Artikelindex


De reizende Hillies
September 2011

Wij zijn Marcel, Esther, Jelmer (4) en Tjarda (4) Hilversum. Na onze geweldige reis naar Australië en Maleisië in 2010 kriebelt het reizen bij ons nog steeds. Omdat Jelmer en Tjarda nog niet leerplichtig zijn, gaan we in oktober drie weken naar Thailand. De verslagen van onze reis naar Australië en Maleisië hebben we ook op onze website staan, net als een paar voorgaande vakanties.

Hillies-kalbarri320

Op donderdag 6 oktober vliegen we met EVA Air rechtstreeks van Amsterdam naar Bangkok. De vlucht duurt ongeveer elf uur en we landen daar op vrijdag omstreeks 14.40 uur. We zullen de eerste drie nachten in Bangkok doorbrengen. We gaan fietsen met Ko van Kessel in de achtertuin van Bangkok, wat tempels bekijken, shoppen en genieten van het Thaise eten. Hierna vertrekken we naar Kanchanaburri, beter bekend als the Bridge on the River Kwai. Hier verblijven we vier nachten en zullen we de omgeving gaan verkennen. We willen naar de Erawan Watervallen en een bezoekje aan Elephant World zal niet ontbreken. Hier gaan we helpen met de verzorging van de olifanten en zal Tjarda zijn lievelingsdier van héél dichtbij kunnen bewonderen. Na deze paar dagen gaan we naar Ayutthaya alwaar we met de nachttrein naar Chiang Mai gaan. Hier blijven we vier nachten en zullen we onder andere de omgeving gaan verkennen per fiets, relaxen en eventueel een Thaise kook-cursus volgen en de rest zien we wel. Onze vakantie sluiten we af met een strandvakantie in Hua Hin.

Om de jongens op de reis voor te bereiden, bladeren we veel door reisgidsen en lezen we de boekjes ‘Ikke in Thailand’ en ‘Bono en Skip in Thailand’. Dit zijn twee hele leuke boekjes die op een leuke manier aan kinderen laten zien wat er allemaal te zien en te doen is in Thailand.

Veel leesplezier en groetjes van de reizende Hillies!

 

Nog één nachtje slapen…
Woensdag 5 oktober 2011. Nederland.

…en dan gaan we op vakantie naar Thailand!

De tijd tussen het boeken van de tickets en nu heeft zich gevuld met de voorbereiding voor onze reis. Door het welbekende rondje internet kom je veel te weten. Zo ook onder andere op de website www.verrereizenmetkinderen.nl terecht gekomen. Zoals de naam al aangeeft, kan je hier veel informatie vinden van andere ouders die met kinderen verre reizen hebben gemaakt of gaan maken. En vanaf heden is ook ons reisverslag te lezen op hun website.

Momenteel wordt Thailand geteisterd door een tyfoon wat grote delen van Thailand onder water heeft gezet en waardoor er helaas vele doden zijn gevallen. Hier een stukje van het ministerie van buitenlandse zaken over reizen naar Thailand:

‘Thailand heeft momenteel te kampen met grote overstromingen. Op dit moment zijn met name het noordoosten (inclusief Chiang Mai) en centraal Thailand getroffen. Hierbij zijn tot nog toe 158 doden gevallen. In veel getroffen gebieden is geen of moeizaam verkeer mogelijk. De verwachting is dat de Chao Phraya rivier, die door Bangkok loopt, de hoogste stand nog moet bereiken. Dat kan de komende weken leiden tot overstromingen in delen van de stad. Verwacht wordt dat dit nog de gehele maand oktober zal aanhouden. Als u van plan bent naar de getroffen gebieden te reizen, wordt u aangeraden de Engelstalige media danwel de website te raadplegen van de Thai Meteorological Department (www.tmd.go.th/en/) en eventuele adviezen van de lokale autoriteiten op te volgen. Tevens wordt aangeraden zich te registreren via de ambassadewebsite, zodat u indien nodig via sms gewaarschuwd kunt worden.’

We hebben mailtjes gestuurd naar diverse mensen in Thailand waar wij het één en ander geboekt hebben, zoals de fietstocht bij Co van Kessel in Bangkok en het guesthouse in Chiang Mai, naar de situatie. Hopelijk vernemen wij nog voordat wij het vliegtuig instappen hoe de situatie ter plekke is.

Vanmiddag zat ik (Esther) bij de kapper het boekje ‘Thailand voor beginners’ te lezen van mijn collega die net uit Thailand terug was. Een erg leuk boek met handige tips. En zoals bij vele kappers wordt er veel geklept en zo kwam ik vanmiddag in gesprek met een vrouw die al zestien jaar naar Thailand gaat. Zij had toevallig vanmiddag contact gehad met een vriendin die gister naar Thailand is gevlogen. Die wist haar te vertellen dat het in Bangkok momenteel mee viel. We wachten het af. We zullen hierover bij aankomst meer kunnen vertellen. Wel heeft zij nog het één en ander aan tips gegeven waar wij zeker mee uit de voeten kunnen. Omdat wij met de nachttrein van Ayutthaya (wat erg zwaar getroffen is) naar Chiang Mai reizen, is het nog maar de vraag of wij daar kunnen komen. Zoals het er nu naar uit ziet gaat de trein niet verder dan Lopburi.

Hopelijk gooit deze tyfoon niet al te veel roet in ons eten, anders zullen wij een alternatieve route moeten nemen. We hebben ondanks het vervelende bericht nog steeds heel veel zin om naar Thailand te gaan. We zullen ons in ieder geval niet vervelen.

gezicht-liggende-boeddha


Vertrek en Bangkok
Vrijdag 7 oktober 2011. Bangkok, Thailand.

Soms zit het mee en soms zit het tegen. Vandaag effe niet want we gaan op vakantie. De laatste spullen aanschaffen in VLD en de reistassen volproppen. De fruitige vakantieboys zaten voor de laatste keer nog op school, dus wij konden vrij onze gang gaan.

Alles gepakt dus we konden richting Schiphol met opa Piet, want die neemt onze auto weer mee terug. Kus kus, zwaai zwaai en hup richting de incheckbalie. Ook hier zat het mee want we stonden vooraan, dus konden we als eerste inchecken. Als dat nog niet genoeg was, kregen we het bericht dat het vliegtuig niet vol zat. Yes, veel (slaap)ruimte. Nadat we, ‘no man’s land’ hadden betreden, zijn wij onze traditionele biertjes gaan drinken en Jelmer en Tjarda konden zich nog even uitleven in de speelruimte.

Het wordt dan toch echt tijd om richting de luchtbus te lopen en te boarden. Eenmaal binnen komen we al snel tot de conclusie dat we inderdaad voldoende ruimte hebben. Zes plekken voor met zijn vieren. Het kan slechter verkeren. Inmiddels is het wel half tien geweest voordat we eindelijk los van de grond zijn. Het is een bekend gegeven dat Jelmer het dan niet lang meer trekt, zeker door het monotone geluid van de motoren. Pitten dus in tegenstelling tot Tjarda die Cars 2 zit te kijken. Het duurde minstens tot 23:45 uur voordat ook hij zijn luiken ging sluiten.

ja-ik-ben-moe-ja2tukkie-tukkie-doen-jelmer1

De vlucht van elf uur verliep voorspoedig en onze globetrottertjes hebben het grootste deel van de reis over luchtkastelen gedroomd. Wij wat minder, maar we waren toch fit genoeg om de taxirit naar ons hotel voor een schappelijk prijsje te regelen. Bangkok is groot en druk, maar ze krijgen het wel voor elkaar om teveel auto’s kris kras door elkaar op de juiste bestemming te laten komen. Ook onze chauffeur bracht ons voor de deur en al snel konden we daar ook inchecken. Snel onze tassen droppen en de straatjes vlakbij het hotel (Rambuttri Village Inn) verkennen. De noodzakelijke boodschappen konden we halen bij de 7 eleven om de hoek, waarna we vrij vlot een restaurantje hadden gevonden waar we de Thaise keuken konden uitproberen. In één woord heerlijk en uiteraard goed te betalen (goedkoop).

in-de-tuk-tuk-2

Buikje gevuld, dan maar even snel op de laptop om een berichtje achter te laten en te kijken of er nog iemand op MSN aanwezig was. Buurman Marco was blijkbaar zo benieuwd naar onze reis, dat hij zich had aangemeld vanuit Langkawi (Maleisie). Ondanks de gezelligheid werd het toch echt tijd om onze mandjes op te zoeken. Morgen moeten we er weer vroeg uit om Bangkok per fiets te verkennen. Een brute inspanning bij deze temperaturen (+ 30 C), dus trekken we er nu de stekker uit. Lekker maffen.

 

Sightseeing Bangkok
Zaterdag 8 oktober 2011. Bangkok, Thailand.

De eerste overnachting in Bangkok City en het voelde als ‘One night in Bangkok and…’ Jelmer werd huilend wakker en wist even niet zo goed waar hij was. Daarbij moest hij ook even plassen, dus dat werd een nacht met onderbrekingen. Geen probleem, want daar hadden we natuurlijk een klein beetje rekening mee gehouden. Tussenin liggen was de juiste oplossing, want daarna snurkte hij weer als een kleine bootwerker.

We moesten er vroeg uit (kwart voor zes) want we zouden gaan fietsen met Ko van Kessel (sightseeing Bangkok). Dit werd hem echter niet want het kwam met bakken uit de hemel zetten. Daarbij konden we nog wel even wat slaap gebruiken. Esther heeft even ‘opgehervertelefoneerd’ naar Ko en de afspraak verzet naar morgen. Ook geen probleem. Om tien uur werd familie ‘moe maar uitgeslapen’ uiteindelijk wakker. We konden even snel onze croissantjes naar binnen werken om vervolgens een tuktuk te pakken naar de Weekend Market. Hier krioelt het werkelijk van de mensen. Desondanks hebben we het hier wel ongeveer twee uur uitgehouden. De buit was slechts drie haltershirtjes voor Marcel, wat satéstokjes en een bellenblaasolifant voor de jongens. Gierig nee, economisch verantwoord ja!

weekend-market-2

Tussen de markt en de volgende locatie zit ongeveer een uur filerijden. We hebben echter een taxi geregeld die via de tolweg naar Wat Po reed. Dit duurde ongeveer 25 minuten. Dat is een winst van 35 minuten. Wat (tempel) Po staat bekend om zijn Boeddha’s en vooral de slapende/liggende Boeddha. Een grote toeristentrekpleister en dat merk je ook. Zeer druk, maar de sfeer is heel gemoedelijk. Veel mensen wilden eigenlijk liever met onze twee kleine Boeddha’s op de foto. Ook geen probleem natuurlijk, mits ze maar genoeg betaalden… Zo konden wij ook nog een slaatje slaan uit deze sprookjeswereld (just kidding!).

sprookjespaleis-2bhoeda-met-tieten

We hadden onze fotomodelletjes nu wel genoeg laten zien van de Boeddha’s (wat ze overigens erg leuk vonden), maar het was even tijd om wat leuks te doen. De zon zou gauw onder gaan en na een tip van een beambte van de Grand Palace hebben we via een niet toeristische opstapplaats een typisch Thaise boot geënterd. Deze heeft ons in de kanalen van Bangkok de Thaise huizen en de omgeving laten zien. Je kon goed zien dat de waterstanden inmiddels erg hoog waren, want bij menig restaurant lagen zandzakken en het water stond vrijwel overal boven de kade.

aan-de-kade

Na het tochtje over het woelige water hebben we ook gelijk wat informatie ingewonnen over de treintocht naar Chang Mai. Deze rijdt nog steeds niet. Nog steeds veel overlast dus. In Chang Mai zelf valt het allemaal reuze mee, dus dat wordt waarschijnlijk met het vliegtuig.

Je krijgt na al deze uitstapjes bovengemiddeld trek dus hebben we de spullen in het appartement gegooid en zijn we ’s avonds er weer op uit gegaan om lekker Thais eten voor onze matrozen te halen. Pizza dus! Gelukkig is onze smaak wat verfijnder, dus hebben wij wel weer de Thaise keuken uitgeprobeerd. Eten op, dan snel nog wat boodschapjes doen en geld pinnen voor de volgende dag. Bij twee automaten ging dit niet goed. Er kwam geen geld uit! Nu maar hopen dat de transactie niet is afgeschreven. Uiteindelijk was er een automaat die ons wel lief vond, dus we kunnen weer leuke dingen doen. Esther is inmiddels ook weer terug van een voetmassage waar gelijk ook haar rug werd gekraakt (jaja). Kwart over tien, dus tijd om te pitten. Als alles goed gaat, zitten we morgenochtend wel vroeg op de fiets.

 

Chinatown op de fiets
Zondag 9 oktober 2011. Bangkok, Thailand.

Tja, de ene dag uitslapen, betekent de volgende dag vroeg je mandje uit. De wekker was onverbiddelijk en zorgde ervoor dat we onze oogleden los moesten maken van onze pupillen. Eruít om kwart voor zes op zondagochtend. De kerk zou trots op ons zijn en onze ouders verbaasd. Enfin, vroeg de Tukmans (zoals de boys de tuktuk noemen) in en die zorgde ervoor dat we in tien minuten bij Co van Kessel waren.

Klokslag zeven uur vertrokken we op ons stalen ros door de straten en donkere krochten van Chinatown in Bangkok. Je staat soms met verbazing, soms met meelij en aan de andere kant soms ook weer met trots te kijken hoe deze mensen hun dagelijkse bezigheden uitvoeren. Overal waar je langskomt, en dat betekent soms letterlijk door hun gaarkeukens fietsend, zijn de mensen zeer vriendelijk en gastvrij. Ook onze kleine blonde bijrijdertjes vonden gretig aftrek. Iedereen wilde ze wel even aanraken. Eigenlijk werden ze net zo vereerd als een Boeddha van goud met platina kleding en diamanten sieraden. De jongens waren daaronder zo nuchter als een boer die een vrouw zoekt, maar waren wel zeer verbaasd over de leefomstandigheden van de Thai. De bewoordingen die zij gebruikten, waren: ‘goor’, ‘kapot’ en ‘daar kun je toch niet in wonen?’. Ze begrepen uiteindelijk dat ze heel blij moesten zijn dat ze een mooi huis en voldoende eten en drinken hebben. Prima educatie zeggen wij dan.

effe-poserenjelmer-met-marijke-2

Tijdens zo’n fietstocht kom je snel in contact met andere mensen in zo’n groep. Lees in ons geval: ‘Tijdens zo’n fietstocht probeert Jelmer contact te leggen met een blond meisje in ons groepje’. Uiteraard lukt hem dat en hebben we kennis mogen maken met Marijke. Zij was inmiddels al veertien maanden op reis (onder andere in Australië, Nieuw Zeeland en Cambodja). Altijd leuk wanneer je op reis andere verhalen kunt aanhoren en zelf kunt vertellen wat jezelf wilt gaan doen (ook wel ervaringen uitwisselen genoemd).

De fietstocht is dermate afwisselend dat je op het ene moment door het hart van Bangkok rijdt en het andere moment door de ‘jungle’. Dit is het groene hart van Bangkok. Niet dat je daar frisse lucht krijgt, maar toch. Door de jungle was het toch echt wel manoeuvreren als een volleerd freestyle BMX’er want de wegen zijn gemaakt door de kloppers van Edammer gatenkaas. Mooi om te zien hoe een fundering wordt gelegd door tien man, tien evenwichtspalen, een heipaal, een ketting, een H-bint en een aanvoerder. Dit was een Kubota-machine, maar dan als teamwork.

De fietstocht was een enorme ervaring en hadden we voor geen goud willen missen. We beseffen dat we geluk hebben gehad met het weer, want gisteren kwam het met bakken uit de hemel en vanmiddag ook even. Mooi dat we toch al even geweest waren.

tempel

De middag hebben we verder opgevuld met het terugvragen van ons geld voor de treintickets (naar Chang Mai) en het boeken van vliegtickets. In het ticketcentrum (zes vierkante meter) viel Tjarda in slaap op de schoot van Marcel. Even later volgde Jelmer zijn voorbeeld en viel ook in slaap in de buggy, die we inmiddels hadden opgehaald. Tijd voor een hapje en een drankje. Bier drinken we hier vlakbij ons hotel waar ze ook gratis wifi hebben. Zo kunnen we de laatste stand van zaken bloggen en contact opnemen met het thuisfront.

Nadat de jongens waren ontwaakt uit hun schoonheidsslaapje was het de beurt aan Marcel voor een voetmassage. De visjes waren al snel gespot door de jongens die graag hun voetjes wilden laten schoon knabbelen. Samen met Esther hebben ze dit voetbad gedeeld waarna Esther een voetmassage kreeg van Jelmer die de kunsten had afgekeken bij de masseuse die met Marcel bezig was.

dr-fisheffe-eten

De avond begon al aardig te vallen net als het bier hier in Bangkok. Ook de jongens hebben in de gaten hoe het er in Thailand aan toegaat. Als twee volleerde gladde inkopers gooiden zij hun charmes in de strijd waardoor de verkoopster bezweek en onze rakkers een kikker en een olifantenbeeldje rijker terugkwamen. Na dit avontuur was het tijd om naar bed te gaan. Morgen met de minibus naar Kanchanaburi!


Moesson op de nightmarket
Maandag 10 oktober 2011. Kanchanaburi, Thailand.

Vandaag was het de tijd om Bangkok in te ruilen voor Kanchanaburi. Nadat we onze ‘ochtendschrans’ naar binnen hadden gewerkt en de laatste rommel hadden ingepakt, gingen we naar de ophaal-plaats van de minivan naar Kanchanaburi. Nadat we tien rondjes over dezelfde weg hadden gereden en iedereen eindelijk was opgepikt gingen we eindelijk Bangkok uit. Over efficiëntie gesproken.

We zijn o.a. op weg om The Bridge over the River Kwai te bekijken. We hadden alleen niet verwacht dat we onderweg al zoveel water zouden moeten trotseren. Het minibusje moest regelmatig door enorme plassen over de rijksweg heen. Een miniboot zou niet hebben misstaan. Je kon in ieder geval wel merken dat de chauffeur kennelijk ervaring had om naar Kanchanaburi te rijden omdat hij bij ieder stoplicht afsloeg en omkeerde om op deze manier het stoplicht te ontwijken. Een echte sluipweggigant dus.

Bij aankomst blijkt Sabai Kan een schot in de roos. Helemaal super! Triple room geboekt, mooie en ruime kamer met zwembad voor de deur met ontbijt, ongeveer tien minuten lopen van het ‘sentroem’, en onbeperkt internet. Gelijk ‘zwempeur’ aan en gaan met die banaan. Tussendoor een late lunch gehad, lekker Thais voor pa en ma en sandwich met ei en patat voor de mannen.

uitzicht-uit-onze-kamerspringen

Na het zwemplezier douchen en door Kanchanaburi gelopen naar de nightmarket. Bij een 7/11 tosti knakworst op en op de nightmarket heerlijke goedkope stokjes saté. Daarna nog meer stokjes met hete (hele, hele hete saus volgens verkoopster) en die proberen wij graag uit, maar het viel eigenlijk mee/tegen (doorhalen wat niet van toepassing is).

Al lopend op de markt begon het zachtjes aan te regenen. Het probleem hier op dit moment is, dat de druppels overgaan in een moesson die zijn weerga niet kent. In Nederland zijn we wel wat gewend, maar hier krijg je in plaats van een hoeveelheid druppels een hoeveelheid regentonnen water over je lichaam heen. Van een duik in het zwembad word je nog minder nat. Om te voorkomen dat onze voeten nog natter werden, zijn we maar heel snel een Nederlandse bar ingedoken (onbedoelde woordspeling) om de innerlijke mens nat te houden. De naam van dit café is heel toepasselijk Hollandhouse. Hier zijn wat heerlijke flesjes Thais bier ingenomen terwijl de ‘wheatherboys’ met de biljartballen konden spelen. De dochter van de Hollandse eigenaar (de bar is pas vier weken open) woont in Vlaardingen! De wereld is klein, maar toch kennen wij haar niet. Tijd om te breien, althans voor ons dan en in de zin van een eind aan de dag maken. Truste!

 

Bridge over the River Kwai
Dinsdag 11 oktober 2011. Kanchanaburi, Thailand.

De wekker zetten is niet altijd prettig en zeker niet op vakantie. Vandaag moesten we er toch weer aan geloven omdat we naar Elephant Nature zouden gaan. Je leest het goed (zouden) want het douchen begon al met twee stappen naar buiten. Gelukkig zijn ze hier flexibel want na een telefoontje naar het park, konden we dit verplaatsen naar morgen. De vooruitzichten zijn morgen namelijk een stuk beter. We hebben desondanks wel vrij vroeg ons ontbijt naar binnen gewerkt waarna we terug gegaan zijn naar ons vertrek om even bij te tanken. De laptop aan met Tom & Jerry en wij hebben effe een uurtje geslapen.

Zo’n powernap heeft ons goed gedaan want niet veel later zijn we richting The Bridge over the River Kwai gelopen. Jelmer en Tjarda waren zeer geïnteresseerd in deze brug en met name de treinrails. Zij dachten namelijk dat hier een treinstation was met een trein die ons misschien toch nog naar Chiang Mai kon brengen. Helaas! Probeer dan nog maar eens uit te leggen wat de geschiedenis van deze brug is.

bridge-on-the-river-kaibridge-on-the-river-kwai

Rond een uurtje of half één zijn we terug gelopen naar ons hotel. Hier hebben we de rest van de middag een beetje geluierd en gezwommen. Althans onze weekdiertjes hebben de hele middag in het water gelegen. De handjes zagen er aan het einde van de dag uit als gepelde garnalen die te lang op een bbq hebben gelegen. Na veel pijn en moeite hebben we ze eruit gekregen waarna we eindelijk weer voor serieuze zaken de deur uit konden. Eten en drinken.

Het eten bij de vele mobiele vleescrematies was ons gisteren zo goed bevallen dat we vlakbij ‘de brug’ wederom een aantal stokjes kip en varken hebben gegeten. Dat daarbij een aantal stokjes varkensdarmen of lever zaten, maakt natuurlijk niet uit. Alles is lekker wanneer het gemarineerd en geroosterd is. Op deze stokjes alleen kun je niet leven, dus zijn we ook nog wat gaan eten bij Jolly Frog. Lekker voor weinig. Het is maar een kleine stap, maar voor de boys een grote stap om weer in de kroeg te gaan ballenknallen op het biljartlaken. Wij hebben een paar heerlijke biertjes op en kunnen ons weer opmaken voor de nacht. Morgen (met mooi weer) naar de olifanten.

lekkere-spare-ribs

 

Mahouts in de dop
Woensdag 12 oktober 2011. Kanchanaburi, Thailand.

Rise and shine om acht uur, snel een ontbijtje naar binnen werken om rond negen uur naar Elephants World te gaan. Met een open taxi werden we voor de deur afgezet en verwelkomd door Eg. Hij werkt hier inmiddels anderhalve maand en zal ons de rest van de dag begeleiden. Vandaag is het de bedoeling dat de toeristen (wij dus) een handje helpen in de dagelijkse verzorging van de olifanten in plaats van dat de olifanten voor ons werken. Op dit complex worden olifanten verzorgd die verwaarloosd zijn door hun eigenaar of om een andere reden hier verblijven.

Al snel worden de eerste olifanten door Jelmer en Tjarda gespot. Vooral door de grootte van de olifanten zijn ze geïmponeerd. Onze eerste opdracht is om ze eten te geven. Nog steeds wat onwennig geven ze samen met mama hun eerste banaantje.

kijk-een-olifantesther-is-niet-bang

De handen moeten vervolgens even uit de (spreekwoordelijke) mouwen want we gaan rijst (sticky rice) maken. Eerst de groenten snijden en deze daarna samen met de rijst in een grote kom stoppen om het geheel met een plaatselijk vuurtje aan het koken te brengen. De mahouts (persoonlijke verzorgers van de olifanten) helpen hier uiteraard ook een handje bij. Geen haute cuisine, maar de kolossen kunnen hier ’s middags van smullen.

eten-klaarmaken-3effe-roeren

Voordat de olifanten aan hun lunch kunnen beginnen, is het eerst tijd om onze buiken te vullen. De dames hebben een lekkere rijstmaaltijd klaargemaakt en voor onze kids een hotdog en een broodje ei. Ze hebben sowieso een streepje voor bij deze dames, want aan aandacht ontbreekt het niet vandaag. De liefde druipt er bijna vanaf. Buikje gevuld en hop terug naar de olifanten die uiteraard ook honger hebben. Van de rijst die we ’s ochtends hadden gemaakt, maken we nu kant en klare bollen waar ook de noodzakelijke medicijnen in gedaan kunnen worden. Dit gaat erin als zoete koek. Dit is het erg belangrijk voor het herstel van de olifanten.

Olifanten verzorgen is niet alleen serious business, maar ook erg leuk en afwisselend. Je kunt namelijk ook veel leuke dingen doen. Het leukste is waarschijnlijk wel het wassen. Een mahout gaat samen met jou de rivier in (het ondiepe stuk) waar je vervolgens het beest kunt wassen/schrobben. Tjarda heeft zich voorgenomen om in ieder geval één keer op een olifant te gaan zitten, dus hij gaat samen met mama en een mahout op de olifant zitten. De held zit een tijd op de olifant in het water. De voorzichtigheid slaat al snel om in plezier en dat kun je merken. Ook de olifanten genieten enorm van dit spektakel. Jelmer slaat het tafereel een tijdje gade aan de kant want van hem hoeft het allemaal niet zo. Toch kan ook hij niet achterblijven en hij wil uiteindelijk de gok wel wagen. Het is enorm stoer om te zien hoe onze twee kleine (slechts vier jaar nog steeds) dierenliefhebbers op de olifant zitten en een poging wagen om te wassen.

jelmer-helpen-met-wassen-2

Eenmaal terug op de verzamelplaats zijn we ingestapt in de auto om bananen te halen. Dit hebben een paar andere medewerkers inmiddels al gedaan voor ons, dus kunnen we gelijk weer terug om de bananen van de stokken te snijden. Aansluitend komen de olifanten met hun verzorgers naar de verzamelplaats alwaar de bananen gevoerd worden. De jongens zijn inmiddels veel meer gewend aan de olifanten en geven veel bananen. Ze hebben een grote voorkeur voor een bijzondere olifant (eerder olifantje). Johnny is ook slechts vier jaar oud en daarmee de Benjamin van het hele stel. Veel van de bananen gaan daarom richting hem.

bananengeef-hier-die-bananen

Als afsluiter mogen we plaatsnemen op een olifant om ze naar de jungle te brengen. Hier blijven de olifanten de rest van de nacht om te eten. ’s Ochtends worden ze weer opgehaald door de mahouts en krijgen ze weer de verzorging die ze nodig hebben.

terugbrengen-naar-het-bos-8terugbrengen-naar-het-bos

Dit was een onvergetelijke dag voor ons allemaal en Jelmer en Tjarda in het bijzonder. Wie kan er thuis nou vertellen dat ze een echt olifantendiploma hebben? Juist. Een speciale dank gaat ook uit naar Agnes die al 2,5 jaar als vrijwilligster aan Elephants World verbonden is. Zij zorgt er mede voor dat de inkomsten van onder andere de toeristen volledig ten goede komen aan de olifanten. Het is een absolute aanrader om dit park te bezoeken. Je doet hier ‘veel’ meer met een olifant en je steunt daarbij tegelijkertijd de verzorging die noodzakelijk is. Helemaal top dus…

We hebben deze topdag afgesloten met een lopend buffet tussen de locals. Mini bbq op tafel en zelf je vlees en andere lekkernijen cremeren. Flinke biertjes en Fanta erbij voor een heerlijke traktatie. Als kers op de taart zijn we nog een paar drankjes gaan halen in het Holland House. Morgen maar kijken hoe brak we zijn.

 

Rustdag
Donderdag 13 oktober 2011. Kanchanaburi, Thailand.

Het feit alleen al dat we vandaag geen foto’s hebben genomen en niet gefilmd hebben, zegt genoeg. Zo nu en dan hebben ook wij een rustdag nodig tijdens de vakantie. Klinkt raar maar met deze temperaturen ben je snel uitgeteld. We hebben de was aan de goden overgeleverd bij een Thai hier om de hoek. Dan maar wachten hoe we dat terug krijgen. Voor de rest hebben we een beetje rond het zwembad gehangen. ’s Avonds wat gegeten en bladiebladiebla… Je kent het wel. Truste!

 

Kroegtijgertjes
Vrijdag 14 oktober 2011. Kanchanburi, Thailand.

Já! Vandaag weer een uitje. Erawan Waterfall stond op het programma, dus dat betekende weer vroeg uit je ‘schoongetrokken’ pyjama. Het was bewolkt, hopen dat het droog blijft. De luchtgekoelde minivan stond al om negen uur voor ons duurbetaalde hotel. Het was maar goed dat we zo vroeg werden opgehaald, want later op de dag zou het heel druk worden bij de diverse levels van de waterval.

Gelukkig waren onze blonde charmeurs van Thaise vrouwen nog moe genoeg om in de minivan een extra tukkie te doen (net als papa en mama trouwens). We waren overigens al snel voorgesteld aan de rest van ons reisgenootschap. Twee Italianen, een Spanjaard en een Koreaans meisje (Park). Al snel bleek dat we het goed met elkaar konden vinden. Ook de gids (die veel weg had van een ladyboy) wist genoeg te vertellen in redelijk verstaanbaar Engels. De Nederlandse taal was ze inmiddels ook al redelijk machtig want ze was bezig met een uitwisselingsprogramma.

erawan-watervallen-2erawan-watervallen

Inmiddels had de bewolking plaatsgemaakt voor het zonnetje. Erawan Waterfalls bestaan uit zeven levels. De eerste drie heb je zo gezien, maar zijn daardoor niet minder mooi. Wij zijn uiteindelijk tot level vier gekomen (al dachten we dat we tot level vijf waren gekomen). De levels hierboven werden te glad en te steil om onze jungleboys mee te nemen. We hebben overigens heerlijk gezwommen in level vier alwaar één vis een grotere hap van je eelt neemt dan Dr. Fish met duizend visjes. Het gevoel dat een mond van een vis met een bek van drie vierkante centimeter aan je voet zuigt, is met geen mogelijkheid te beschrijven.

In de jungle liepen er niet alleen twee blonde aapjes, maar ook een heleboel andere. Deze zijn wel wat mensen gewend en zijn daarom ook niet heel erg bang. Een aapje vond het zelfs nodig om naar Jelmer te lopen om te laten zien wie de baas was. (Aapje – Jelmer: 1 – 0).

met-baby-apieonze-apies

Het was tijd voor onze lunch in een lokaal restaurantje. Weer heerlijk Thais gegeten. Na de lunch stapten we weer in de minivan om naar de Death Railway te gaan. Daar zouden we in de trein stappen die over dit spoor rijdt. Het spoor is in 1942 aangelegd door onder andere Nederlandse en Engelse POW’s (Prisoner Of War). Duizenden soldaten hebben dit niet overleefd door het straffe regime van de Japanners en de erbarmelijke omstandigheden waaronder ze moesten werken.

Onze geschiedeniskennis was ook weer bijgewerkt dus konden we op de trein. Althans, dat duurde effe want we hebben ruim een uur op het kreng moeten wachten en het begon te miezeren. In de trein hebben we nog een paar schitterende foto’s kunnen maken van de omgeving. Ondertussen konden we allerlei lekkernijen kopen van de Thai die ook in de trein geld verdienen. Tjarda had wel trek in een worst en Jelmer toch ook wel!

death-railway-3leuk

De laatste stop was bij de brug over The River Kwai. Deze hadden we natuurlijk al gezien, dus konden we daarna naar het hotel. Ook de was die we gister hadden afgegeven konden we vandaag ophalen. Bij het uitpakken van de tassen bleek dat we een aantal vreemde boxershorts rijker waren. Deze toch maar terugbrengen. Alles van ons zat er in, rook lekker en was nog gestreken ook! Snel alvast wat koffers gepakt omdat we morgen naar Chiang Mai vliegen. Het avondritueel bestond weer uit uiteten en even naar de kroeg omdat onze kleine kroegtijgertjes daar afscheid wilden nemen. Nou vooruit dan maar. Wederom weer een gezellige avond gehad in het Holland House. Eigenaar Klaas heeft ons voor de tweede keer terug naar het hotel gebracht. Deze service vind je bijna nergens! Mensen die nog langskomen in Kanchanaburi moeten hier zeker even een bezoekje brengen voor een lekker biertje.


Vliegen over overstroomd Thailand
Zaterdag 15 oktober 2011. Chiang Mai, Thailand.

Néé! We willen niet wakker worden om verder te reizen. Om tien uur kwam de taxi om ons op te halen en richting Don Muang Airport te brengen. Hier is de luchthaven voor binnenlandse vluchten. Voorheen was dit het internationale vliegveld. In de taxi hebben we nog even bij kunnen slapen, want het was gisteren eigenlijk iets te laat geworden. Marcel moest zelfs een klein beetje ‘uitkateren’ terwijl Esther, Tjarda en Jelmer slaap tekort kwamen. Na anderhalve uur rijden zijn we nog wel even gestopt om een kijkje te nemen bij Phra Pathom Chedi in Nakhon Pathom. Dit is ’s werelds grootste Boeddha monument. Ies graties, dus leuk. Snel de taxi weer in want we hadden door alle overstromingen nog een stevig ritje te aan. Niet alle wegen zijn begaanbaar. Na 3,5 uur kwamen we eindelijk op het vliegveld aan. Alles liep voorspoedig en na een Thaise lunch konden we boarden. Vreemd gevoel heb je toch wel omdat voor ons zo’n binnenlandse vlucht een beetje aanvoelt als het rijden in een Opel. Hopen dat ie het blijft doen!

img_5885img_5910

Tijdens het vliegen zagen wij hoe ernstig de overstromingen zijn. Net buiten Bangkok staat het gigantisch onder water tot ver buiten Bangkok. Na een uurtje vliegen waren we in Chiang Mai. Hier werden we opgehaald door een medewerker van het hotel waar we overnachten, Secret Garden (http://www.secretgardenchiangmai.com). De vluchtgegevens hadden we gisterenavond doorgemaild. Het hotel ziet er erg leuk uit en we zijn warm verwelkomd door de gastheer. We blijven eerst een nacht in een groter appartement slapen omdat het appartement dat we geboekt hadden, last heeft gehad van de overstromingen. Dit was namelijk het laagst gelegen appartement van het complex. Morgen verhuizen we naar een ander appartement dat dichter bij de bar zit (yes!).

We hebben genoten van het avondeten op het complex, want koken dat kunnen ze hier overal. Op dit moment even dit stukje tikken in het bijzijn van ongeveer negen gekko’s. Dan alles weer even op internet plempen zodat jullie ook mee kunnen lezen. Zo meteen lekker pitten.

Umbrella Factory en Sunday Market
Zondag 16 oktober 2011. Chiang Mai, Thailand.

Fris en fruitig zijn we vandaag wakker geworden. Dat moet ook wel want we gingen na het ontbijt op de fiets richting Bo Sang. Het ontbijt bestond uit lekker vers brood met heerlijk beleg. Een stevig ontbijtje was wel nodig voor ons fietstochtje dus dat kwam goed uit.

De fietsen moesten we nog wel even bijstellen op onze Hollandse maten, maar daarna konden we weg. Eigenlijk ging het best vlot en al snel kwamen we in Bo Sang aan. Hier hebben we een marktje bezocht en ook de Umbrella Factory. Hier kun je buiten de parapluutjes, ook alles wat los en vast zit laten beschilderen. Ze vragen het direct aan je of ze je tassen, petten en achter op je shirt mogen schilderen. Uiteraard moet je hier ook voor betalen. De beste man die geschilderd had zei dat we konden geven wat we wilden. Achteraf bleek dat we 50 Bath per geschilderd item moesten betalen. De kids wisten niet hoe snel ze hun heuptasjes en petten moesten geven, want dit werd wel mooi beschilderd. In de shop hebben ze nog even een waaiertje uitgekozen en daarna hebben we onze fietsen weer gestart richting het hotel.

img_5953img_5965

Tijd voor een beetje ontspanning voor onze waterratjes. Lekker effe zwemmen, want daarna zouden we downtown gaan om onder andere de Sunday Market te bezichtigen. Om naar het centrum te gaan, worden we eerst door de eigenaar van ons hotel naar de opstapplaats van de songtheaw (een taxitruck vergelijkbaar met bus 56 in Vlaardingen) gebracht. Dan duurt het nog ongeveer een kwartiertje voordat je in het stadshart bent. Het centrum van Chiang Mai is net als Bangkok, maar dan iets rustiger. Opletten dus waar je loopt. We hebben bij de diverse kraampjes wat eten naar binnen geschoven en alles smaakt hier goed.

De Sunday Market is echt gigantisch groot. Er zijn misschien wel meer dan duizend kraampjes waar ze van alles aan je proberen te slijten. Tussen de kraampjes kun je ook je voeten laten verwennen. Een half uur voetmassage kost dan 60 Bath (ongeveer 1,40 Euro). De voetjes weer schoon en volledig ‘uitgekneed’ en we konden weer door. Bij één van de kraampjes hebben we twee tuktuks van blik gekocht. Best kunstig hoe ze dit hebben gemaakt (al zal daar best een fabriek achter zitten).

img_5978

Voor de terugweg hebben we maar weer een ‘tukmans’ laten stoppen omdat de songtheaw pas over ruim een uur ging rijden. Daar hebben we natuurlijk niet het geduld voor. Voor nog geen 2,40 Euro meer konden we lekker met de brommers inclusief overkapping. Jelmer en Tjarda vinden dit ook altijd geweldig, dus slaan we twee vliegen in één klap.

’s Avonds hebben we een aantal lekkere Chang biertjes naar binnen gewerkt en contact gehad met het thuisfront. Het Chang bier stijgt altijd redelijk vlot naar je hersenpan want het is sterker dan normaal (6,4 %). Morgenochtend gaan de kaboutertjes het druk krijgen met schoppen in onze grijze massa.

Chiang Mai Zoo
Maandag 17 oktober 2011. Chiang Mai, Thailand.

Er waren inderdaad wat hoofdpijnsnoepjes nodig om de kaboutertjes te verdrijven. Onze kleine wereldreizigers waren al om zeven uur wakker, dus dat was even doorbijten voor ons. Ze hebben echter nog wel even lekker kunnen spelen in hun eigen kamer in het geweldige verblijf voordat we het ontbijt konden nuttigen.

Met het openbaar vervoer, waarbij open een goede beeldspraak is, zijn we naar de taxistandplaats gereden. Voor 60 Bath bracht de taxi ons verder naar de Chiang Mai Zoo. Je kunt hier tickets kopen zodat je lopend over het park kunt, of met vervoer van een open bus. Het park is enorm groot, dus we waren blij dat we inclusief bus hadden gekocht. Daarbij is dit ook gelijk een extra attractie voor onze dierenliefhebbers.

De eerste stop deden we bij de pandaberen. Deze dieren hadden we nog nooit eerder gezien, dus de panda’s stonden bovenaan op ons prioriteitenlijstje. Suf zijn ze wel want ze slapen héél veel. Verder zien ze er goed verzorgd uit. De jongens zijn zelfs nog met de panda’s op de foto geweest! Uiteraard niet echt, maar gefoto-shopt. Ze zijn er erg blij mee.

img_6002img_6053

Na het panda-avontuur hebben we een ijsje gehaald bij de 7/11 (supermarkt in de dierentuin!) en het zonnetje verdween achter donkere wolken. Het begon met een klein beetje miezer en het eindigde met een flinke wolkbruik. Echt extreem en in no-time lagen er grote diepe plassen. Hierna naar de koala’s en nog wat andere dieren. Tijdens het ritje met de open bus kwamen we langs de olifanten die met hun mahout een extra centje proberen te verdienen. Behoorlijk commercieel, maar voor Jelmer en Tjarda natuurlijk geweldig. Zeker toen we zagen dat er een baby olifantje bij liep van slechts één maand oud.

Om een uurtje of drie hielden we het voor gezien en besloten we om naar het centrum te gaan. Allereerst hebben we op aanraden van onze ‘burger kings’ gegeten bij de Mac en daarna avondeten bij Hot Chili (en dat weer op aanraden van een Belg die hier in het hotel woont).

Na al deze heerlijkheden zijn we over de avondmarkt/nightbazaar gelopen. Het idee was eigenlijk om nog wat te drinken en eventueel een voetmassage te doen, maar onze kids waren te moe om nog uit hun ogen te kijken. Daarom maar weer met ‘tukmans’ terug. In de tuktuk vielen ze zelfs gewoon in slaap. Snel naar bed zodat wij ook nog wat tijd hadden om bijvoorbeeld maar weer één biertje te drinken. Dit werden er uiteraard veel meer en dat werd mede mogelijk gemaakt door het stel Amerikanen die terugkwamen van hun dagtrip. Het was erg ‘gezellie’ in de bar. Morgen maar weer een hoofdpijnsnoepje.

Grotten en hotsprings
Dinsdag 18 oktober 2011. Chiang Mai, Thailand.

Gisteravond hebben we via Pai (eigenaresse) een minivan voor bijna de hele dag geboekt inclusief een gids en een chauffeur. Om half tien werden we opgehaald om allereerst naar een berg te gaan met een enorme grot. Om daar te komen moesten we wel over een gigantische trap met grote treden.

Eenmaal bij de grot aangekomen hebben we ongeveer vijf minuten uit staan hijgen met zijn allen. In de grot stond zoals gewoonlijk weer een Boeddha (een liggende). Die hebben wij bijna aanbeden omdat we weer een steile trap af moesten en daarna nog een. Dat betekent dat we die ook weer op moeten in de benauwde en warme grot. Na veel gepuf en gesteun van alle kanten kwamen we weer boven en Jelmer en Tjarda konden ook niet meer. De vraag was dan ook of we nog verder naar boven wilden want we waren nog niet eens op de helft. No thanx. Dit was even voldoende ochtendgymnastiek voor de rest van de vakantie (en ver daarna).

img_6094

De tweede activiteit van de dag was een bezoek aan de hotspring. Onze waterratjes wilden nu toch echt wel weer effe zwemmen. Dat konden we doen in het mineraal bad. Lekker warm water en nog gezond ook. De kids vonden dit natuurlijk geweldig en wilden er helemaal niet uit. Toch maar uit het water getrokken omdat er nog wel meer te doen is op het park. Zo kun je bijvoorbeeld een eitje koken in het water bij de geisers. Duurt wel wat langer dan normaal, maar het eitje was goed te eten. We kregen er echter nog meer honger door, dus de gang naar het restaurant was snel gemaakt.

img_6123img_6129

De jongens wilden nu wel naar de speeltuin waar ze enorm genoten hebben van de schommels, wip en het piratenschip. Esther heeft ondertussen een half uurtje van een Thaise nek-, schouder- en rugmassage genoten. Aan het eind hebben we onze voeten nog een schoonmaakkuurtje gegeven in het water van de hotspring (lekker warm).

De gids heeft ons daarna weer teruggebracht, maar eerst hebben we nog wat souvenirs gekocht op de plaatselijke markt in Bo Sang. Marcel probeerde nog wat biertjes te kopen in de 7/11, maar het was nog geen vijf uur, dus kreeg hij dat niet mee. Beetje rare regel, maar goed. Dan maar terug naar het hotel waar Esther een kookcursus van Pai kreeg. Lekker meelopen in de keuken en de jongens groeiden ook uit tot volwaardige koks. Lekkere currysoep met noodles gemaakt en een zoetzuur kipgerecht. Dit gingen we ’s avonds lekker oppeuzelen met de rest van de hotelgasten. Dit kan hier allemaal in het zeer warme en gezellige hotel waar Peter en Pai zeer nauw betrokken zijn bij de gasten. Ze staan altijd voor je klaar en bereid om van alles voor je te doen en te regelen. Wederom een voltreffer en absoluut aan te raden.

img_6147

Na het eten hebben we nog even lekker zitten nababbelen met de andere hotelgasten en vooral met een stel uit Australië. Jelmer en Tjarda waren aan het bellenblazen tot groot genoegen van de Ozzies. De kids doen het hier nog steeds echt geweldig en dat was de andere gasten ook opgevallen. Ze kregen er zelfs complimenten voor. Wij kunnen nu dus ook weer als trotse ouders gaan slapen. Sleep well!

Doi Suthep
Woensdag 19 oktober 2011. Chiang Mai, Thailand.

De voorbereidingen voor het transport van Bangkok naar Hua Hin begonnen al vroeg. Na het ontbijt heeft Esther gebeld met miss Den. Het nummer hadden we gekregen van mevrouw Peppers (die Esther bij de kapper in Vlaardingen had gesproken). Het transport voor donderdag was snel geregeld voor een gunstige prijs.

Het ontbijtje was ons weer goed bevallen en hierna konden we onze laatste dag in Chiang Mai op een improviserende wijze invullen. Eerst hebben we ons af laten zetten in Bo Sang, daarna met de songtheaw naar de taxistandplaats en tot slot met de taxi naar de top van de berg (ongeveer 1300 meter hoog). Op deze berg staat de tempel Wat Phra That Doi Suthep. Hiervoor moesten we wel 300 treden omhoog lopen. Aan de conditie lag het niet, het zal de ijle lucht wel zijn ;). Op deze trap stonden kleine meisjes in mooie klederdracht te zingen. Omdat wij de taal nog niet geheel onder de knie hebben, konden we er niets van bakken. Achter ons vertaalde een Thaise dame voor haar Engelse vriend wat ze zongen: ‘Hello beautiful women and beautiful man, if you want to go on the picture with me, give me some money and I will smile’. Ze waren goed getraind om toeristen aan te spreken en af en toe kwam moeders even controleren wat de stand van zaken was.

In de tempel wordt wel van je verwacht dat je redelijk bekleed de tempel in gaat. Familie Hilversum was dat natuurlijk weer eens niet. Esther en Marcel moesten nog wat extra vodden huren om het sprookjespaleis te mogen betreden. Onze eigen Boeddha’s mochten wel zo naar binnen. Al snel bleek dat de tempel ook al aardig commercieel werd uitgemolken. Overal kon je van alles kopen voor het bidden, doneren en nog veel meer om onder het mom van ‘kinderen helpen’ uiteindelijk de kassa te spekken van de tempel. Toch hebben we de jongens wel iets laten doen wat ze heel graag willen. Zoals ze het zelf zeiden: ‘Kaarsjes en (wierook)stokjes in de fik steken!’. Het bidden hebben we maar achterwege gelaten, want dat was toch niet aan ze uit te leggen en daarbij hebben wij daar nou ook niet echt kaas van gegeten. Hierna hebben we maar even snel een ‘happie’ gedaan bij een lokaal tentje onder de tempel.

Met een volle buik zijn we weer naar het centrum van Chiang Mai gegaan en hebben daar nog wat textiel gekocht voor minder dan de helft van de vraagprijs. De Tukmans was weer zo aardig om ons voor een acceptabel tariefje terug te brengen naar Bo Sang. We zouden hier voor de kids nog wat shirts (twee voor beide) laten beschilderen. Ze hebben zelf mogen kiezen wat ze op hun shirt wilden hebben en het resultaat was zeer bevredigend, zeker voor henzelf. Jelmer wilde graag een dolfijn en een olifant en Tjarda vond de draak en olifant wel stoer. Trots als een pauw op hun nieuwe shirtjes gingen ze de deur uit. Aan de overkant hebben we wat lokale lekkernijen gekocht. Jelmer vond de saté van de straatverkoper erg lekker waardoor we konden blijven halen. Geeft helemaal niet, lekker eten jongen. Tijd om terug te gaan naar het hotel.

Terwijl de kids met veel plezier naar Tom & Jerry keken op de laptop, hebben wij de spullen bij elkaar geveegd. Daarna konden ze heerlijk gaan slapen en hebben wij de laatste avond gevuld met bier en leuke gesprekken met de overige gasten van het hotel. Morgen om half elf uur de lucht in naar Bangkok.


Het rijkere Thailand
Donderdag 20 oktober 2011. Hua Hin, Thailand.

Tja, toch maar weer een hoofdpijnsnoepje want er wachtte ons weer een lange reis. Eerst het ontbijt erin en vervolgens afscheid nemen van Peter en Pai (eigenaren), Aron en Tara (US of A) en de rest. Van Peter en Pai hebben de mannen een rugzakje gekregen en Esther een Thais tasje. Ook de dvd met de film waarnaar hun ‘hotel’ vernoemd is kregen we mee. Het was erg jammer om daar weg te gaan omdat we totaal niet het idee hadden in een ‘hotel’ te verblijven, maar eerder bij vrienden/familie op bezoek waren.

Tée (of hoe je zijn naam ook mag spellen) was onze bootsjungen en bracht ons naar het vliegveld (service van de zaak). Onze pilootjes hadden er weer erg veel zin in om een stukje te vliegen. Sterker nog, als ze later groot zijn willen ze zelf ook wel piloot worden, maar dan moeten wij wel mee om het eten aan iedereen uit te delen. Volgens Tjarda vliegen we dan naar Kanchanaburi, Chiang Mai, Thailand en Australië.

Het vliegtuig zag er wel weer uit als een oude Opel Kadet, maar de vlucht verliep vlekkeloos. In de lucht vlakbij Bangkok was weer goed te zien hoeveel water er momenteel is in Thailand. Heel veel delen stonden nog steeds onder water en als we de berichten moeten geloven, dan is het eind nog niet in zicht en wordt het de komende dagen nog wel een stukje erger. We houden er rekening mee dat we hier nog wel een maandje of twee langer moeten blijven;-)

De taxichauffeur die door Esther was besteld, stond netjes op ons te wachten met een naambordje. Goed geregeld dus. Wat wij niet konden bevroeden, was dat hij als een formule 1 coureur zich een weg baande door het drukke verkeer in Thailand. Ze halen hier met het grootste gemak zowel links als rechts in als ware het een circuit. Na ruim 2,5 uur scheuren waren we dan aangekomen in onze nieuwe slaapbunker. Een zeer ruime kamer met bijna alles erop en eraan. Een zwembad zowat voor onze deur en met drie keer struikelen lig je plotsklaps op het strand. Het weer zat echter nog niet mee. Veel bewolking, maar dat weerhield onze dolfijntjes er niet van om een paar keer lekker in het zwembad te springen en duiken.

De avond hebben we gevuld met wat bezoekjes aan de nightmarkets en het eten van pizza. Tjarda is daar helemaal gek van, dus hij kon zijn geluk niet op. Jelmer deed het wel voor wat patatjes met mayonaise. We konden inmiddels wel zien dat we hier in het rijkere gedeelte van Thailand waren beland want: de auto’s zijn nieuwer en mooier, de wc’s zijn schoner, de Thai is hier gemiddeld vijftien kilo zwaarder, het vervoer is duurder, er lopen meer toeristen, de kleding is veel verzorgder, de meisje dragen make-up, er zijn stoepen die bewandelbaar zijn, er is een super de luxe winkelcentrum en het stinkt er minder. Ze spreken hier alleen net zo slecht Engels als in de rest van Thailand.

 

Zon, strand en water
Vrijdag 21 oktober 2011. Hua Hin, Thailand.

Redelijk vroeg gewekt omdat onze slaapmutsjes vroeg wakker waren. Geen probleem want we waren er gisteren zelf ook vrij vroeg in gegaan. We hadden het nieuws over Khaddafi nog wel even zitten volgen, maar later dan half twaalf was het zeker niet. Zo konden we de dag goed beginnen met het ontbijt in ons nieuwe hotel. Niet erg uitgebreid, maar voldoende voor een redelijk ervaren toerist.

Tijdens het ontbijt begon het weer enorm hard te regen waardoor we redelijk pessimistisch aan onze dag begonnen. Het weer sloeg echter om op het moment dat we naar het centrum wilden gaan. De zon brak door en wij hebben als de wiedeweerga onze spullen het huisje in gemikt en onze zwemspullen gepakt. Hop, met je gat op een strandbed en samen met onze beachboys in de zee zwemmen. Uiteraard wilden ze ook nog in het zwembad, dus hebben we onze handdoeken verhuisd naar de bedjes aan het zwembad. Hier konden ze zich weer volledig uitleven met springen, duiken én gebruik maken van hun opblaasbare plankje. Ondertussen had Jelmer pijn in zijn buik gekregen en zijn we een aantal keer richting de hotelkamer gegaan om hem zijn darmen te laten legen.

Op het strand kun je in een geïmproviseerd tentje lekker eten. Thais voor ons en voor de jongens een broodje met gezonde dingen. De omelet die Jelmer wilde leek ons even geen goed plan. De rest van de dag hebben we gevuld met zwemmen en zonnen. ’s Avons zijn we er maar even op uit gegaan om in ieder geval wat te eten. Dit deden we in het super de luxe winkelcentrum. Opvallend was dat de prijzen van het eten helemaal niet zo gek hoog waren. Voor 330 Bath (ongeveer acht ‘pleuri’) hebben we onze maaltijden en drank genuttigd (lekker en goedkoop). Buiten het winkelcentrum zijn ze bezig om van alles in te zamelen voor de slachtoffers van de watersnood. We hebben al een bijdrage geleverd, maar we zullen ook hier onze best doen om bijvoorbeeld kleren die we niet meer meenemen, hier te doneren tegelijk met wat zakken rijst en water.

De tijd gaat snel want het bleek al negen uur te zijn. Een ijsje voor de boys en snel naar het hotel om te gaan slapen. Dit werd echter wat later omdat opa en oma zich hadden aangemeld via de MSN. Dat wordt een mooie dagafsluiter. Wat een verhalen willen ze dan vertellen. Alles wat ze meemaken en gehoord hebben, willen ze dwars door elkaar heen aan opa en oma vertellen. Thuis mogen ze de rest doen, nu is het kwart over tien en jullie moeten gaan (uit)slapen. Papa en mama moeten de website nog bijwerken.

 

No, thank you
Zaterdag 22 oktober 2011. Hua Hin, Thailand.

Het ontbijt wordt steeds meer een feest in dit hotel nu Jelmer de aandacht heeft weten te trekken van drie lokale schonen. Hij flirt één voor één afzonderlijk met hen, maar desnoods/desgevraagd ook groepsgewijs. De dames weten zich vaker niet dan wel een houding te geven en gaan met een grote glimlach op hun gezicht weer verder met hun taken. Dan is het weer verliefd kijken, dan weer een knipoog, dan weer een handkusje, hij haalt werkelijk alles uit de kast om de deernen om zijn vinger te winden. Ondertussen duurt het wel weer langer voordat hij alles door zijn slokdarm heeft, maar dat mag de pret niet drukken.

De rest van de dag hebben we voorgenomen om zo min mogelijk te doen. Beetje op het strand liggen en daarna afsluiten met het zwembad. Onze kleine entrepreneurs hebben zich een schone taak toegeëigend. Zij vinden het leuk om de strandverkopers af te wimpelen of op hun stuk te zetten. Bij elke verkoper met kleding/kleding/paardrijden/kleding/voedsel/prullaria zeggen ze ‘no thank you’, echter bij de ijsjesman moeten ze toch nog even nadenken. Ook daar doen ze nu gewoon hun ding. Een ananas van een strandverkoopster ging er trouwens wel in, want met het sap van hun lippen tot aan tenen hebben Esther, Jelmer en Tjarda een hele ananas zitten verorberen.

de-ananas-verkoopsteren-eten-maarrrr

De sap resten van de ananas hebben we in het zwembad afgespoeld. Uiteraard hebben de kids eigenlijk de rest van de middag in het water vertoefd. Wij hebben lekker uitgerust op een strandbedje met een altijd wakend oog. De durfallen vonden dat ze al zo goed konden zwemmen dat ze zonder bandjes aan het poedelen waren (badje is rond de 70 cm diep). Flink oefenen gasten! Jelmer heeft als eerste laten zien dat hij daadwerkelijk zonder bandjes kan zwemmen. Op zijn rug, handjes in zijn zij, lachende tenen, naar beneden, deurtje open en deurtje dicht. Precies volgens het handboek. De zwemjuf zal enorm trots op hem zijn. De motivatie bij Tjarda was niet zo hoog als bij zijn broer, maar ook hij heeft al even laten zien dat hij het een beetje kan.

Aan elke middag komt een einde en daarom moesten we toch een keer uit het zwembad en gaan douchen om ons op te maken voor het diner. Dit vond iets later plaats als dat we gewend waren, maar we hadden dan wel een verassing. Eten bij ‘The Windmill’. Hier kunnen naast de Thaise gerechten ook frikadellen en kroketten besteld worden. Dat ging er wel in bij onze kleine mannen. Niet echt Thais, maar vooruit we gaan binnenkort toch weer terug naar huis. De terugweg hebben we maar eens een keer niet te voet gedaan, maar met een Tukmans tot grote tevredenheid van onze eigen Tukkertjes.

 

Slachtofferhulp
Zondag 23 oktober 2011. Hua Hin, Thailand.

Tijd voor wat actie. Na het dagelijkse geflirt van Jelmer met Kat en Mae en die andere troela, zijn we na een aantal meters lopen tot de conclusie gekomen dat het te warm en te ver was om naar de Floating Market (Sam Phan Nam) te lopen. Gelukkig hadden we onze telefoon bij ons en hebben we onze taxi met referentie uit Vlaardingen gebeld. Nog geen tien minuten later stond de taxi voor onze neus die ons voor 500 Bath de komende vier uur zou begeleiden. Eerst maar eens naar die drijvende markt waar goede verhalen over waren. Dit bleek toch een tikkie tegen te vallen. Waar je veel drijvende bootjes verwacht waar je tussen kunt varen, lagen er hier een stuk of vijftien bootjes met daaromheen een heleboel winkeltjes. De winkeltjes waren daarentegen wel weer aardig om te zien en onze blonde ‘babemagnets’ wilden ook wel weer wat kopen met hun zakcentjes. Hun oog was gevallen op een winkeltje met degelijk speelgoed. Twee hele leuke scootertjes hebben ze zelf uitgekozen en ook zelf betaald. Als afsluiter van de markt stelden we voor om met het treintje te gaan omdat wij dat wel een leuk idee vonden. Dit was eigenlijk de slechtst gespendeerde 80 Bath van de hele vakantie. Slechts enkele minuten op de minitrein, die buitenom de markt reed, en daarna zelf weer teruglopen naar de uitgang.

floating-market-2met-zn-allen

Onze taxichauffeuse stond op ons te wachten waardoor we weer snel door konden naar het Adventure Park. Hier zouden we weer wat dikbillen gaan zien. De krokodillen- en slangenshow hebben we aan ons voorbij laten gaan. Been there, done that. Het meest interessante waren natuurlijk de olifanten. De aanpak in dit park is wel weer wat toeristischer, beetje tegen ons gevoel in, maar de olifanten zagen er goed verzorgd uit. We hebben gekozen voor een ritje van een uur op een olifant en de jongens sprongen er bijna op. Totaal geen angst, alleen maar blijdschap dat ze weer op een olifant mochten. Kost wel wat, maar de blijdschap van je kinderen is onbetaalbaar. Na het ritje heeft onze chauffeuse ons voor de deur van het hotel afgezet alwaar we de rest van de middag aan en in het zwembad hebben gelegen. Uiteraard veel oefenen met het zwemmen.

j-t-lekker-spelen

Voor de slachtoffers van de watersnood hadden we inmiddels aardig wat kleren verzameld die wij na deze vakantie waarschijnlijk toch nooit meer gingen dragen. Deze hebben we in twee zakken gedaan zodat we ze konden doneren op het plein van de Market Village. Hierna zijn we de grote supermarkt ingegaan om vier grote zakken met rijst te kopen. Ook deze zakken hebben Jelmer en Tjarda tussen de rest van de goederen en voedsel gelegd. Het geeft een goed gevoel om toch nog iets te kunnen betekenen voor de mensen die zwaar getroffen zijn door de overstromingen. Het is gewoon erg triest om te zien dat er zo veel mensen getroffen zijn. Afgelopen weekend en komend weekend verwachten ze in Bangkok nog het één en ander vanwege de springtij. Door de registratie bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken worden wij per mail op de hoogte gehouden.

Al met al zijn wij er tijdens onze reis goed vanaf gekomen. Het vliegveld in Bangkok (Don Muang) vanwaar wij naar Chiang Mai zijn gevlogen heeft twee van de drie terminals moeten sluiten. Het vliegveld wordt nu als opvangplek gebruikt.

 

Nightmarket
Maandag 24 oktober 2011. Hua Hin, Thailand.

Uitslapen was vandaag de keyword. Om een uurtje of half negen vond Tjarda het wel welletjes en kwam tussen ons in gekropen. Tjarda probeerde dat zo stilletjes mogelijk te doen, maar Jelmer was toch al wakker geworden en reageerde met een: ‘Tjarda, ik zie je wél…’. Na het kroelen gingen Esther en de ‘früstückjungens’ alvast naar het ontbijt. Marcel volgde op ongeveer vijftien minuten omdat hij zijn luiken niet kon openen. Jelmer deed uiteraard weer zijn best om de dames te plezieren en dat is toch weer elke ochtend hilarisch om te zien.

Tja, wat ga je doen op zo’n zonnige dag. Dat weten wij wel: liggen, zwemmen in zee, zonnen, spelen, pedicure, insmeren, aftroggelen op een zijden kleed, naar het zwembad, liggen, zwemmen, drinken, eten en vooral zo min mogelijk doen met zo weinig mogelijk inspanning. In tegenstelling tot andere kinderen hier in Thailand, heeft ons kroost hun zakcentjes verdiend met het op afstand houden van de vele strandjutters c.q. verkopers. Door op hun subtiele en eigenwijze manier van ‘no thank you’ zeggen, haken velen (vaak ook lachend) al zeer snel af. Complimenten, want wij zouden het niet beter kunnen!

onze-mannenlekker-drinken

Slechts twee alinea’s voor de gehele dag. Dat hebben we wel eens anders gedaan. Bon, na het douchen zijn we uiteraard het gezellige centrum van Hua Hin in gegaan. Ook hier hebben ze meerdere nightmarkets en eentje hadden we nog niet gezien. Deze straat met marktkraampjes staat vooral in het teken van eten. Omdat wij niet vies zijn van wat eten, en in het bijzonder niet van het Thaise opschepvoedsel, hebben we verschillende tentjes aangedaan. We begonnen met wat pannenkoeken met ei en knakworstjes voor respectievelijk Jelmer en Tjarda. De tweede gang waren de satéstokjes die vooral populair zijn bij Jelmer, maar ook Tjarda heeft er deze avond een aantal van opgepeuzeld. De derde gang hebben we in een leuk en druk restaurant, waar ze buiten koken, gedaan. Dit waren volwaardige maaltijden en ze smaakten weer fantastisch. Wat kun je hier toch voortreffelijk eten.

jpglekker-eten1

Met volle buiken is de familie Turf weer verder over de markt gegaan om een en ander aan te schaffen. De uiteindelijke oogst was: Twee shirtjes voor Esther, een halter voor Marcel en letterlijk twee shirtjes voor onze smurfen (smurfenopdruk dus). Acceptabele oogst, we missen echter nog steeds de Tom & Jerry shirts, dus met de Tukmans terug naar ons hotel Baan Bayan. In de kamer voor de verandering foto’s uitzoeken, stukkie tikken en uploaden die handel.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!