaag was het de tijd om Bangkok in te ruilen voor Kanchanaburi. Nadat we onze ‘ochtendschrans’ naar binnen hadden gewerkt en de laatste rommel hadden ingepakt, gingen we naar de ophaal-plaats van de minivan naar Kanchanaburi. Nadat we tien rondjes over dezelfde weg hadden gereden en iedereen eindelijk was opgepikt gingen we eindelijk Bangkok uit. Over efficiëntie gesproken.

We zijn o.a. op weg om The Bridge over the River Kwai te bekijken. We hadden alleen niet verwacht dat we onderweg al zoveel water zouden moeten trotseren. Het minibusje moest regelmatig door enorme plassen over de rijksweg heen. Een miniboot zou niet hebben misstaan. Je kon in ieder geval wel merken dat de chauffeur kennelijk ervaring had om naar Kanchanaburi te rijden omdat hij bij ieder stoplicht afsloeg en omkeerde om op deze manier het stoplicht te ontwijken. Een echte sluipweggigant dus.

Bij aankomst blijkt Sabai Kan een schot in de roos. Helemaal super! Triple room geboekt, mooie en ruime kamer met zwembad voor de deur met ontbijt, ongeveer tien minuten lopen van het ‘sentroem’, en onbeperkt internet. Gelijk ‘zwempeur’ aan en gaan met die banaan. Tussendoor een late lunch gehad, lekker Thais voor pa en ma en sandwich met ei en patat voor de mannen.

Na het zwemplezier douchen en door Kanchanaburi gelopen naar de nightmarket. Bij een 7/11 tosti knakworst op en op de nightmarket heerlijke goedkope stokjes saté. Daarna nog meer stokjes met hete (hele, hele hete saus volgens verkoopster) en die proberen wij graag uit, maar het viel eigenlijk mee/tegen (doorhalen wat niet van toepassing is).

Al lopend op de markt begon het zachtjes aan te regenen. Het probleem hier op dit moment is, dat de druppels overgaan in een moesson die zijn weerga niet kent. In Nederland zijn we wel wat gewend, maar hier krijg je in plaats van een hoeveelheid druppels een hoeveelheid regentonnen water over je lichaam heen. Van een duik in het zwembad word je nog minder nat. Om te voorkomen dat onze voeten nog natter werden, zijn we maar heel snel een Nederlandse bar ingedoken (onbedoelde woordspeling) om de innerlijke mens nat te houden. De naam van dit café is heel toepasselijk Hollandhouse. Hier zijn wat heerlijke flesjes Thais bier ingenomen terwijl de ‘wheatherboys’ met de biljartballen konden spelen. De dochter van de Hollandse eigenaar (de bar is pas vier weken open) woont in Vlaardingen! De wereld is klein, maar toch kennen wij haar niet. Tijd om te breien, althans voor ons dan en in de zin van een eind aan de dag maken. Truste!

Bridge over the River Kwai
Dinsdag 11 oktober 2011. Kanchanaburi, Thailand.

De wekker zetten is niet altijd prettig en zeker niet op vakantie. Vandaag moesten we er toch weer aan geloven omdat we naar Elephant Nature zouden gaan. Je leest het goed (zouden) want het douchen begon al met twee stappen naar buiten. Gelukkig zijn ze hier flexibel want na een telefoontje naar het park, konden we dit verplaatsen naar morgen. De vooruitzichten zijn morgen namelijk een stuk beter. We hebben desondanks wel vrij vroeg ons ontbijt naar binnen gewerkt waarna we terug gegaan zijn naar ons vertrek om even bij te tanken. De laptop aan met Tom & Jerry en wij hebben effe een uurtje geslapen.

Zo’n powernap heeft ons goed gedaan want niet veel later zijn we richting The Bridge over the River Kwai gelopen. Jelmer en Tjarda waren zeer geïnteresseerd in deze brug en met name de treinrails. Zij dachten namelijk dat hier een treinstation was met een trein die ons misschien toch nog naar Chiang Mai kon brengen. Helaas! Probeer dan nog maar eens uit te leggen wat de geschiedenis van deze brug is.

Rond een uurtje of half één zijn we terug gelopen naar ons hotel. Hier hebben we de rest van de middag een beetje geluierd en gezwommen. Althans onze weekdiertjes hebben de hele middag in het water gelegen. De handjes zagen er aan het einde van de dag uit als gepelde garnalen die te lang op een bbq hebben gelegen. Na veel pijn en moeite hebben we ze eruit gekregen waarna we eindelijk weer voor serieuze zaken de deur uit konden. Eten en drinken.

Het eten bij de vele mobiele vleescrematies was ons gisteren zo goed bevallen dat we vlakbij ‘de brug’ wederom een aantal stokjes kip en varken hebben gegeten. Dat daarbij een aantal stokjes varkensdarmen of lever zaten, maakt natuurlijk niet uit. Alles is lekker wanneer het gemarineerd en geroosterd is. Op deze stokjes alleen kun je niet leven, dus zijn we ook nog wat gaan eten bij Jolly Frog. Lekker voor weinig. Het is maar een kleine stap, maar voor de boys een grote stap om weer in de kroeg te gaan ballenknallen op het biljartlaken. Wij hebben een paar heerlijke biertjes op en kunnen ons weer opmaken voor de nacht. Morgen (met mooi weer) naar de olifanten.

Mahouts in de dop
Woensdag 12 oktober 2011. Kanchanaburi, Thailand.

Rise and shine om acht uur, snel een ontbijtje naar binnen werken om rond negen uur naar Elephants World te gaan. Met een open taxi werden we voor de deur afgezet en verwelkomd door Eg. Hij werkt hier inmiddels anderhalve maand en zal ons de rest van de dag begeleiden. Vandaag is het de bedoeling dat de toeristen (wij dus) een handje helpen in de dagelijkse verzorging van de olifanten in plaats van dat de olifanten voor ons werken. Op dit complex worden olifanten verzorgd die verwaarloosd zijn door hun eigenaar of om een andere reden hier verblijven.

Al snel worden de eerste olifanten door Jelmer en Tjarda gespot. Vooral door de grootte van de olifanten zijn ze geïmponeerd. Onze eerste opdracht is om ze eten te geven. Nog steeds wat onwennig geven ze samen met mama hun eerste banaantje.

De handen moeten vervolgens even uit de (spreekwoordelijke) mouwen want we gaan rijst (sticky rice) maken. Eerst de groenten snijden en deze daarna samen met de rijst in een grote kom stoppen om het geheel met een plaatselijk vuurtje aan het koken te brengen. De mahouts (persoonlijke verzorgers van de olifanten) helpen hier uiteraard ook een handje bij. Geen haute cuisine, maar de kolossen kunnen hier ’s middags van smullen.

Voordat de olifanten aan hun lunch kunnen beginnen, is het eerst tijd om onze buiken te vullen. De dames hebben een lekkere rijstmaaltijd klaargemaakt en voor onze kids een hotdog en een broodje ei. Ze hebben sowieso een streepje voor bij deze dames, want aan aandacht ontbreekt het niet vandaag. De liefde druipt er bijna vanaf. Buikje gevuld en hop terug naar de olifanten die uiteraard ook honger hebben. Van de rijst die we ’s ochtends hadden gemaakt, maken we nu kant en klare bollen waar ook de noodzakelijke medicijnen in gedaan kunnen worden. Dit gaat erin als zoete koek. Dit is het erg belangrijk voor het herstel van de olifanten.

Olifanten verzorgen is niet alleen serious business, maar ook erg leuk en afwisselend. Je kunt namelijk ook veel leuke dingen doen. Het leukste is waarschijnlijk wel het wassen. Een mahout gaat samen met jou de rivier in (het ondiepe stuk) waar je vervolgens het beest kunt wassen/schrobben. Tjarda heeft zich voorgenomen om in ieder geval één keer op een olifant te gaan zitten, dus hij gaat samen met mama en een mahout op de olifant zitten. De held zit een tijd op de olifant in het water. De voorzichtigheid slaat al snel om in plezier en dat kun je merken. Ook de olifanten genieten enorm van dit spektakel. Jelmer slaat het tafereel een tijdje gade aan de kant want van hem hoeft het allemaal niet zo. Toch kan ook hij niet achterblijven en hij wil uiteindelijk de gok wel wagen. Het is enorm stoer om te zien hoe onze twee kleine (slechts vier jaar nog steeds) dierenliefhebbers op de olifant zitten en een poging wagen om te wassen.

Eenmaal terug op de verzamelplaats zijn we ingestapt in de auto om bananen te halen. Dit hebben een paar andere medewerkers inmiddels al gedaan voor ons, dus kunnen we gelijk weer terug om de bananen van de stokken te snijden. Aansluitend komen de olifanten met hun verzorgers naar de verzamelplaats alwaar de bananen gevoerd worden. De jongens zijn inmiddels veel meer gewend aan de olifanten en geven veel bananen. Ze hebben een grote voorkeur voor een bijzondere olifant (eerder olifantje). Johnny is ook slechts vier jaar oud en daarmee de Benjamin van het hele stel. Veel van de bananen gaan daarom richting hem.

Als afsluiter mogen we plaatsnemen op een olifant om ze naar de jungle te brengen. Hier blijven de olifanten de rest van de nacht om te eten. ’s Ochtends worden ze weer opgehaald door de mahouts en krijgen ze weer de verzorging die ze nodig hebben.

Dit was een onvergetelijke dag voor ons allemaal en Jelmer en Tjarda in het bijzonder. Wie kan er thuis nou vertellen dat ze een echt olifantendiploma hebben? Juist. Een speciale dank gaat ook uit naar Agnes die al 2,5 jaar als vrijwilligster aan Elephants World verbonden is. Zij zorgt er mede voor dat de inkomsten van onder andere de toeristen volledig ten goede komen aan de olifanten. Het is een absolute aanrader om dit park te bezoeken. Je doet hier ‘veel’ meer met een olifant en je steunt daarbij tegelijkertijd de verzorging die noodzakelijk is. Helemaal top dus…

We hebben deze topdag afgesloten met een lopend buffet tussen de locals. Mini bbq op tafel en zelf je vlees en andere lekkernijen cremeren. Flinke biertjes en Fanta erbij voor een heerlijke traktatie. Als kers op de taart zijn we nog een paar drankjes gaan halen in het Holland House. Morgen maar kijken hoe brak we zijn.

Rustdag
Donderdag 13 oktober 2011. Kanchanaburi, Thailand.

Het feit alleen al dat we vandaag geen foto’s hebben genomen en niet gefilmd hebben, zegt genoeg. Zo nu en dan hebben ook wij een rustdag nodig tijdens de vakantie. Klinkt raar maar met deze temperaturen ben je snel uitgeteld. We hebben de was aan de goden overgeleverd bij een Thai hier om de hoek. Dan maar wachten hoe we dat terug krijgen. Voor de rest hebben we een beetje rond het zwembad gehangen. ’s Avonds wat gegeten en bladiebladiebla… Je kent het wel. Truste!

Kroegtijgertjes
Vrijdag 14 oktober 2011. Kanchanburi, Thailand.

Já! Vandaag weer een uitje. Erawan Waterfall stond op het programma, dus dat betekende weer vroeg uit je ‘schoongetrokken’ pyjama. Het was bewolkt, hopen dat het droog blijft. De luchtgekoelde minivan stond al om negen uur voor ons duurbetaalde hotel. Het was maar goed dat we zo vroeg werden opgehaald, want later op de dag zou het heel druk worden bij de diverse levels van de waterval.

Gelukkig waren onze blonde charmeurs van Thaise vrouwen nog moe genoeg om in de minivan een extra tukkie te doen (net als papa en mama trouwens). We waren overigens al snel voorgesteld aan de rest van ons reisgenootschap. Twee Italianen, een Spanjaard en een Koreaans meisje (Park). Al snel bleek dat we het goed met elkaar konden vinden. Ook de gids (die veel weg had van een ladyboy) wist genoeg te vertellen in redelijk verstaanbaar Engels. De Nederlandse taal was ze inmiddels ook al redelijk machtig want ze was bezig met een uitwisselingsprogramma.

Inmiddels had de bewolking plaatsgemaakt voor het zonnetje. Erawan Waterfalls bestaan uit zeven levels. De eerste drie heb je zo gezien, maar zijn daardoor niet minder mooi. Wij zijn uiteindelijk tot level vier gekomen (al dachten we dat we tot level vijf waren gekomen). De levels hierboven werden te glad en te steil om onze jungleboys mee te nemen. We hebben overigens heerlijk gezwommen in level vier alwaar één vis een grotere hap van je eelt neemt dan Dr. Fish met duizend visjes. Het gevoel dat een mond van een vis met een bek van drie vierkante centimeter aan je voet zuigt, is met geen mogelijkheid te beschrijven.

In de jungle liepen er niet alleen twee blonde aapjes, maar ook een heleboel andere. Deze zijn wel wat mensen gewend en zijn daarom ook niet heel erg bang. Een aapje vond het zelfs nodig om naar Jelmer te lopen om te laten zien wie de baas was. (Aapje – Jelmer: 1 – 0).

Het was tijd voor onze lunch in een lokaal restaurantje. Weer heerlijk Thais gegeten. Na de lunch stapten we weer in de minivan om naar de Death Railway te gaan. Daar zouden we in de trein stappen die over dit spoor rijdt. Het spoor is in 1942 aangelegd door onder andere Nederlandse en Engelse POW’s (Prisoner Of War). Duizenden soldaten hebben dit niet overleefd door het straffe regime van de Japanners en de erbarmelijke omstandigheden waaronder ze moesten werken.

Onze geschiedeniskennis was ook weer bijgewerkt dus konden we op de trein. Althans, dat duurde effe want we hebben ruim een uur op het kreng moeten wachten en het begon te miezeren. In de trein hebben we nog een paar schitterende foto’s kunnen maken van de omgeving. Ondertussen konden we allerlei lekkernijen kopen van de Thai die ook in de trein geld verdienen. Tjarda had wel trek in een worst en Jelmer toch ook wel!

De laatste stop was bij de brug over The River Kwai. Deze hadden we natuurlijk al gezien, dus konden we daarna naar het hotel. Ook de was die we gister hadden afgegeven konden we vandaag ophalen. Bij het uitpakken van de tassen bleek dat we een aantal vreemde boxershorts rijker waren. Deze toch maar terugbrengen. Alles van ons zat er in, rook lekker en was nog gestreken ook! Snel alvast wat koffers gepakt omdat we morgen naar Chiang Mai vliegen. Het avondritueel bestond weer uit uiteten en even naar de kroeg omdat onze kleine kroegtijgertjes daar afscheid wilden nemen. Nou vooruit dan maar. Wederom weer een gezellige avond gehad in het Holland House. Eigenaar Klaas heeft ons voor de tweede keer terug naar het hotel gebracht. Deze service vind je bijna nergens! Mensen die nog langskomen in Kanchanaburi moeten hier zeker even een bezoekje brengen voor een lekker biertje.