Artikelindex

Magisch bruin
Vrijdag 14 juli 2017. Luang Prabang, Laos.

De Kuang Si waterval is misschien wel de grootste toeristenattractie van Luang Prabang. Magisch blauw water, waarin het goed baden is. Omdat de weersvoorspelling voor vandaag goed is en de rest van de week waardeloos, is het een goede dag voor een wandeling door de natuur.

Na de gebruikelijke ochtendrituelen en een goed ontbijtje in ons Maison Vongprachan hotel en nog meer ochtenrituelen en het wegbrengen van vijf kilo was kunnen we naar de waterval toe. Na enig onderhandelen zitten we in de songthaew, inderdaad zo’n pick-up truck met twee banken tegenover elkaar. Nadat we nog een Fransman en Filipijnse opgepikt hebben, begint het al snel keihard te regenen. Tot zover de beste dag van de week.

De attractie is duidelijk te herkennen aan een groot parkeerterrein met vijftig restaurantjes er omheen. Ook krijgen de bezoekers duidelijke aanwijzingen omtrent kleding en gedrag. Gelukkig is het laagseizoen en regent het pijpenstelen, dus het is niet al te druk. In de stromende regen lopen we het park in en komen al snel bij de eerste waterval.

14juli (400x300)

Niet magisch blauw dus. Omdat het regenseizoen is, wordt er erg veel modder met het water meegevoerd, waardoor het dus magisch bruin wordt. Dat maakt de waterval niet minder imposant; door de hoeveelheid water eigenlijk nog meer . Alles bij elkaar cascadeert (is dat Nederlands?) hij over 29 cascades heen. Het stopt langzaam ook met regenen, waardoor het ook wat aangenamer rondwandelen wordt. Niet dat het voor Hans veel uitmaakt, die is in deze landen toch altijd nat.

14juli2 (400x300)

Er is genoeg te zien, qua natuur en er is ook een berenparkje, waar uit gevangenschap geredde beren verzorgd worden. De beren werden in gevangenschap gehouden voor speeksel dat verkocht wordt aan Chinezen. Die hebben wel meer vreemde medicijnen. Ze zijn nu in ieder geval een stuk beter af.
Na lunch met noodles en rijst duurt de terugreis met de songthaew wat lang, op een of andere manier zijn we de Fransman en Filipijnse kwijtgeraakt (of ze hebben elkaar gevonden?). Na een uur wachten is het welletjes en rijden we terug naar Luang Prabang.

’s Avonds eten we Vlaams bij The House, een Belgisch restaurant met, inderdaad, zeker vijftien verschillende Belgische bieren. Het stoofvlees is heerlijk, de hamburger ook, maar denk niet eens aan een pizza wanneer je hier gaat eten.

 

Opgepompte kip
Zaterdag 15 juli 2017. Luang Prabang, Laos.

Een van de dubieuze hoogtepunten van een bezoek aan Luang Prabang is de ‘Alms Gicong Ceremony’, waarbij monniken ’s morgens langs de straten gaan om hun kostje bij elkaar te bedelen. Niks mis mee, doen ze al eeuwen, de dubieuze kant is dat het tegenwoordig een grote toeristenbusiness is geworden, waar grote tourbussen op afkomen en locals tegen afzettersprijzen inferieure voedingswaren verpatsen aan toeristen. De monniken gooien die dan tien meter verder achter de rododendrons, waarna de locals de spullen weer recyclen. Vooral Japanse toeristen schijnen belachelijke bedragen te betalen voor een halve kilo rijst en gedroogde noedels. Tijd dus voor uw wakkere reporter om van dichtbij poolshoogte te nemen, ware het niet dat de monniken niet om 06.00 uur voorbijtrekken, maar al om 05.30. Morgen een nieuwe kans. Misschien.

Dan maar naar de lokale ochtendmarkt, waar vooral veel etenswaar wordt verkocht. Ook hier geldt het Chinese gezegde: we eten alles wat poten heeft en geen tafel is. Meest opvallend was een mevrouw die via de luchtpijp kippen aan het oppompen was. Keel openmaken, Fietspomp erin, volpompen en knoopje in de luchtpijp. Het kan ook de slokdarm geweest zijn. Sterk staaltje consumentenmisleiding, want op deze manier zagen de kippen er een stuk forser uit.

15juli1(400x300)

Na het ontbijt gaan we de stad in, of eigenlijk weer uit, want we beklimmen Mount Phi Si. Nou is berg misschien wat overdreven voor een heuvel die honderd meter boven de stad uit steekt, maar bij 32 -34 graden is dat toch best veel (en door de vochtigheid een gevoelstemperatuur van 41 graden). Het water er stroomt harder uit dan dat het aan te vullen is. De tempel op de berg is dik 200 jaar oud, maar de berg zelf is al veel langer een heilige plaats. Dit is weer een van die plekken waar Hanuman, de apenkoning uit de Ramayana, ooit een berg heeft neergegooid.

We dalen af naar de stad, nemen een fruitsapje en bezoeken het voormalig koninklijke paleis. Tot 1975 was Laos een monarchie, maar in 1975 nam de communistische Pathet Lao de macht over en werden de koning, zijn vrouw, de kroonprins en de broers van de koning naar een heropvoedingskamp gestuurd, waar ze ‘verdwenen’. Foto’s maken mocht eigenlijk niet in het paleis, maar die hierboven was te bijzonder. Ho Chi Minh maakt in 1963 een dansje met de koning tijdens een bezoek aan Laos.

Aan het eind van de middag bezoeken Hans en Mirjam Big Brother Mouse, een project dat tot doel heeft de arme bevolking van Laos te leren lezen. Daarnaast wordt er veel aandacht besteed aan het leren van Engels. Dagelijks zijn er ’s morgens en ’s middags ‘conversatielessen’, die gegeven worden door vrijwilligers, meestal toeristen. In het kantoortje van de organisatie zitten zeker 45 leergierige tieners en twens die gretig alles opzuigen wat er verteld wordt. Erg leuk om te doen en je leert er zelf ook weer van.

15juli (400x300)

Daar aan de overkant
Zondag 16 juli 2017. Luang Prabang, Laos.

Na een rustig ontwaken en ontbijt nemen we de tuktuk naar de Mekong en charteren een hele boot om ons naar de andere kant te brengen. De onvolprezen Hobomaps heeft ook een hike map van Chompet, het gebied aan de andere kant van de rivier. Nu is Luang Prabang al redelijk ontspannen, maar in Chompet zit je meteen echt op het rustige platteland. Eerst lopen we nog door het dorpje Chompet, dat een net betonnen straatje heeft, een tempel en veel dorst blijkbaar, want overal staan grote stapels lege kratten BeerLao. Het betonnen pad gaat al snel over in een modderpad, dat min of meer de rivier volgt tussen de bomen door langs een aantal tempels.

Het modderpad gaat op een gegeven moment over in een betonnen paadje steil tegen de heuvel op, dat beton stipt, maar we volgen keurig volgens de aanwijzingen van hobomaps de witgele betonnen paaltjes. Steil de heuvel op, bij 34 graden valt wat tegen, zeker als het pad modder is, zeker als de begroeiing steeds meer over het pad heen gaat, zeker als de helft van de reisfamilie blote benen heeft. Er wordt licht gemopperd, maar we bereiken de top bij deze heilige plek.

16juli (225x300)

Het pad gaat verder, maar wordt steeds minder duidelijk. Gelukkig hebben we onze paaltjes nog, dus we weten dat we de goede kant op glibberen. Uiteindelijk komen we weer bij een breder modderpad en lopen in de richting van een tempel aan de rivier, waar we hopen een boot te kunnen regelen terug naar de stad. Dat lukt, we mogen meevaren met een Thais stel dat zelf een boot had gecharterd. We lopen terug naar ons hotel en komen nog een interessante Franse auto tegen, die ooit eigendom was van de ‘verdwenen’ koning. De rest van de middag komen we bij in het hotel.

16juli2 (400x299)

Met de hele familie gaan we tussen 17.00 en 19.00 uur naar Big Brother Mouse om te praten, spelen, lachen en zingen (nou ja, Hans dan toch) met ijverige studenten. Er zijn er die net een maand Engels hebben en vooral willen weten hoe je heet (na een uur gaat dat licht vervelen), maar er zijn er ook die op de universiteit zitten. En dan leer je zelf ook weer. Bijvoorbeeld dat het salaris van een leraar tussen de 150 en 200 euro per maand bedraagt, waarvan je niet eens een huis kunt huren en je dus gedwongen wordt in de dormitory van de school te slapen. Waarvoor je dan ook nog eens 50 euro betaalt. Een toergids verdient al gauw 400 tot 500 euro per maand als ie Engels spreekt en meer dan het dubbele voor exotische talen als Spaans en Italiaans. Logisch dat veel van de kinderen toergids willen worden.

We eten in een restaurantje op de veranda van een woonhuis tegenover ons hotel. Vier tafeltjes, hoekje voor de keuken, maar lekker eten. De kok spreekt uitstekend Engels. Dat heeft ze geleerd van haar man, die ooit haar leraar was. Tegenwoordig zijn ze getrouwd en is hij geen leraar meer, maar toergids...

16juli3 (400x300)

 

Eigenlijk is Boeddha een communist
Maandag 17 juli 2017. Luang Prabang. Laos.

Hoewel het erg hard regent (het is pas 8.00 uur en er is vandaag al vijf centimeter regen gevallen) trekt drie kwart van de reisfamilie er met paraplu’s er toch op uit om een bezoek te brengen aan de mooiste tempel van Luang Prabang. Onderweg scoren we een originele baguette, want de Fransen hebben ook wel wat goede dingen achtergelaten in het land.

Wat Xieng Tong, oftewel ‘de tempel van de gouden stad’ is de oudste en ook meest originele tempel van de stad, ligt gelukkig niet op een berg en de enige die nog nooit is afgebrand. Met dit soort regen denk je dat er nooit iets in de fik kan in dit land, maar in het droge seizoen regent het soms een paar dagen niet. De oorsprong van Luang Prabang (oude naam: Chiang Thong; inderdaad, gouden stad) ligt in de vergetelheid, maar de stad duikt voor de eerste keer op wanneer ze in de 8e eeuw na Christus veroverd wordt door Kun Lo, een Thaise prins. De geschiedenis van Laos en Thailand is dan ook erg verbonden, oorspronkelijk was het een land, of beter een verbond van vorstendommen aan beide zijden van de Mekong.

De huidige tempel werd gebouwd in 1559 en 1560 onder de toenmalige koning Setthathirath. Sindsdien is het ook altijd de koninklijke tempel geweest, totdat de communisten in 1975 een abrupt einde maakten aan de monarchie. De koninklijke connectie is ook duidelijk zichtbaar aan de mozaïeken op de binnen- en buitenkant van de tempel. Die zijn van dezelfde kunstenaar(s) die ook de binnenzijde van het koninklijk paleis decoreerden. Er waren nogal wat mozaïek tegeltjes over nadat hè paleis af is en de koning liet die vervolgens aanbrengen op de tempel.

17juli (400x300)

Wat steeds weer opvalt zijn monniken op excursie, compleet met camera’s en smartphones en selfies makend voor Boeddha beelden. Da’s dan weer iets wat toeristen uitdrukkelijk verboden wordt, maar hier kan het blijkbaar. Net als in Thailand gaan monniken niet per se voor hun hele leven het klooster in, maar doen gewoon een jaartje dienstplicht. Het is ook wel leuk om te zien hoe de communisten met Boeddha omgaan. Laos is een volksrepubliek en de communisten zijn natuurlijk wars van alles wat met religie te maken heeft. Anders dan andere communistische staten waar godsdienst repressief de kop werd en wordt ingedrukt, koos de Pathet Lao voor een heel andere benadering.

Pathet Lao ziet geen verschil tussen de leerstellingen van het Boeddhisme en die van het communisme. Ze de-interpreteerden het leven van Boeddha en zien zijn afwijzing van zijn koninklijke status en alle wereldse zaken als een socialistische daad. Daarbij wilde Boeddha het beste voor alle mensen en wees hij standen en status af. Boeddha was voorstander van een klasseloze maatschappij, althans in de gedachten van de Pathet Lao. Als je nagaat dat beide ideologieën ook nog eens het geluk van alle mensen nastreven en een einde willen maken aan alle lijden, dan is het duidelijk: eigenlijk was Boeddha de eerste communist.

Overigens wordt het met deze aanpak niet helemaal gezellig voor de monniken en het Boeddhisme in Laos. Monniken moeten verplicht communistische teksten bestuderen en de Sangha (de gemeenschap dan wel het Boeddhistisch leiderschap) loopt aardig aan de leiband van de regering. Overigens: communist of boeddhist, als vrouw tel je in beide gevallen niet mee in Laos. Zo moet je om het Nirwana te bereiken eerst gereïncarneerd worden als man, voordat je in aanmerking komt.

We eten een hapje bij Kamphaen, opnieuw een van de goede doelen die kinderen wil beschermen tegen (seksuele) uitbuiting. Het lijkt nou net of we allemaal goede doelen aan het afgaan zijn, maar da’s voor het grootste gedeelte toeval. Je kunt er gewoon lekker eten. Door de regen die inmiddels overgegaan is in miezer doen we wat boodschappen en lopen we terug naar het hotel. Hans haalt de was en gaat wat boardingpassen printen, de rest relaxt tot de avondmaaltijd. We eten weer bij het Bamboo Garden Restaurant. Geen goed doel, wel goed eten.

 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!